Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Οικόπεδο και ταπεραμέντο…

Του συνεργάτη μας Α.Θ.Ρ. – 
Από την έντυπη έκδοση του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ).

  Μεσούσης της πρωτοφανούς οικονομικής μας κρίσης και με την αγωνία της επικείμενης 6ης δόσης, που, σαν το προσφερόμενο καρότο, μας κάνει να ξεχνάμε το ρόπαλο που τρώμε κατακέφαλα, μια ανασκόπηση των δεδομένων και παραμέτρων είναι όντως χρησιμότατη.
  Κάτι σαν το παλιό σχολικό ποίημα για την πατρίδα, που έλεγε …τι ήταν, τι έχει, τι της πρέπει!! Φυσικά, χωρίς διόλου εθνικο-λαϊκίστικες ελληνικούρες και μεγαλοϊδεατισμούς, που τόσα δεινά μας επισώρευσαν άλλοτε.
  Χαμένη Μικρά Ασία, Πόντος, Θράκη, μισή Κύπρος… χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι τα τελευταία 200 χρόνια γεννήθηκε κι ανδρώθηκε και θέριεψε ένα κράτος κι ένα έθνος, που κόντευε να διαγράψει η νεότερη ιστορία από τα δελτία της. Και σ’ αυτό συνετέλεσαν, σε υπέρτατο βαθμό, οι Ρώσοι και οι προπάπποι των «φοβερών» Τροϊκανών, που πολλοί σήμερα τους βλέπουν σαν νέες χιτλερικές ορδές.
  Αν δεν δούμε την πορεία μας στο χρόνο, τις προόδους και τις καθυστερήσεις, τα πισωγυρίσματα, τις καταστροφές, και αναλωθούμε στο μικρόκοσμο και τα ατέλειωτα «σου-μου-του» του κοντινού μας χθες και σήμερα, νομίζω ότι δύσκολα θα αποφύγουμε την κατάθλιψη, τον ψυχίατρο και τα χειρότερα!
  Φυσικά, ο απολυμένος από το μισόκλειστο εργοστάσιο, ο άνεργος πτυχιούχος, ο επαγγελματίας του κλεισμένου μαγαζιού, λίγο τον ενδιαφέρει αν πριν 40 χρόνια δεν είχαμε τηλέφωνο, αυτοκίνητο, δεύτερο ζευγάρι παπούτσια, διαμέρισμα, διακοπές και καίγαμε κάρβουνο στη μοναδική σόμπα του σπιτιού μας τους τοτινούς βαρείς χειμώνες…
  Γι’ αυτόν, το τραγικό σήμερα είναι η ιστορία όλη και το δίκιο είναι με το μέρος του, ό,τι κι αν λέει κι όσα, υπερβολικά πολλές φορές, καταμαρτυρεί.
  Όπως δικαιολογούνται τα πάντα, κι όσα καταλογίζει αυτός πού ‘παθε μια μεγάλη συμφορά. Δεν υπάρχει λογική και συζήτηση κι εξηγήσεις, ακόμα κι αν φταίει, στον πληγωμένο που πονάει. Μόνο κατανόηση, συμπάθεια, κι αν είναι δυνατόν, βοήθεια.
  Η συζήτηση αφορά όλους εμάς, που, τουλάχιστον προσώρας, δεν φτάσαμε στο …τέλος του κόσμου… Και είμαστε πολλοί αυτοί, κι ας κλαψουρίζουν κάποιοι. Είμαστε οι περισσότεροι!!
  Κι επειδή έχουμε αναλωθεί όλοι μας τα τελευταία δύο χρόνια, να κατακεραυνώνουμε τα ελαττώματα και τα λάθη και τα κακά της μοίρας μας, με πρώτους τους πάνσοφους εισαγγελείς – δημοσιογράφους, εγώ θα θυμίσω –γνωστά σε όλους - δύο πολύτιμα χαρτιά μας, ακριβότερα κι απ’ την «πέτσινη» μετοχή της Τράπεζας της Ανατολής, που θα μας έσωζε απ’ το κακό μας ριζικό!!
  Α) Είμαστε έντεκα εκατομμύρια Έλληνες, ιδιοκτήτες ενός μοναδικού οικοπέδου που λέγεται Ελλάς!! Γεωγραφικά, κλιματικά, μορφολογικά, ιστορικά, μοναδικό στον κόσμο, χωρίς διόλου υπερβολή! Το βεβαιώνουν άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει κι έχουν δει τον κόσμο όλο!!
  Η Ελλάδα είναι μοναδικής ομορφιάς τόπος!! Πως θα χαρακτηρίζατε εσείς το νοικοκύρη που κατέρρευσε οικονομικά, δεν έχει καμία ορατή προοπτική ανάκαμψης, τα παιδιά του πεινάνε, έχει όμως στην κατοχή του από κληρονομιά ένα πανάκριβο οικόπεδο στο κέντρο της πόλης, που αρνείται να εκμεταλλευτεί; Τουλάχιστον ηλίθιο! Αν όχι ανάλγητο κι αναίσθητο!
  Πέντε – δέκα χρόνια συζητάμε τη χρήση, αξιοποίηση, πώληση, εκμετάλλευση, του μεγαλύτερου και ακριβότερου οικοπέδου της Ελλάδας, το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικό!! Δίπλα στη θάλασσα, δίπλα στην Αθήνα, στο κέντρο της Ελλάδας… Δώστε το ρε αθεόφοβοι για 30-40-50-100 χρόνια, να γίνουν ξενοδοχεία, μαρίνα, εμπορικά κέντρα, κέντρα αναψυχής, να δουλέψει χιλιάδες κόσμου και να εισρεύσουν στα άδεια ταμεία του κράτους, ξένο, ζεστό χρήμα σωτηρίας! Ναι,αί,αί!! Βεβαίως, το εξετάζουμε … κουραφέξαλα.
  Αστακός, Μεγανήσι, τζίφος η υπόθεση… Δυόμιση χιλιάδες νησιά, τα πλείστα ακατοίκητα, φωλιές για γλάρους, μέσα στην πιο γαλάζια θάλασσα του κόσμου… Εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα παραλία σε δαντελωτά ονειρεμένα ακρογιάλια.. Όνειρο, για θερινές κατοικίες, βορειοευρωπαίων, Ρώσων, ίσως και …Κινέζων.
  Εγώ ξέρω, ότι όποιος μπατιρίσει, πουλάει… Αλλιώς πεθαίνει απ’ την πείνα και του μένει το οικόπεδο ακέραιο, αλλά, αλλά χωρίς ανθρώπους!!! Εκτός, εκτός αν μας δουλεύουν όλοι και δεν υπάρχει χρέος και όλα είναι ένα κακό όνειρο… 
  Β) Mια χούφτα έλληνες, έχουν το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του πλανήτη! Μεγαλύτερο απ’ της Κίνας, των ΗΠΑ, της Αγγλίας!!! Οι Εβραίοι τις Τράπεζες, οι έλληνες τα βαπόρια!
  Ότι πιο σύνηθες είναι, ο έλληνας εκτός Ελλάδας, να προκόβει και να διαπρέπει σε κάθε τομέα δραστηριότητας. Από λαντζέρης θα γίνει εστιάτορας, στη χειρότερη περίπτωση χωρίς ίχνος λογικής «περιούσιου λαού», είναι αλήθεια ότι έχουμε κάποιο «δαίμονα», ταπεραμέντο, «μαγκιά», να τα καταφέρνουμε –έξω βέβαια- σε επιχειρήσεις, επιστήμες, τέχνες.
  Ελάχιστοι έλληνες μετανάστες, ιδίως σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, δουλεύουν σε χυτήρια, μηχανουργία, βαρειές κατασκευές. Υπάρχει δηλαδή αναντίρρητα, ένα αξιόμαχο και ικανό ανθρώπινο δυναμικό.
  Υπάρχει ένα οικόπεδο προνομιακό. Βουνά, πεδιάδες γόνιμες, νερά, θάλασσα, ήλιος, μνημεία, ανυπολόγιστης αξίας παγκόσμια. Λείπει το κεφάλαιο και η οργάνωση για να μπουν μπροστά οι μηχανές της ανάπτυξης. Εσείς πραγματικά, βλέπετε κάτι άλλο;
  Γ) Απογευματινή πτήση της Aegean, Σαλονίκη – Μόναχο. Το αεροπλάνο γεμάτο απ’ τους τελευταίους Γερμανούς τουρίστες του φθινοπώρου, Έλληνες μετανάστες και Έλληνες εκδρομείς, σαν τον παλιό καλό καιρό.
  Τέσσερα ελληνάκια, αεροσυνοδοί, μ’ όλη τη σημασία αυτού που εννοούμε «ελληνική ομορφιά», μας υποδέχονται…  Αεράτα, φιγουράτα, καλοβαμμένα, χαμογελαστά, μοσχομυριστά, σερβίρουν ζεστό φαγητό, ζεστά ψωμάκια, γλυκό και κρύα ποτά στους επιβάτες μιας ιδιωτικής εταιρείας όπως η Aegean
  Συνεχίζοντας από Μόναχο για Ταλίν (Εσθονία), με την κρατική Lufthansa, απ’ τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες στον κόσμο και καμάρι των Γερμανών, μας περιμένουν, μια πενηντάρα με γκρίζα μαλλιά και άλλες δύο, άβαφες, αχτένιστες και πανάσχημες Γερμανίδες(;)Τουρκάλες(;) αεροσυνοδοί…
  Το βραδινό είναι μια κρύα πλαστική συσκευασία με σαλάτα μαρούλι – λάχανο, χωρίς λάδι, χωρίς τυρί, χωρίς ψωμί!! Εντάξει, δεν είμαι άδικος, η μπύρα τους ήταν εξαιρετική, σαν όλες τις Γερμανικές μπύρες…
  Τι γίνεται ρε μεγάλοι, Γερμανοί – αφεντάδες;; Αν ο προτεσταντικός, ψυχρός ορθολογισμός σας επιτάσσει πενηντάρες άβαφες αεροσυνοδούς να μας σερβίρουν σκέτο μαρούλι – λάχανο, εμάς τους Μεσογειακούς (Ορθόδοξους – Καθολικούς) Έλληνες, Ιταλούς, Γάλλους, Πορτογάλους, Ισπανούς και Ιρλανδούς – άσχετα αν δεν είναι μεσογειακοί, μοιάζουν πολύ με εμάς - εμάς λοιπόν, άλλα λαχταρά η ψυχή μας…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.