Δύο Ελλάδες διαφορετικές, αγνώριστες και ξεχωριστές!

 Του Α.Θ.Ρ., (Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Ο χρόνος κι οι αλλαγές που συντελούνται, τρέχουν με ταχύτητα Ferrari, απρόβλεπτες για μας τους πολλούς, αλλά απόλυτα σχεδιασμένες, στις λεπτομέρειες τους, από κάποιους στον σημερινό, δήθεν, απρόβλεπτο στις εξελίξεις του κόσμο…

  Χωρίς ίχνος συνομωσιολογικής παπαριάς, σιγουρότατα κάποιοι, όταν κοιμόμαστε εμείς ή μένουμε μ’ ανοιχτό το στόμα στην ξαφνική, μυστήρια κι ακαταλαβίστικη εξέλιξη, κάποια ξεχωριστά μυαλά, σε γραφεία γεμάτα οθόνες και κομπιούτερ, προγραμματίζουν, σχεδιάζουν, καθοδηγούν, ποδηγετούν, προσαρμόζουν, ακόμη και την τελείως ξεκάρφωτη εξέλιξη, σε προσοδοφόρο αποτέλεσμα για την πλευρά των αφεντικών τους!

  Πιστεύετε σείς δηλαδή, ότι σε μία Ευρωπαϊκή χώρα, την Ουκρανία, που απ’ το 2014 βρίσκονταν σε εμφύλιο, με χιλιάδες νεκρούς, βομβαρδισμούς, ανάμεσα σε Δυτικόφιλους – Ρωσόφιλους, για τα οποία υπήρχε πλήρης σιωπή στα ελεγχόμενα ΜΜΕ (τα δημοκρατικά, δυτικά) και τα οποία έσπρωχναν οι ΝΑΤΟ-Αμερικάνοι, να γίνει προκεχωρημένο ΝΑΤΟϊκό φυλάκιο στα σύνορα της Ρωσίας, ότι όλα αυτά ήταν τυχαία, απρογραμμάτιστα, δημιουργήματα φανατικών εθνικιστών ή θεοπάλαβων ανταρτών;

  Ότι δεν υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός, οργάνωση, στόχος, με όλες τις επιμέρους παράπλευρες επιπτώσεις (νεκροί, οικονομική κατάρρευση, κυρώσεις, ακρίβεια, απαρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου, με ξεκάθαρες τοποθετήσεις υποτέλειας στο Αμερικανικό Ιμπέριουμ υπέρ – εξοπλισμοί κρατών, στροφή σε Αμερικάνικες πηγές ενέργειας);

  Μεγάλη δόση αφέλειας χρειάζεται κάποιος για να θεωρήσει όλη αυτή την ξαφνική πολεμική υστερία στην Ευρώπη, τελείως τυχαία, με την εύκολη αιτιολόγηση… η εισβολή της Ρωσίας!

…Για όλα φταίνε οι Ρώσοι! Ο Πούτιν (τώρα που δεν υπάρχει Στάλιν), οι… μπήξε, οι δείξε! Οι Μογγόλοι!

  Τώρα που δεν υπάρχει Σαντάμ Χουσεϊν, Καντάφι, ο (ξεχασμένος) Άσαντ, ο Μπίν Λάντεν, ο φανατικός εγκληματίας, τραγικός βομβιστής μέσα στο αθώο πλήθος μιας πόλης! Ο Ισλαμιστής! Θύμα κι ο ίδιος της προπαγάνδας, της μαυρίλας των κηρυγμάτων θεόμουρλων μουλάδων, των συνθηκών της ίδιας της ζωής του, της, τα, της…

  Χρειάζεται μεγάλη δόση πολιτικής αφέλειας για να πιστεύει κάποιος ότι όλ’ αυτά τα απρόοπτα και οδυνηρά για μας (κι ιδίως για τους Ουκρανούς), γίνανε χωρίς προηγούμενη οργάνωση και υπολογισμό.

  Λίγο μεγάλο για εισαγωγή ενός άρθρου, που μιλάει για δύο χώρες, στην ίδια επικράτεια, με την ίδια σημαία, που τρέχουν σε ανάπτυξη και υπανάπτυξη αντίθετα απομακρυσμένες, κάτι σαν Βόρειο – Νότιο Κορέα και περιγράφονται σαν… ενιαία γαλανή Ελλάδα! Κι αλίμονο σ’ αυτούς που βρέθηκαν να ζουν όπως εμείς, στη «Βόρειο» αντί τη «Νότιο» Κορέα!

  Το ζήτημα δεν είναι το γεωγραφικό, ιστορικό, εθνολογικό, κοινωνικό, θρησκευτικό. Είναι καθαρά πολιτικό! Γιατί υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας, που σαν εξωτικές νησίδες, ενώ βρίσκονται φαινομενικά στην «Βόρειο ή Νότιο Κορέα», έχουν χαρακτηριστικά τελείως αντίθετα απ’ αυτά που θα περίμενε κανείς απ’ αυτές.

  Και για να ξεφύγουμε από Σιβυλλικά ερωτήματα για το υπονοούμενο του άρθρου μας, εγώ

βλέπω να τρέχουν, χρόνο με το χρόνο και να ξεχωρίζουν, σαν την ήρα απ’ το σιτάρι, όλο και πιο τρανταχτά και να διαμορφώνουν και να την παραμορφώνουν δύο Ελλάδες, μέσα στην ίδια Ελλάδα… Η μία η γκλαμουράτη, η παγκόσμια γνωστή κι αγαπητή κι όνειρο του κάθε ξένου, να επισκεφτεί. Η νησιωτική, η τουριστική, η Αθηναία, η Μυκονιάτικη, η Κρητική, η Κερκυραία, η Παργανή, η Χαλκιδικιώτικη, η καλοκαιρινή, η χαλαρή. Χαρούμενη, πλούσια, γεμάτη κόσμο, νεολαία, χλιδάτη και γυαλιστερή, με χαχα – μούχα, όλο χαμόγελα, ξαπλώστρες και πασαλειμμένες λάδια, σαν ροδοκόκκινα σουβλιστά αρνιά ή γαλοπούλες, κουκλάρες, μιλφάρες, αλλά και ραμολιμέντα και ομορφονιούς, που ζούνε το γήινο όνειρο τους, που θα ‘θελε να ζήσει κάθε ανθρώπινη ψυχή!

  Μια Ελλάδα που δίνει δουλειά, προοπτική, σιγουριά, σ’ όσους πρώτα – πρώτα τυχερούς γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί, που μέχρι πριν μισό αιώνα έστελνε «διακοπές» το άγριο τότε κράτος μας, σλαβόφωνους και αριστερούς!

  Τότε, στα μέρη τα χλιδάτα τα σημερινά, οι άνθρωποί του όχι μόνο δεν απολάμβαναν ένα γεμάτο πιάτο με φαγί, αλλά ούτε νεράκι πόσιμο να πιούν δεν είχαν, που υπάρχει άφθονο σχεδόν σ’ όλη τη γη!

  Κι αυτή η σημερινή τους βιοτική εξασφάλιση, γίνεται δουλεύοντας (κι αν δουλεύουν οι ίδιοι), όχι ολοχρονίς, αλλά με μόνη εργασία 4 μήνες το χρόνο, κι αραλίκι ζηλευτό, για τους υπόλοιπους 8!

  Έχετε φανταστεί καλύτερη φτιάξη πουθενά στη γη; Με μια δουλειά (καφετέρια, μπαράκι, μικρομάγαζο, ακόμη κι ένα κοπαδάκι πρόβατα, 2-3 γαϊδουράκια, ένα φτηνιάρικο οινοποιείο,

ένα πατροπαράδοτο καφενείο) συνεχίζει να υπάρχει και ν’ αποδίδει, μετά την αφεντιά τους, στα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα, μέχρι ν’ αναπτυχθεί ο τουρισμός στη σελήνη και τον Άρη!

  Ακόμη και μια πλούσια φλέβα χρυσού, κάποτε και πολύ γρηγορότερα δυστυχώς τελειώνει, απ’ ότι θα συμβεί με τη στέρεψη του πλούτου αυτής της Ελλάδας του ονείρου, της τουριστικής!

  Μας άφησαν φοβερό κληροδότημα, εμάς τους ανεπρόκοπους, εκείνοι οι αρχαίοι, οι μοναδικοί, που απλά εμείς τρώμε το βούτυρο του, χωρίς ποτέ μας να ενδιαφερθήκαμε ουσιαστικά για την σε βάθος μελέτη της ουσίας, αυτού, που τόσο εύκολα λέμε «αρχαία Ελληνική σοφία»!

  Αυτής της ανάπηρης γνώσης που μάθαμε παπαγαλία στα ελληνικά σχολεία και που θαυμάζουν εκστασιακά, Κινέζοι, Ιάπωνες, Αγγλοσάξονες και Γαλλογερμανοί!

  Κοντά στους γηγενείς αυτούς τους τυχερούς της νησιώτικης και παραθαλάσσιας μας γης, μόλις έκατσε η μπίλια στον τυχερό τους αριθμό, ήρθαν, επένδυσαν, κτίσανε, δημιούργησαν, κι όσοι από μακριά μυρίζουνε το… νόστιμο φαγί!

  Υπάρχει βέβαια κι η άλλη Ελλάδα, που κάποτε απολάμβανε τα αγαθά της γης, του δάσους,

του βουνού, του χωραφιού, του ζωντανού του, γεμάτο κόσμο και νεολαία τότε χωριού του!

  Μια Ελλάδα, που όσοι της περίσσευαν έφευγα μετανάστες και πρόκοβαν, οι πιο πολλοί και κάποτε πολλοί γύρισαν και χτίσανε σπιτικό και κάναν όνειρα, τώρα με τη σύνταξη της ξενιτιάς…

  Όμως, χρόνο με το χρόνο, βλέπαν να πλακώνει απειλητική η ερημιά, η φυγή των νέων, η αναδουλειά, το κλειστό σχολείο, ο φευγάτος γιατρός!

  Το λεωφορείο που σταμάτησε, το τραίνο που αραίωσε…

  Η τράπεζα που έφυγε, το μαγαζί που έκλεισε…

  Η Ελλάδα (η μισή) του 21^ου αιώνα, που γίνεται χρόνο με το χρόνο φτωχότερη, πιο έρημη και απόκοσμη, αγνώριστη και θλιβερή απ’ την Ελλάδα του 20^ου αιώνα, όπως την ξέραμε, που ζήσαμε κι απολαύσαμε οι παλαιότεροι!

  Μια χώρα έρμαιη στον ανερμάτιστο δήθεν αναπτυξιακό της το ρυθμό, χωρίς ισόβαρη,

προγραμματισμένη οικονομική γραμμή, έφτασε να χάσει κάθε προηγούμενη πλουτοπαραγωγική της πηγή!

  Βιοτεχνία, γεωργική παραγωγή, κτηνοτροφία, ναυτοσύνη, τεχνίτες, μικροεμπόρους και μικροεπαγγελματίες, νέο επιστημονικό δυναμικό που μεταναστεύει αφειδώς, αλλά και η πρώην Ελληνική βιομηχανία (τσιμέντα, χαλυβουργία, ναυπηγία) ονομαστή και κερδοφόρα κάποτε…

  Κρατικές μονοπωλιακές μεγαλο – εταιρίες, ξεπουλήθηκαν! (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΑΒ, λιμάνια, αεροδρόμια, Εθνικοί οδοί). Και παρόλο το ξεπούλημα αυτό, μείναμε μ’ ένα δημόσιο χρέος ασήκωτο και δυσθεόρατο!

  Με ανύπαρκτη πολεμική βιομηχανία, όταν έχεις απέναντι σου το Τουρκικό θεριό, εσύ στηρίζεις τις ελπίδες σου, σ’ έναν Μενέντεζ… (και να του δίνει ο θεός μέρες, να μας στηρίζει διαρκώς)!

  Εκτός όμως απ’ τις δύο Ελλάδες τις διαφορετικές, υπάρχουν στην Ελλάδα και σε κάθε Ελλάδα και δύο διαφορετικές και ανόμοιες κατηγορίες ανθρώπων…

  Αυτοί που φώλιασαν και τρύπωσαν στο σπλαχνικό Δημόσιο, κι άλλοι, ίσως και κάποιοι τους και πιο άξιοι, που βολοδέρνουν ολοχρονίς, στον άγριο στίβο του ιδιωτικού, του δήθεν ελεύθερου χώρου, της δουλειάς που λέγεται ιδιωτικός τομέας εργασίας κι απασχόλησης!

  Στη σιγουριά και τη ζεστή αγκαλιά ενός σίγουρου μισθού οι μεν, στην ανασφάλεια, το άγχος, το τρέξιμο, τα ΦΠΑ, τα πρόστιμα, τους φόρους, την αναδουλειά, την εκμετάλλευση στη δουλειά, από εργοδότες κακούς, λαμόγια, πονηρούς, που κι αυτούς τους εκμεταλλεύονται άλλοι μεγαλύτεροι, πιο δυνατοί και πιο δικτυωμένοι!

  Μια σκουριασμένη αλυσίδα δηλαδή, που δένει χειροπόδαρα αθώους και ένοχους, σ’ ένα παιχνίδι αδιεξόδου ανίερο, τριτοκοσμικό, φιλελεύθερο και αντιαναπτυξιακό!

  Εσείς δηλαδή πιστεύετε ότι… καλά αρμενίζουμε; Και δε θα γίνει κάποτε πραγματικότητα (αλίμονο), αυτό που προβάλει φέτος σαν τουριστικό μοτίβο ο Ερντογάν, το «Turkaegean»; Που κάνουμε πως δεν ακούμε και δεν βλέπουμε, σαν κωφάλαλοι και τυφλοί;

  Μακάρι να είναι τρομολαγνεία ολ’ αυτά, κι αδικαιολόγητος φόβος κάποιου υπερβολικού! (κι …αντι-Μητσοτακικού!).

  Εμείς οι πλείστοι σίγουρα δε θα θέλαμε να ζούμε στο «γκούλαγκ» της Βόρειας Κορέας, ούτε στον «εργασιακό παράδεισο» της Νότιας Κορέας, σαν… ρομπότ! Θα προτιμούσαμε εκείνη την Ελλάδα που γνωρίσαμε στα νιάτα μας. τη γελαστή! Με τα γεμάτα ανθρώπους ζωντανά χωριά μας, εκείνο το μικροαστικό Αμύνταιο που έσφυζε από εμπορική κίνηση, ταβέρνες, ζωή, βόλτα, σινεμάδες, κίνηση, προοπτική!

  Μια Ελλάδα που έδειχνε να βαδίζει όλο και πιο μπροστά, σε Δημοκρατία, ανάπτυξη, ελπίδα, κοινωνική ευαισθησία και πρόοδο.

  Μια Ελλάδα, που είχε ζωή κι επιβίωνε αξιοπρεπώς ο μικροεπαγγελματίας, ο μικροϋπάλληλος, ο εργάτης, ο μικροαγρότης και το κυριότερο, δε χρωστούσε σχεδόν κανείς! Κι ήταν σίγουρος για το καλύτερο αύριο, που έβλεπε χειροπιαστά να έρχεται κι ευελπιστούσε!

  Αυτή η αισιοδοξία που χάθηκε, έσβησε για τη μισή Ελλάδα, που χρόνο με το χρόνο θα γίνεται όλο και χειρότερη κι αγνώριστη, κλειστή, έρημη, απάνθρωπη και κλειστοφοβική!

  Μια μισή Ελλάδα, που θ’ αγοραστεί λίαν συντόμως, από τσιφλικάδες, επενδυτές ΑΠΕ, λαμόγια εργοδότες τριτοκοσμικών εργασιακών συνθηκών!

  Ένας βόθρος λυμάτων κι αποβλήτων σκουπιδιών, της άλλης φιγουράτης Ελλάδας, είναι το μέλλον μας, δυστυχώς! (Στο ιδιωτικό εργοστάσιο, πρώην Μπόμπολα και τώρα Ολλανδικών συμφερόντων, διαλογής – ανακύκλωσης σκουπιδιών, σχεδόν του 1/3 της Ελλάδας που λειτουργεί στην Κοζάνη, οι εργαζόμενοι του –δικοί μας Δυτικομακεδόνες- ΔΕΝ παίρνουν επίδομα «ανθυγιεινής, επικίνδυνης εργασίας»!). Ξευτίλα, στον υπέρτατο βαθμό! Η διαλογή των σκουπιδιών γίνεται με τα χέρια! (έστω γαντοφορεμένων)… Μπλιάχχχ! Στην Ολλανδία ρε αποικιοκράτες, έτσι πληρώνετε τους εργαζόμενους στη διαλογή των… σκατών σας;

  Έχουμε στην Ελλάδα Υπουργείο Εργασίας, Υγείας, Πολιτισμού, Θρησκείας και Παιδείας! Με αξιοπρεπέστατους, γρεβατωμένους, σοβαρούς και σοφούς, τους εργαζόμενους πολύ σκληρά, τους Υπουργούς! Εκείνο που δεν έχουμε και σίγουρα μας λείπει, είναι «Υπουργείο Ανθρωπιάς», «Υπουργείο Λογικής» και ίσως θα ήταν τα μόνα που θα αρκούσαν, μέσα στον σημερινό ορυμαγδό αμέτρητων «απαραίτητων» βεβαίως – βεβαίως, υπουργών της «άριστης» κυβερνησάρας μας, που από όρθρου βαθέος, δίνουν τη μάχη των χαρακωμάτων, οι πλείστοι τους, σε πετσωμένα τηλε – παράθυρα, σαν τους γελοίους τηλε – μαϊντανούς!

  Σίγουρα, πρόκειται για διάνοιες, για υπεράνθρωπους, για σύγχρονους Αϊνστάιν, για Μπιλ Γκεητζ, αφού τα προλαβαίνουν όλα, κανάλια, διαγγέλματα, δεξιώσεις, οικογένεια κι επαφές με τον λαό, τους λεφτάδες, τα λαμόγια, τους Φουρθιώτηδες, τους εμπόρους όπλων (τώρα που άνοιξαν οι δουλειές τους)!

   Εγώ, ένα κηπάκο κουλαντρίζω, τα δυό μου κατοικίδια, μια βόλτα για ξεμούδιασμα μέχρι το Lidl και φεύγει η ημέρα σαν νερό!

  Εκτός απ’ τις δύο Ελλαδες που γράφω, σίγουρα έχουμε και δύο κατηγορίες και ποιότητες σε ανθρώπους!

  Τους υπεράνθρωπους, που πιάνουν όχι πουλιά αλλά φρέσκο, τον άπιστο για εμάς «κοπανιστό αέρα» και τους υπόλοιπους, όλους εμάς, το πόπολο, τη πλέμπα, το Λαό, τους υπηκόους, που τους θαυμάζουμε, τους ταΐζουμε, τους ποτίζουμε με μέλι και με νέκταρ, εκατοντάδες χρόνια τώρα, χωρίς δεύτερη σκέψη, πως και γιατί και μα και μου! Και σου – ξου – μου!

ΥΓ 1: Η μαγική λέξη και έννοια Λαός (κι όχι Λάος) που τόσο απεχθάνεται κι αποφεύγει ο φιλελές πρωθυπουργός, είναι προ – ομηρική, πανάρχαιη Μυκηναϊκή! (Ούτε ο Άδωνης τα ξέρει αυτά!).

  Η άλλη λέξη «φιλελές», είναι απλά μοδάτη και σημερινή, χωρίς βάθος χρόνου και μέλλον, Ελληνικότητα, θρησκευτικότητα, μια ελιτίστικη, σουσουδίστικη και ψευτοαριστοκρατική!

  Μια έννοια, που όταν ο Λαός… ζητάει ψωμί που του λείπει, οι φιλελέδες του προτείνουν να φάει παντεσπάνι, αντί για το ακριβούτσικο τώρα (λόγω Ρωσίας και Πούτιν) φτού! Ξου! Ουστ! Που έγινε πλέον το ψωμί! Σύντομα ανακοινώνεται νέα ηλεκτρονική πλατφόρμα στο κινητό, να μπούμε )οι πεινάλες) για επίδομα και στο ψωμί! Μέχρι 600€! Όπως για τη «ρήτρα αναπροσαρμογής»…). Πόσα αλήθεια πήρατε, απ’ το 600σάρι Ευρώ, εσείς;

  Δώστα όλα Κούλη, γιατί σε βλέπω στη Τρίτη εθνική (κλαψ – κλαψ), τώρα με την «Απλή Αναλογική»!

  Εκείνη που απεχθάνονταν τις έννοιες Λαός, Κοινωνία, πλέμπα, ήταν η πρυτάνισα και θεά των φιλελέδων, η σκατόγρια Μ. Θάτσερ, που όταν πέθανε, γίνονταν πάρτυ με μπύρες απ’ τους φτωχούς, στους δρόμους του Λονδίνου…

  Η Θάτσερ, είπε το κλασικό… «δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν άτομα! Ο ορισμός του ατομικισμού και… τι σε νοιάζει για τους άλλους, κοίτα να βολευτείς εσύ! Τέλειο…

  Ο απόλυτος ορισμός του νέο – φιλελευθερισμού, των golden boys, των λαμογιών, των δικτυωμένων με το σύστημα γενικώς!

  Και το «αδηφάγο κράτος» που δήθεν αντιστρατεύονται οι «φιλελέδες», είναι αυτό που αρμέγουν αδιάντροπα, διαρκώς!

ΥΓ 2: Ένα κομμάτι εργαζομένων, το 1/3 αυτών, του «μαγικού» ιδιωτικού τομέα της Ευρωπαϊκής γκλαμουράτης και μουράτης Ελλάδας, αμείβεται με το τεράστιο 329€ καθαρά το μήνα! (Αλ. Μητρόπουλος 1/8/22). Ε; Ε; Ε; Λίγο πάνω από 10€ την ημέρα! (δύο καφέδες, σε καφέ της Σαλονίκης)…

  Είπατε τίποτα; Το ένα τρίτο των εργαζομένων 329€ το μήνα! Ουστ ρε ξεφτήλες!