Στιγμές απομόνωσης…

 Επικοινωνούμε με όποιο μέσο θέλουμε

η φωνή μας φτάνει στα πέρατα του κόσμου

δεν χρειάζεται από καθ’ έδρας ή από άμβωνος

να διατρανώνουμε τις απόψεις μας

και αφού εκτίθεσαι θα δεχτείς κριτική

καλοπροαίρετη ή κακοπροαίρετη.

Στα γήπεδα δεν αναστενάζει πια η Ελλάδα

αλλά ο καθένας στον καναπέ από το σπίτι του

και δεν θα σωπάσουμε

επειδή κάποιοι μουλλάδες θέλουν

τον Θεό τους ζωγραφισμένο ή αζωγράφιστο.

Πιάσε, Νικήτα, μια συγχορδία με την κιθάρα σου

και εγώ με την φλογέρα μου

να τραγουδάμε με παύσεις

όσο να τσιμπούμε πίνοντας γουλιά γουλιά

κρασί ξινόμαυρο Αμυνταίου φρέσκο

με το βλέμμα στραμμένο στα παλιά

ή στην νοερή παραλία της καρδιάς μας

χωσμένοι στην αφρισμένη από τα κύματα αμμουδιά

όσο φυσά ακόμα ανατολικός άνεμος

με τις νότες της θαλάσσιας αύρας

να μας συνοδεύουν.

Ρηγίνος