Πανελλαδικές: Όλα ή τίποτα;

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Ώρες – ώρες σκέφτομαι πως η υπερβολή είναι το κύριο διαφοροποιό χαρακτηριστικό των Νεοελλήνων, σε σχέση με τους αρχαίους προγόνους τους οι οποίοι είχαν οδηγό και πυξίδα το «μέτρον άριστον». Και πουθενά δεν φαίνεται αυτό καλύτερα από την περίοδο της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εισαγωγικών Εξετάσεων. Άναρθρες κραυγές παντού. Μία τρέλα μοναδική σε έκταση και σε ένταση.

 

  Πριν προχωρήσω, να δώσω και εγώ τα ολόψυχα συγχαρητήριά μου στα παιδιά που πέρασαν καθώς και στους γονείς τους. Αλλά και στα παιδιά που δεν «πέτυχαν» παρότι το  προσπάθησαν. Γιατί είναι ένας αγώνας πέρα για πέρα άνισος. Επειδή είναι στατιστικά σίγουρο ότι δεν μπορούν να αντέξουν όλοι την εξουθενωτική πίεση που προκαλεί η νεοελληνική κοινωνία στους μαθητές για το χαρτί. Για ένα χαρτί. Για μια Ελένη, που είπε κι ο ποιητής. Την ώρα που ο κόσμος έρχεται ανάποδα στην παγκόσμια εκπαίδευση και στην παγκόσμια αγορά εργασίας, εμείς εκεί, κολλημένοι στο χαρτί. Είναι πολύ καλό πράγμα το χαρτί φίλε μου, αλλά η αυταξία του στην σημερινή αγορά εργασίας είναι ελάχιστη σε σχέση με την αξία αυτού που το φέρει.

  Το κλειδί δεν είναι να περάσεις σε μία σχολή με «κύρος». Το κλειδί είναι να σπουδάσεις σε μία σχολή που σου ταιριάζει. Αν σου ταιριάζει θα την τελειώσεις εγκαίρως, θα ψάξεις με όρεξη εργασιακό πεδίο για να αξιοποιήσεις τις γνώσεις που θα σου προσφέρει και εν τέλει θα καταλήξεις ένας ευτυχισμένος και ενεργός πολίτης μέσω της εργασίας σου. Και οι Πανελλαδικές είναι ένας μόνο από τους δρόμους που οδηγούν στα παραπάνω.

  Πρώτον, μπορείς να ξαναδώσεις, πιο ψύχραιμα, με περισσότερο χρόνο και με πιο καθαρή στόχευση. Εννιά μήνες παραπάνω διάβασμα δεν πρόκειται να σε βλάψουν και μόνο καλό θα σου κάνουν.

  Δεύτερον, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες παραδείγματα συμπολιτών μας που σπούδασαν σε δημόσια ιδρύματα του εξωτερικού ή ιδιωτικά εσωτερικού και εξωτερικού, με πάνω – κάτω το ίδιο κόστος και εργάζονται με όρεξη σε ένα αντικείμενο που πραγματικά τους ενδιαφέρει, όπως υπάρχουν και εκατοντάδες χιλιάδες (αντι)παραδείγματα συμπολιτών μας που σπούδασαν σε σχολές με κύρος και τώρα ασχολούνται με κάτι εντελώς διαφορετικό από το αντικείμενο του πτυχίου τους! Και μείς επιμένουμε να χωρίζουμε τα παιδιά σε αυτά που πέρασαν και αυτά που δεν πέρασαν, λες και τα πρώτα έχουν δυο μάτια και δυο χέρια ενώ τα άλλα έχουν από ένα! Υστερία.

  Κουβέντα για τις αδικίες και τους πειραματισμούς που έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια. Φωτεινό (ή σκοτεινό) παράδειγμα τα χιλιάδες παιδιά πίσω στην δεκαετία του 2000 που δεν πέρασαν πουθενά λόγω της ηλίθιας βάσης του δέκα.

  Προσωπικά έχω την ΤΥΧΗ να γνωρίζω πολλά από αυτά, να τα βλέπω έξω και να τα χαίρομαι. Με παιδιά δικά τους και με δουλειές καλές. Σε πείσμα των ηλιθίων που τα κατέκριναν τότε, κανένα δεν χάθηκε. Όμως βίωσαν μία τραυματική εμπειρία στην πιο τρυφερή ηλικία. Και βλέπουν τώρα να περνούν παιδιά με 3-4 χιλιάδες μόρια… Πειραματισμοί χωρίς τέλος…

  Κουβέντα για τα παιδιά που θέλουν να γίνουν το Α και καταλήγουν στο εντελώς άσχετο επάγγελμα Β. Αυτό κι αν καταδεικνύει ότι το σύστημα είναι βλακώδες στα όρια του γελοίου.

  Κουβέντα για το γεγονός ότι έχουμε φτάσει να χρειάζεσαι 17 χιλιάδες μόρια για να σβήνεις φωτιές και 12 χιλιάδες για να σχεδιάζεις αντισεισμικά κτίρια που θα στεγάζουν χιλιάδες ανθρώπους.

  Κουβέντα για την τρέλα που επικρατεί με την ζήτηση για τις σχολές ένστολων όπου κατευθύνονται τα πιο δυνατά μυαλά, για να χαντακωθούν αργότερα σε μισθούς των 750 ευρώ και να ζητάνε από τους γονείς τους χρήματα για να ζήσουν αξιοπρεπώς. Ένα σύστημα τρομερά πολύπλοκο, το οποίο απλά δεν μπορώ να το εξηγήσω σε όσους ξένους προσπαθούν να το καταλάβουν, ένα σύστημα που έχει εξαντλήσει την διάρκεια ζωής του.

  Αυτές είναι οι Πανελλαδικές και γι αυτό πρέπει να καταργηθούν. Είναι α-να-χρο-νι-στι-κό. Εισαγωγικές εξετάσεις σε Σχολές, όχι σε Τμήματα και όχι σε όλα τα Τμήματα. Αυτή είναι η σύγχρονη και η ορθή τάση. Τελεία και παύλα.

Γ. Μ.

παραΕκπαιδευτικός