Και η ευθύνη (ξανά) στον λαό - Ανακοίνωση της Τ.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ σχετικά με τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς…

  Το προχθεσινό διάγγελμα Μητσοτάκη για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς ήταν στην πραγματικότητα για πολλοστή φορά μια επανάληψη στον γνωστό και απατηλό ντορό: «ότι ήταν να κάνει η κυβέρνηση το έκανε, από δω και πέρα η ευθύνη είναι στον λαό». Είναι ο ίδιος ντορός που από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα επιχειρεί να κρύψει την αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας, την πολιτική που εξακολουθεί και τώρα να αφήνει τον λαό εκτεθειμένο, χωρίς όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του, ακριβώς γιατί αυτά δεν χωράνε στην πολιτική στήριξης του κεφαλαίου.

  Όλα καλά και όλα ωραία, λέει ο πρωθυπουργός, μόνο «δύο σκιές» μείνανε για την οριστική αντιμετώπιση της πανδημίας: Η μετάλλαξη «Δέλτα» και όσοι δεν εμβολιάζονται. Πήρε ένα «σφουγγάρι» δηλαδή και εξαφάνισε όλα τα άλλα κρίσιμα ζητήματα για την προστασία του λαού, όπως εξαφάνισε και τους πραγματικούς παράγοντες που υπονομεύουν τον μαζικό οργανωμένο εμβολιασμό.

  «Θωρακίσαμε» λέει το δημόσιο σύστημα Υγείας, που όμως παραμένει γυμνό, με τεράστιες ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό και υποδομές και με τα κυβερνητικά σχέδια της παραπέρα εμπορευματοποίησης να «τρέχουν», ενώ μάλιστα τα στοιχεία και από χώρες με τα σχετικά υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού (Βρετανία, Ισραήλ) δείχνουν ότι ηλικιωμένοι και άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας θα συνεχίσουν να είναι πιο ευάλωτοι στον κορονοϊό ακόμα και όντας πλήρως εμβολιασμένοι.

  «Σφουγγάρι» από τον πρωθυπουργό και για τον συνεχιζόμενο συγχρωτισμό και την απουσία ουσιαστικών μέτρων σε κρίσιμους χώρους, όπως οι χώροι δουλειάς και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την ώρα μάλιστα που καθημερινά προστίθενται νέα στοιχεία για το πόσο πιο εύκολα μεταδίδεται η παραλλαγή «Δέλτα».

  «Διαφήμιση» για την «ευχάριστη έκπληξη» του Τουρισμού, για τις επιδόσεις που διαμορφώνονται στο έδαφος των εκ νέου «ξεχειλωμένων» πρωτοκόλλων που υπηρετούν τα κέρδη των ομίλων του κλάδου.

  Ούτε κουβέντα για τα σχολεία, που μετά από δυο χρόνια κλεισιμάτων και τηλεκπαίδευσης, πάνε να ανοίξουν τον Σεπτέμβρη το ίδιο αθωράκιστα με πριν.

  Αλλά, για να πάμε και στο «κυρίως θέμα» της προχθεσινής παρέμβασης του πρωθυπουργού, το ζήτημα των εμβολιασμών και τις ανακοινώσεις μέτρων περί «υποχρεωτικότητας»: Ούτε λέξη δεν ειπώθηκε για το τι πραγματικά υπονομεύει την πορεία του εμβολιασμού, μόνο τα γνωστά περί... «στάσης ορισμένων».

  Ούτε λέξη για την υποταγή των εμβολίων στα κέρδη μονοπωλιακών ομίλων και στους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, για τις καθυστερήσεις και τα «κανόνια» στις παραδόσεις τους πρώτους κρίσιμους μήνες, που έκαναν «λόγια του αέρα» τα περί «εμβολιασμού του 70% του πληθυσμού πριν το καλοκαίρι». Ούτε λέξη βέβαια και για την τεράστια διεθνή ανισομετρία στους εμβολιασμούς, που διαμορφώνει και το έδαφος για την παραπέρα εξάπλωση της πανδημίας και την εμφάνιση νέων πιο επικίνδυνων μεταλλάξεων όπως η «Δέλτα».

  Μιλά ο πρωθυπουργός για «αλλεπάλληλες εκστρατείες ενημέρωσης υπό τις οδηγίες των ειδικών», όταν είναι ανύπαρκτη η δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, δεν υπάρχει ένα ανεπτυγμένο δίκτυο οικογενειακών γιατρών και γιατρών εργασίας που να αγκαλιάζει συστηματικά όλο τον πληθυσμό και να μπορεί να αναλάβει το έργο της ουσιαστικής και προσωποποιημένης ενημέρωσης, με καταγεγραμμένο το ιστορικό του καθενός, με συστηματική παρακολούθηση μετά τον εμβολιασμό με καινούργια εμβόλια για μια καινούργια νόσο.

  Αναφέρεται σε «προσαρμογή των πολιτικών της κυβέρνησης στις εξάρσεις του ιού», όταν ο λαός βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα συνεχές «ακορντεόν» περιοριστικών μέτρων, με αλλεπάλληλες κυβερνητικές παλινωδίες που ντύνονταν με «επιστημονικό» μανδύα, ακριβώς γιατί μόνιμη «πυξίδα» της κυβέρνησης ήταν τα εκάστοτε συμφέροντα του κεφαλαίου, «ταΐζοντας» τελικά και κάθε λογής ανορθολογικές θεωρίες για τα εμβόλια.

  Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, το ΚΚΕ παλεύει για καθολικό πρόγραμμα δημόσιου δωρεάν εμβολιασμού, με εξαντλητική ενημέρωση, πλήρη προληπτικό έλεγχο και σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων, μέσα από ένα αποφασιστικά ενισχυμένο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας. Μόνο μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορούσε να εξεταστεί και η υποχρεωτικότητα για συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων, χωρίς να ανοίγει «παράθυρο» νέας επίθεσης σε βάρος δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού.