Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Adios, Comandante Fidel!!!



(Του Α.Θ.Ρ. από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…
  Ο τελευταίος των Μοϊκανών της Επανάστασης, έφυγε πλήρης ημερών και μιας υπέροχης διαδρομής, γεμάτη όνειρα, δράση, ελπίδα, βήματα μπροστά και πισωγυρίσματα, θριάμβους κι απογοητεύσεις, λατρεία απ’ τον απλό άνθρωπο της πατρίδας του, κι όλου του πλανήτη και απύθμενο μίσος απ’ το σύστημα, τους ανθρώπους του και τα εκατομμύρια των …Αμερικανολιγούρηδων…
  
  Δεν γνωρίζω, αν αληθεύει η πληροφορία των ΜΜΕ, ότι, στην πολυκύμαντη ζωή του, είχε 638 απόπειρες δολοφονίας, που σχεδιάστηκαν οι πλείστες, στα σκοτεινά υπόγεια της CIA.
  Αν πράγματι ισχύει αυτό, θα πρέπει να κλείσει ο Τράμπ-άκουλας, το ευαγές, αλλά αναποτελεσματικό αυτό ίδρυμα και να το ξαναφτιάξει –αλίμονο- κατά τα γούστα του, να μας προστατεύει, εμάς, τους φαν του «Ελεύθερου Κόσμου», πανάθεμα μας…
  Φυσικά, για την άλλη είδηση και αναφορά των ΜΜΕ, για 35.000! ερωτικές συντρόφους που είχε ο κομαντάντε στη ζωή του (δύο ημερησίως βγαίνουν), μάλλον για υπερβολή μου μοιάζει, τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά. Ξεπέρασες τον Τατσόπουλο ρε Φιντέλ
  Το ίδιο λέγαν και για τον μακαρίτη Μάο… Τελικά αυτοί οι αριστεροί, πολύ γαμί…κοι μας βγήκαν. Για τον Αλέξη, θα τα μάθουμε μετά πολλά χρόνια τα κατορθώματα του… Πρόσεχε τον Μπέτυ μου…
  Αυτή η εμβληματική, αγέρωχη, αρρενωπή, σπαθάτη, Λατινοαμερικάνικη μορφή, με το αιώνιο αμπέχονο, τη περήφανη γενειάδα και την απαράμιλλη ρητορική του δεινότητα (μιλούσε επί ώρες, χωρίς χειρόγραφο, στις ατέλειωτες ομιλίες του), υπήρξε σημείο αναφοράς, ελπίδας, θαυμασμού, παραδειγματισμού για τους καταπιεσμένους, φτωχούς, τους σκλαβωμένους αλλά και τους ελεύθερους στο φρόνημα ανθρώπους του μισού πλανήτη, για μισό, ως τα τώρα αιώνα.
  Αφήνει πίσω του μια υπέροχη διάσταση στην ανθρώπινη επαναστατική ιστορία, με κείνο το μοναδικό, αγέρωχο, Λατινοαμερικάνικο χρώμα.
  Μια κουκίδα στο χάρτη της Καραϊβικής η Κούβα, στο κέντρο μιας χιλιοβασανισμένης περιοχής και στο ευαίσθητο υπογάστριο της πρώτης υπερδύναμης του πλανήτη, έγινε για μισό αιώνα, ένα όνομα γνωστό, ξεχωριστό, αγαπητό ή μισητό, αλλά διόλου προσπελάσιμο, αμελητέο, περιφρονημένο, κακομοίρικο για λύπηση.
  …Μααα, για τη πεινασμένη, τριτοκοσμική κι ανελεύθερη Κούβα μου τσαμπουνάς τώρα ρε μυστήριε;
  Όχι φίλε μου. Για τη μοναδική παλληκαριά, το θάρρος, την επιμονή ενός Δαυίδ, να κοντράρει και να αντιστέκεται στα γούστα ενός φοβερού Γολιάθ, μισόν αιώνα τώρα και να μην καταρρέει και να συντρίβεται στην αμέτρητη δύναμη και πίεση του γείτονα της γίγαντα, που δεκάδες χρόνια, αποτόλμησε εναντίον της, κάθε είδους ανοιχτής ή σκοτεινής επιχείρησης, συντριβής της ατίθασης Κούβας.
  Το ίδιο θα έλεγα για την Παλαιστίνη και τον ηρωικό Λαό της, που αντιμετωπίζει δεκάδες χρόνια, ένα άλλο αδυσώπητο γνήσιο Γολιάθ, χωρίς να υποτάσσεται στα κελεύσματα του και στην υποταγή του, κι επιβιώνει, μέσα σε συντρίμμια, φυλακές και φυλετική βία.
  Το ίδιο θα ‘λεγα για τον Ισραηλινό Λαό, που ξεκληρισμένος το ’49 απ’ τη Ναζιστική θηριωδία, βρέθηκε με μια λουρίδα ερήμου, να φτιάξει δική του πατρίδα, κόντρα στην εχθρότητα εκατό εκατομμυρίων γειτόνων του Αράβων, κι έφτιαξε ένα σύγχρονο, ισχυρό κράτος, μ’ όλα τα καλά, τα κακά και τα λάθη του.
  Το ίδιο θα ‘λεγα, για κείνους τους θεότρελους Ανδρούτσους, Διάκους, Παπαφλέσες, Ρήγα, Καραϊσκους, Κολοκοτρώνηδες, που σήκωσαν ανάστημα και σπαθί κόντρα στο πανίσχυρο τότε, ντοβλέτι του Σουλτάνου.
  Το ίδιο, για κείνον τον αδάμαστο Κουρδικό Λαό, που κρατάει τη σημαία της φυλής και της ύπαρξης του, με νύχια και με δόντια, δεκάδες χρόνια, κόντρα στη φονική μπουλντόζα ισοπέδωσης κάθε μειονότητας, απ’ το Νεότουρκο, εθνικιστικό κράτος του Κεμάλ.
  Η μισή ήπειρος της Αμερικής, ιδίως η νότια, εκατοντάδες χρόνια, με την εγκληματική αποικιοκρατία, έχασε εκατομμύρια ανθρώπων, πολιτισμού, ιστορίας, ταυτότητας, απ’ τους λήσταρχους κονκισταδόρες της Ευρώπης.
  Αργότερα, με την επιβολή εγκάθετων στρατιωτικών, φασιστικών δικτατοριών της νέο-αποικιοκρατίας, ξεζουμίστηκε από κάθε πλουτοπαραγωγικό της πόρο.
  Γεγονός, που σε μικρότερο βαθμό, συνεχίζεται σήμερα, απ’ τις πολυεθνικές, απογόνους της νέο-αποικιοκρατίας.
  Οι φιλελέδες του «ελεύθερου κόσμου», για να πείθουν, θα ‘πρεπε λογικά να κατηγορούν και τα αιμοσταγή δικτατορικά Αμερικανόπνευστα καθεστώτα, που δεκάδες χρόνια, έδεσαν πισθάγκωνα εκατοντάδες λαούς, για να τους ξεζουμίζουν οι πολυεθνικές τους.
  50 χρόνια σκληρό εμπάργκο – ακόμα και σε τρόφιμα, φάρμακα, άντεξαν οι Κουβανοί ως τα τώρα.
  20 φορές, σε ετήσιες συνελεύσεις του ΟΗΕ, ψηφίστηκε από 191 χώρες, η κατάργηση του! 3 χώρες μόνο καταψήφισαν… ΗΠΑ, Ισραήλ, Νησιά Μάρσαλ!
  Σήμερα, το 90% των φαρμάκων και εμβολίων που χρειάζεται η Κούβα, παράγεται σε εργοστάσια της!
  Η βρεφική της θνησιμότητα – που είναι ένας καίριος δείκτης της ανάπτυξης μιας χώρας- είναι 4,3% κάτω απ’ τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!!
  Σε μορφωτικό επίπεδο, αυτή η φτωχή, κυνηγημένη – δαιμονοποιημένη χώρα, κατατάσσεται στην 14η παγκόσμια θέση!
  Εγώ δεν είμαι Κομμουνιστής σαν τον Κατρούγκαλο και δεν θα γίνω τιμητής ενός μονοκομματικού καθεστώτος, όσο κι αν δικαιολογείται η αυταρχικότητα του, όταν απέναντί του έχει ολάκερη CIA να το πυροβολεί…
  Κι ο Κάστρο, δεν ξεκίνησε κομμουνιστής. Επαναστάτης, για μια λεύτερη, ανεξάρτητη κι ανθρώπινη Κούβα, βγήκε στο βουνό.
  Αλλά …και να θες ν’ αγιάσεις, δεν σ’ αφήνουν οι διάολοι…
  ΘΑ σ’ άφηνε ο υπερτροφικός γίγαντας κι αφέντης σου, δεκάδες χρόνια, να ξεφύγεις απ’ την κατοχή του;
  Να χαλάσεις την «πιάτσα» σ’ όλη την φασιστοκρατούμενη τότε Λατινική Αμερική, που ξεζούμιζαν οι μεγαλο – Αμερικάνικες εταιρείες;
  «Μπανανίες» θελανοί πολυεθνικοί κολοσσοί, που κυριαρχούν με άλλο τρόπο και σήμερα στον κόσμο.
  Έτσι, βρέθηκε ο Κάστρο και η Κούβα στην αγκαλιά της Ρώσικης αρκούδας, που δεν άφησε την ευκαιρία, να πατήσει πόδι, στο υπογάστριο της Αστερόεσσας. Άλλωστε, στο δικό της υπογάστριο ήδη είχαν στηθεί οι πυρηνικές κεφαλές, εναντίον της, σε Τουρκία, Ελλάδα.
  Η επιβίωση της Κούβας του Κάστρο και μετά η κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ, υποδηλώνει τη στήριξη του Λαού της, στο πρόσωπο και το σχέδιο του ηγέτη του, που του έδωσε ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, έστω και σε συνθήκες μιας φτωχής χώρας.
  Το εύλογο θα ήταν, να συμπαρασύρει στη πτώση της, η Σοβιετική Ένωση, και την δορυφόρο και προστατευόμενη της Κούβα, όπως έγινε με όλους τους Ευρωπαϊκούς δορυφόρους της, που τώρα αλληθωρίζουν στην ακροδεξιά μπάντα.
  Είναι νομίζω ένα ισχυρό επιχείρημα, που αποδεικνύει, τη στήριξη του Λαού της Κούβας, στο πρόσωπο του ΤΣΕ, του Κάστρο, των επίγονων της επανάστασης.
  Σαφώς και υπάρχουν αντιφρονούντες, φυγάδες προς το Αμερικάνικο όνειρο, του αντικρινού Μαϊάμι.
  Υπάρχουν εξόριστοι, σίγουρα δικαιωμένοι για τα πολιτικά τους πιστεύω και την όποια δράση τους.
  Φυσικά και δεν μιλάμε για μια «Δανία» της Καραϊβικής.
  Άλλωστε, χιλιάδες φτωχοί, απόκληροι, ιδίως έγχρωμοι, στο παράδεισο του Ελεύθερου κόσμου, βρίσκονται με βαριές ποινές φυλακή, ή στήνονται στην ηλεκτρική καρέκλα, όχι μόνο για τη δράση τους, αλλά πολλές φορές επειδή βρέθηκαν με πολλή μαύρη μπογιά στο δέρμα τους! Άσχετα αν εκλέχθηκε πρόεδρος, ο έγχρωμος Ομπάμα.
  Καλά, εκείνο το Γκουαντανάμο, όπου εξαφανίζονται από προσώπου γης άνθρωποι, ύποπτοι ή δράστες τρομοκρατίας, μόνο Δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα δεν θυμίζει…
  Κλείνοντας, εκείνο που κάνει ξεχωριστό για μένα τον Κάστρο, είναι ότι συγκρούστηκε με τις ΗΠΑ, αυτός, ένα μυρμήγκι, δίπλα απ’ τη πατούσα του Αμερικάνικου ελέφαντα.
  Κι όχι μόνο άντεξε αυτή η ρήξη 50 χρόνια, μέσα σ’ ένα αδυσώπητο εμπάργκο προϊόντων, υλών, φαρμάκων, ανταλλακτικών, τουρισμού, αλλά 50 χρόνια μετά, υποχώρησαν οι ΗΠΑ στο στενό κορσέ του εμπάργκο.
  Ένα άλλο ενδιαφέρον μήνυμα για μας απ’ την Κούβα, είναι η διαγραφή, άλλοτε μονομερώς από μέρους της, κι άλλοτε σε συμφωνία, μεγάλου μέρους του Δημόσιου χρέους.
  Διέγραψε, σε συμφωνία με την Ρωσία, το 2013, 30 δις δολάρια χρέος. Το 1986 μονομερώς διέγραψε 11 δις δολάρια από τράπεζες δυτικών χωρών.
  Το 2010, 6 δις χρέος της προς την Κίνα.
  Για δέστα Αλέξη μου, τώρα στην επίσκεψή σου στην Κούβα, που σίγουρα τα ξέρεις, αλλά προσπερνάς, γιατί εμείς …Μένουμε Ευρώπη!!! Έστω και σαν παρίες και ζήτουλες δανεικών…
  Ά, γιατί εμείς δεν είμαστε κουβανοί, κι εσύ, Κάστρο, της Βαλκανικής. Θέλει Κουβανέζικα… ούμπαλα απ’ όλους μας, μια τέτοια λογική…
   Παρ’ όλα αυτά, κι επειδή η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία… Hasta la victoria siempre!!! (πάντα, μέχρι τη νίκη)!

2 σχόλια:

  1. 1) Ακρισία δήμου τον χείριστον εις αρχήν προΐστατο.
    Η έλλειψη κρίσης του λαού, ανέδειξε στην εξουσία τον χειρότερο.
    2) Χώρα που καλύπτει τα λειτουργικά της έξοδα αποκλειστικά από δανεικά, εαν πρωχεύσει αυτοκτονεί. Η Χώρα μας όταν το έπραξε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων ήταν ίσα με μισό ψωμί την ημέρα ανά κάτοικο. Θα μπορούσε να συμβεί μόνο με την σύμφωνη γνώμη του πιστωτή όπως συμβαίνει στο πτωχευτικό δίκαιο όλου του κόσμου ή με πολύ βαριές συνέπειες που επίσης προβλέπει το πτωχευτικό δίκαιο όλων των αυτόνομων χωρών.
    3) Σε καμία χώρα της Ευρώπης γιατρέ μου δεν παίρνει σύνταξη ο ιατρός όσο στην Ελλάδα των μνημονίων και της πτώχευσης.(Μην το πάρεις προσωπικά, ισχύει για όλους μας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.