Δεν πληρών ‘γω, δεν πληρώνεις ‘συ… θα πληρώσει εξ ανάγκης, το κορόιδο ο …Χατζηπετρής!

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Έτσι συνήθως δεν γίνεται, όταν το γλέντι της παρέας δεν πληρώνεται ρεφενέ, αλλά πληρώνει ο πιο φιλότιμος, ή το πιο κορόιδο;

  Κι ο …Χατζηπετρής, είναι ένας άλλος εγώ, ένας άλλος εσύ, δεν είναι ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Σόϊμπλε, η Μέρκελ, ο Πούτιν ή ο Ομπάμα…

  

  Ο τίτλος του άρθρου, περιγράφει με ενάργεια, το νόημα ενός «ανέξοδου επαναστατικού λαϊκισμού». Και φυσικά, δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε μόνο, στο μέχρι πρόσφατα Πασοκικό και αριστερό βερμπαλισμό των περσινών Τσιπρο – Λαφαζάνιδων, που θα καταργούσαν τα μνημόνια με ένα άρθρο και ανεβασμένος ο Αλέξης στη καρότσα ενός αγροτικού, υπερακόντιζε στα ύψη, τα δίκαια των κατ’ έθιμον, ξεσηκωμένων του χειμώνα, αγροτών.

  Το μολυσματικό παράσιτο αυτό της Βαλκάνιας Δημοκρατίας μας, ευδοκίμησε γόνιμα και στα δεξιο – φιλελεύθερα Βιλαέτια, που σε βάθος χρόνου, φτάνει μέχρι τους ένδοξους κοτζαμπάσηδες, που σκότωσαν τον εκσυγχρονιστή Καποδίστρια, που προσπαθούσε να φτιάξει κράτος στην τριτοκοσμική Ελλάδα της εποχής.

  Από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του πρόσφατου παρελθόντος, εκείνος ο ανεκδιήγητος Χατζηγάκης, ο βέρος κατά τα άλλα φιλελεύθερος κι Ευρωπαίος, που όντας στην αντιπολίτευση τότε, καβάλησε τρακτέρ και ροβόλησε στο Θεσσαλικό κάμπο, μπροστάρης, των τότε ξεσηκωμένων αγροτών, κι υπερακόντιζε στο σύνθημα τότε της εποχής «όλατα κιλά, όλα τα λεφτά»!!! Φυσικά τα λεφτά θα τα δίναν οι «αφελείς» κι ανίδεοι κουτόφραγκοι …Κούνια που μας κούναγε!

  Λίγο αργότερα, υπουργός πλέον Γεωργίας, αυτός ο χουβαρντάς αγροτοπατέρας, στον επόμενο ξεσηκωμό των αγροτών, μοίρασε 500 εκατομμυριόπουλα, σαν φρέσκα μαρουλόφυλλα, πέρα από κάθε νομιμότητα, γεγονός που οδήγησε αργότερα την Ελλάδα, να πληρώσει πρόστιμο στην Ε.Ε., για το παράνομο αυτό χουβαρνταλίκι του γαλαντόμου φιλελεύθερου πολιτικού.

   Η πρόκληση νομίζω, σήμερα, με τον ξεσηκωμό των αγροτών ιδίως, απευθύνεται περισσότερο στον φέρελπι, φιλελεύθερο και πολλά υποσχόμενο πολιτικό, Μητσοτάκη, παρά στον γνωστό για τις θέσεις του, Τσίπρα.

  Είναι ένα πρώτο μεγάλο κι αποκαλυπτικό crash test της συνέπειας ιδεολογίας και πολιτικής κωλοτούμπας.

  Θα ακολουθήσει την πεπατημένη που τη τραβά το DNA του Μητσοτακέϊκου, που δεν διέφερε και πολύ, από τις δύο άλλες μεγάλες πολιτικές οικογένειες Καραμανλή – Παπανδρέου, ή θα χαράξει μια σύγχρονη, ρεαλιστική, Ευρωπαϊκή πολιτική, πέρα από λαϊκισμούς και δεσμεύσεις. …Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα…

  Ξεκάθαρη θέση, πέρα από υστερόβουλες μικροπολιτικές σκοπιμότητες, που είναι γνωστό σε όλους μας, ότι αποτέλεσαν την κύρια αιτία της σημερινής μας κατάντιας.

  Στοιχεία υπάρχουν σήμερα και από την ΕΛΣΑΤ κι απ’ τους ευρωπαίους μεγαλο – λογιστάδες, που έχουν κάνει φύλλο και φτερό τα πρώην μπακαλοτέφτερα του ελληνικού μικρομάγαζου.

  Ούτε τι πιστεύει ο Κουτσούμπας, ούτε ο Λαφαζάνης, ούτε η Φώφη, ο Ποτάμης, ή ο γραφικός, θεόμουρλος, Μιχελογιαννάκης…

  Ένα κι ένα κάνουν δύο… όχι έντεκα δυστυχώς, όπως τα μετρούσαμε μέσα απ’ την ελληναράδικη αλλοπαρμένη αριθμητική του …όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά… και σύνταξη στα σαράντα εφτά!!!

  Υπάρχει πρόβλημα βουνό στο ασφαλιστικό, το φορολογικό, το δημόσιο μας χρέος, την προοπτική μας σαν χώρα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, που αλλάζει ραγδαία, ενόσω εμείς μιλάμε για …τις επικουρικές συντάξεις…

  Υπάρχει κάποιος λογικός που το αρνείται; Όλοι μας πιστεύουμε και καταλαβαίνουμε, ότι κάποιοι πληρώνουν, ενώ για κάποιους, πληρώνουν οι άλλοι …οι Χατζηπετρήδες…

  Κι αν αυτό αφορά οικονομικά αδύνατους, ή θύματα νεόπτωχους συνανθρώπους μας, σχεδόν ομόθυμα, δε θ’ αρνηθούμε το επιπλέον σφίξιμο του ζωναριού, του ήδη πρεσαρισμένου μας ζωναριού. Αφού, υποχρέωση μιας Δημοκρατικής πολιτείας και πολιτισμένης, είναι, η στήριξη των ανήμπορων μελών της.

  Αν αφορά ανέργους, υποαπασχολούμενος ή νεολαίους που βολοδέρνουν μεσ’ την αγωνία της ανασφάλειας, κανείς λογικός δεν θ’ αντιδρά στη στήριξή τους.

  Ο λαός μας, έχει μεγάλα περιθώρια κατανόησης.

  Άλλο όμως είναι η ανοχή κι η συμπαράσταση ή στήριξη του ανήμπορου, κι άλλο η αφέλεια μπροστά στον μπαγαμπόντη φοροφυγά που κλαψουρίζει γοερά …δεν βγαίνω, δεν βγαίνω, καταστρέφομαι, χάνομαι, ρημάζομαι με τα φορολογικά κι ασφαλιστικά μέτρα, της κακούργας κυβέρνησης…

  Εκείνη η σουρεαλιστική εικόνα –μέσα στον κολοφώνα της κρίσης-, μ’ ένα βουνό δίσκους με λουλούδια, πεταμένα στα πόδια του κομήτη – Παντελίδη, που σίγουρα ούτε ο Βαρδινογιάννης, ούτε ο Μπόμπολας, ούτε ο Λάτσης έριξαν, μόνο θλίψη, αγανάκτηση και ερωτηματικά εύλογα φέρνουν, στον στριμωγμένο 5 -6 χρόνια τώρα, οικογενειάρχη… Η εικόνα, παραπέμπει στους μισητούς μαυραγορίτες της κατοχής, που γλεντούσαν ξεδιάντροπα με τις παστρικές στα τότε νυχτερινά της Αθήνας, όταν ο Λαός έψαχνε στους σκουπιδοτενεκέδες, λεμονόκουπες να φάει.

  Παλιότερα, όταν οι αστυνόμοι δούλευαν χωρίς υπερωρίες και ρεπό, στήνονταν κάποιος τους με ρεπούμπλικα, καμπαρτίνα και το τσιγάρο στο στα χείλη, σ’ ένα απόμακρο τραπέζι στα ξενυχτάδικα κι έβλεπε ποιός ξόδευε χουβαρντάδικα σαν άρχοντας, ενώ η φάτσα του έμοιαζε για μπατίρης… Κι άρχιζε το στενό μαρκάρισμα… έτσι, κατέληγαν στον δράστη της πρόσφατης κλοπής.

  Απλά πράγματα και χωρίς φοβερά σημερινά τεχνολογικά μέσα, που μπορούν ν’ ανακαλύψουν …ψύλλο στ’ άχυρα.

  Υπάρχει πλούτος στην Ελλάδα, που ακόμη και σήμερα αυγαταίνει, μ’ ένα χρόνο αριστερή κυβέρνηση.

  Εννοείτε ότι σήμερα δεν κρύβονται πίσω απ’ του Μαξίμου, μεγαλο – οικονομικά συμφέροντα και πάτρωνες γνωστοί απ’ το παρελθόν, που κρατούσαν τη μπαγκέτα του μαέστρου της πολιτικής.

  Ανοίξτε σύντροφοι τις λίστες με τους λήσταρχους του Ελληνικού πλούτου. Κι αν κάποιοι βάζουν νομικίστικα φρένα σ’ αυτό, καταγγείλτε τους στον Λαό.

  Θα δούμε γιατρούς, δικηγόρους, πολιτικούς, δημοσιογράφους, αγρότες, δεσπότες, υδραυλικούς, κάθε καρυδιάς καρύδι, υπεράνω πάσης υποψίας.

  Κανείς δεν γνωρίζει –εκτός από κάποιους- τι κρύβει αυτός ο μαγικός κόσμος της χρόνιας φοροκλοπής του κόσμου της Ελληνικής κλεπτοκρατίας.

  Δεν υπάρχει ταμπού κι ελαφρυντικό στο πληρωμένο επάγγελμα κάποιου, είτε αυτός είναι γιατρός, είτε δεσπότης, είτε αγρότης. Τα περί λειτουργήματος, ξεχάστε τα…

  Το μόνο αποδεκτό δικαιολογητικό, πρέπει να είναι το καυτό δίπολο, πλούσιος – φτωχός.

  Κι ο φτωχός, χρειάζεται τη στήριξη του κράτους και της κοινωνίας, κι ο πλούσιος, να πληρώνει απ’ το περίσσευμα του. Εκείνο το σοφό κι ανθρώπινο του Ιησού …ο έχων δύο χιτώνας… που όλοι μας σκόπιμα ξεχνάμε.

  Μόνο που αυτή η θεϊκή προτροπή, πρέπει να υπόκειται σε νόμους, κι όχι σε φιλάνθρωπες διαθέσεις.

  Και φυσικά, λίγη σημασία έχει αν ο «έχων τους δύο χιτώνες» είναι αγρότης ή επιχειρηματίας, ή γιατρός, ή βιοτέχνης, που βολοδέρνει μεταξύ φθοράς – αφθαρσίας.

  Οι στρατιές των ανέργων, τα κλεισμένα μαγαζιά, η φυγή των νέων επιστημόνων, η επιστροφή πάμπολλων απ’ την πρώην ευτυχή πόλη στη πατρογονική εστία της υπαίθρου, με σκοπό την ενασχόληση με τη γη, δείχνουν ότι, όπως συνέβη και στην κατοχή, ο τελευταίος που θα πεινάσει …θα ‘ναι ο αγρότης.

  Όσο κι αν θυμώνει κάποιους –φίλους κατά τα άλλα- η αλήθεια αυτή, ευτυχώς η δυστυχώς, δεν κρύβεται.

Και διόλου δεν είναι κακό αυτό, όπως και να φροντίζει διαμαρτυρόμενος, να πληρώνει όλο και λιγότερους φόρους και εισφορές στο αδηφάγο κράτος.

  Μόνο, που εκείνο το αμείλικτο κι αναπάντητο ψυχρό νούμερο που πέταξε ο υπουργός των Οικονομικών, Αλεξιάδης, ότι δηλαδή ο μέσος αγρότης πληρώνει 350€ ετησίως φόρο, ενώ ο άλλος μέσος πολίτης φορολογούμενος 945€, παραπέμπει σε μια όχι και τόσο δικαιολογημένη «επανάσταση» των μπλόκων, που δημιουργούν ασφυξία στην ημιθανή Ελλάδα. Όσο και το ότι το 90% της δαπάνης του ΟΓΑ, την πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός!

  Είναι αμείλικτα ζητήματα που βγήκαν σαν απόνερα των κλεισμένων δημόσιων κι ελεύθερων εννοείται δρόμων, της ελεύθερης ή ελευθεριάζουσας Ελλάδας.

  Αν επέτρεπε σήμερα το κράτος, όποιος θέλει να ασφαλιστεί στον ΟΓΑ, να ‘σται σίγουροι, ότι τα μιλιούνια των ανασφάλιστων νέων επιστημόνων, θα τρέχαν με χαμηλό ασφάλιστρο να εξασφαλίσουν τη φαρμακευτική – νοσηλευτική τους ασφάλιση, σαν δώρο εξ’ ουρανού.

  Όσοι έχουμε γκρίζα ή άσπρα μαλλιά, έχουμε ζήσει τη μετατροπή, τα τελευταία 40 χρόνια, ενός ξερότοπου γκρίζου, όπου ερωτεύονταν οι χελώνες, οι λαγοί κι οι πέρδικες, σ’ ένα πράσινο –παραγωγικό- όμορφο κάμπο, που άλλαξε άρδην τη ζωή των πρώην τριτοκοσμικών αγροτών.

  Και πολύ χαιρόμαστε όλοι γι’ αυτή την αλλαγή. Ίσως μόνο οι λαγοί, οι χελώνες, τα φίδια και τα πουλιά να δυσανασχετούν με την εξέλιξη αυτή…

  Την ίδια περίοδο, μια ακμαία Εμπορική, Βιοτεχνική, επιστημονική τάξη, κατέβασε τραγικά «κεπέγκια», σε σχέση με το παρελθόν της.

  Είναι γενικά, παραδεκτά δεδομένα αυτά – πέρα από συνδικαλιστικούς βερμπαλισμούς και κλάψες…

  Εκεί βρισκόμαστε τώρα, είτε κλείνοντας αυθαίρετα δημόσιους δρόμους, είτε συζητώντας πολιτισμένα στα καφενεία.

  Γύρισα χωριό – χωριό (21/1/16) όλο τον κάμπο Γιαννιτσών, απ’ τα μπλόκα που μας έστελναν υποχρεωτικά να θαυμάσουμε καλλιεργημένα χωράφια 50 – 100 στρεμμάτων, ποτιστικά, χωρίς ούτε ένα μέτρο ακαλλιέργητου «κελεμέ» να φωλιάσει ένα ζωάκι, ένα λουλούδι.

  Πόσο ασύμφορη μπορεί να ‘ναι μια δυναμική καλλιέργεια που παράγει προϊόντα καταναλώσιμα; Κι αν όχι των αγροτών, τίνος είναι αυτή η ακριβή περιουσία;

  Κι επειδή, πριν 10 – 15 χρόνια, επί Σημίτη –τα χρόνια των παχιών αγελάδων- κατεβαίνοντας την εθνική για Αθήνα, γύρισα –πάλι λόγω μπλόκου- όλο το Θεσσαλικό κάμπο, από Λάρισα μέχρι Βοιωτία, αναλογίζομαι αν τότε ή τώρα είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι και κόπηκε για μέρες «επαναστατικώ δικαίω», ευτυχώς αναίμακτα, η Ελλάδα σε κομμάτια;

  Πόσο κοστίζει αδέλφια, ένα στρέμμα ποτιστικής – εύφορης γης; Και πόσα στρέμματα έχει ένας μέσος αγρότης; Και πόσο εύκολο είναι να γίνει κάποιος που δεν έχει γη και μηχανήματα, σήμερα αγρότης; Και σε πόσα χρόνια αποκτήθηκε αυτή η ακριβή περιουσία; Τα μηχανήματα, τα σπίτια, οι αποθήκες, οι υποδομές;

  Απλά πράγματα, εύκολα υπολογίσιμα, για να βγάλουμε τη ζημία ή το κέρδος.

  Άμεσα λοιπόν τώρα «περιουσιολόγιο», με αποτίμηση σε εμπορεύσιμες τιμές (έστω όχι στις τιμές που πλήρωσε σε πολλούς η χουβαρντού ΔΕΗ). Τόσο επί τόσο, κάνει τόσο…

  Πριν 30 χρόνια είχες τόσα, τώρα έχεις τόσα, που αξίζουν τόσο… ανέβηκες ή κατέβηκες; Και να συγκριθεί το μέγεθος αυτό, με αυτό της κάθε επαγγελματικής άλλης τάξης.

  Και αυτά, έστω και με αμνήστευση φορολογική της προηγούμενης 30ετίας. Όταν έχουν καταρρεύσει οι αξίες –μετοχές ΔΕΗ, Τραπεζών, ΟΤΕ- οικόπεδα, τα πάτα, πόσα χάσαν αξία τα χωράφια κι οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις; Δεν σημαίνει κάτι αυτό;

  Και επειδή ακούγεται –και σωστά- ναι… όμως εμείς είμαστε παραγωγοί…, θα θυμίσω ότι εκατοντάδες χιλιάδες βιοτέχνες, μικρο – βιοτεχνίες που παράγουν χρήσιμα προϊόντα, χάθηκαν απ’ το ελληνικό προσκήνιο, χωρίς καν να κλείσουν έναν παράδρομο της γειτονιάς τους.

  Ναι αι… όμως εμείς χρωστάμε στις τράπεζες τα κερατιάτικα μας… λένε οι αγρότες.

  Πιστεύεται πραγματικά, ότι τα 100 καράβια του εφοπλιστή είναι δικά του όλα και δεν χρωστά στις τράπεζες;

  Το κρίμα και το αίσχος είναι, να χρωστά στην Τράπεζα ένας που δεν έχει περιουσία …και δεν τα ‘φαγε στα σκυλάδικα και τα καζίνο…

  Η αγροτο – κτηνοτροφία, είναι ο τομέας που πρέπει και μπορεί να αποτελέσει πυλώνα ανάπτυξης κι αναφοράς, σε μια ευτυχή κλιματολογικά, γεωφυσικά, γεωγραφικά, ηλιόλουστη Ελλάδα. Και μακάρι, χρόνο με το χρόνο, να δυναμώνει και ν’ αυγαταίνει το «έχει» της που θα κληρονομήσουν τα παιδιά της.

  Παράλληλα όμως, είναι απαραίτητη η λογική, η ψυχραιμία, η αλήθεια, η προσγείωση στο σήμερα, κι η φοροδοτική ανταποδοτικότητα όλων.

  Γιατί σήμερα, ευτυχώς ή δυστυχώς τα ψέματα έχουν τελειώσει για όλους μας…

  Και δεν πείθουν κανένα, ανέξοδοι ηρωισμοί, ούτε οι κλάψες…

  ΥΓ. Α) Επειδή σίγουρα –λόγω των θέσεων μου- θα ‘χω «τσουνάμι» αντιδράσεων, παρακαλώ τους φίλους μας αγρότες, να είναι διαφωτιστικοί κι αποδεικτικοί στις θέσεις τους, κι όχι αφοριστικοί και σίγουρα, όχι υβριστικοί.

  Β) Η συμπαράσταση κι η κατανόηση στο δίκιο του αγώνα μιας επαγγελματικής τάξης απ’ την κοινωνία, πρέπει να ‘ναι πρώτιστος στόχος των αγωνιζόμενων.

  Γ) Φυσικά, τα γραφόμενα στο άρθρο μου αφορούν και το «κίνημα της γρεβάτας», που στη μεγάλη του πλειοψηφία, κι ιδίως οι μεγαλο γιατρο - δικηγόροι, έχουν μία χρόνια απέχθεια στη φορολογούμενη παροχή, της όποιας υπηρεσίας τους.

  Έτσι, για να μη γίνουμε κυνηγοί φτωχο – μαγισσών, που στο τέλος, πάντα αυτοί …πληρώνουν το μάρμαρο. Τουλάχιστον όμως αυτοί, δεν στραγγαλίζουν με μπλόκα μια ημιθανή – ασθμαίνουσα Ελλάδα…