Το ‘δα εγώ το όνειρο χρονιάρες μέρες… Έξω να
‘χει πολλά (-), τα κανάλια να μην εκπέμπουν και ‘γω, τυλιγμένος στο από
πούπουλα χήνας πάπλωμα μου Carven Paris(1),
στην αγκαλιά του Ορφέα, να ταξιδεύω νοερά…
Και ξαφνικά, πετάχτηκα μέχρι επάνω. Χτύπησα
στο πολυτελείας πολύφωτο(2) της κρεβατοκάμαρας και οι πέτρες Swarovski
σκορπίστηκαν στο πάτωμα...