«Έφυγε» ο «ακρίτας των γραμμάτων» Μίμης Σουλιώτης…

  Την τελευταία του πνοή άφησε, το βράδυ της Δευτέρας 19 Νοεμβρίου σε κλινική της Θεσσαλονίκης όπου νοσηλευόταν από τον Ιούνιο με καρδιολογικό πρόβλημα, ο ποιητής, πανεπιστημιακός και συγγραφέας, Μίμης Σουλιώτης.
  Είχε υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς και η υγεία του είχε εξασθενίσει σημαντικά το τελευταίο διάστημα.

  Γεννημένος το 1949 με καταγωγή από την Πελοπόννησο και το Μοναστήρι της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχε επιλέξει να ζει στη Φλώρινα και να «φροντίζει» τα γράμματα. Είχε σπουδάσει Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Μεταπτυχιακά έκανε στη Βυζαντινή Φιλολογία στη Βουδαπέστη ενώ εκπόνησε το Διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

  Είχε περάσει από πολλές δουλειές, μανάβης, φορτωτής ξυλείας, τυπογράφος αλλά βασικά ήταν ένας ακρίτας, ένας πολιτιστικός πόλος από μόνος του.

 Πνευματικό τέκνο του Γ. Π. Σαββίδη και λάτρης του Καβάφη είχε ιδρύσει το «Βαλκανικό Άσυλο Ποίησης στις Πρέσπες», εξέδιδε περιοδικά, βιβλία για τη Φλώρινα αλλά και την ποίηση, έκανε διαλέξεις, καλούσε συγγραφείς να μιλήσουν. Παράλληλα ήταν αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του.

  Στη Φλώρινα στο πλαίσιο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας οργάνωσε το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής στα αγγλοσαξονικά πρότυπα με δίδακτρα και πολλούς καλεσμένους.

  Είχε εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Σβούρα», ( Τραμ, 1972), «Ποιήματα εν παρόδω», (Τραμ, 1974), «Βαθιά επιφάνεια», (Κέδρος, 1992), «Αβγά μάταια», (Ερμής, 1998), «Περί ποιητικής», ( Ερμής, 1999), «Υγρά», (Ερμής, 2000), «Ήλιος στην Σκωτία», (Ερμής, 2001), «Παλιές ηλικίες», (Ερμής, 2002). Τελευταία ποιητική του συλλογή ήταν η «Κύπρον, ιν ντηντ» (Μεταίχμιο, 2011).

  Στα μη ποιητικά του έργα περιλαμβάνονται τα: «58 σχόλια στον Καβάφη», (Ύψιλον, 1993), «Οχτώ παραμύθια της Φλώρινας», (Φλώρινα, 1994), «Φλώρινα, μια πόλη στη λογοτεχνία», (Μεταίχμιο, 2002), «Αλφαβητάριο για την ποίηση», (Α.Π.Θ., Επίκεντρο, 1995), «Σκόρπια», (Gutenberg, 2001).

  Ήταν υπεύθυνος της σειράς «Ανθολόγος Ερμής» των εκδόσεων «Ερμής», ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

   Το πιο ιδιάζον χαρακτηριστικό της ποίησής του, από τις πρώτες ακόμα εκδόσεις του ως την τελευταία είναι η οξύτατη παρωδία προσώπων, ηθών και φαινομένων της σύγχρονης ελληνικής δημόσιας ζωής, προπάντων του πανεπιστημιακού χώρου αλλά και του κύκλου των λογοτεχνών και των διανοουμένων. Η ειρωνική και παιγνιώδης οπτική του είναι εμφανής και σε πολλά από τα σχόλια και μελετήματά του. Φρόντισε φιλολογικά πολλές ανθολογίες νεοελλήνων ποιητών στις εκδόσεις Ερμής, καθώς και τον τόμο, Φλώρινα: μια πόλη στη λογοτεχνία (2002).