Όταν η επικοινωνία υποκαθιστά το ρόλο της πολιτικής…

  Δεν ξέρω τι ακριβώς αναφέρει εκείνος ο γίγαντας Χαλκιδικιώτης, ο Αριστοτέλης, που όρισε επιστημονικά και περιέγραψε κάθε ανθρώπινη πνευματική κατάκτηση και πως όρισε την έννοια της Πολιτικής και του πολιτικού και λυπάμαι ειλικρινά, για την άγνοιά μου αυτή!

 

  Ευτυχώς για μας, τα γνωρίζουν και τα μελετούν όλοι οι πολιτισμένοι λαοί του κόσμου! (Μόνο για τα «Πολιτικά», έγραψε 8 βιβλία!).

  Θα μου πείτε, εύλογα, στα 12 χρόνια της σχολικής μας εκπαίδευσης, δεν έμεινε καιρός για τον Σταγειρίτη σοφό που γνωρίζει και μελετά όλη η οικουμένη… (εννοείται, μιλάω για Ελληνικό σχολείο, όχι τούρκικο).

  Φάγαμε τον χρόνο μας με «ψιλές» και «δασείες», «οξείες» και «περισπωμένες», με τον Σαμψών και τη Δαλιδά, την Ιουδίθ, τον Γεδεών, τη Σάρα και τη …Μάρα, όλης της Εβραϊκής μυθολογίας, σα να ‘μασταν ορθόδοξα Εβραιόπουλα!

  Και λόγο καθοριστικό, στα της εκπαίδευσης μας, είχε η Ιερή Σύνοδος κι όχι τα Πανεπιστήμια και οι ειδικοί των γραμμάτων και της γνώσης. (Σε κοσμικό σχολείο αυτά, όχι σε ιεροδιδασκαλείο!).

  Φαντάζομαι, η συμπαθητική (οπτικά) κ. Κεραμέως, τώρα που άρχισαν τα χειροφιλήματα με την Ιεραρχία, να μην αυξήσει τις ώρες στην Εβραϊκή μυθολογία, σε βάρος αυτής της υπέροχης ελληνικής, αλλά τόσο παραγκωνισμένης, στη νέα μας Ελλάδα…

  Ο Μιτεράν, σε μια εύστοχη, ρεαλιστική ρήση του, όρισε την έννοια της Πολιτικής σαν …τη διαχείριση των συμβόλων!

  Όμως, πέρα απ’ τα σύμβολα, τους συμβολισμούς, την εικόνα, την επικοινωνία, τη μόστρα και το φθηνό θέατρο, πολιτική νομίζω είναι (με την καλή έννοια), η προσφορά καλής υπηρεσίας στο Λαό, τη Πατρίδα, τον τόπο, τον κόσμο όλο!

  Έτσι απλά, συνειδητά, επαγγελματικά, χωρίς φιοριτούρες, πυροτεχνήματα, μεγαλο – βερμπαλισμούς και φραμπαλάδες!

  Μεγάλο μέρος της πετυχημένης του προσωπικά έως τα τώρα, πολιτικής του πορείας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με κατάληξη την πρωθυπουργία αυτοδύναμα, την οφείλει στον πετυχημένο –όπως φαίνεται- επικοινωνιολόγο του και σύμβουλο στρατηγικής του, τον Τάκη Θεοδωρικάκο.

  Η μοίρα το θέλει, πίσω από έναν πετυχημένο δεξιό πολιτικό, να βρίσκεται ένας πρώην κομμουνιστής, καθοδηγητής, γόνος αντάρτη κι αντάρτισσας του εμφυλίου!

  Θα μυ πείτε, ότι μέχρι κι η εθνικόφρονη Χούντα είχε για κορυφαίους καθοδηγητές πρώην στελέχη κομμουνιστικά, όπως ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου και ο Γεωργαλάς!

  Πανεπιστήμιο, ή τουλάχιστον ΙΕΚ στην καθοδήγηση θα ‘πρεπε να ιδρύσει το ΚΚΕ, να ‘χει και έσοδα για το κόμμα…

  Βήμα – βήμα, με σχέδιο, με οργανόγραμμα, ένα Καραμανλικό δεξιό, λαϊκό κόμμα, έγινε φέουδο του νεοφιλελεύθερου Μητσοτακισμού. Και τραβάνε τα μαλλιά τους στο site «Antinews» οι ακραιφνείς δεξιοί, με το χουνέρι που τους έλαχε!

  Φυσικά αυτή τη στιγμή βρίσκεται στον κολοφώνα της ακμής του, κι είναι παρακινδυνευμένο κι αφελές να προφητεύουμε χρονικά τη πορεία του προς την έξοδο…, όταν οι αστοχίες, οι γκάφες, τα λάθη και τα αποτελέσματα της πολιτικής του, που ιδεολογικά εστιάζονται στη στήριξη του «έχοντος και κατέχοντος», θα δώσουν αποκαλυπτικά τους πικρούς τους καρπούς, που τώρα πασπαλισμένοι με γλυκερή άχνη, τους χαίρονται και οι «μη κατέχοντες» κι απολαμβάνουν την απαλλαγή τους απ’ τον φοβερό Μαδούρο – ΣΥΡΙΖΑ!

  Ευτυχώς ή δυστυχώς, η επικοινωνία από μόνη της μοιάζει με το γλυκαντικό που περιβάλλει το κατάπικρο χάπι, που γρήγορα όμως χάνεται και μένει η απαίσια φαρμακίλα!

  Κι έρχομαι στο θέμα, που με παρακίνησε για το άρθρο…

  Κλιμάκιο βουλευτών της ΝΔ, (ένας Β’ Πειραιώς, ένας της Πιερίας κι ένας των Τρικάλων), επισκέφτηκαν οργανωμένα το Νομό μας, σε περιοδεία πολιτική.

  Είδαν Αντιπεριφερειάρχη, Δημάρχους, παραγωγικούς φορείς, κι ενημερώθηκαν κι εξέτασαν τα προβλήματα που μας ταλανίζουν, κι άφησε πίσω του ο τυφώνας ΣΥΡΙΖΑΣ…

  Το βλέπω λογικό και δίκαιο, με κάποιο αντίστοιχο κλιμάκιο, κι ο δικός μας βουλευτής της ΝΔ, να περιοδεύσει και να δώσει λύσεις στη Β’ Πειραιώς, τα Τρίκαλα, την Πιερία…

  Εκτός, αν εκεί δεν υπάρχουν προβλήματα και μόνο εμείς βολοδέρνουμε στ’ απόνερα που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑΣ…

  Ή ίσως η Φλώρινα είναι κάτι διαφορετικό, κάτι εξωτικό και θέλει ιδιαίτερη αντιμετώπιση…

  Δεν είναι κακό να ‘ρχονται βουλευτές κι επίσημοι –έστω και άσχετοι με το αντικείμενο- και να επισκέπτονται το Νομό και τους εκπροσώπους του και …καλώς να έρθουν!

  Το κακό είναι, ότι τέτοιου είδους ξεκάρφωτες επισκέψεις μυστήριων κλιμακίων, ασχετο – υπεύθυνων, έχουν ένα και μόνο στόχο… το θεαθήναι, την εικόνα, τα μίντια, το αφελές πολιτικά υπονοούμενο …ότι κάτι κινείται, κάτι έχει αλλάξει, ότι γίνεται πλέον έργο, ότι εμείς ενδιαφερόμαστε, ότι διαφέρουμε… αλλά, αλλά, με λόγια όλ’ αυτά…

  Και μεταξύ μας αυτό …σας ψιλοδουλεύουμε, σας θεωρούμε ντιπ ναι-ναι, κι ότι δεν καταλαβαίνεται καλά! Μόνο που το κεντρικά σχεδιασμένο όλο αυτό το επιτελικό πλάνο, μπορεί να πείσει και να λειτουργήσει μόνο περιστασιακά και με ορίζοντα, όχι πολύ μακριά!

  …Το αγγούρι θα φανεί έτσι κι αλλιώς νομοτελειακά, όταν τα προβλήματα που θα γίνουν βουνό, θα χρειαστούν απαρέγκλιτα τότε, κάποια λύση, κι όχι πασπάλισμα με χρυσόσκονη και λιβανωτές από κανάλια, κάμερες και δημοσιογράφους οχετούς!

  Μεγαλο – μεγάλους παράγοντες της αγοράς, γνωστούς σε όλους μας από παλιά, πρώην υπόδικα λαμόγια, φιλελέδες κι Ευρωλιγούρια, που αναστήθηκαν απ’ τις στάχτες κι ελευθερώθηκαν τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβερνά και ψάχνεται, και τρώγεται και δεν μιλά!

  Τώρα Κυριάκο έχεις τον Άσο στο χέρι σου εσύ, όμως να ξέρεις ότι το φύλλο γυρίζει στο χαρτί!

  Το ’40 – 41, ο μακαρίτης ο θείος μου ο Νίκος, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή όλου του Αλβανικού, σαλπιγκτής σε ίλη συντάγματος Ιππικού (Σύνταγμα Σερρών).

  Όταν μένα θεονήστικοι από τροφή, άντρες και άλογα, στον αμείλικτο Αλβανικό χειμώνα, κι άρχιζαν τα άλογα να χλιμιντρίζουν, ν’ αδημονούν, ν’ αντιδρούν πολύ περισσότερο απ’ τους άμοιρους φαντάρους, τον διέταζε ο διοικητής του … «Σαλπιγκτή, παίξε συσσίτιο»!!!

  Όλοι και όλα αυτόματα ησύχαζαν για κάμποση ώρα, μέχρι να βεβαιωθούν ακόμη και τα’ άλογα, ότι τους κορόιδευαν και φαγητό …νέμα! Και ξανάρχιζαν πάλι τη νευρικότητα…

  Αυτό το ήρεμο πολιτικά διάστημα, που αποδέχονται όλοι, εύλογα έχει τεράστιο πολιτικό κέρδος για το γκουβέρνο, που πρέπει σ’ αυτό να πάρει όλα τα ρίσκα του.

  Μόνο που το αφιλότιμο τελειώνει γρήγορα, κι αρχίζουν, αλίμονο τότε, τα μπινελίκια, τα παλούκια και τα δύσκολα! Τότε ισχύει το … «εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα»! Άντε! Και σύντομα…

  ΥΓ.: Καλό πανηγύρι σε όλους μας και …με ρέγουλα τα λουκάνικα…

  Η πιο μεγάλη γιορτή της πόλης μας, είναι το μοναδικό σε μέγεθος και περιεχόμενο πανηγύρι του Δήμου μας!

  Ένα λαϊκό, καταναλωτικό, παραδοσιακό φεστιβάλ, με την εύλογη τώρα «εισβολή» Ασιατο - Αφρικανών που του δίνει χρώμα εξωτικό, που χρόνο με το χρόνο δυναμώνει, ξεπερνάει τα σύνορα με τους γείτονες επισκέπτες και διαφημίζει τον τόπο μας.

  Τα όποια μείον του, είναι παρανυχίδες σ’ ένα μεγάλο, ζωντανό, αυθόρμητο, πολυάνθρωπο γεγονός, ενός μικρού σχετικά Δήμου.

Καλό πανηγύρι!