Ο ανήφορος συνεχίζεται!

Γράφει ο Γιώργος Θεοχαρίδης

  Την λίστα με τα «σαρωτικά μέτρα» ή αλλιώς τις μνημονιακές δράσεις που πρέπει να ληφθούν τον Ιούνιο έχει συντάξει το οικονομικό γραφείο του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

  Για να μην  παρεκκλίνει κανείς από τα συμφωνηθέντα κατά την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου, ο Λουκάς Παπαδήμος συγκέντρωσε και αποκωδικοποίησε τις υποχρεώσεις της επόμενης κυβέρνησης για το προσεχές καλοκαίρι.

  Σύμφωνα με το κείμενο - φωτιά των επτά σελίδων, το οποίο διέρρευσε στον Τύπο, ανοίγουν όλα τα μέτωπα που φέρνουν ριζικές αλλαγές σε εργαζόμενους και φορολογούμενους. 

  Έρχονται μειώσεις κατά 12% στα ειδικά μισθολόγια του δημόσιου τομέα, ενώ επιβεβαιώνονται και δρομολογούνται χωρίς καθυστερήσεις η αύξηση των αντικειμενικών αξιών και η κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Στο πεδίο, μάλιστα, της φορολογίας δίνεται έμφαση σε κάθε είδους έλεγχο για την ενίσχυση των εσόδων.

  Στο στόχαστρο μπαίνουν η ενέργεια με νέα τιμολόγια από τη ΔΕΗ και εξαιρέσεις για ευπαθείς ομάδες, ενώ ανοίγει ο δρόμος των αποκρατικοποιήσεων για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, με ειδικούς νόμους για την αξιοποίηση εκτάσεων, όπως το Ελληνικό, και ευρύτερα για τα χαρτοφυλάκια περιουσιακών στοιχείων.

  Παράλληλα, ενεργοποιούνται οι αλλαγές στο δικαστικό σύστημα, ενώ μέχρι το τέλος του Ιουνίου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η παρουσίαση μελέτης των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων των δικαστηρίων με στόχο τη μείωσή τους κατά 50%.

  Σημαντικές είναι οι παρεμβάσεις και στον τομέα της Υγείας όπου μεταξύ άλλων τονίζεται ο έλεγχος της φαρμακευτικής κατανάλωσης. Σημειώνεται σχετικά ότι «εάν η μηνιαία παρακολούθηση της δαπάνης δείξει ότι η μείωση των φαρμακευτικών δαπανών δεν παράγει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, θα πρέπει άμεσα να ληφθούν πρόσθετα μέτρα ώστε η φαρμακευτική κατανάλωση να διατηρηθεί υπό έλεγχο.

  Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν τον προϋπολογισμό συνταγογράφησης για κάθε γιατρό, το στόχο του μέσου κόστους συνταγογράφησης ανά ασθενή και, εάν χρειαστεί, οριζόντιες περαιτέρω περικοπές τιμών και περιθωρίων κέρδους και αυξήσεις των συμμετοχών».

  Γίνεται αμέσως αντιληπτό, ότι όποιος κυβερνητικός σχηματισμός και αν προκύψει θα  επιβαρυνθεί με την τήρηση και εφαρμογή των παραπάνω δυσβάσταχτων μέτρων υπό την πίεση της τρόικα και μέσα σε ένα βεβαρημένο κοινωνικό κλίμα.

  Πως λοιπόν οι αρχηγοί των κομμάτων εξαγγέλλουν –προεκλογικά- σχεδιασμούς  ανάκαμψης  από την οικονομική κρίση και την ύφεση, την στιγμή που έχει χαραχθεί ο δρόμος της πολιτικής στον οποίο επρόκειτο να βαδίσουν;

  Κυρίως τα  νεοσυσταθέντα κόμματα (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατικοί Αριστερά, ) επιχειρούν να εξαργυρώσουν  τον θυμό και την αντίδραση του κόσμου , δίνοντας φρούδες ελπίδες  με μη υλοποιήσιμες υποσχέσεις (όπως η απαγκίστρωση από το μνημόνιο μέσω της επαναδιαπραγμάτευσης…) και ουτοπιστικές θεωρίες , θέτοντας  σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.  

  Το πολιτικό σύστημα εάν δεν χειριστεί υπεύθυνα και αποτελεσματικά τα προβλήματα της χώρας, ενδέχεται να καταρρεύσει. Μπορεί  λοιπόν στην δημοκρατία να μην υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά όταν τα αδιέξοδα προκαλούν κοινωνικές αναταραχές τότε η δημοκρατία πάει περίπατο….