Εγκλήματα στη διαδρομή του πολιτισμού, τη θρησκεία, τη διαφορετικότητα…

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Είναι γνωστή η έκφραση… «όταν κατουράς τη θάλασσα (όπως κάνουμε όλοι και το απολαμβάνουμε στις διακοπές μας), το βρίσκεις αργότερα, στο αλάτι!». Ένα γεγονός σημαντικό, ξεχωριστό, δεν είναι μονοδιάστατο, με μια ανάγνωση,

 μια αλήθεια, μια γρήγορη καταδίκη ή ένα επιπόλαιο «ζήτω».

  Κι αν μια δεδομένη χρονική στιγμή κάτι φαντάζει σωστό, δίκαιο κι αληθινό, στο βάθος του χρόνου, πιο ψύχραιμα, πιο ορθολογικά και ρεαλιστικά, δείχνει τις πραγματικές του και τόσο διαφορετικές απ’ τις προηγούμενες διαστάσεις του.

  Το επίκαιρο της υπόθεσης, που έγινε σημείο αναφοράς και άσχημης είδησης σ’ όλα τα πλάτη του Χριστιανικού κόσμου, είναι η μετατροπή, του μοναδικής αξίας Χριστιανικού μνημείου με παγκόσμια ακτινοβολία και αίγλη, της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας της Πόλης, από μουσείο, που την είχε ανακηρύξει ο Κεμάλ το 1935, σε τέμενος μουσουλμανικό, που την θέλει ο νέο – Οθωμανός Ερντογάν (απ’ την άλωση του 1453 μέχρι το 1935 ήταν τέμενος).

 Λόγοι πολιτικής –εσωτερικής- σκοπιμότητας, στην προσπάθεια του να εμβαθύνει τον απο – κεμαλισμό, ενός λαϊκού δυτικότροπου κράτους, που τόσο ρηξικέλευθα έστησε ο Κεμάλ πριν 100 χρόνια, ωθούν τον Ερντογάν. Ενός κράτους που σέβονταν τις συνθήκες που υπέγραψε (Λωζάννη, Μοντρέ) και που χρόνο με το χρόνο αμφισβητεί και ναρκοθετεί ο Ερντογάν, με την επίδειξη ισχύος, απέναντι σε γείτονες και τον περίγυρο του, προσπαθώντας να αναδειχθεί σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη, που σέβονται και αναγνωρίζουν οι υπερδυνάμεις σε μια ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου.

  Ο Κεμάλ, πριν 100 χρόνια, άλλαξε την μορφή και την υφή μιας καταρρέουσας Οθωμανικής Τουρκίας και την μετέτρεψε σ’ ένα Εθνικό Τουρκικό κράτος. Και πέρα απ’ τα εγκλήματα ενσωμάτωσης, ομογενοποίησης κι αποκλεισμού λαών της πολυφυλετικής αυτοκρατορίας, εκδημοκράτισε μια μουσουλμανική χώρα, που βρίσκονταν στο έλεος των πασάδων, των χοτζάδων, της φεουδαρχίας και του σκοταδισμού.

  Ο πολιτικός γάμος στην μαντηλοφορούσα Τουρκία, είναι ο μόνος έγκυρος και ισχύει από το 1930! Στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα μας, τη μοντέρνα, απ’ την δεκαετία του ’80 και είναι ισότιμος με τον θρησκευτικό!

  Επί Σημίτη (και μπράβο στην επιμονή του), βγήκε απ’ τις ταυτότητες το θρήσκευμα, που είναι μια τελείως προσωπική υπόθεση και δεν αφορά τον χωροφύλακα που κάνει έλεγχο της ταυτότητας μας.

  Ο πολίτης είναι κάτι ουδέτερο, ελεύθερο κι ανεξάρτητο πρόσωπο, χωρίς γραπτούς χαρακτηρισμούς θρησκείας, κόμματος, ομάδας ποδοσφαίρου ή σεξουαλικών προτιμήσεων, σε μια Δημοκρατική πολιτεία.

  Άλλαξε την Αραβική Οθωμανική γραφή κι έβαλε τη λατινική. Εμείς, μέχρι το ΄80, παλεύαμε με καθαρεύουσα και δημοτική, με οξείες και περισπωμένες.

  Δεν προπαγανδίζω υπέρ Κεμάλ, που έσφαξε χιλιάδες Αρμένιους, πόντιους, Ασσύριους, απλά περιγράφω στοιχεία και τα συγκρίνω με άλλα, για να ξέρουμε γιατί μιλάμε και ποιο είναι το βάρος μας.

  Η Αγία Σοφία, κι η απόφαση του Ερντογάν να την «εκτουρκίσει», είναι ένα μήνυμα του προς τη Δύση, πολιτικο – στρατιωτικό, σαν μια πανίσχυρη φρεγάτα που πλέει άφοβη, προκλητική, δηλωτική, σε αμφισβητούμενα νερά, στην ταραγμένη κι επικίνδυνη θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου και του γαλανού μας Αιγαίου.

  Αρχές δεκαετίας του ’80, πήγα πρώτη μου φορά στην Πόλη. Θαύμασα, το δύσκολο να περιγραφτεί ακόμα και απ’ τον μη θρησκευόμενο πολίτη, το αγέρωχο μνημείο της Χριστιανοσύνης, την Αγία Σοφία, που στέκει ανέπαφη 1500 χρόνια, πάνω στο ρήγμα της σεισμογενούς Ανατολίας, νικητής στο χρόνο, το φανατισμό, την άλωση του κατακτητή.

  Δικτατορία του Εβρέν τότε, με αμέτρητα περίπολα αγριωπών κουρεμένων γουλί, με το όπλο στο χέρι, Τούρκων στρατιωτών στους δρόμους, σε κάθε γωνία, που σου ‘σφιγγε την καρδιά και σκυλομετάνιωνες την ώρα που ξεκινούσες, για δήθεν τουρισμό, έστω και μ’ ένα φτηνιάρικο ταξιδιωτικό γραφείο της Σαλονίκης.

  Το Φανάρι, με τον Πατριάρχη στο θρόνο του, σ’ ένα μισοσκότεινο Άγιο Γεώργιο, λιγοστές Ρωμιές γριούλες κι άλλους τόσους επισκέπτες απ’ την Ελλάδα, σου ‘φερνε δάκρυα στα μάτια.

  Ίσως έφταιγε και το μυροβόλο λιβάνι, κι η μοναδική εκείνη μυρωδιά γνήσιου κεριού χωρίς παραφίνη, κι η εξαίσια ψαλμωδία των ψαλτάδων του Πατριαρχείου.

  Το απαραίτητο προσκύνημα στο μουσείο Αγία Σοφία, με εισιτήριο 600 δρχ (ποσό μεγάλο σε σχέση με δικά μας μνημεία στην τότε Ελλάδα), με τεράστια ουρά ξένων γκρουπ επισκεπτών, που σίγουρα όλο και θα αυξάνονταν χρόνο με το χρόνο. Κι είναι έσοδα, που θυσιάζει ο Ερντογάν…

  Πήγα άλλες δύο φορές σε επόμενα χρόνια, με ίσως λιγότερο δέος. Ίσως επηρεασμένος κι απ’ την αναφορά του ξεναγού, ότι αυτοί οι πανύψηλοι ολόσωμοι κίονες, από αστραφτερό πράσινο μάρμαρο, κι οι χρωματιστές πλάκες μαρμάρων που ντύνουν τους τοίχους, είναι αρπαγμένα απ’ το ναό της Αρτέμιδος της Εφέσου, που ήταν ένα απ’ τα 7 θαύματα της αρχαιότητας!

  Με πλήγωσε αυτή η γνώση, κι η πρακτική που διαχρονικά, γκρεμίζει αρχαίους ναούς και τα ιερά τους και με τα υλικά τους κτίζονται νέα ιερά και ναοί, στους καινούργιους θεούς…

  Βέβαια, εκείνα τα θεϊκά χρυσά ψηφιδωτά, με το μοναδικά σοβαρό κι ίσως λίγο θλιμμένο πρόσωπο του Χριστού, είναι απόλυτα γνήσια δημιουργήματα άξιων τεχνιτών της Βυζαντινής περιόδου.

  Ο θεσπέσιος ουράνιος θόλος της Αγίας Σοφίας, που στέκει, πέρα από σεισμούς και τη φθορά του χρόνου, σαν ανάλαφρο χρυσοσκάλιστο καπάκι, τραβάει αυτόματα το βλέμμα και του πιο αδιάφορου επισκέπτη, είναι επίτευγμα δύο Ελλήνων σοφών επιστημόνων μηχανικών της Μικρασίας, του Ανθέμιου και του Ισίδωρου, που σχεδίασαν και πέτυχαν το ακατόρθωτο…

  Οι Ρωμαίοι, φτιάχναν πρώτοι, με βάση την ανακάλυψη της αψίδας, μεγάλα θολωτά κτήρια (Πάνθεον Ρώμης, Ροτόντα Σαλονίκης) και γενικά ήταν πρωτοπόροι σε μεγάλα έργα κατασκευών.

  Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί έχουν ξεχωριστά και θαυμαστά μνημεία, που αξίζουν τον σεβασμό και θαυμασμό όλων.

  Πάντοτε με εντυπωσίαζαν εκείνοι οι πανύψηλοι μουσουλμανικοί μιναρέδες, που στέκουν πετρόκτιστοι όρθιοι στύλοι στον ουρανό, χωρίς σίδερα και μπετόν, κόντρα στους αέρηδες και τους σεισμούς.

  Εκείνοι οι μαρμάρινοι σπονδυλωτοί κίονες των αρχαιοελληνικών ναών, που στέκουν τόσο ανάλαφροι, αέρινοι, σικάτοι, ψεύτικοι, μαγικοί, ιδίως όταν το ολόγιομο φεγγάρι περνάει ανάμεσα τους!

  Μια Ακρόπολη με τα μνημεία της, της Αθήνας, που επέζησε από μύριους όσους εχθρούς και κατεδαφιστές και δίνει και θα δίνει σχεδόν ανέξοδα αιώνια φήμη, αίγλη κι ανυπολόγιστο τουριστικό συνάλλαγμα στη χώρα μας, που σχεδόν ζει αποκλειστικά πλέον απ’ αυτό.

  Αν αφήναμε ένα, δύο, πέντε, δέκα ανέπαφα, απ’ τα χιλιάδες Τουρκικά τεμένη, που έχανε τον πόλεμο και τις κατακτήσεις της, που όμως υπήρξε όχι 3 – 4 χρόνια σαν τη Γερμανική κατοχή, αλλά 400 – 500 χρόνια, πόσο θα κινδυνεύαμε σήμερα απ’ την παρουσία τους και τι θα κερδίζαμε με την τουριστική τους αξιοποίηση, στον ακμαίο θρησκευτικό τουρισμό; 

  Η Καππαδοκία, στα βάθη της Ανατολίας, λίνο του Χριστιανισμού, έγινε ασύγκριτο τουριστικό πακέτο για τους Χριστιανούς όλου του κόσμου! Και κερδίζει απ’ αυτήν η Τουρκία. Κι αξίζει πράγματι να την επισκεφτεί ο καθένας που μπορεί… 1000 ορθόδοξες εκκλησίες, σκήτες, μοναστήρια, σ’ έναν τόπο θεϊκό!

  Οι εκκλησίες της Πόλης, η Παναγία Σουμελά, είναι πηγές εσόδων για τους Τούρκους και κανείς τους φαντάζομαι δεν άλλαξε θρήσκευμα, επειδή στη γειτονιά του υπάρχει ένας … Άη Γιώργης ή ένα τζαμί.

  Δεν έγινα μουσουλμάνοι οι χριστιανοί του γειτονικού μας Μοναστηρίου (Μπίτολα), με το ν’ αφήσουν ανέγγιχτα τα δύο τεράστια μουσουλμανικά τεμένη, που δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης τους.

  77 τζαμιά είχε πριν την απελευθέρωση της η Σαλονίκη! Πολυκατοικίες γίνανε και δεν άφησαν χώρο, ούτε για παρκάρισμα!

  Στο χώρο του σημερινού Δημαρχείου της πόλης μας, υπήρχε το τούρκικο τζαμί του Σόροβιτσ. 200 μέτρα δυτικότερα, σε αγαστή συνύπαρξη, ο Άγιος Νικόλαος των χριστιανών!

  Χρόνια δεκάδες, συζητήσεων επί συζητήσεων, για να κτιστεί ένα τζαμί στην Αθήνα, με τους εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους. Φαντάζεστε ότι ολ’ αυτά είναι άγνωστα και δεν συζητιούνται αρνητικά στους ξένους; Κι όταν ζητάμε τη βοήθεια τους, σίγουρα κάτι σιγομουρμουρίζουν για την αφεντιά μας, όπως τώρα με την Αγία Σοφία.

  Τα αξιοθέατα του Ταλίν της Εσθονίας, είναι το μεσαιωνικό κάστρο, στο λόφο πάνω απ’ την πόλη, και οι τρείς ορθόδοξοι ναοί με Ρωσικό ρυθμό που έκτισε ο Τσάρος Νικόλαος ο Α’.

  Οι Εσθονοί κι όλοι οι Βαλτικοί κι οι Φιλανδοί, μάθανε γραφή και ανάγνωση με τον εκχριστιανισμό τους απ’ τους Ρώσους.

  Όταν έπεσε το Σοβιετικό καθεστώς το 1989, άρπαξαν τις μπουλντόζες και τρέξαν να γκρεμίσουν τις τρείς ρωσικές πανέμορφες εκκλησίες, που τους θύμιζαν την Ρωσική κατοχή.

  Ευτυχώς οι Ρώσοι τους είχαν κόψει τα καύσιμα κι έμειναν από πετρέλαια οι μπουλντόζες και γλύτωσαν οι ναοί, που τώρα πηγαίνουν τους τουρίστες να τις θαυμάζουν!

  Δυστυχώς στην περίπτωση μας (Αμύνταιο και Φλώρινα), τα τανκς του Καντιώτη, που γκρέμισαν Άγιο Κωνσταντίνο και Άγιο Παντελεήμονα, είχαν άφθονα καύσιμα και ολοκλήρωσαν την ισοπέδωση δύο ορθόδοξων ναών, που συκοφαντήθηκαν σαν «Βουλγάρικοι»!

  Ομόθρησκων δηλαδή… Χριστιανών ορθόδοξων! Ύστερα απορείς πως δεν γλύτωσαν έστω κάποια λίγα τζαμιά – αλλόθρησκα, απ’ τους τυφλά φανατικούς, μισαλλόδοξους δεσποτάδες!

  Ο σεβασμός στις πολιτιστικές αξίες και τα πιστεύω του άλλου, λειτουργεί αμφίδρομα. Σέβομαι εγώ και θέλω και απαιτώ να σέβονται τα πιστεύω μου, τις αξίες μου, τα όσια και ιερά μου, κι οι άλλοι.

  Αλλιώς, κοροϊδεύω απλά τους δικούς μου φανατικούς, για φτηνή εσωτερική κατανάλωση κι απλά δεν πείθω τους ξένους, ούτε κάποιον λογικό, για το δίκιο της υπόθεσης μου.

  Παράλληλα, οι ίδιοι αυτοί αψίκοροι λεβέντες – πατριώτες, θέλουν κι απαιτούν να υπάρχουν τα δικά μας ιερά, εκκλησίες, με Αρχιεπισκόπους, Πατριάρχες, παπαδαριό, στην Τουρκία, την Αλβανία, την Αίγυπτο, τη Συρία, τη… Σουαζιλάνδη, την άμοιρη Αφρική και όλη τη γη, σαν το δικαιότερο κι αναφαίρετο δικαίωμα μας, όπως και πράγματι είναι.

  Μόνο που ξεχνάμε ότι αυτό το δικαίωμα, το έχουν όλοι!

  Ίσως γι’ αυτό τέτοιες στενόμυαλες εθνικιστικές λογικές, σε πολιτικά, εθνικά, θρησκευτικά ζητήματα, μας οδηγούν χρόνο με το χρόνο σε χειρότερη θέση.

  Η αυτογνωσία, η λογική, η ψυχραιμία, η μετριοπάθεια, η διαλλακτικότητα, είναι αγαθά που χαρακτηρίζουν τον πολιτισμένο, τον νουνεχή, τον προσγειωμένο, τον ξεχωριστό λαό, που έχει μέλλον μπροστά του, σ’ έναν όλο και πιο ανταγωνιστικό, απρόβλεπτο, ανασφαλή, ανατρεπτικό κόσμο, που …τρέχει με χίλια!

  Πάντως, το αλάτι της …κατουρημένης θάλασσας, θα το φάμε έτσι κι αλλιώς… Εξαρτάται, κι έχει σημασία βέβαια, η δόση που θα πάρουμε, Έλληνες και Τούρκοι. Το σίγουρο είναι, ότι κάποιος θα «λυσσάξει» απ’ την αλμύρα του… να ευχόμαστε και να ελπίζουμε, να μην είμαστε εμείς!

…Εμείς Χριστό κι εσύ Αλλάχ,

Όμως κι οι δυό μας, αχ και βαχ!

Εν ολίγοις… τάλε – κουάλε είμαστε, κι ο αναμάρτητος, πρώτος το λίθο βαλέτω! 

  ΥΓ 1: το πιο παρήγορο για μένα, είναι ότι οι τιμές κι η αξία των υδρογονανθράκων πέφτουν και θα πέφτουν –απ’ ότι φαίνεται- συνεχώς, κι έτσι θα ‘ναι τουλάχιστον βλακώδες να σκοτώνονται δύο γείτονες για έναν ανάξιο θησαυρό! «Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη» (Σεφέρης).

  Για την οποία, αλανιάρα Ελένη, πολεμούσαν 10 χρόνια! Εκτός αν ισχύει αυτό που είπε ο Αϊνστάιν… «μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν κι η ανθρώπινη βλακεία. Όσο για το σύμπαν, δεν είμαι σίγουρος»! Αλήθεια, πόσα χρόνια «πολεμούσαμε» εμείς με τους Τούρκους; 

  ΥΓ 2: εσείς δηλαδή –κι η ΝΔ μαζί- ποιόν λέτε προτιμά για νικητή των εκλογών στο γειτονικό μας κράτος; Τον Ζάεφ, που θα λέει «Βόρεια Μακεδονία» ή το κόμμα του Γκρούεφσκι, που θα γυρίσει πάλι στο… τσάμικο και στο σκέτο «Μακεδονία»; (Κουίζ για παιδιά – το έγραψα πριν τις εκλογές).

  Το ερώτημα και για τους «Δραμινούς Μακεδόνες» που πολέμησαν στο Πισοδέρι (το 2019) και φτιάξαν και …ηρώο προς τιμή τους! 

  ΥΓ 3: Δε θέλω, προς θεού, να γίνω συνήγορος εκείνου του πλακουτσοκέφαλου Τσαβούσογλου, που, διάολε, τόσο μου θυμίζει γνωστούς συνδημότες των διπλανών προσφυγικών χωριών μας, που είπε σε πρόσφατη συνέντευξη του στα διεθνή ΜΜΕ, ότι «η Ελλάδα έχει τη μόνη πρωτεύουσα στον κόσμο, που δεν έχει τζαμί»!!!

  Ε! ε! ε! βέβαια, εμείς, καταλάβατε; Μια γερή δόση απ’ το αλάτι το κατουρημένο, της θάλασσας μας… Με τις υγείες μας!

  Ευτυχώς που στο υπουργείο Εξωτερικών βρίσκεται εκείνος ο γίγαντας ο Μίλτος ο Βαρβιτσιώτης! Μάλιστα. Δεν πρέπει να τρέμουμε… φανερά!

…Πω, πω, πω, τι θα παθαίναμε αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑΣ! Τζαμί θα γίνονταν ο Παρθενώνας! 

  ΥΓ 4: «Δε θα πληρώνουν πλέον εισιτήριο οι πατριώτες μας, τώρα που έγινε τζαμί η Αγία Σοφία», δήλωσε με νόημα ο Ρώσος εκπρόσωπος τύπου του Πούτιν!

  Ας μην τα τσούγκριζε με τη μεγαλύτερη ορθόδοξη χώρα ο Βαρθολομαίος, που αναγνώρισε «αυτοκέφαλη ορθόδοξη εκκλησία Ουκρανίας», ύστερα από υπόδειξη του Τράμπ και διέσπασε τη δύναμη του Πατριαρχείου Μόσχας.

  …Όταν κατουράς τη θάλασσα, το βρίσκεις στο αλάτι, Βαρθολομαίε! Περίμενε τώρα στήριξη από …Τραμπάκουλα!

  Φυσικά, η απόφαση αυτή του Βαρθολομαίου και του Πατριαρχείου της Πόλης, είχε και την υπόδειξη του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που είναι και ο χρηματοδότης, κι ο σύμβουλος του Πατριαρχείου.

  Άρα, μέρος απ’ το …κατουρημένο αλάτι, το δικαιούται αυτοδίκαια, για το γκουρμέ που έφτιαξε υπέρ της αντι – Ρωσικής Ουκρανίας…

Και σ’ άλλα με υγεία!