Ένας τηλεμαραθώνιος για τους Έλληνες… (video)

  Ανέκαθεν ως λαός πραγματοποιούσαμε τηλεμαραθώνιους για όλους όσους είχαν ανάγκη ανά τον κόσμο και μάλιστα με την μεγαλύτερη συνεισφορά, αναλόγως με τον πληθυσμό μας σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη.
  Δείχναμε πάντα την ευαισθησία μας σε τέτοιου είδους καταστάσεις και πάντα δίναμε βροντερό και δυναμικό παρόν.
  Σήμερα λοιπόν πολλοί Συνέλληνες και συμπολίτες μας έχουν έρθει σε απελπιστική κατάσταση και χρειάζονται άμεσα την βοηθεια μας.

ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΤΟΤΕ ΠΟΤΕ;

  Γιατί τώρα όμως δεν γίνεται καμιά παρόμοια κίνηση από τους αρμόδιους για τους Έλληνες;

  Δεν βλέπουν την κατάσταση που επικρατεί; Ή οι τηλεμαραθώνιοι είναι μόνο για τους οργανισμούς τύπου unisef, όπου δεν ξέρουμε καν αν τα λεφτά που δίναμε, έφταναν στον στόχο τους ή μπαίνανε μάλλον στις τσέπες κάποιων.

Και τώρα που ο λαός έχει ανάγκη, κανείς τους δεν σκέφτηκε να αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία;

  Καθημερινά ακούμε και βλέπουμε για αυτοκτονίες, για συνανθρώπους που κοιμούνται στους δρόμους, που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό και ρούχα, για παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία και άλλα πολλά που είναι πλέον σε όλους μας γνωστά.

  Σύμφωνα με έρευνες, ο αριθμός των αστέγων κυρίως στις μεγάλες πόλεις όπου και η κοινωνία είναι πιο απρόσωπη, έχει αυξηθεί κατα 25% και αποτελείται κυρίως από ανθρώπους μέσης και ανώτερης εκπαίδευσης που έχασαν την δουλειά τους και έληξε και το επίδομα ανεργίας, ενώ ο αριθμός των ανθρώπων που καταφεύγουν στα συσσίτια καθημερινά είναι 250.000, φανταστείτε πόσοι ακόμα υπάρχουν δεδομένου ότι πολλοί ντρέπονται και δεν δέχονται τέτοια ταπείνωση.

  Και δεν είναι κάποιοι άγνωστοι, αλλά ο διπλανός μας άνθρωπος, αυτός που έκλεισε το περίπτερο, που τις προάλλες παίρναμε ενα πακέτο τσιγάρα, ο γείτονας που απολύθηκε από το εργοστάσιο που δούλευε 25 χρόνια και του λέγαμε καθημερινά καλημέρα, ενώ τώρα ζει σε καμιά πυλωτή πολυκατοικίας προσπαθώντας να προστατευτεί από το κρύο.

  Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες ενέργειες και συσσίτια σε διάφορες περιοχές της χώρας και από διάφορους οργανισμούς, σουπερμάρκετ, την εκκλησία, όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να καλυφθούν όλες οι βασικές ανάγκες.

  ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ, έστω και κάτι ελάχιστο για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στο δύσκολο αυτό έργο και να δώσουμε ελπίδα στους Έλληνες που αργοπεθαίνουν γύρω μας.

  Δεν είναι απλή υποχρέωση, αλλά επιβάλλεται σαν ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για όλους αυτούς που οι πολιτικοί μας, τους έφεραν σε αυτό το σημείο και επεται και η δική μας σειρά, αν όλοι μαζί τώρα, όχι αύριο, δεν δείξουμε αγάπη και αλληλοβοήθεια μεταξύ μας.

ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΑ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

  Σταματήστε να κατηγορείτε ο ένας τον άλλον για το ποιος φταίει, οι δημόσιοι, οι ιδιωτικοί ή οι ελεύθεροι επαγγελματίες, θέλουν να φέρουν τους Έλληνες αντιμέτωπους, μην τους κάνετε την χάρη!!

  Ζητάμε λοιπόν από τα αρμόδια κανάλια και φορείς να προχωρήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε τηλεμαραθώνιο, ώστε όλοι μαζί να μπορέσουμε να δώσουμε βοήθεια στα αδέλφια μας που αργοσβήνουν μέρα με την μέρα.

  Αν δεν το πράξουν άμεσα, τότε θα πάρουμε την πρωτοβουλία εμείς οι bloggers και μάλιστα θα διαδοθεί σε κάθε γωνιά της υφηλίου.

  Τα λεφτά, τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα που θα μαζευτούν να τα διαχειρίζονται οι άνθρωποι που ανέλαβαν τα συσσίτια και την βοήθεια των συνανθρώπων μας.
Κανένας άλλος φορέας, οργανισμός, κτλ
  Έλληνες, όλοι μαζί μπορούμε, το λέμε κάθε μέρα, όμως ήρθε η ώρα επιτέλους να το πράξουμε και να σηκώσουμε κεφάλι σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι κέρδισαν αυτήν την μάχη.
  Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ότι έχουμε την δύναμη και την διάθεση να αντιστρέψουμε την εν λόγω κατάσταση.
Καιρός είναι να βάλουμε ένα τέλος σε όλο αυτό το φρενοκομείο.
Έπονται και άλλα λίαν συντόμως....
Διαδώστε το, όπου μπορείτε!
Και μην μένετε στα λόγια, ώρα και για πράξεις.

Φιλούμενος Ραμνουσια