Ένας γέροντας περιμένει τα κορίτσια της
βοήθειας στο σπίτι. Μπουκάρουν μέσα, το κλειδί πάντα στην πόρτα, είναι η ώρα
που τις περιμένει.
Με το καλημέρα, τι μαγείρεψες σήμερα κάτι
ωραίο μυρίζει . Στα χωριά συνήθως εκεί
που κοιμούνται εκεί μαγειρεύουν στην μασίνα εκεί τα κάνουν όλα και ζεσταίνονται, το σαλόνι παραμένει κλειστό κάποτε και για
πάντα περιμένοντας να' ρθούν οι συγγενείς και οι ξένοι.
Ορίστε να φάμε, δεν τις «δοκιμάζει» μα και δεν
το πιστεύει πως θα καθίσουν, μπορεί και να σιχαίνονται σκέφτεται, έχει συνηθίσει
σ' αυτή την μυρωδιά της ουρίας από την ακράτεια και επιμένει να μην βάζει
pampers, θεωρεί πως έτσι μειώνεται η αξιοπρέπεια του.
Βγάζει καραμέλες να τις κεράσει, μπορεί να' ναι και
ληγμένες, υποψιάζεται ό ,τι ίσως τις
πετάξουν φεύγοντας και επιμένει, είναι ωραίες με γεύση φράουλας.
Κύριε Μιχάλη σήκωσε το μανίκι σου να σου
πάρουμε την πίεση. Το ‘χω πει πολλές
φορές στις νοσοκόμες μου, ποτέ μην λέτε παππού ή γιαγιά, τους ισοπεδώνετε. Μα το λέμε από οικειότητα, εγώ επέμενα και συνεχώς μαλώναμε
γι' αυτό το θέμα. Όμως τα κορίτσια της βοήθειας
στο σπίτι, κυρίες με τα ούλλα τους, έλεγαν κύριε και κυρία. Εγώ πάλιν
και τις γριές κορίτσια τις λέω, λέτε να κάνω λάθος; Το 'μαθα από την μάνα μου
που ήταν νοσοκόμα και ο γιατρός τις έλεγε κορίτσια και τους άρεζε όσο να ‘ναι
το κομπλιμέντο, έτσι ξεκινούσε η μέρα με θετική ενέργεια και χιούμορ.
Ο κύριος Μιχάλης είναι μόνος του σ' ένα χωριό όλοι κι όλοι πενήντα άτομα όπως σε πολλά
χωριά της Ελλάδας. Ας είναι καλά και οι Αλβανοί
που τους βοηθούν, σχίζουν κανένα ξύλο και τα στοιβάζουν, με το αζημίωτο.
Όλη η εβδομάδα περνά με το μυαλό του πότε
θα ξανάρθουν τα κορίτσια του η
μια πιο ξανθιά από την άλλη, όχι με την υποτιμητική έννοια των ανέκδοτων, λες
και ανταγωνίζονται στο χρώμα που κάθε τόσο το αλλάζουν για να αλλάζει και η
διάθεση, να μην τις βαριούνται ίδιες και ίδιες. Σ' αυτό όμως που συναγωνίζονται
είναι στο πως θα βοηθήσει η μια πιο πολύ από την άλλη αυτούς
τους μοναχικούς ανθρώπους με υψηλού επιπέδου φροντίδα.
Ο κύριος Μιχάλης είμαι σίγουρος πως
αναπολεί τα νιάτα του όταν τις βλέπει γιατί
που και που βγάζει και κανένα αναστεναγμό. Είναι και οι τρείς όμορφες πανάθεμά
τες πάντα με το χαμόγελο και την καλή κουβέντα. Αυτό του δίνει ζωή και μπορεί
να τις έχει ψιλοερωτευτεί κιόλας. Μετά που θα κλείσει η πόρτα είμαι
σίγουρος πως θα θυμάται τις μέρες της
νιότης του και όπως μου εκμυστηρεύτηκε μια φορά
που συνόδεψα κι' εγώ σαν γιατρός
τα κορίτσια …«όσο και να γεράσει ο άνθρωπος ντόκτορ μου η ψυχή παραμένει
πάντα νέα».
Τις ξεπροβοδίζει μέχρι το αυτοκίνητο και τις
βλέπει ώσπου να χαθούν στο επόμενο στενό που 'χει σειρά μια γριούλα. Δεν έχει
τι άλλο να περιμένει για να μην σκέφτεται τις
αρρώστιες και τον θάνατο. Το τηλεφώνημα από τα ξένα που ζουν τα παιδιά
του στοιχίζει, ενώ η βοήθεια στο σπίτι προσφέρεται δωρεάν.
* (Αφιερωμένο στα κορίτσια της βοήθειας στο σπίτι του Δήμου Αμυνταίου
Ράνια, Κατερίνα και Χαρά).
Ρηγίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.