Ο ιδανικός Δήμαρχος… (εννοείται και …Δημαρχίνα την άλλη φορά)

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Σίγουρα κατ’ εμέ και αρκετών άλλων ομοφρονούντων, που πάνω από 20 χρόνια άλλοτε πλειοψηφούν κι άλλοτε …ωιμέ! Πιάνουν στασίδι αντιπολιτευόμενου…

  Θ’ αντιγράψω λοιπόν, αφού συμφωνώ σ’ αυτό απόλυτα, την ατάκα του Μπουτάρη, του λεβεντοδήμαρχου της Σαλονίκης, που περιέγραψε πρόσφατα, τόσο παραστατικά, τον κατ’ αυτόν ιδανικό Δήμαρχο.

 

  Πρώτα – πρώτα, λέει ο Μπαρμπα – Γιάννης ο Βλάχος, ότι … «ο σωστός Δήμαρχος πρέπει να φέρνει λεφτά στη πόλη και να μη κλέβει»!

  Νομίζω είναι το άλφα και το ωμέγα, σαν απαιτούμενο, για το πρώτο πολίτη μιας πόλης.

  Είτε μαύρος, είτε άσπρος, είτε κόκκινος ή κίτρινος, Έλληνας ή απ’ το …γειτονικό Μπαγκλαντές!

  Φυσικά θα πρόσθετα εγώ , στο παραπάνω βασικό προσόν και το να ‘ναι Δημοκράτης, γνήσιος, καραμπινάτος και καραμπουζουκλής παλιάς κοπής. Και να με συγχωρούν οι νέοι, που στην έννοια «Δημοκράτης» είναι πολύ χαλαροί.

  Να ‘χει ανοικτή την πόρτα του Δημαρχείου, τη καρδιά του, τη ψυχή του, το είναι του, στον δημότη, που του έκανε τη τιμή να τον εκπροσωπήσει και να τον υπηρετεί.

  Να είναι λαϊκός, αλλά όχι λαϊκιστής, δημαγωγός, καραγκιόζης, παπατζής!

  Να είναι θρήσκος ή άθεος, Χριστιανός, Μουσουλμάνος ή Ινδουιστής, όχι όμως φαρισαίος, καραγκιόζης, εκμεταλλευτής!

  Να ‘ναι γνήσιος πατριώτης, Έλληνας όχι Ελληναράς και σίγουρα όχι επαγγελματίας εθνικιστής!

  Να ‘ναι έξυπνος, χωρίς να ‘ναι εξυπνάκιας!

  Να έχει ιδέες, όραμα, σχέδια, πρόγραμμα, χωρίς να χάνεται στους οραματισμούς του, ολημερίς!

  Να ‘ναι ευπροσήγορος, αληθινός, απλός, αποτελεσματικός, ανθρώπινος, κοινωνικός, όχι όμως μαϊντανός!

  Να αποφεύγει τα μεγαλόστομα, χρυσοποίκιλτα, φανφαρόνικα, μαγαλοϊδεάτικα, ότι αποτελούμε εμείς, πάνω στη γη, αυτό που έλεγε ο Χίτλερ για Αρία φυλή.

  Να ‘χει ανοιχτό μυαλό, μάτια κι αφτιά, διάθεση, υπομονή και αντοχή ν’ ακούσει και τον ψίθυρο, το εύλογο παράπονο, ακόμα και το παράλογο, το φτηνιάρικο προσωπικό, μέχρι και τις τσιρίδες του Δημότη που ολοφύρεται με σκοπιμότητα, ή συνήθεια και κριτικάρει, φωνάζει και κραυγάζει …και κόβει το χέρι που τον ψήφισε… Έστω κι αν ξέρει ότι παίζει θέατρο φτηνό.

  Να ‘χει λαστιχένια νεύρα και αντίδραση, γιατί, κατά τη λαϊκή ρήση, ισχύει πάντα το διαχρονικό «τα παράπονα στην Δήμαρχο», κι είναι λογικό αυτό!

  Ένα «σάκος του μποξ» της εκτελεστικής εξουσίας είναι ο Δήμαρχος, που στέκεται στην πρώτη γραμμή άμυνας, πολύ μακριά απ’ το βουλευτήριο της πλατείας Συντάγματος των 300 βουλευτών και της εκάστοτε κυβέρνησης.

  Ένας ακοίμητος φρουρός του πολίτη, όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο, χωρίς διακοπές, αργίες, ωράριο, λούφα και παραλλαγή, όρθιος, απίκο εκεί!

…Έπεσε χιόνι ένα δάκτυλο! Χανόμαστε!

…Πάγωσε και γλιστρούν οι δρόμοι! Φοβόμαστε!

…Έσβησε η ΔΕΗ τη τηλεθέρμανση! Παγώνουμε!

…Χάλασε το καλοριφέρ στο σχολείο!

…Δεν πέρασε απ’ την γειτονιά το σκουπιδιάρικο!

…Καίγονται τα καλάμια της λίμνης απ’ τους καταπατητές της!

…Κάηκε η λάμπα στη κολών του δρόμου! Τι κάνει ο Δήμος! Σώστε μας, χανόμαστε!

  Χιλιάδες μικρά, μεγάλα, σοβαρά, ασόβαρα, ανόητα, αληθινά ή στη φαντασία γεγονότα, που διογκώνονται αφύσικα και μοιάζουν με ζητήματα ζωής ή θανάτου, σεισμού, λιμού και καταποντισμού, που πρέπει άμεσα να δοθεί λύση! Τώρα, σήμερα, όχι αύριο!

  Κι ο Δήμαρχος, εκεί, παρών, μ’ έτοιμη την απάντηση, τη λύση, τη δράση, το αποτέλεσμα. Όχι … «θα δούμε», «το έχω υπόψη μου», «σύντομα»…

  Βεβαίως, βεβαίως, αγαπητέ μου κύριε Διαμαρτυρίδη, του Καλοχαιρέτα βουλευτή κυρίου Πιρλιπίδη…

  Ο Δήμαρχος ο ιδανικός, ο σωστός, δίνει εκεί, επι τόπου λύση, όταν είναι δυνατή και δε γράφει το αίτημα στο πακέτο των τσιγάρων, των παλιών βουλευτών, που το πετούσαν όταν τελείωναν τα τσιγάρα!

  Χωρίς την αβάντα της βουλευτικής ασυλίας, με το σχεδόν ακαταδίωκτο, ο Δήμαρχος, στόχος για τον κάθε κακόβουλο, κακεντρεχή, δικομανή αντιπολιτευόμενο, που στήνει δίκες με ψευδομάρτυρες, κάνει αναφορές, καταγγελίες, ζητάει υπέρογκες αγωγές, με μόνο σκοπό την ανθρώπινη καταρράκωση και οικονομική εξόντωση του αντιπάλου του. Γνωστά στον τόπο μας αυτά!

… «Ναίαίαί, αλλά το παραδάκι απ’ το Δημαρχιλίκι που το βάζεις»!, θα πει ο πονηρούλης! …Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!

  Είναι πράγματι πολλά τα λεφτά, αν μιλάμε όχι για τον ιδανικό, αλλά για τον λαμογιάρη, τον λίγδα, τον κομπιναδόρο, τον μαφιόζο, που έβαλε στο στόχο και το μάτι ένα χρυσό φιλέτο απ’ τα υπάρχοντα του Δήμου… Τα ασημικά!

  Κι έχει τέτοια χρυσοφόρα φιλέτα κι ο Δήμος μας! Τηλεθέρμανση, Εργοστάσιο νερού στο Ξινό, ανεμογεννήτριες – φωτοβολταϊκά, στη μεταλιγνιτική εποχή…

  Βρίσκεις πολλά αν η κόντρα σου κι οι επαφές σου, με άλλα μεγαλο – λαμόγια, έχουν τέτοιες επιδιώξεις… Είναι γνωστά στον τόπο μας αυτά!

  Τότε πράγματι …είναι πολλά τα λεφτά Άρη! Γι’ αυτό, τα μάτια ανοιχτά! Διαφορετικά, φτάνει δε φτάνει για καφέδες και κεράσματα, ο μισθός του σωστού Δήμαρχου.

  …Και τότε, γιατί τόση πρεμούρα και θόρυβος και αντιπαραθέσεις και υποψήφιοι και ταραχή;

  Γιατί ευτυχώς, υπάρχει ακόμα πολλή ‘άγια τρέλα» από κάποιους, α ταλαιπωρούνται, να ανεβάζουν πίεση, να τρέχουν σε δικαστήρια, να παραμελούν την οικογένεια και το σπίτι τους, γι’ αυτό το «άγιο χόμπι» της πολιτικής, της προσφοράς, της διάκρισης, της υστεροφημίας.

  Κι αν σήμερα, ευτυχώς, δεν υπάρχουν Τούρκοι, Βούλγαροι, Γερμανο – Ιταλοί κατακτητές, που πρώτα – πρώτα πιάναν τους προύχοντες της εποχής όταν ψάχναν για αντίποινα, υπήρξαν πάμπολλοι ηρωικοί, πραγματικά τότε, χωρίς διόλου κέρδος και με κίνδυνο το κεφάλι τους, Πρόεδροι, Δήμαρχοι, δημογέροντες, που λάτρεψαν αυτή την «αγία τρέλα» της πολιτικής!

… Είχε εφτά παιδιά, κι έμενε σε σπίτι με ενοίκιο, ο θείος Λεωνίδας Ρακόπουλος, Πρόεδρος τότε στο Γερμανοκρατούμενο Αμύνταιο, ένας φτωχός τσαγκάρης, όμως κοσμοπολίτης και χουβαρντάς, τραπέζωνε τους Γερμανούς και μεταξύ πιοτού και κεφιού, τους έλεγε (πάντα πρόθυμοι στο «τράκα» τσιμπούσι οι Γερμανοί), … «Αν κάποτε κάνετε συλλήψεις για αντίποινα στο Αμύνταιο, πρώτα εμένα θα πάρετε»!!!

  … «Νάιν – νάιν Λεωνίδας», απαντούσε ο φρούραρχος Αιμίλιος …... (σκοτώθηκε στο σαμποτάζ στη Βεύη).

  Και το Αμύνταιο στη κατοχή, πλην των τραγικών, Βακαλόπουλου, Θεοδωρίδη, νεολαίων που στάλθηκαν και χάθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για το σαμποτάζ του τραίνο στη Βεύη, πέρασε την κατοχή χωρίς απώλειες.

  Καλές κάλπες, με μυαλό, με λογική, με φρόνηση, ψύχραιμα, έξω από μικροπολιτική και φανατισμό, για τον ιδανικό Δήμαρχο μας!

  Και είναι άλλο πράγμα το …χουβαρντάδικο κι άμετρο …«θα κάνουμε! θα φτιάξουμε! θα αλλάξουμε!»., κι άλλο το μετρήσιμο, το χειροπιαστό … «κάναμε, φτιάξαμε! αλλάξαμε» και με εχέγγυο αυτά, προχωράμε και στα άλλα, πιο μεγάλα, πιο καινούργια, πιο αποτελεσματικά…

  Καλή κάλπη, για το καλό όλων μας.

ΥΓ 1. Τώρα, αν από περιέργεια σκανταλιάρικη ρωτάει κάποιος από σας ποιόν βλέπω εγώ σαν «Δήμαρχο ιδανικό» για το Δήμο μας, τον ξεχωριστό, ανεπιφύλακτα διατρανώνων ότι έχουμε έναν, δοκιμασμένο χρόνια τώρα και γνωστό, Θεοδωρίδη Κώστα τον λένε, κι έχει δώσει πλείστες όσες εξετάσεις, επιτυχώς, με ντοκουμέντα, με έργα, με δουλειά, με τιμιότητα και προπαντός με ήθος κι αγωνιστικότητα, για τα οποία το επιβράβευσε κατ' επανάληψη ο Λαός και είμαι βέβαιος ότι πάλι, για άλλη μια φορά, το τιμόνι του Δήμου μας θα του εμπιστευθεί, γιατί εμπνέει  η παρουσία του τη σιγουριά, για έναν Δήμο σε αναπτυξιακή φορά.

ΥΓ 2. Θα ήταν άδικο κι άστοχο από μέρους μου, να μη ξεχωρίσω και την υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας, τον Γιάννη τον Λιάση.

  Μπορεί στο παρελθόν να βρεθήκαμε σε αντικριστά μετερίζια και να ‘χαμε και κόντρες γερές –πάντα στα πλαίσια του Δημοκρατικού διαλόγου- όμως ποτέ δεν αρνήθηκα το ήθος, την αξία, τη προσφορά του στα κοινά και την κοινωνία, μέσα απ’ τη διαχρονική του παρουσία.

  Θα ‘ναι ευχής έργο και ευτυχής συγκυρία για το Δήμο μας, να τον έχουμε Αντιπεριφερειάρχη και αρωγό του τόπου και των ανθρώπων μας.

  Καλή επιτυχία Γιάννη! Φυσικά  με τη βοήθεια των αμέτρητων γνωστών, φίλων, συμπαθούντων και υποστηρικτών σου, που νομίζω θα είναι δεδομένη.

  Είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί ο τόπος μας είναι μικρός, κι όλοι γνωριζόμαστε λογικά σ’ αυτόν, πέρα απ’ την αντιπαράθεση, τις κόντρες και τα μικροπολιτικά!

ΥΓ 3. …Να τα μας πάλι, το ηρωικό το …υδροπλάνο, απ’ αυτά που δεν έχει ούτε η λίμνη Λουγκάνο!

  Καλά ρε Άνθιμε, επιστήμονας είσαι, δεν είσαι παπατζής! Πιστεύεις πραγματικά ότι θ’ ανεβαίνουμε στο Πάτελι σε υδροπλάνο και θα πηγαίνουμε σε Πάρο, Μύκονο και Σαντορίνη, σαν Εμίρηδες, Pop Star κι επενδυτές;

  Εκτός αν κάνεις προγραμματισμό, σχέδια και πρόβλεψη για 100 χρόνια μετά! Με κάτι τέτοια μεγαλειόδικα και κουφά έχασε ο κολλητός σου, με 1.000! διαφορά ψήφια…

ΥΓ 4. Μετά πολλά χρόνια, απολαμβάνω εκλογές Δημοτικές σαν ψηφοφόρος, λεύτερος, άνετος, χωρίς άγχος, χωρίς μηνύσεις με ψευδομάρτυρες και κακόβουλες πολιτικές! Γιούπι!