…Γεια σου παλιόφιλε!

  Ένας ζωντανός, στην κυριολεξία άνθρωπος, υπήρξε ο αποδημήσας Θωμάς Μίγκος, που ο Δήμος, πριν 15ριά χρόνια τον είχε Δήμαρχο του!

  Ένας ζωντανός άνθρωπος, μ’ ότι καλό, ή λιγότερο καλό, εύλογα, κουβαλάει στη διαδρομή του ο μαχητής, ο μπροστάρης, ο γνωστός στους πάντες πολίτης, ιδίως σε μικρό τόπο…

  Μια γενιά, η δική μας, μεγάλωσε, ανδρώθηκε, έζησε δεκάδες χρόνια δίπλα του, κοντά του, μέσα απ’ τον Προσκοπισμό παλιότερα, που ήταν κυρίαρχη δύναμη στη ζωή της νεολαίας τότε, κι αργότερα, μέσα απ τη πολιτική μας δράση, στα κομματικά και δημοτικά πράγματα.

   Βέρος Δημοκράτης (έστω παλιάς κοπής), ο Θωμάς, υπήρξε για τους πλείστους μας ινστρούχτορας κι ομοϊδεάτης, τα χρόνια πριν τη χούντα, επί χούντας κι αργότερα, αυτά της Μεταπολίτευσης.

   Γεννημένος πολιτικός (ίσως και… πολιτικάντης), μπορούσε να ελίσσεται σαν αίλουρος, σ’ όλο το πολιτικό φάσμα, κι ενώ όλοι έβλεπαν την υπερδραστηριότητα του στα πολιτικά, δύσκολα μπορούσαν να τον… «τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί», όπως έγινε επί χούντας, που τον έδιωξε απ’ την τότε δουλειά του στην Τράπεζα!

   Τον έζησα από κοντά, σε πλείστες Εθνικές και Δημοτικές εκλογές, τη δυναμική του, τις παρεμβάσεις του, τη δράση του.

   Τον Γ. Λιάνη, διαχρονικό μας βουλευτή, ο Θωμάς τον έφερε και τον πρώτο καιρό τον σύστηνε στο κομματικό ναρκοπέδιο του ΠΑΣΟΚ!

   Στην καφετέρια του μακαρίτη Νάτη, ο Θωμάς, ο Κόλιος κι εγώ, κάναμε τα «προξενιά» για την έλευση του Λιάνη.

   Η πολιτική όμως έχει και αιμοβόρικο μίσος και φράξιες και ιδεοληψίες ανυπέρβλητες, έτσι για είκοσι χρόνια τουλάχιστον, βρεθήκαμε αντίπαλοι με τον Θωμά, σε Εθνικές και Δημοτικές εκλογές, ακόμα κι όταν η πόλη μας τον ψήφιζε Δήμαρχο, μ’ ένα τεράστιο ποσοστό!

   Δεν σβήνουν, ούτε χαλαλίζονται όμως, πολλές δεκάδες χρόνια, «τότε που πραγματικά ζούσαμε», για αστείες, ανούσιες διαφωνίες κατοπινές, όταν υπάρχει τόσο βαρύ «έρμα», στο βάθος μιας παλιάς, πολύχρονης φιλίας!

   Θερμά συλλυπητήρια στην παλιόφιλη μας Ρένα, τον Σταύρο, τη Φανή, τη Φιλίτσα…

   Καλό σου ταξίδι παλιόφιλε Θωμά! (Και χαιρετίσματα στον Πέτρο, τον Κόλιο, τον Βαγγέλη! Όπου τους συναντήσεις…).

 Άγγελος Θ. Ρακόπουλος