Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020

Ο κόκκινος πλανήτης…

(Του Α.Θ.Ρ. από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…
  Δεν ξέρω πόσο αληθινή και ρεαλιστική είναι η διαχρονικά μεσσιανική αισιοδοξία των ορθόδοξων κομμουνιστών ανά τον πλανήτη, που παρά την, σαν τραπουλόχαρτα, κατάρρευση της Σοβιετίας, του πρώτου κομμουνιστικού – υποδειγματικού κράτους

 στη γη, πιστεύουν, άλλοι αδιαμφισβήτητα κι άλλοι σαν ομορφόγλυκο όνειρο, ότι στο τέλος… η γη θα γίνει κόκκινη!
  Το σίγουρο, που όλοι σχεδόν αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι μπορεί να μην κοκκινίσει, αλλά σίγουρα, θα πάρει μια …βράση, απ’ την συνεχιζόμενη υπερθέρμανση και το λιώσιμο των χιλιάδων χρόνων ζωής, παγετώνων της.
  Άσχετα αν ο Τράμπ, ο Μπολσονάρο κι οι ενεργοβόροι πολυεθνικοί μεγαλοβιομήχανοι, επιμένουν ακόμη ότι όλ’ αυτά τα περί «κλιματικής αλλαγής» των επιστημόνων είναι θεωρίες αλλοπαρμένων, οικολόγων – καταστροφολόγων, που αντιπαλεύουν το «Αμερικάνικο όνειρο ζωής» που εδώ και χρόνια έγινε και Κινέζικο και Φιλιππινέζικο και Βιετναμέζικο, κι Αλβανικό και παγκόσμιο.
  Κι εμείς εδώ, στο αλλοτινό «Σιβηριανό» Αμύνταιο, έχουμε νοιώσει ευεργετικά, τα τελευταία χρόνια, την «κλιματική αλλαγή», τουλάχιστον ως προς την κατάργηση του Σορβιτσιώτικου παγωμένου Βοριά, που φυσομανούσε ακάθεκτος, οκτώ στις δέκα μέρες του χειμώνα!
  Κι έδωσε πάτημα, στους πολυάριθμους τότε φαντάρους του στρατοπέδου μας, να μετονομάσουν «φανταρίστικα» τη πόλη μας σε …Αμήν κι αντίο!
  Βέβαια, μπορεί να μη ξεπαγιάζουμε πλέον –και με τη συνδρομή της «αγίας» τηλεθέρμανσης κι ζωή να ‘χουν όσοι άρχοντες μας την κατασκεύασαν, όμως λιγόστεψαν οι  βροχές και τα χιόνια, που γέμιζαν νερό τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, που μέχρι περίπου το ’90 το καθαρό νερό του βρίσκονταν στα δέκα μέτρα υπόγεια…
  Όμως, παράλληλα με την «κλιματική αλλαγή» που εμφανίστηκε σταδιακά και δειλά στην αρχή, πριν μισό αιώνα,, και τώρα τρέχει σαν …Ferrari, έχουμε και μια σταδιακή πολιτική αλλαγή, που αν δε βαδίζει στο κόκκινο, σίγουρα …ροδίζει αισιόδοξα, σαν τον ανατέλλοντα ήλιο του ΠΑΣΟΚ, που όμως τελείως ξενέρωτα ήταν …πράσινος! Σίγουρα, όχι χωρίς αιτία και σκοπιμότητα, αφού τότε το ροζ και ιδίως το κόκκινο, κάνανε από μακριά τζήηης!
  Θυμάμαι το ’82 ή ’83, σε κάποια εθνική επέτειο, που μόλις είχε αναγνωριστεί η Εθνική Αντίσταση (απείχε στη ψηφοφορία της στη Βουλή η ΝΔ του Αβέρωφ, τότε), την ξαφνική παγωμάρα κι αγωνία όλων μας, στο άκουσμα – κάλεσμα για κατάθεση στεφάνου απ’ τον εκπρόσωπο της Εθνικής Αντίστασης! Ήταν κόκκινο πανί για τη δεξιά η Εθνική Αντίσταση, αφού στην ουσία ήταν το ΕΑΜ και σχεδόν απείχε απ’ αυτόν, η ίδια.
  Σήμερα, ποιος –ακόμα και φασίστας- αρνείται την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, που στήθηκε επάξια απέναντι στη Γερμανο – Βουλγαρο – Ιταλική κατοχή και ξεπλένει την συνεργασία πάμπολλων, ή την αδιαφορία των πλείστων απέναντι στον κατακτητή;

Τότε περίπου έμαθαν οι Έλληνες για τον Γλέζο και τον Σάντα, που κατέβασαν και βεβήλωσαν τη Ναζιστική σημαία που ντρόπιαζε την Ακρόπολη των Αθηνών.

  Τους παρουσίασε σε εκπομπή του ο Φρέντυ Γερμανός, στη κρατική τηλεόραση, κι ακούσαμε αμίλητοι την ηρωική τους αυτή πράξη, σύμβολο αντίστασης για όλη την Ευρώπη!

  Ο Μίκης και η μουσική του, ήταν κόκκινο πανί για τους πλείστους. Ποιος αρνείται σήμερα, τη μεγαλοσύνη του έργου του και της προσωπικής του ζωής;
  Ο Βασιλιάς και το ραδιούργο παλάτι, σφηκοφωλιά του παρακράτους, ήταν το «ιερό και το όσιο» της φυλής των Ελλήνων, για τους πλείστους.
  Ένας «Μεγαλέξανδρος» άκαπνος και της πορδής, που βρίσκονταν στο απυρόβλητο, σαν να ‘χε ελευθερώσει την Ελλάδα απ’ την Τουρκία! 
  …Πολυχρόνιον ποίησεεε, κύριε ο θεός… έψαλαν όλο πάθος και οίηση οι ψαλτάδες στις εκκλησίες για όλο το Γκλυξμπουργιανό συρφετό, που είχε ποίμνιο κι άρμεγε και καβαλίκευε έναν ολόκληρο Λαό! Ποιος λογικός μιλάει τώρα για Βασιλιά – Κοκό; Ούτε οι φασίστες καν
  Για να ‘μαστε όμως δίκαιοι, χρωστάμε στο αναίμακτο ξεπάτωμα του, μεγάλο μέρος στον Κ. Καραμανλή, που το ’74 στο δημοψήφισμα έγειρε την πλάστιγγα προς την Αβασίλευτη Δημοκρατία… Πλησίασε δηλαδή κι αυτός, σ’ αυτό που χρόνια επιζητούσαν οι κεντροαριστεροί, οι ροζ κι οι κόκκινοι.
  Σήμερα, κι εδώ και κάποια χρόνια, ακούσατε από κάποιον τις τόσο φορτωμένες αλλοτινά λέξεις - έννοιες «συμμοριτοπόλεμος», συμμορίτης», «ΕΑΜοβούλγαρος», «κατσαπλιάς»; Λέξεις και εκφράσεις που δεκαετίες βρίσκονταν στο στόμα, από πρωθυπουργούς μέχρι χαμάληδες, σαν το φυσικότερο και αληθέστερο πράγμα στον κόσμο.
  Ακροδεξιοί, δεξιοί και πάμπολλοι κεντρώοι, τις είχαν στο ημερήσιο λεξιλόγιο τους, σαν ψωμοτύρι.
  Εφημερίδες, Ραδιόφωνο, βιβλία, ομιλητές, δεσποτάδες από άμβωνος, όλοι σε συγχορδία, για καλύτερη ακουστική και διαπιστευτήρια εθνικοφροσύνης…
  Θυμάμαι, την επωνυμία – χαρακτηρισμό για τους αντάρτες, που άκουγα μικρός στο σπίτι, να τους λένε μισο – συνωμοτικά… «οι επάνω»!
  Ή την άλλη, για τους πολιτικούς πρόσφυγες μετά το ’49… «οι φευγάτοι»!
  Φυσικά, ποτέ μου δεν άκουσα «οι συμμορίτες», «ο συμμοριτοπόλεμος». Ούτε όμως κι ο «εμφύλιο», που ήταν πολύ προχωρημένη τότε έκφραση αριστερών. Τον εμφύλιο τον έλεγαν περιφραστικά… «εκείνο το κακό»! και νομίζω ότι ήταν απόλυτα πετυχημένος χαρακτηρισμός.
  Οι αθώες λέξεις μιας ζωντανής – λαϊκής γλώσσας, αποκαλύπτονταν βαθύτερες – ανείπωτες, μύχιες σκέψεις του ομιλούντα. Αποκαλύπτουν πιστεύω, ταμπού, απαγορεύσεις, παρεξηγήσεις και μεταδίδουν κρυφά, κωδικοποιημένα μηνύματα.
  Ποτέ μου δεν άκουσα να χρεώνουν τον εμφύλιο μόνο στη μια πλευρά των εμπολέμων. Στην άκρα – δεξιά, την ακροαριστερά και στους Εγγλέζους τα χρέωναν, ασυζητητί!
  Και σίγουρα, οι πλείστοι των Ελλήνων, τα χρόνια εκείνα, αυτά  πίστευαν, άσχετα αν δεν τα κοινοποιούσαν και τα ‘λεγαν μόνο κρυφά. Η κατηγορία του «συνοδοιπόρου», κατέληγε στο σκληρό έδρανο των φοβερών στρατοδικείων…
  Έχετε ακούσει εσείς, εδώ και 3 – 4 χρόνια από «εμβριθείς» δημοσιογράφους κι αναλυτές του ΣΚΑΙ, του ΑΝΤ1, του κάθε ΜΜΕ, από πολιτικούς δεξιούς ή α-δέξιους, την τόσο συνηθισμένη ν’ ακούμε παλιά, τη λέξη – έννοια… «λαθρομετανάστης»; Πως και εξαφανίστηκε από το πλούσιο Ελληνικό λεξιλόγιο, απ’ όλους αυτούς τους κυρίους; Πόσο επηρέασε η απόρριψη της, σαν κάτι μη ορθό, απ’ τους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ;

Εκείνες οι παντού και πάντα καθιερωμένες γραβάτες, απ’ τους υπουργούς μέχρι τους γραμματείς κοινοτήτων και κλητήρες τραπεζών, πως και γιατί χάθηκαν έτσι στα ξαφνικά;
  Παιδιά μικροί, αφήναμε το παιχνίδι στις αλάνες, να τρέξουμε να φιλήσουμε το χέρι του παπά μόλις τον αντικρίζαμε… Μόνο ο βασιλιάς, τότε παλιά, ο Κ. Καραμανλής, οι Παπανδρέοι κι οι αριστεροί δεν χειροφιλούσαν τα χέρια των δεσποτάδων
  Σήμερα, όλο και λιγοστεύουν τα χειροφιλήματα, που δηλώνουν ακραία υποταγή στο μεγαλο – παπαδαριό, κι όχι όπως θα ‘πρεπε, στο θεό, για όσους πιστεύουν.
  Ο θρησκευτικός όρκος, για πιστούς και άπιστους, τελείως υποκριτικά ήταν υποχρεωτικός, όπως και ο γάμος, η θρησκευτική κηδεία, η βάπτιση.
  Τελείωσαν εδώ και χρόνια όλ’ αυτά τα …χομεϊνικά και παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουμε να υπάρχουμε σαν Έλληνες, έστω κι αν στην ταυτότητα μας δε γράφει το θρήσκευμα, όπως ήθελαν οι δεξιοί με αρχηγό τον μικρό Κ. Καραμανλή.
  …Αυτά δεν είναι «αριστερές κατακτήσεις», είναι υποταγές στον διαφωτισμό της Ευρώπης (αν όχι στα κελεύσματα της νέας τάξης του Σόρος, της παγκοσμιοποίησης, του 666 και του …εξ’ από δώ!).
  Πιθανό να είναι κι έτσι, πάντως είναι θέσεις που ανέκαθεν προπαγάνδιζαν και ζητούσαν οι αριστεροί! Χλωμά οι ροζ, πιο έντονα οι σκέτα – κόκκινοι!
  Τι έχει μείνει τελικά απ’ τα κλασικά «Πατρίς – Θρησκεία – οικογένεια» και τα «Ελλάς – Ελλήνων - Χριστιανών» της αμιγούς εθνικοφροσύνης; Αναρωτιέμαι κι απορώ!
  Αν δεν έχει διαβρωθεί το δεξιό οικοδόμημα εκ των έσω, από αριστερό – κομμουνιστικό δάκτυλο, που σπρώχνει ύπουλα τέτοιες εξελίξεις, αδιανόητες πριν μισόν αιώνα, τότε αποδεικνύονται πολύ σωστές και πολιτικά ορθές και δίκαιες αυτές οι θέσεις, που δεκάδες χρόνια, δια πυρός και σιδήρου, ζητούσε η αριστερά!
  Και θες η ζωή, θες η εξέλιξη, έξυπνοι και ρεαλιστές πολιτικοί τις προώθησαν αναίμακτα, ειρηνικά, με μικρά πισωγυρίσματα και γίναν κτήμα μιας νέας πολιτικο – κοινωνικής κουλτούρας της Ελλάδας. Εκτός, εκτός αν οι δεξιοί, το μόνο που τους νοιάζει είναι …η επιχειρηματικότητα, η μαρμίτα, το κέρδος, κι όλ’ αυτά τα είχαν απλά για συνοδευτικά – παραπλανητικά αρτύματα, που τάιζαν δεκάδες χρόνια το Λαό, με αποκορύφωμα το δόγμα… «ψωμί – ελιά και Κώτσο Βασιλιά»!
  Αν όμως συνεχίζουν μ’ αυτή τους την εμμονή στο «κυνήγι του θησαυρού», σ’ έναν πλανήτη που σε μισόν αιών μόνο, κλονίζεται κλιματικά και εξαντλείται σε πρώτες – σπάνιες ύλες, βουλιάζει στα απορρίμματα, η θηριώδης απληστία τους θα επαληθεύσει τη ρήση του Μαρξ«οι καπιταλιστές είναι ικανοί να πουλήσουν στους προλετάριους, ακόμα και το σκοινί που θα τους κρεμάσουν»! 
  Και δεν μπορώ ν’ αντισταθώ, να μη ξαναγράψω το σκαμπρόζικο ανέκδοτο, που περιγράφει τέλεια τον καπιταλισμό και τα πονηρά τερτίπια του…
  Ένας πλούσιος μεγαλέμπορας, με την κουρσάρα, τη ξανθιά γραμματέα, τη τσάντα με τα χιλιάρικα, επισκέπτεται ένα χωριό κι ανακοινώνει ότι αγοράζει όλα τα γαϊδουράκια του, στη τιμή των 100€ το καθένα. Τιμή εξαιρετικά υψηλή για το συμπαθές τετράποδο.
  Τρέξανε οι πλείστοι και παντελόνιασαν από ένα γυαλιστερό εκατοστάρικο, κατευχαριστημένοι.
  Την άλλη μέρα, ο έμπορας ανέβασε τη τιμή στα 200€ για κάθε εναπομείναν γαϊδουράκι. Και πάλι βρέθηκαν κάποιοι τυχεροί και τσέπωσαν το διακοσάρι Ευρώπουλο.
  Την επομένη, ανακοίνωσε ότι δίνει 300€ για όσα απόμειναν για πούλημα.
  Οι τυχεροί που είχαν, ξεπούλησαν και μάγκωσαν, ευτυχώς τώρα, το τρακοσάρι Ευρώ για τον γαϊδαράκο τους.
  Την επόμενη, ανεβάζει τη τιμή στα 500€, αλλά πλέον δεν υπάρχουν γαϊδουράκια για πούληση…
  Έφυγε ο έμπορας και μετά λίγες μέρες εμφανίστηκε στο χωριό τους, άλλος έμπορας, που πουλούσε γαϊδουράκια προς 400€ το καθένα.
  Τρέξανε οι πλείστοι χωρικοί ν’ αγοράσουν, με τη σκέψη ότι θα πουλήσουν αργότερα προς 500€ το καθένα, αφού τόσο είχε ανέβει η αξία των συμπαθών γαϊδαράκων. Μόνο που ο καινούργιος έμπορας, που ξεπούλησε προς 400€ τα γαϊδουράκια του, ήταν απλά υπάλληλος του μεγαλέμπορα, που είχε αγοράσει τα περισσότερα προς 100 Ευρώ!
  Η ληστεία από τους καπιταλιστές – λαμόγια του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, περιγράφεται τέλεια απ’ το ανέκδοτο με τα γαϊδουράκια…

  ΥΓ 1. Οι διατυμπανισμένες, απ’ τα παπαγαλάκια, ιδίως προεκλογικά, 100 – 200 θέσεις εργασίας στο υπό ιδιωτικοποίηση εργοστάσιο Ξινού Νερού, μοιάζουν με τα υπερ – τιμολογημένα γαϊδουράκια του ανέκδοτου.
  Μόνο, που το λάθος γίνεται αντιληπτό, μετά την …απομάκρυνση απ’ το ταμείο (κάλπη)… κι όταν αυτό συμβαίνει σ’ ένα εμβληματικό χωριό σαν το Ξινό Νερό, δείχνει πόσο έχει βαθύνει η οικονομική κρίση στην κοινωνία…

  ΥΓ 2. Πέρα απ’ τα μαύρα, μπλε, πράσινα, ροζ ή κόκκινα γυαλιά που φοράμε οι πλείστοι, το πιο σημαντικό, έστω και σαν ευχή, είναι να έχουμε ένα ΕΙΡΗΝΙΚΟ και ανθρώπινο 2020, που αρχίζει μέσα σ’ έναν συννεφιασμένο κι απρόβλεπτο γειτονικό μας ορίζοντα. Τα άλλα με τα «αναπτυξιακά» καζίνο που θα ‘ρθούνε, κι έρχονται, είναι δευτερεύοντα. Ακόμα κι η τεράστια μείωση των φόρων, κι οι αυξήσεις στις συντάξεις, που θ’ απολαμβάνουν οι ευτυχείς υπήκοοι της …Μητσοτακειοκρατορίας! Εκείνες οι «μπουλντόζες» του Άδωνη, μείναν από μπαταρία
  Μια νέα δεκαετία, 2020 – 2030, ανοίγεται μπροστά μας, γεμάτη ερωτηματικά, κινδύνους, απρόβλεπτα αλλά και ελπίδες για έναν πιο ανθρώπινο, λογικό, δημιουργικό κόσμο.
  Τουλάχιστον η ελπίδα για το καλύτερο είναι ακόμη δωρεάν, αφορολόγητη κι ελεύθερη, ιδίως για τον ξεζουμισμένο απ’ τη κρίση ανθρωπάκο, κι είναι αυτή που ‘δωσε τη νίκη στο Μητσοτακέϊκο. Μόνο που η ελπίδα και τα πυροτεχνήματα, γρήγορα χάνουν τη λάμψη και την επιρροή τους, ακόμα και για τους πιο φαν του είδους…
  Εκείνο το χρέος μας των 320 δις €, τι έγινε ρε πατριώτες; Ακούσατε κάτι σχετικό τον τελευταίο χρόνο, ή λόγω και των απαραίτητων (βεβαίως – βεβαίως) νέων εξοπλιστικών, θα το στρογγυλέψουμε στα 350 δις;
  Για να πάρουμε μια εικόνα τι σημαίνουν τα ποσά αυτά, θυμίζω για σύγκριση, ότι ο ΕΝΦΙΑ, που όλοι περίπου με δυσκολία πληρώνουμε, μαζεύει μόνο 2,6 δις €! κατ’ έτος, που μαζί με άλλους φόρους, πηγαίνουν για τα βαριά κι ατελείωτα τοκοχρεολύσια!
  Με καλάθι μαζεύουμε νερό και δυστυχώς, το ξεχνάμε όλοι αυτό! Βλέπετε δηλαδή εσείς …φως στο τούνελ; Γιατί εγώ και λόγω πρεσβυωπίας, δεν καλοβλέπω…
  Το μόνο κέρδος νομίζω ότι πετύχαμε απ’ την κατάληψη της εξουσίας απ’ την Μητσοτακιοκρατεία, είναι που γλυτώσαμε απ’ τις τσιρίδες του Άδωνη, τον συκοφαντικό αντι – Συριζαϊκό ορυμαγδό των μισθοφόρων μεγαλοδημοσιογράφων του Μαρινάκη, τα γλυκανάλατα σαλιαρίσματα των Αφτιάδων, τις περικεφαλαίες και τους Βουκεφάλους ανά τη χώρα και το δεκάευρω αύξηση στις συντάξεις που απολαύσαμε!
  Κατά τα άλλα… «μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά, στους βράχους πέφτει χιόνι, κι ο «Έλλην» ξεσπαθώνει»!
  Εγώ, είμαι ευχαριστημένος αν μείνουμε σ’ αυτά μόνο τα καλά και δε μας έρθουν κατακέφαλα, άλλα, χειρότερα δεινά, απ’ την «κανονικότητα», κανονικά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.