Του ΕΛΕ (Από την έντυπη έκδοση του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ)
Ένα φτωχόσπιτο ισόγειο ήταν όλο κι όλο. Ένας μεγάλος χώρος που ήταν ταυτόχρονα καθιστικό, μαγειρείο, αποθήκη και τραπεζαρία μαζί. Δίπλα δυο δωμάτια σε στυλ «καμαρούλα μια σταλιά» που λέει και το λαϊκό άσμα. Δυο σκιές κακοφωτισμένες που δεν ήξερες να τις πεις γυναίκες ή γιαγιάδες. Μια σκάφη στο πάτωμα γεμάτη νερό που άχνιζε κι ένα γκιούμι στην πυροστιά που έβραζε ή που καπνιζόταν μάλλον.
Στο διπλανό δωμάτιο ένας όμορφος νέος με αρχή φαλάκρας, ανακάτευε κάτι ρούχα από μια κρεμάστρα καρφωμένη στον τοίχο. Έπιασε ένα φακελάκι κι άρχισε να ονειροπολεί.
Τον έφερε στην πραγματικότητα η φωνή της μιας από δίπλα: «Άντε παιδάκι μου Αντρίκο, θα κρυώσει το νερό στην κοπάνα»! Ήταν η μάνα του η Άντα και φωνάζοντας έριξε το βλέμμα της στον τοίχο όπου κρεμόταν το ημερολόγιο που έδειχνε 15 Οκτωβρίου 2027. μεγάλα γράμματα για να τα διαβάζουν εύκολα οι πρεσβύωπες. Ας είναι καλά ο παπά Γεράσιμος που της το χάρισε τις προάλλες όταν πήγε στο ναό ν’ ανάψει ένα κερί. Πολύ ψυχοπονιάρης ο εφημέριος, την λυπόταν που άρχισε να τα χάνει στο μέτρημα. Τώρα εδώ που τα λέμε είχαν περισσέψει από την πρωτοχρονιά που τυπώσανε ένα σωρό από δαύτα και τους έμειναν απούλητα με τόση φτώχια που έπεσε.
Βέβαια, εκείνος ο αγέλαστος ο επίτροπος τα έλεγε «διαθέσιμα» και θύμωνε όταν του παπά του ξέφευγε και τα έλεγε απούλητα. Ποιος να πάρει τέτοια εποχή, φθινόπωρο. Θα τα ‘στελνε για ανακύκλωση. Ήταν και του περιβάλλοντος και της πράσινης οικονομίας και της πράσινης ανάπτυξης και, ίσως εξ αυτού του γεγονότος, γνωστός βάζελος. Οπαδός της Μπιρμπίλη τότε στο μακρινό 2010 και ψηφοφόρος του Γιωργάκη όσο ήταν στην πολιτική μέχρι το 2012 που ξενιτεύτηκε ο καημένος…
Ο Αντρίκος άκουσε τη φωνή της Άντας την ώρα που έπιασε ένα άσπρο πουκάμισο. Σιδερωμένο, καθαρό, κολλαρισμένο περασμένο με λουλάκι, αλλά το ύφασμα είχε φυράνει κι είχε γίνει σαν γάζα να βλέπεις απέναντι.
- «Το φελέκι μου»! του ξέφυγε μισοπνιγμένη η βλαστήμια. Κι αμέσως θυμωμένα «Ρε μάνα πάλι το ίδιο Bostonian θα φορέσω; Το βαρέθηκα πια! Από την ορκωμοσία του Master το φοράω»!
Η κυρά Άντα κούνησε απελπισμένα το κεφάλι και το τσεμπέρι λύθηκε καθώς γύρισε προς τη γειτόνισσα που ήρθε να βάλει ένα χέρι σήμερα, μέρα που ‘ναι.
Της μίλησε με φωνή που έσταζε λύπη. «Τα ‘κουσες Γερουλάναινα; Νέα παιδιά, τι να πεις, δεν καταλαβαίνουνε πόσο δύσκολα τα φέρνουμε βόλτα! Και πάλι καλά να λέμε που υπάρχουν ακόμα μερικοί και τσοντάρουν. Τα έβλεπα η ρουφιάνα, αλλά τι μπορούσα να κάνω η έρμη! Το αγύριστο κεφάλι τους δεν παίρνει από κουβέντα, το ‘χει το σόι τους. Μου τα ‘λεγε κι η πεθερά μου η Μαργαρίτα. Κι αν καμιά φορά τη νύχτα στο κρεβάτι τον έπειθα, μόλις ξημέρωνε ο Θεός, έφευγε βιαστικά για τα γραφεία κι εκεί του άλλαζαν τη γνώμη. Ειδικά εκείνη η γκιόσα η Βάσω και ο άλλος ο οφθαλμόπορνος που ποτέ δεν βγήκε μπροστά. Πού είναι όλοι τους; τους κάναμε ανθρώπους και λουφάξανε. Μόνο τον δικό μου τον τρώει η ξενιτιά στις φάμπρικες της Γερμανίας. Και πάλι καλά να λέμε που είχε άκρες εκείνος ο καλός, ο πως τον λέγανε βρε Πόπη μου, που ήταν διοικητής εδώ τότε που ήρθε με τους βασανιστές; Άχενμπακ, Αϊχμαν, κάπως έτσι και του βρήκε τη δουλειά στο Ντόρτμουντ».
Η Γερουλάναινα την κοίταξε και της είπε: «Ράϊχενμπαχ τον λέγανε βρε Άντα κι αυτούς που έφερε μαζί του τους έλεγαν δανειστές, όχι βασανιστές, ξεχνάς πολύ τώρα τελευταία. Άντε φώναξε το παιδί να το λούσουμε. Άκουσες;».
Άκουγε η καημένη αλλά το «Άντα» δεν το είχε συνηθίσει ακόμη. Βαφτισμένη Χάιδω ήτανε μέχρι που μπήκε νύφη στη Ν. Ερυθραία. Εκείνη η πεθερά της δεν μπορούσε ούτε το Χι να προφέρει ούτε το Δέλτα. Δεν υπήρχαν ως φθόγγοι στη γλώσσα της. Έτσι, η κακή προφορά της πεθεράς έγινε το νέο της όνομα. Και για να μην θυμίζει Αρβανιτιά, την είπαν Άντα.
Απέξω είχε μαζευτεί κόσμος πολύς με ιαχές και συνθήματα, σε λίγες ώρες ο νέος αρχηγός θα μιλούσε στην πλατεία. Οι οιωνοί ήταν πολύ καλοί και οι σφυγμομετρήσεις επίσης.
Η κυρά Άντα φώναξε: «Βγες λίγο στο παράθυρο Αντρίκο, αλλιώς θα μας σπάσουν την πόρτα»!
Ο Αντρίκος εμφανίστηκε μια στιγμή γυμνόστηθος στο παραθύρι κάνοντας με αυταρέσκεια το σήμα της νίκης και χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση. Έγινε χαμός. Ακούστηκε ρυθμικά «Σήκω γέρο να μας δεις»!
Οι γυναίκες μέσα κοιτάχτηκαν, ανατρίχιασαν πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια. Είχαν να ανατριχιάσουν έτσι από τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας.
Οι τηλεοράσεις μετέδιδαν αποτελέσματα γκάλοπ. Το παιδί είχε περάσει με επιτυχία όλες τις «ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων». Έτσι τα έλεγε τα stress tests για να μη του προσάψουν πως τάχα μου δεν ξέρει Ελληνικά.
Είχε δεσμευτεί ότι θα μας έβγαζε από το μνημόνιο, από το μεσοπρόθεσμο, από τα μέτρα της 21 Ιουλίου, από τις διαρθωτικές ρυθμίσεις της 27 Οκτωβρίου και γενικώς από το τέλμα που μας βύθισε η κακιά δεξιά και η κακό χρόνο να’ χει πολιτική της. Ήταν έτοιμος πια για τη νέα αλλαγή…
Ο των αμνημόνων του μνημονίου ΕΛΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.