57 χρόνια πριν, υπήρξε ένα 7χρονο φασιστοειδές ανοσιούργημα… Στου Έλληνα τον τράχηλο, που δεν ανέχεται ζυγόν! (τάχα μου)

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Αντιγράφω, απ’ το βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, «Μαρτυρίες από τη δικτατορία και την αντίσταση». Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν 69 μαρτυρίες ανθρώπων, που έζησαν τη δικτατορία…

 Άννα Σολωμού: «Όταν σε πιάνουν, που αφήνεις τα παιδιά σου;»

   Την ημέρα της 21^ης Απριλίου, ήρθαν να με πιάσουν, από την Ασφάλεια, όπως πιάσανε και χιλιάδες κόσμο εκείνη τη μέρα. Ώσπου να διαφύγει ο άντρας μου, δεν άνοιξα την πόρτα. Τη σπάσανε, μπήκανε μέσα και με πήγαν στο Αστυνομικό τμήμα.

   Εγώ, είχα δύο παιδιά. Το μικρότερο ήταν τεσσάρων χρονών. Το πήρα μαζί μου, γιατί δεν είχα πού να το αφήσω. Είχα κι ένα κορίτσι, μεγαλύτερο, που έμεινε με τη μητέρα μου. Ορφάνεψε κι αυτό, γιατί κυνηγούσαν και τον άντρα μου και η μητέρα μου ήταν ανάπηρη.

   Τους κρατούμενους της Αθήνας, τους είχαν στον ιππόδρομο. Μας κράτησαν εκεί, τρείς, τέσσερις ημέρες. Εκεί σκότωσαν και τον Ελή. Βασανίσανε και τον Ηλία Ηλιού. Εγώ το παιδάκι, το είχα συνέχεια κοντά μου.

   Μετά, μια νύχτα σκοτεινή, μας είπε ένας στρατιωτικός… «θα ετοιμάσετε τα πράγματα σας», κι αμέσως πήγαμε στα καμιόνια. Εγώ, κρατώντας στην αγκαλιά πάντα το παιδί, με βοήθησαν οι συγκρατούμενες ν’ ανέβω.

   Ερημιά παντού στην Αθήνα. Φοβηθήκαμε, μήπως μας πάνε για εκτέλεση. Ο αξιωματικός που σκότωσε τον Ελή, μας απειλούσε συνέχεια. Φτάσαμε στον ναύσταθμο και μας φόρτωσαν σε στρατιωτικά πλοία, δε μας είπαν που πάμε.

   Μετά από ώρες ταξίδι, είδαμε ένα ξερό νησί, κι όσοι είχαν κάνει κρατούμενοι στον εμφύλιο, αναγνώρισαν τη Γυάρο.

   Η Γυάρος ήταν ένα πολύ σκληρό νησί, ακατοίκητο και υπήρχε ένα μεγάλο κτήριο, εγκαταλειμμένο, που όταν έμπαινες, θύμιζε Νταχάου! Ήταν νομίζω 13 θάλαμοι, κι ένας μεγάλος διάδρομος. Σε δύο θαλάμους μέναμε οι γυναίκες. Εγώ, πάντα με το παιδί.

   Ήμασταν 200 με 300 γυναίκες. Στην αρχή κοιμόμασταν χάμω, μετά μας έφεραν ράντζα.

   Μετά άρχισαν να φτάνουν, εκτός απ’ την Αθήνα, απ’ όλη την Ελλάδα και γίναν χιλιάδες οι κρατούμενοι.

   Μέναμε κάτω στις σκηνές, δεν φτάνανε οι φυλακές. Έχει σκορπιούς και φίδια η Γυάρος, πολλά. Πρόσεχα βέβαια και φοβόμουνα για το παιδί. Βέβαια σκεφτόμουν και το κοριτσάκι, μόνο στο σπίτι.

   Δεν έχει νερό το νησί. Στην αρχή, δεν είχαμε καθόλου νερό. Τα πιάτα, τα σκουπίζαμε με λίγο ψωμάκι. Μαγειρεία δεν υπήρχαν. Πάσχα κάναμε με κονσέρβες και ψωμί. Ιατρείο δεν υπήρχε. Σιγά – σιγά οι κρατούμενοι οργανώσαμε μόνοι μας τη ζωή μας.

   Το παιδί μου, το προσέχανε όλοι οι κρατούμενοι. Μπορώ να πω, κι οι στρατιωτικοί ακόμα, αφού κι αυτοί είχαν παιδιά.

   Το παιδί με ρωτούσε, γιατί ήμασταν εκεί και γιατί βάζαν συνεχώς σύρματα τριγύρω.

   Στην αρχή ήμασταν πιο ελεύθεροι, να βγούμε να κάνουμε βόλτα. Μετά άρχισαν τα περιοριστικά μέτρα, κι η πίεση να κάνεις «Δήλωση».

   Τον πρώτο καιρό, ήρθε επίσκεψη ο Παττακός. Ήταν μαζί του κι ένας Αμερικάνος, μάλλον Γερουσιαστής.

   Εγώ μάλωσα μαζί του. Του είπα, είναι ντροπή, το παιδί να βρίσκεται εδώ και να μας αφήσουν ελεύθερους.

   Μιλήσανε κι οι άλλες κρατούμενες.

   Τότε μας είπε ο Παττακός: «Εσάς τις γυναίκες, θα σας κόψω τις γλώσσες»!

   Αυτά έγιναν τρείς μήνες μετά το πραξικόπημα, ήταν καλοκαίρι. Αλλά ο πρώτος χειμώνας στη Γυάρο, ήταν πολύ σκληρός.

   Κάποτε με κάλεσε ο Διοικητής και μου είπε να δώσω το παιδί. Εγώ αναλύθηκα σε λυγμούς.

   Μου είπε, ότι αν δεν δώσω το παιδί στη μάνα μου στην Αθήνα, θα το στείλουν ορφανοτροφείο.

   Αναγκάστηκα και το έδωσα στη μάνα μου, μεγάλη γυναίκα και ανάπηρη.

   Εγώ έμεινα 2,5 χρόνια κρατούμενη, γιατί μετά τη Γυάρο μας πήγαν στις φυλακές Αλικαρνασσού, στη Κρήτη.

   Απολύθηκα Σεπτέμβρη του ’69 και ήρθαν δεκάδες άνθρωποι να με δουν και να μου συμπαρασταθούν στο σπίτι. Ήταν πολύ συγκινητικό.

   Την κόρη μου την έστειλα στο Παρίσι, όπου είχε διαφύγει ο άντρας μου.

   Πέρασα πολλά και στερήθηκα τα παιδιά μου, αλλά ορισμένες φορές αξίζει ν’ αγωνίζεσαι.

   Το 1965, δικαζόμουν στη δίκη του Γοργοποτάμου. Στις εκδηλώσεις για την επέτειο της ανατίναξης της γέφυρας, είχε ανατιναχτεί μια νάρκη. Εγώ ήμουνα παρούσα, με τα σωματεία Εθνικής Αντίστασης γιατί είχα ένα αδελφό σκοτωμένο απ’ τους Γερμανούς. Και με κατηγόρησαν για σαμποτάζ!

   Όταν κατέβαινα από την Λαμία, όπου μας πήγαν για προανάκριση, ήμουνα μαζί μ’ έναν στρατηγό του ΕΔΕΣ, τον Κοσίντα. Πάλι σκεφτόμουν τα παιδιά μου, γιατί όταν έχεις μικρά παιδιά πάντα τα σκέφτεσαι. Μου λέει… «Μη στενοχωριέσαι Άννα παιδί μου!». Ήταν μεγάλος άνθρωπος. Εγώ ήμουν τότε νέα κοπέλα.

 57 χρόνια μετά…

   Μια περίοδος της ιστορίας μας, η χούντα, γεμάτη τραγικότητα, μαζί με γελοιότητα, κι ένα λαό στην πλειοψηφία του αμήχανο, γεμάτο «κυρ Παντελήδες», σε μια σχεδόν αφασική νάρκη, που ξύπνησε μαζικά, όταν οι Τούρκοι πήραν τη μισή Κύπρο, κι οι σούπερ – Ελληνοχουντάρες γίναν λαγοί και φανατικοί… χαμαιλέοντες Καραμανληκοί!

 57 χρόνια μετά…

   Η ακροδεξιά σηκώνει ξανά κεφάλι, σ’ Ευρώπη, Ελλάδα και Αμερική, σαν δήθεν λύση σε υπαρκτά προβλήματα, που γεννά ο στρεψόδικος, δήθεν Δημοκρατικός γενικευμένος νεοφιλελευθερισμός!

   Η άμετρη δύναμη των ολιγαρχών των ΜΜΕ, γίνεται εργαλείο των νεοφασιστών! (που προσώρας χαμογελούν γλυκά…).

   Αν όμως συμφωνούμε οι πλείστοι, ότι το αυταρχικό, βίαιο, ανθρωποφάγο καθεστώς, είναι καταδικαστέο κι απεχθές στους πλείστους μας, δεν πρέπει να παραβλέπουμε, ότι και οι… «Δημοκρατίες» πολλές φορές γίνονται μακελάρηδες ανίσχυρων, άοπλων, αμάχων πολιτών, παιδιών, γυναικών, υποδομών, όπως το έγκλημα που συντελείται τώρα στη Γάζα, από «Δημοκρατικά» εκλεγμένη κυβέρνηση (του συμμάχου μας Νετανιάχου!). Κι αυτό το έγκλημα συντελείται με την παρασιώπησης –αν όχι επικρότηση- «Δημοκρατικών» κυβερνήσεων.

   Το δράμα του Λαού της Παλαιστίνης, εδώ και 70 χρόνια, αλλά γιγαντωμένο σήμερα, είναι ασύγκριτο σε μέγεθος, φρίκη, νεκρούς, διωγμένους, απεγνωσμένους, πεινασμένους, απ’ το δράμα μερίδας του Λαού μας, απ’ το φασιστικό, παράνομο καθεστώς της χούντας του ’67!

   Κι όταν καταδικάζουμε και σωστά χούντες, πρέπει να είμαστε δίκαιοι κριτές και στη δράση… «Δημοκρατικών» ηγετών και τα εγκλήματα τους, ακόμα και τον 21^ο αιώνα!

   Ο φασίστας Παπαδόπουλος, οι βασανιστές Μάλιος, Μπάμπαλης, Σπανός, είναι «άγιοι» μπροστά στον Νετανιάχου και τους πέριξ του! Και η αποσιώπηση, κι η κάλυψη εγκληματιών, όπως γίνεται από τους «Δημοκράτες» της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, είναι ποινικά κολάσιμη, «συγκάλυψη εγκληματία»!

   Όπως και το… «μπάζωμα» ευθυνών απ’ τους πολιτικούς της «Δημοκρατίας», που θάβει αθώους – ανίσχυρους (όταν η δικαιοσύνη είναι αόμματη) πολίτες, μιας «Δυτικής», «ευημερούσας» Ελλάδας!

   Κι η εμπλοκή μας, μέρα με τη μέρα, όλο κι εντονότερη σε Ουκρανία, Ερυθρά θάλασσα, μιας χώρας μεγέθους «κανίς» σε καυγάδες «μαντρόσκυλων», θα οδηγήσει δυστυχώς να βγαίνουμε κάποτε με βαθιές τις δαγκωματιές…

   Νομίζω, ότι αρκεί στον Έλληνα, ο πόλεμος του Σούπερ Μάρκετ για ένα κιλό λάδι, ένα κιλό φέτα, ένα κουτί βρεφικό γάλα, ένα πανάκριβο απορρυπαντικό, προϊόντα σε δυσανάλογη τιμή, σε σχέση με τις πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες!

   41τακατό; Ευτυχώς ή δυστυχώς, κάποτε… όλα εδώ πληρώνονται!

   ΥΓ 1: «Του… Έλληνος ο τράχηλος (πλυμένος ή άπλυτος)… που δεν ανέχεται ζυγόν(!), πως γίνεται κι ανέχεται, όντας αρχηγός στρατού, στρατηγός φορτωμένος στολίδια, μπιχλιμπίδια, όντας υπουργός, φίλος και συνεργάτης του πρωθυπουργού, να ανέχεται να τον παρακολουθεί (σαν εγκληματία, κατάσκοπο, λαμόγιο), η εθνική μας η ΕΥΠ, ο ίδιος ο φίλος του πρωθυπουργός δηλαδή; Εκείνο το …σκατοφιλότιμο, υπάρχει μόνο στους χαζούς;

   Απάντηση: Σ’ αυτό το ερώτημα, πότε θα πάρει ο πολίτης, που μαθαίνει απ’ τα ΜΜΕ, κατά τα άλλα… τι φορούσε στην έξοδο της, την νυχτερινή, η… Πίτσα – Κίτσα, ο Γαβαλάς, ο Σαμαράς, ο Φούλης και ο Μούρης;

   …Ε, ε, ε, έχει επιληφθεί του θέματος, η αδέσμευτη (κι αόμματη) δικαιοσύνη… Βλέπω τον Βελόπουλο, απ’ τις κηραλοιφές και τις ιδιόχειρες του Χριστού επιστολές, μ’ αυτά και μ’ αυτά, του Κούλη του… παιχταρά, στις Ευρωεκλογές να πιάνει θεόρατα ποσοστά!

   ΥΓ 2: Εγώ, τον Κασσελάκη και τα τερτίπια του, δεν τα πολύ-πάω… Αλλά να ψάχνει, μέρες τώρα, τα «αστακοκάραβα» του και τις επιχειρήσεις του στο Αμέρικα, η Νου Δου, πετώντας την «μπάλα», απ’ τα Τέμπη, τα mail της Ασημακοπούλου, του ΒΙΑΣΤΗ Μίχου, στην εξέδρα, βγάζει μάτι με το πιρούνι!

   Τελικά, ο φτωχούλης Κούλης, έχει 40 ή 1 ακίνητο; Αν έχει ένα, εγώ, εσύ, ο Μήτσος, ο Τρύφος, έχουμε περισσότερα! Όταν το ψέμα κι η παραπληροφόρηση δεν πείθει κανέναν, εκτός απ’ αυτόν που θέλει να πειστεί! Και τώρα σίγουρα, δε θα ‘ναι «41τακατό»!

 ΥΓ 3: Ζήλεψε τη δόξα του Αλέξανδρου ο Κούλης ο Μέγας και πήγε για τριήμερο στην όαση της Σίβα, οικογενειακώς, σαν κλαρινογαμπρός! Εκεί, υπήρχε το μαντείο του Άμμωνα Ρα, που βεβαίωσε τον Αλέξανδρο, για τη… θεϊκή του καταγωγή!

   Περιμένω απ’ τον ΣΚΑΪ να μας ενημερώσει, για το τι είπε ο θεός Άμμωνας, για τη καταγωγή του Κούλη!

   ΥΓ 4: Τα όπλα που στέλνουμε (μουλωχτά) στην Ουκρανία, δε θα’ πρεπε να μάθουμε, οι φορολογούμενοι που τα πληρώσαμε όταν αγοράστηκαν, πόσο μας κόστισαν; Έτσι από περιέργεια, βρε αδελφέ! Να καμαρώσουμε σαν χουβαρντάδες! Γιατί, όταν αγοράστηκαν, πιστεύαμε ότι αυτό γίνεται για την προστασία της Ελλάδας! Άντε, της Κύπρου, όχι της Ουκρανίας…

   ΥΓ 4: Δεν είναι λίγο(!) περίεργο, Δυτικές χώρες, όλες τους Καθολικο – Προτεσταντικές, μαζί τους, το ίδιο οι Βαλτικές χώρες, η Πολωνία, η Δυτική Ουκρανία, ανέκαθεν, είτε πρόκειται για τσαρικό, σοβιετικό ή Πουντινικό κράτος η Ρωσία, να την έχουν στην… μπούκα, να εισβάλουν, να την πολεμούν;

   Οι αντίστοιχα Ορθόδοξοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, την βλέπουν με συμπάθεια, παρά τα συμφέροντα τους στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.

   Οι μόνοι που γινόμαστε… «Βασιλικότεροι του Βασιλέως», Αντι – Ρώσοι, η Ορθόδοξη Ελλάς του… Μητσοτάρχη! Τυχαίο;

   Δεν είμαι …θεούσος, ούτε συνομωσιολόγος, απλά προβληματίζομαι με κάποια αναντίρρητα δεδομένα, που αποσιωπούνται…

   Δεν είναι «άγιοι» οι Ρώσοι, όπως δεν είναι «Άγιοι», λιγότερο ή περισσότερο, οι Ευρωπαιο – Αμερικάνοι! Κι ας μη ξεχνάμε ότι… «Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς!». Όπως και τους… ανιστόρητους, γλείφτες και ξευτίλες!

   Ο Βαρθολομαίος (στα χαρτιά… Οικουμενικός Πατριάρχης), λίγο πριν ξεκινήσει η ρήξη Ρωσίας – Ουκρανίας, ξαφνικά(!!), «αναγνώρισε» σαν αυτόνομη την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία να ‘ναι εκτός Πατριαρχείου Μόσχας! (His master voice, BIDEN, πειθόμενος)!

   …Μόνοι, σαν τον ψειριάρη γύφτο θα μείνουμε, τελικά, εκτός αν αναλάβει την προστασία μας ο… παλιός φίλος των δεσποτάδων και πατριαρχών της Πόλης, ο Μεμέτης γείτονας! (μπρρρ)!

   …Βάϊ – βάϊ τζάνουμ! (Εντάξει, κρεμούσε και κανέναν, για να δείχνει την κυριαρχία του!).

   ΥΓ 5: Οι λαϊκοί ένορκοι, με την ετυμηγορία τους, σώσαν τελικά τη τιμή της (ψυχρής κι αόμματης) δικαιοσύνης (στην υπόθεση Μίχου). Η «λαϊκή δικαιοσύνη», είναι έξω από εισαγγελικά μασλάτια… ότι ένα 12χρονο κοριτσάκι, πηγαίνει με συναίνεση του, μ’ έναν 55χρονο ξευτίλα! Ούστ ρε! Ούστ!