Ήταν κάποτε το Αμύνταιο!

Η Εθνική Τράπεζα «εγκατέλειψε» το Αμύνταιο! Νέο οικονομικό πλήγμα 

για την περιοχή…

  Μαύρη ημέρα η σημερινή (Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2020) για το Αμύνταιο, καθώς μπήκε οριστικά λουκέτο και στο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, ενώ προηγήθηκαν «αναιμικές» αντιδράσεις, επιστολές αντάλλαξαν χέρια, που αν και δεν στερούνταν επιχειρηματολογίας, στερούνταν δυναμισμού!

  Κι ενώ ο δήμος Αμυνταίου προσπαθεί να μαζέψει τα «σπασμένα» από την βίαιη απολιγνιτοποίηση, η ανακοίνωση του «προαναγγελθέντος θανάτου» της Εθνικής Τράπεζας στο Αμύνταιο, έγινε σήμερα πραγματικότητα, γεγονός που εκτός των άλλων, θα προκαλέσει στο μέλλον προβλήματα και τριγμούς στη διεκπεραίωση πολλών τραπεζικών υποθέσεων, θα κλονίσει την εμπιστοσύνη κατοίκων και επισκεπτών της περιοχής προς …«τη μεγάλη μας φίλη» και την …«Τράπεζα της Ελληνικής Οικογένειας», καθώς τους αναγκάζει να μετακινούνται σε αποστάσεις που θα επιφέρουν επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους, όπως είναι ο χρόνος, το κόστος και η ασφάλεια μετακίνησης και εξυπηρέτησης.

  Παγερή σήμερα η κωμόπολη, όπως παγερή ήταν η και αναγγελία εκ μέρους του τραπεζικού ιδρύματος, ότι το «κατάστημα κλείνει και οι εργασίες του μεταφέρονται σε αυτό της Πτολεμαΐδας»!

  Θυμός και αγανάκτηση είναι τα πρώτα συναισθήματα του κόσμου και ειδικά των ανθρώπων της αγοράς.

  Πετάχτηκε στον «κάλαθο των αχρήστων» η συνεισφορά της τοπικής κοινωνίας, των επαγγελματιών, των ανθρώπων του μόχθου του πρωτογενούς τομέα και των δημοτών που στήριξαν, από το χτίσιμο του (το 1964) το κατάστημα της Εθνικής του Αμυνταίου…

  Όμως τίποτα δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Όλες οι εξελίξεις έχουν την αιτία τους και την εξήγηση τους…

Και διηγώντας τα να κλαίς - Όταν το Αμύνταιο λειτουργούσε σαν «μαγνήτης» για τις τράπεζες!

  Αναπολώντας τα περασμένα, να θυμίσω πως τρείς Τράπεζες (Εθνική – Εμπορική – Αγροτική) άνοιξαν τότε υποκαταστήματα σε μια πόλη 3-4 χιλ. κατοίκων, το «Eλ Nτοράντο» της εποχής!

  Τι όμως δικαιολογεί την οικονομική άνθιση και ανάπτυξη της περιοχής;

1) Το στρατόπεδο της πόλης, που αριθμούσε 2 χιλ. και πλέον στρατιωτικούς,

2) Η παρουσία της ΔΕΗ που απασχολούσε χιλιάδες συμπολίτες μας από την ευρύτερη περιοχή και το ζεστό χρήμα που δόθηκε για απαλλοτριώσεις,

3) Η διαμονή στην πόλη δεκάδων Δημοσίων υπαλλήλων – εκπαιδευτικών – στρατιωτικών.

Και …το ΄να χέρι νίβει τ’ άλλο!

  Όλα τα παραπάνω, είχαν σαν αποτέλεσμα να βρίσκουν εύκολα δουλειά οι κάτοικοι της περιοχής. Δεν υπήρχαν άνεργοι, παρά μόνο άεργοι.

  Οι νέοι επιστήμονες επέστρεφαν και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στον τόπο, το εμπόριο ανθούσε και υπήρχε οικοδομικός «οργασμός» που έδινε ψωμί σε δεκάδες επιχειρήσεις και εκατοντάδες συμπολίτες μας.

«Ελεύθερη πτώση δίχως αλεξίπτωτο» για το Αμύνταιο!

  Στα χρόνια που ακολούθησαν, η πλήρης αδιαφορία για αυτή την πόλη, για το αύριο αυτού του τόπου εκ μέρους της πολιτείας και των πολιτικών μας, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση,  κατάντησαν την περιοχή στα σημερινά της χάλια…

  Υπάρχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για τα όσα έχουν συμβεί στο Αμύνταιο και την περιοχή του...

  Ένα μικρό επαρχιακό υποκατάστημα τράπεζας, θα πείτε, από μόνο του, δεν συνιστά «Βατερλό» για τον τόπο. Στο δήμο Αμυνταίου όμως είναι η …φυσική συνέχεια ενός καταστροφικού ντόμινο που κλείνει την ταφόπλακα της ευημερίας, καθώς μία σειρά κομβικών για την ανάπτυξη της περιοχής υπηρεσιών και οργανισμών έβαλαν οριστικό λουκέτο, όπως ο ΟΤΕ, η ΔΟΥ, το ΙΚΑ, η ΔΕΗ και τα ορυχεία της, καθώς επίσης και η παράλληλη υποβάθμιση του στρατοπέδου, του ΚΕΦΙΑΠ και πολλών άλλων παραγόντων -που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν είναι της ώρας- (απαξίωση του εμπορίου, του περιβάλλοντος, του τουρισμού κλπ, κλπ)…

  Όλα αυτά τα χρόνια, το ξαναλέω, κανένας βουλευτής, καμία Δημοτική και Περιφερειακή αρχή δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά και δεν νοιάστηκε για ότι συνέβαινε. Και όταν αυτό συνέβαινε, δεν υπήρχε ομοψυχία, συνεννόηση και κοινό μέτωπο αντιμετώπισης του προβλήματος, με δεδομένη πάντα την αποχή του «πολιτικού αντιπάλου», δημιουργώντας έτσι διχόνοια και «εμφυλιακό» κλίμα στην τοπική κοινωνία…

  Το αποτέλεσμα σήμερα είναι πλέον ορατό όσο ποτέ… Ουσιαστικές επενδύσεις και υποδομές στο ναδίρ και η ανασφάλεια και ανεργία στο ζενίθ της…

«Αμήν και Αντίο»…

  Κάποτε, με αυτή τη φράση περιέγραφαν τη διαμονή τους στο Αμύνταιο, οι χιλιάδες στρατιωτικοί που υπηρέτησαν στο στρατόπεδο του Αμυνταίου. Αυτή όμως η φράση αφορούσε το πολικό κρύο που επικρατούσε την εποχή εκείνη, καθώς, σε όλους τους άλλους τομείς, το Αμύνταιο πρόσφερε υπηρεσίες …μεγαλούπολης!

  Τρεις κινηματογράφοι και πάμπολλα εμπορικά καταστήματα, καφενεία, κέντρα διασκέδασης και ταβέρνες εξυπηρετούσαν «υπέρ του δέον» τους υπεράριθμους κατοίκους της…

  Τώρα πλέον, η φράση  «Αμήν και Αντίο» αντικατοπτρίζει γλαφυρά την εικόνα του σήμερα. Την εικόνα που βιώνει ο πολίτης αυτής της περιοχής, τώρα, λίγο πριν την έλευση του 2021!

  Σήμερα το Αμύνταιο, μια μικρή κωμόπολη - ή ένα μεγάλο χωριό (όπως το προτιμάει ο καθένας), με μία τράπεζα και 2 – 3 περίπτερα, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν του κάθε νέου επιστήμονα, του κάθε νέου άνεργου που θέλει να επενδύσει, να κάνει οικογένεια και να ζήσει εδώ…

  Η σημερινή «μαύρη ημέρα» για το Αμύνταιο και την περιοχή του, ας γίνει «μαύρη ημέρα» για τους πολιτικούς που κατάντησαν έτσι, το πάλαι ποτέ «Eλ Nτοράντο» της Δυτικής Μακεδονίας…