Μου αρέσει το Πανηγύρι…

   Πολλοί θα διαφωνήσουν. Το ξέρω εδώ και δεκαετίες. Σέβομαι τη διαφωνία τους.

Όμως το Πανηγύρι (με πι κεφαλαίο) ζει και βασιλεύει. Ξεπερνά σε μακροβιότητα την Ελισάβετ Β΄ και συνεχίζει με μεγαλύτερη φόρα και αίγλη.

  Έρχεται στο Αμύνταιο μαζί με τον Οκτώβριο, τον Τρύγο, το Φθινόπωρο, μια περίοδο γεμάτη χρώματα.

  Το κέντρο της πόλης μας γίνεται μια τεράστια υπαίθρια και μαζί στεγασμένη αγορά εμπορευμάτων, ένας ανοιχτός χώρος εστίασης για μικρούς και μεγάλους κι ένα Λούνα Παρκ

που τρελαίνει παιδιά πολλών ηλικιών. Δηλαδή τί περισσότερο είναι η αγορά «Μοδιάνο» στη Θεσσαλονίκη;

  Κερδίζει το Αμύνταιο από το Πανηγύρι. Είναι ονομαστό χάρη κι σ’ αυτό όπως και από το κρασί του, το τσίπουρο και τον βαρύ χειμώνα του. Αν μάλιστα συνδεθεί άμεσα με μια παράλληλη εκδήλωση ή Γιορτή Αμπελιού και Κρασιού το Πανηγύρι μας θα γίνει μοναδικό.

  Η δυσλειτουργία της πόλης για λίγες ημέρες είναι μηδαμινή. Η αστυνόμευση είναι ιδιαίτερα ενισχυμένη και η πρόσβαση για αντιμετώπιση απρόβλεπτων γεγονότων εξασφαλισμένη.

  Ναι! Μου αρέσει το Πανηγύρι. Πέντε ημέρες το αυτοκίνητο ακινητοποιημένο στο γκαράζ του. Και κατεβαίνω με τα πόδια στο «στρετ σέλο».

  Μου αρέσει γιατί με τους κολλητούς μας θα τραπεζωθούμε στον Μήρο ή στον Ρώμα, στον Κώστα το Χοντρό ή στον Πάρη.

  Μου αρέσει γιατί με τη γυναίκα μου, τα παιδιά και τα εγγόνια θα φάμε σουβλάκια και λουκάνικα κι από την «Στέλλα» θα γευθούμε τον γλυκύτατο Χαλβά Φαρσάλων.

  Μου αρέσει γιατί αμέτρητοι άνθρωποι, γυναίκες, άνδρες, παιδιά έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν και να ψωνίσουν, πλήθος προϊόντων και εμπορευμάτων, σε καταπληκτικές τιμές,

από ένα επίσης πλήθος εκθετών στο πρόχειρο «μπεζεστένι».

  Ναι, το Πανηγύρι είναι ένα ιδιότυπο, τεράστιο, εμπορικό κέντρο, ένα παραδοσιακό Mall, στημένο μ’ ένα αξιοθαύμαστο τρόπο για λίγες μέρες στο «τσαρσί» της μικρής μας πόλης.

  Ναι, μου αρέσει γιατί αυτές τις μέρες το Αμύνταιο θα πλημμυριστεί από χιλιάδες επισκεπτών και θα είναι μια μεγάλη πόλη.

  Μου αρέσει όμως και γιατί ο Μάκης, ένας μαθητής μου, στα πρώτα χρόνια που ήμουν δάσκαλος, σ’ ένα διπλανό χωριό, περίμενε να έρθει το Πανηγύρι του Αμυνταίου για να του

αγοράσει η μητέρα του καινούρια παπούτσια.

  Μου αρέσει γιατί ο κάθε «Μάκης» μπορεί να βρει και να αγοράσει κάτι από αυτό σε φθηνές τιμές.

  Μου αρέσει όμως τώρα ακόμα πιο πολύ, γιατί καθώς μεγάλωσα κι έγινα παππούς, παίρνω τον Γιώργο και τον Θανάση από το χέρι, πηγαίνουμε στο πανηγύρι και χαίρομαι τη χαρά τους να τα ανεβάζω στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, στο τρενάκι και στις κούνιες…

  Είναι επίσης πολύ όμορφο να περιπλανιέσαι μαζί τους στον λαβύρινθο του Πανηγυριού και

να τα βλέπεις να παρατηρούν με δέος τον θησαυρό των εκθεμάτων, να ρωτούν, να μαθαίνουν και να είσαι ο μίτος της Αριάδνης που θα τα οδηγήσει στους πάγκους των παιχνιδιών όπου η κορύφωση της χαράς τους θα συντελεστεί με την αγορά του παιχνιδιού της επιλογής τους.

  Ναι, μου αρέσει το Πανηγύρι γιατί είναι και αναμνήσεις. Θύμισες παλιές και αλησμόνητες.

  Μου αρέσει γιατί κι εγώ μικρός και μαθητής έτρεχα στα αλογάκια και τις κούνιες, ανέβαινα στις αλυσίδες κι έτρωγα καραμελωμένο μήλο ή μαλλί της γριάς.

  Μου αρέσει γιατί σ’ αυτό θαύμασα τον «Γύρο του Θανάτου» και τους «Φακίρηδες» και γιατί σε κάποιο μακρινό Πανηγύρι παρακολούθησα τον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» σε παράσταση περιοδεύοντος Θιάσου.

Ναι, μου αρέσει το Πανηγύρι…

Θανάσης Τραϊανός