Στον αστερισμό της χώρας των αυθαιρέτων, των πυρκαγιών και των καταποντισμών…

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Κοντά στις άλλες πολυποίκιλες και μυστήριες ιδιαιτερότητες που σημαδεύουν τα Βαλκάνια κι ασθματική – ψευτοευρωπαϊκή Ελλάδα μας, και που χαρακτηρίζουν κι είναι δεμένες με τον «τρίτο κόσμο», είναι κι αυτό, της «αυθαίρετης δόμησης».

 

  Τώρα βέβαια, εδώ και δεκαετίες, ξεφύγαμε από το αυθαίρετο – μίζερο οίκημα για στέγαση, ιδίως στην Αθήνα, (δωμάτιο, κουζινούλα), του πρώην επαρχιώτη εσωτερικού μετανάστη, που έλυνε άμεση βιοτική ανάγκη.

  Κι είν’ αλήθεια, δεν υπήρξαν τουλάχιστον σε έκταση, στη πατρίδα μας, φαβέλες και παραγκουπόλεις που βλέπουμε σε Βραζιλία ιδίως, αλλά και σ’ όλες τις μεγαλουπόλεις Νότιας Αμερικής και Αφρικής.

  Τωρα, το κλασικό αυθαίρετο, ιδίως στην παραλία, είναι εξοχική κατοικία ή βίλα με χίλιες – δύο παραβάσεις.

  Το ίδιο, με τη σπιταρόνα στο δάσος της Αττικής, που κάθε καλοκαίρι βλέπουμε σ’ επανάληψη, ωρυόμενους και αγανακτισμένους πολίτες να φωνάζουν …που είναι το κράτος, η Πυροσβεστική, καιγόμαστε!!!

  Το ίδιο με το μπαζωμένο ρέμα που κατέβασε νερό, στη πρώτη φθινοπωρινή βροχούλα.

  Δουλειές της αρπαχτής, του άρπα – κόλα, ή ακόμα χαρακτηριστικότερα, δουλειές του κώλ…

  Κι επειδή, μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, όπως λένε οι φίλοι μας οι Κινέζοι…

  Τα σχόλια σίγουρα περισσεύουν, στις μοναδικές κι αποκαλυπτικές εικόνες καταπάτησης μιας παραλίας, από τους αιώνιους αυθαίρετους οικιστές.

  Δεν αναφέρει, το θέμα που ξετρύπωσα σ’ εφημερίδα, αν υπήρξαν διαμαρτυρίες, αιτήσεις για αποζημίωση για τη καταστροφή της περιουσίας τους, που τους έλαχε στους ηρωικούς κι ανεκδιήγητους Πελοπονήσιους οικιστές της παραλίας της Ηλείας.

  …Το σπιτάκι μου… η περιουσία μου …ο ιδρώτας μου!

  Αποκλείω, στη Βόρεια Ελλάδα, ν’ αποτόλμησε κανείς να κτίσει το αυθαίρετο του τόσο προκλητικά και βλακώδικα, πάνω στην άμμο και το κύμα, της θαλασσοπνίχτρας θάλασσας. Όχι γιατί είμαστε πιο έξυπνοι ή πιο νομοταγείς.

  Ίσως αυτό το αίσθημα της κυριαρχίας κι ετσιθελισμού, στοιχειοθετείται όταν γεννιέσαι και πατείς τη γη της Ήλιδας της Λακωνίας, της Μεσσηνίας, της Αχαΐας, της Αρκαδίας, της Αργολίδας, της Κορινθίας, της Μάνης, της Κρήτης, της Αττικής.

  Το χώμα που γέννησε κι ανέδειξε αυτό που λέμε κυριολεκτικά, Ελλάδα.

  Το χώμα, με τη σπορά του, που πρώτο ξεσηκώθηκε κι ανέτρεψε την υπερδύναμη της εποχής, Τουρκία.

  Ίσως, αυτό το βαρύ ιστορικό, σου δίνει το ακαταλόγιστο σε πράξεις αυθαιρεσίας κι αρπαχτής, έξω από νόμους και αστυνόμους. Αισθάνεσαι κάτοχος κι ιδιοκτήτης σ’ ότι αντιστοιχεί στο brand name, Ελλάς. Κάτι σαν τους προπολεμικούς Κρητικούς χωροφύλακες της Μακεδονίας…

  Σίγουρα υπερβάλω, «ποιητική αδεία» με τους συμπαθείς κατά άλλα …χαμουτζήδες.

  Γεμάτη η Ελλάδα από αυθαίρετες κατασκευές, κακόγουστες και εξωφρενικές …να κλείσουμε το μπαλκόνι με τζαμαρία, να κάνουμε άλλο ένα δωμάτιο… καταπατήσεις, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης, με εκχερσώσεις του διπλανού στο χωραφάκι μας, δάσους.

  Ας είναι καλά τα θηριώδη τρακτέρ των προγραμμάτων της Ε.Ε. Ο Όλυμπος κι ο Σμόλικας μόνο θα γλυτώσουν απ’ τις εκχερσώσεις τελικά. Κι οι αρκούδες στο τέλος, θα γυρίζουν σαν τα αδέσποτα στις πλατείες των πόλεων. Βουνά, λαγκάδια, θάλασσες, λίμνες, είναι στον στόχο μιας εγχώριας, εκμεταλλευτικής νέο – αποικιοκρατίας.

  Κι όσο κι αν δήθεν προσπαθεί 200 χρόνια τώρα, να βάλει μια τάξη –επιπέδου Αλβανίας, Τουρκίας- οι οποίες έχουν Εθνικό Κτηματολόγιο, η εκάστοτε αλλήθωρη κυβερνητική εξουσία, έρχονται σε 3 – 4 χρόνια εκείνες οι αφιλότιμες εκλογές, κι αρχίζει το μπίρι – μπίρι και σου – μου – του… ναι, βέβαια, οπωσδήποτε, εξάπαντος, θα υπάρξει πρόνοια για νομιμοποίηση αυθαιρέτων…

  Το …μακάριοι οι κατέχοντες…, εδώ βρίσκει το πλήρες νόημα του.

  Τσιφλίκια, ιδιωτικά δάση, φιλέτα αστικής γης, νησάκια, λίμνες, παραθαλάσσια οικόπεδα, όλα, ή τα πλείστα, με ακαταμάχητα τεκμήρια δυο ψευδομαρτύρων στο δικαστήριο, χρυσόβουλα Βυζαντινών αυτοκρατόρων, Τούρκικα ταπιά, μυστήρια συμβόλαια και ύποπτες διαθήκες, σέρνονται δεκάδες χρόνια στις υποθέσεις του κράτους και των δικαστηρίων, πλουτίζοντας ψευτο - ιδιοκτήτες, δικηγόρους και ψευδομάρτυρες.

  Μαζί μ’ αυτά και χωρίς να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, το παραθαλάσσιο λυόμενο αυθαίρετο, στο αγορασθέν από λοβιτούρα μεσίτη, μη άρτιο οικόπεδο, που δίνει ψευτο - ζωή στον κουρασμένο άνθρωπο της μεγαλούπολης, να ζήσει στη φύση.

  Απ’ όλα έχει ο «μπαξές» του αυθαίρετου.

  Κι έτσι μαζί με την αυθαίρετη μαγαζάρα της παραλιακής, φωνάζει κι ο συνταξιούχος οικοδόμος, που με τα χέρια του έκτισε νύχτα το παράνομο ψευτο - εξοχικό του…

  Μόνο που αυτός ο αχταρμάς της βίλας με το λυόμενο, αυξάνει τη δύναμη της ψήφου, που γκρεμίζουν τις κυβερνήσεις, όπως σχεδόν πάντα γίνεται, όταν τακιμιάσουν εργοδότες – εργαζόμενοι, τσιφλικάδες με κολλήγους. Φταίει η …τουρκοκρατία; Η Ελληνική κακοδαιμονία; Ο φαύλος πολιτικάντικος λαϊκισμός; Οι λαδωμένες υπηρεσίες του κράτους; Το Ελληνικό χαρτοβασίλειο; Το αίσθημα κατοχής κι ιδιοκτησίας; (το περίφημο κεραμίδι πάν’ απ’ το κεφάλι μας).

  Ο κακός μιμητισμός… όλοι το κάνουν… Το …γιατί εσύ, κι όχι κι εγώ; Η βουλιμία των αιώνιων …ακτημόνων;

  Σίγουρα, στα λίγα που δεν φταίει για τη κακοδαιμονία αυτή, είναι ο …Σόϊμπλε κι οι τοκογλυφο – δανειστές μας (πάλι καλά)!

  …Επετεύχθη αναστολή κατεδαφίσεων…

  …Η κατεδάφιση κτιρίων που βρίσκονται στη παραλιακή ζώνη Επιταλίου (πρόκειται για τις φώτο που παραθέτω).

  …Αποφεύχθηκε χθες το πρωί (2003) τη τελευταία στιγμή η κατεδάφιση, μετά από παρέμβαση του βουλευτή Ηλείας κ. Κώστα Τζαβάρα (ΝΔ), προς τον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας… (απ’ τον τύπο).

  Ευτυχώς όμως, ότι πέρα από τη δράση την εθνωφελή λαοπρόβλητων – φιλελεύθερων (στα λόγια)!!! Στελεχών (πρώην υπουργός της ΝΔ) ψηφοδεών πολιτικάντηδων, εκπροσώπων των ψηφοφόρων τους, κι όχι του Δημόσιου συμφέροντος, της λογικής, της ηθικής, του νόμου, της πατρίδας και της κληρονομημένης ομορφιάς της, που είναι και η πιο τρανταχτή κι ακριβή περιουσία μας, που αποφέρει πλούτο, ιδίως σήμερα.

  Ευτυχώς για όλους μας, υπάρχει η αντίδραση της ίδιας της φύσης, που απεχθάνεται τον βιασμό και τη λεηλασία της, κι αργά και σταθερά αποσαθρώνει και μετατρέπει σ’ όμορφα ερείπια τους θρασείς κι ολέθριους επιβήτορες της.

  Τώρα φυσικά, που ο Ποσειδώνας με τη τρίαινα του νερού, ή, ο άγιος Νικόλαος, γκρέμισαν τα αυθαίρετα κατασκευάσματα, θα τρέξει η πολιτεία, ο Δήμος, με παράτες, να καθαρίσει τη λευτερωμένη παραλία… και να την αποδώσει, σαν τον Ρομπέν των δασών, στο λαό της. Και θα καμαρώνουν, δίπλα στα τωρινά ερείπια που πριν δεν τολμούσαν ν’ αγγίξουν, ή κάναν πως δεν τα έβλεπαν.

  Άξιοι εκπρόσωποι ενός κακομαθημένου, απερίσκεπτου κι ανάγωγου λαού, που δεν σέβεται Δημόσιο αγαθό κι αντιστρατεύεται το κοινό καλό.

  Είναι μεγάλο λάθος ν’ αποδίδεται και να μετριέται η υστέρηση μας σε βιοτικό επίπεδο, μισθούς, συντάξεις κι εισοδήματα επαγγελματιών, σαν το μόνο κακό της μοίρας, Ελλάδας και Ελλήνων.

  Υπάρχει παράλληλα ένα τεράστιο έλλειμμα –εκτός του οικονομικού- σε παιδεία, σε πολιτισμό, σε ποιότητα, σε κοινωνική ευθύνη, συλλογικότητα, φιλοπατρία.

  Δεν μας σώζουν οι παράτες κι οι παπαρδέλες, οι ανέξοδες, λεκτικές υπερπατριωτικές κορώνες, που σαν χάνοι ακούμε στην ακραία TiVi και τα ψευτο – υπερπατριωτικά συλλαλητήρια.

  Κι είναι σίγουρο, ότι ακόμη κι αν ξεφύγουμε απ’ την οικονομική μας ασφυξία, χωρίς αλλαγή νοοτροπίας, αυτοσυνειδησίας, κουλτούρας, ρεαλισμό κι ορθολογισμό, πάλι σύντομα θα κατρακυλήσουμε στα τάρταρα, σε έναν ιστορικό χρόνο που τρέχει παγκόσμια αμείλικτα, με αφελείς θεατές, εμάς.

ΥΓ. σε κάτι που σίγουρα δεν υστερούμε, είναι η αυστηρή τήρηση της παράδοσης – ιδίως στις κακές συνήθειες μας.

  Κι έτσι, για να μην αδικούμε τον κύριο Τζαβάρα, αντιγράφω κάτι που ξετρύπωσα, κι αναφέρεται στο θέμα «αυθαίρετα», πριν μισό αιώνα!!!

  «28 Ιανουαρίου 1965.

  Ο Υφυπουργός Δημοσίων Έργων κύριος Α. Αγγελούσης, ανακοίνωσε ότι το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων που έχουν ανεγερθεί σ’ ολόκληρη την επικράτεια, είναι έτοιμο και θα κατατεθεί λίαν συντόμως στην βουλήν.

  Δι’ αυτού προβλέπεται η νομιμοποίηση όλων των ανεγερθέντων αυθαιρέτων, μέχρι 31^ης Μαρτίου 1964, πλην των ανεγερθέντων επί πλατεών, οδών, τα οποία οπωσδήποτε θα κατεδαφιστούν…

  Οι ιδιοκτήτες των παράνομων κτισμάτων, θα υποχρεωθούν εις την καταβολήν εισφοράς»…

  Υπάρχει πράγματι συνέχεια στην μακρόχρονη ιστορία της Ελληνικής φυλής, κι ας λέει τα δικά του, ο Φαλμεράγιερ…