2016 Ελληνο – Ρωσικό έτος Φιλίας - Λοιπόν, Πόυτιν ή Γιέλτσιν; …και τα συνακόλουθα, αντίστοιχα ερωτήματα…

Του Α.Θ.Ρ. (από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Θα μου πείτε, τι διλλήματα είν’ αυτά; Και τι σχέση κι έγνοια έχουμε εμείς για τον κουμανταδόρο, το αφεντικό και τη πολιτική της Ρώσικης αρκούδας;

  Και γιατί θα ‘πρεπε να νοιαζόμαστε εμείς, αν στο Ρώσικο τιμόνι βρίσκεται ένας ακραίος πατριώτης, ή ένας ξεπουλημένος, μεθύστακας Αμερικανο – λιγούρης;

  

  Ένας πρώην Κακεμπίτης, που στρίμωξε και φυλάκισε κάποιους απ’ τους λήσταρχους – ολιγάρχες, που διαμοίραζαν τα «ιμάτια» μιας καταρρέουσας υπερδύναμης, ή μια μαριονέτα των μαφιόζων φεουδαρχών μιας υπερδύναμης, της σάρκες της οποίας λυμαίνονταν σαν ύαινες πεινασμένες;

Ένας δήθεν φιλελεύθερος δημοκράτης, που λίγο ακόμη, αν η βότκα δεν του έκαιγε το συκώτι, θ’ άφηνε πίσω του αντί για ένα κράτος υπερδύναμη, δεκάδες αλληλοσπαρασσόμενα φέουδα, που θα κατέληγαν τελικά στα νύχια της πρώην και νυν αποικιοκρατόρησας, κι αφελώς απενοχοποιημένης κι αγιοποιημένης Δύσης;

  Σήμερα, αλλά περισσότερο αύριο, με τον όλο κι εντεινόμενο μουσουλμανικό τζιχαντισμό στον νότο κι ανατολικά μας, θα ‘ταν προς το συμφέρον μας σαν χώρα, να στηθούνε αντίστοιχες εστίες – κράτη φανατικών Τσετσένων, Τουρκμένων, Απχάζιων Καυκάσιων, στα βόρειά μας;

  Μ’ ένα πάντοτε πιθανό –ιδίως τελευταία- θρησκευτικό μεγάλο πόλεμο, όχι μόνο απ’ τον εξτρεμισμό του τζιχαντιστικού μουσουλμανισμού, αλλά κι απ’ τον Πολωνικό κι Ουκρανικό Αντιρωσικό καθολικισμό και την Ουνία, που είναι κι ένας απ’ τους λόγους της Ουκρανικής κρίσης, με μια Ελλάδα στο μέσον ενός ασφυκτικού «σάντουιτς» αναταραχής, θα ‘ταν προς όφελός της;

  Απ’ το ’50 μέχρι το ’89, ζήσαμε στην Ελλάδα και την Ευρώπη, την «ισορροπία του τρόμου» τον φόβο του αντίπαλου δέους.

  Και δεν θα ‘λεγα ότι ζημίωσε κανείς Ευρωπαίος, κι ακόμα περισσότερο εμείς –οι λιγότεροι Ευρωπαίοι-, απ’ αυτή την ισορροπία και την προσπάθεια των δύο κυρίαρχων συστημάτων του πλανήτη, να δείξουν τον καλύτερο τους εαυτό, τα θετικά της πρακτικής και κοσμοθεωρίας τους, με απτά χειροπιαστά παραδείγματα, στους λαούς που έβγαιναν λαβωμένοι απ’ έναν κορυφαίο – μακελάρη πόλεμο.

  Η Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα κι εργασιακά δικαιώματα, το επίπεδο ζωής των Δυτικο - Ευρωπαίων και σε μικρότερο βαθμό το δικό μας, βρέθηκαν στο καλύτερο τους σημείο, από γεννήσεως του κόσμου.

  Ίσως υστέρησε σε επίπεδο ζωής κι ελευθερία, ο Ανατολικός κόσμος του αντίστοιχου μπλοκ, αφού έβγαινε από έναν καταστροφικό –ιδίως γι’ αυτόν- πόλεμο, χωρίς βοήθεια στην ανοικοδόμηση από τρίτους (Αμερικάνους) και περιτριγυρισμένος απειλητικά, με εχθρικό όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

  Εκείνος, ο άμετρος ανταγωνισμός στα όπλα και το διάστημα, στέρησε, σε επίπεδο ζωής, τον σοβιετικό πολίτη.

  Και ολ’ αυτά, φαίνονται ευκολοερμήνευτα και λογικά και για τον όχι ειδικό σε αναλύσεις.

  Η δυσκολία της ερμηνείας των πολιτικών φαινομένων, προκύπτει σήμερα.

  Αφού λογικά, χωρίς τον υποτιθέμενο ή υπαρκτό «κακό» Σοβιετικό δαίμονα, χωρίς άμετρους ανταγωνιστικούς εξοπλισμούς, δεν θα ‘πρεπε συνακόλουθα ν’ απολαμβάνει ο κόσμος ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, κι ένα πιο ελπιδοφόρο και φωτεινό μέλλον;

  Κι αν στην Ελλαδίτσα ήμασταν όλοι κλέφτες, τεμπέληδες, ακαμάτιδες κι απερίσκεπτοι και βούλιαξε στα χρέη η οικονομία μας, γιατί θα πρέπει να αισθάνεται ευτυχής, στα 67 του με ένα χιλιαράκι σύνταξη, ο Γερμανο – Γαλλο – Ιταλο – Ολλανδο – Βελγο – Ισπανός;

  Μήπως μας δουλεύουν χοντρά, οι όλο και πλουσιότεροι μεγαλο – σπεκουλαδορο – τραπεζίτες, τώρα που είναι απόλυτοι κυρίαρχοι στο παγκόσμιο σύστημα και κάνουν ανέξοδο κι ακίνδυνο μονοπωλιακό παιχνίδι για τα συμφέροντα τους;

  Ο μεγαλοεπενδυτής Μπάφετ, ένας απ’ τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, το δήλωσε ξεκάθαρα και μπράβο του… «η γραμματέας μου, ανάλογα με τα εισοδήματα της, πληρώνει πολλαπλάσιο φόρο από εμένα»!!!

  Πόσα θαυμαστικά χρειάζονται; Τι χρεία μαρτύρων θέλουμε;

  Κι επειδή το «δούλεμα» που υφιστάμεθα χωρίς σχεδόν αντίδραση πιάνει ταβάνι, σκέφτομαι όταν μας απειλούν οι (γκάουλαϊτερ) Γερμανοί εταίροι μας με απροκάλυπτο Grexit και έξωση μας πιξ – λαξ σαν απόκληρα απόπαιδα, απ’ τον Ευρωπαϊκό μας «παράδεισο», γιατί αυτό να μην το συνδυάζουμε με παράλληλη δική μας αντιπρόταση… για ταυτόχρονη μας έξοδο κι απ’ τον Νατοϊκό μας «παράδεισο»;

  Αυτό, όταν το μαχαίρι των εκβιαστών – δανειστών πλησιάζει στην καρωτίδα μας… έστω σαν απειλή, αν όχι σαν σοβαρή πρόταση…

  Από ποιους τελικά μας προστατεύει το ΝΑΤΟ, που περίπου το αντιμετωπίζουμε σαν θεόπνευστη εντολή, απαράβατη; Απ’ τους Τούρκους; Τους Μουσουλμάνους Τζιχαντιστές; Το μάτι; Τη γλωσσοφαγιά; Τον ανάδρομο Ερμή;

  Εκτός αν εννοούμε τη διατάραξη μιας τσαμπουκαλίδικης, μονόπλευρης, Αμερικάνικης κυριαρχίας στην Ευρώπη… που ειδικά εμάς μας κοστίζει μια διχοτομημένη Κύπρο και μισό αμφισβητούμενο Αιγαίο, για τη διατήρηση ανίερων ισορροπιών και συμφερόντων. Και μια συγκεκριμένη μονοδιάστατη υποχρεωτικά τοποθέτηση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, που αυτόματα σε φέρνει αντίπαλο, με δεκάδες άλλες χώρες του πλανήτη.

  …Κι όταν στην ανάγκη τρέχει η μισή σου κυβέρνηση στη Μόσχα να ζητήσει δανεικά… είναι εύλογο να σου πούνε …ΝΙΕΤ! αφού ανήκεις και …τραγουδάς, στο απέναντι μπουζουξίδικο της εθνικής οδού…

  Θέλουν πολύ νιονιό αυτές οι σκέψεις;

  Εμένα η παραμονή μας στο ΝΑΤΟ, μου θυμίζει την διατήρηση σήμερα εκείνων των παραστρατιωτικών ΤΕΑ, με τους τεράστιους μπερέδες, τις φαρδιές στολές, τα παμπάλαια όπλα και κείνες τις μοναδικές χαιρετούρες στις παρελάσεις, του μακαρίτη Μήτσου Κωτσόπουλου, που ξεσήκωναν ενθουσιασμό και γέλιο στο φιλοθεάμον κοινό, που πάντοτε απολαμβάνει δωρεάν προσφερόμενα επιθεωρησιακά σκετσάκια, χωρίς βαθυστόχαστα νοήματα.

  Εκείνο το ορθόδοξο σεφέρι του Μόσκοβου, που ονειρευόταν και σιγοτραγουδούσαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες, να έρθει, δεν ήταν ουτοπία κι ανεδαφική παραδοξότητα κάποιων ανιστόρητων λαϊκών.

  Δεν περίμεναν βοήθεια επίσημη, ούτε απ’ την Αγγλία, ούτε απ’ την Γαλλία ή την Ιταλία οι Χριστιανοί των Βαλκανίων.

  Η βοήθεια απ’ τις χώρες αυτές, αν εξαιρέσεις τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, ήταν σε Φιλελληνική – εθελοντική βάση.

  Η έμπρακτη βοήθεια στους Ορθόδοξους χριστιανούς Βαλκάνιους, άρχισε μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774, απότοκη του νικηφόρου Ρωσο – Τουρκικού πολέμου, ενός, από τους πάμπολλους Ρωσο – Τουρκικούς.

  Από τότε –με όρο της συνθήκης-, επιτράπηκε να κτίζονται Ορθόδοξες εκκλησίες απ’ τους σκλαβωμένους, να προστατεύονται οι Χριστιανοί σκλάβοι των Οθωμανών.

  Από τότε, γιγάντωσε η ναυτική δύναμη των θαλασσόλυκων ναυτικών μας, που με υψωμένη τη Ρωσική σημαία στο κατάρτι, όργωναν τη Μαύρη θάλασσα και το Αιγαίο.

  Αυτοί οι εμπορο – πειρατές – κοντραμπατζήδες, Μιαούληδες, Κουντουριώτηδες, Μπουμπουλίνες, βάλαν κανόνια στα πρώην εμπορικά τους, όταν ξεκίνησε η επανάσταση…

  Η μυστική οργάνωση «Φιλική Εταιρεία», γεννήθηκε, έφρασε κι αντρώθηκε στη Ρωσία.

  Πιστεύετε ότι η δράση της ήταν σε άγνοια της φοβερής Οχράνα, της μυστικής Αστυνομίας του Τσάρου, που έλεγχε τα πάντα τα τότε άγρια χρόνια;

  Οι Υψηλάντηδες, ήταν πρίγκιπες του τσαρικού στρατού, ο Καποδίστριας, υπουργός εξωτερικών του Τσάρου.

  Ο πρωτοκαπετάνιος και σώφρων Κολοκοτρώνης, που ήταν η ψυχή του φιλο – Ρωσικού κόμματος στην τότε ελεύθερη Ελλάδα, μπορεί κάποιος να τον κατηγορήσει για πράκτορα του ομόδοξου ξανθού γένους;

  Τα πράγματα με τους Ρώσους χάλασαν μαζί μας τον 19^ο αιώνα, με τον αληθινό ή υποτιθέμενο «πανσλαβισμό» των Σλαβικών εθνών, που με ατμομηχανή τη Μόσχα, ψάχναν κυριαρχία στα Βαλκάνια και διέξοδο στο γαλανό – ζεστό Αιγαίο, σχέδιο που αύξανε τη δύναμη τους και περιόριζε τον απομονωτισμό τους.

  Η έχθρα κι η καχυποψία, ενδυναμώθηκαν με τον εμφύλιο μας και την αληθινή ή υποτιθέμενη στήριξη των ανταρτών, απ’ το τότε Σοβιετικό μπλοκ.

  Σίγουρα, εκείνο που αμφισβητείται, είναι η ενθάρρυνση του Στάλιν για το ξεκίνημα του, γεγονός που ανέτρεπε αποφασισμένες ήδη με τον Τσόρτσιλ, ζώνες επιρροής στα Βαλκάνια.

  Επειδή όμως από τότε έχουν ανατραπεί σχεδόν τα πάντα στον κόσμο, κι επειδή δεν υπάρχουν στην πολιτική πρακτική, παντοτινοί φίλοι και σύμμαχοι και αιώνιες συμφωνίες, κι επειδή βρισκόμαστε σαν χώρα, όχι στο χείλος του γκρεμού, αλλά στην αγωνιώδη αναζήτηση ενός ξερόκλαδου να κρατηθούμε στην κατακρήμνιση μας, είναι λογικό να λοξοκοιτάζουμε και να σιγομουρμουρούμε το γνωστό …είναι κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια…

  Φυσικά και δεν προτείνω γάμο με παπά ορθόδοξο, κουφέτα και κουμπάρο, με Ρωσίδα νύφη…

  Ένα «σύμφωνο συμβίωσης», τώρα που είναι και επίκαιρο, με το ομόδοξο, γειτονικό, φιλικό, ξανθό γένος…

 Ένας γνωστός μου, που σπούδασε στη Μόσχα και αρραβωνιάστηκε τότε με Ρωσίδα, μου έλεγε ότι δεν βγαίνει κοπέλα στον δρόμο, στο Πανεπιστήμιο, αν πρώτα δεν μακιγιαριστεί για ένα δίωρο τουλάχιστον!

  Το δέρμα τους είναι τόσο άχρωμο και το πρόσωπό τους ανέκφραστο, που κάνει απαραίτητα μακιγιάζ… Χωρίς ίχνος υποτίμησης αυτό, για τις συμπαθέστατες θεές Ρωσιδούλες…

  Το άλλο που μου είπε είναι, ότι οι νέοι στις συζητήσεις τους κάνουν επίδειξη κι ανταγωνισμό στα εξωσχολικά τους αναγνώσματα. Είναι λαός έντονα διαβαστερός!

  Φυσικά, στο τσιμπούσι του αρραβώνα τους, στο τραπέζι που στρώθηκε με τους συγγενείς, κι αφού άντεξε ο φίλος μου την ατελείωτη βοτκο – ποσία, τον ενέκρινα … σαν δικό τους οι συγγενείς του κοριτσιού!

  Υπάρχει καλύτερος εταίρος για μας με όρους συγγένειας και συμφέροντος, για την ενέργειά μας, τον τουρισμό μας, την γεωπολιτική μας στήριξη, απ’ τον κοντινότερο μα και περισσότερο συγγενή γείτονα μας;

  Εκτός, αν συγγενεύουμε περισσότερο και μας στηρίζουν ανεπιφύλακτα οι Αγγλο – Γερμανο – Αμερικάνοι και λέω αερολογίες…

  Μια νοικιασμένη για 100 χρόνια βάση ναυτικο – αεροπορική στη Λήμνο, τη Σκύρο, τη Ρόδο, στο μέσον του Αιγαίου και κάνε τα Ρωσάκια σε σύμπλευση με τα Ελληνάκια, με σημαίες στα κατάρτια, τον ίδιο Αη Νικόλα προστάτη του ναυτικού, των δύο Χριστιανικών ομόδοξων κρατών.

  Εδώ, ένας στοχοποιημένος από χρόνια Άσαντ, από θεούς και δαίμονες, στέκει, με μόνη στήριξη των Ρώσων…

  …Η πενία, τέχνας κατεργάζεται… αυτό δεν μάθαμε στα Αρχαία του σχολείου μας;

  Φυσικά, υπάρχει κι ένα σεβαστό ποσοστό ρίσκου όταν αλλάζεις ρότα και δείχνεις να βγάζεις το σπαθί απ’ το θηκάρι…

  Έτσι όμως γράφεται η ιστορία των Λαών και ηγετών. Διαφορετικά, λες σ’ επανάληψη «γιες μεν» και κάνεις τον Καραγκιόζη, με χαριτωμενιές και τεμενάδες, έξω απ’ το κονάκι του πασά, με τη κοιλιά να γουργουρίζει και την καλύβα σου να μπάζει από παντού, μέχρι να καταρρεύσει πλήρως…

  Το μέλλον της Ευρώπης και των Λαών της, βρίσκεται προσανατολισμένο, βορειοανατολικά. Εκεί που υπάρχουν απύθμενες αποθήκες ενέργειας νερού, ορυκτού πλούτου, δασών, εδαφών για καλλιέργεια και λίγος σχετικά πληθυσμός.

  Ακόμα κι η καλπάζουσα κλιματική αλλαγή που θα ερημοποιήσει και τη μισή πατρίδα μας, ευνοεί την αχανή Ρωσική Σιβηρία, που θα κάνει καλλιεργήσιμες τις ατέλειωτες, αρδευόμενες εκτάσεις της.

  Δεν ήταν χωρίς στόχευση η στήριξη στο ανδρείκελο – Γιέλτσιν, με μέσο τα Αμερικανο – ελεγχόμενα διεθνή ΜΜΕ, που άνοιγαν τη πόρτα στο Γιάνκικο Ιππικό που θα επέλαυνε στην ώρα, να σώσει τον άτυχο Ρωσικό Λαό…

  Μια νέα αυτοκρατορική Ρωσο – Σινική δύναμη, γεμάτη εφόδια, δύναμη και πληθυσμό, αναπόφευκτα θα κυριαρχήσει –όχι μακριά- στον γερασμένο δυτικό κόσμο μας, που ακόμη πιστεύει στην ωραιοπαθή του μοναδικότητα.

  Η ιστορία είναι γεμάτη από αυτοκρατορίες που χάθηκαν απ’ το προσκήνιο, χωρίς να το αντιληφθούν.

  Τα βατράχια του βάλτου –τα αδελφάκια μας- όσο είναι καιρός, πριν κοντραριστούν τα βουβάλια, θα πρέπει να διαλέξουν ασφαλή και συμφέρουσα όχθη, να πλευρίσουν χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ιδεοληψίες, φοβίες, κουτοπονηριές και στρουθοκαμηλισμούς…

  Η κρίση που βιώνουμε, μόνο με αλλαγή ρότας 180 μοιρών μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η διαχείριση της –έστω και φαινομενικά σωστά- θα βαθαίνει το σώμα μας στον βάλτο, μέχρι την εξαφάνιση μας οριστικά.

  Επειδή ίσως κάποιος οξυδερκής παρατηρητής, διακρίνει στο άρθρο μου μια γεύση ακροδεξιάς παπαρολογίας Κυριάκου Βελόπουλου, θα θυμίσω ότι στις τάξεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ συντάχθηκαν, άσχετα από προηγούμενες τοποθετήσεις τους –λόγω της τότε κρισιμότητας της περίστασης- η πλειοψηφία των πατριωτών ενεργών Συνελλήλων.

  Πιστεύει κανείς, ότι σήμερα δεν βιώνουμε μια κρισιμότατη περίοδο, σαν Έθνος και Λαός;

  Τότε υπήρξε στρατιωτική ξενική τετράχρονη κατοχή αιματηρή, σήμερα, οικονομική – κοινωνική κατάρρευση και υποθήκευση ενός Λαού και μια χώρας, για δεκαετίες…

  Αλέξη, ο Λαός πίστεψε και εν πολλοίς πιστεύει ακόμη, ότι δεν είσαι ο επόμενος διαχειριστής – λογιστής μιας οικονομικής κρίσης που παρέλαβες.

  Ο Λαός σε στήριξε κι ακόμα ελπίζει, ότι ο ρόλος σου –έστω και σε μικρογραφία, τηρουμένων των σχετικών μεγεθών- είναι ρόλος ενός όμορφου χαμογελαστού Μεσογειακού, ελπιδοφόρου Πούτιν, όχι ενός ξεπουλημένου Γιέλτσιν…

  Αυτούς τους τύπους τους δοκιμάσαμε…

  Υπήρξαν τραγικά ίδιοι με τον Γιέλτσιν …έστω κι αν δεν μπεκρούλιαζαν…

  ΥΓ. Επειδή συνήθως τεκμηριώνω με στοιχεία αυτά που γράφω, παραθέτω κάτι που βρήκα στο «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής» 3/1/2016, αφού ήδη είχα γράψει το άρθρο…

 

«Η εμφάνιση των Ρώσων «εξαφάνισε» τα τουρκικά μαχητικά από το Αιγαίο!

Η Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων που έχει επιβάλει η Ρωσία στην Τουρκία στα νοτιοανατολικά της άκρα το τελευταίο εικοσαήμερο έχει επεκταθεί και στο Αιγαίο!

 Πλέον από την 9η Δεκεμβρίου του 2015 οι Ρώσοι φαίνεται να έχουν εντάξει και το Αιγαίο στη Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων (no fly zone) που δημιούργησαν για τα τουρκικά μαχητικά μετά την κατάρρευση του SU-24 στη Συρία το πρωί της 24ης Νοεμβρίου! Επί της ουσίας η Μόσχα εξαναγκάζει την Άγκυρα να μην πετάνε τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη εντός του βεληνεκούς των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων, καθώς κανείς πλέον δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλειά τους. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία δεν μπορεί να «ξεμυτίσει» καθώς η ρωσική αντιαεροπορική ομπρέλα σχεδόν την έχει περικυκλώσει».