Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Οι ωραίοι έχουν χρέη…


(Του Α.Θ.Ρ. από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…
  Κατά το μαγκίτικο τραγουδάκι του συρμού …Κι αν, βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε, μέσ’ απ’ το τούνελ… (την 20/8/18), όπως προφητικά τραγούδησε, πριν από κάποια χρόνια ο Πορτοκάλογου, όμως το χρέος κράτους και ιδιωτών …τραβάει την ανηφόρα, με σημαίες και με ταμπούρλα… κατά τον μέγιστο Μίκη μας.
 
  Βαδίζουμε αντάμα και σφιχταγκαλιασμένοι, Ελλάδα κι Έλληνες, σαν ερωτευμένοι, με τα διαχρονικά μας κι αιώνια χρέη…
  Εκείνη η μεγαλοτραπεζίτικη Αγγλο – Εβραϊκή, υπεραιωνόβια δυναστεία – οικογένεια των Ρότσιλντ, ήταν αυτή που πρώτη μας δάνεισε για τις ανάγκες του Αγώνα του ’21 και του ετοιμόρροπου Ελεύθερου πλέον ελληνικού κράτους.
  Φυσικά και δε μας χάρισε σεντς, χωρίς να μας δέσει χειροπόδαρα για χρόνια, για δεκάδες χρόνια για την αποπληρωμή του ζεστού χρυσού χρήματος που μας χορήγησε.
  Άσχετο, αν έως ότου φτάσει το μπαγιόκο και μπει στο άδειο θησαυροφυλάκιο της Αίγινας, περίπου εξανεμίστηκε απ’ τους αιώνιους ελαφροχέρηδες (Τσοχατζόπουλους), του δαιμόνιου Ελληνικού γκουβέρνο!
  Η τελευταία δόση ενός εκατοχρονίτικου δανείου, πληρώθηκε επί Σημίτη!
  Θα θυμούνται οι παλιοί Αμυνταιώτες το «Μονοπώλιο» απέναντι απ’ τον σιδηροδρομικό Σταθμό, με τον εμβληματικό –πάντα καλοντυμένο- διευθυντή του, τον διαχρονικό πρόεδρο του ακμαιότατου τότε ΕΡΜΗ μας, τον ομορφάνθρωπο Στέφανο Χατζημηνά.
  Πετρέλαιο (φωτιστικό, για τις γκαζόλαμπες και για εντριβές των κρυολογημένων, που τότε συνηθίζονταν), σπίρτα, αλάτι και τραπουλόχαρτα, πουλούσε στους εμπόρους, μπακάληδες και περιπτεράδες, πράγματα που έλεγχε αυστηρά, λόγω των δανειστών, το κράτος, αφού οι φόροι και οι δασμοί τους πήγαιναν αυτούσιοι σ’ αυτούς. (τους σημερινούς «θεσμούς» που λέμε κατ’ ευφημισμόν), όπως έγινε ο «Άξενος Πόντος», «Εύξεινος».
  Πανέξυπνοι οι τοκογλύφοι – δανειστές, σίγουρα σκέφτηκαν το γνωστό … «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», απ’ ένα κράτος που πουλούσε έξω μόνο καπνό, λάδι και σταφίδα και σιγούρεψαν τι δόσεις τους, απ’ τα απαραίτητα τοτινά αγαθά του πολιτισμού, το πετρέλαιο, το αλάτι, τα σπίρτα και τη …τράπουλα των αμέτρητων ελληνικών καφενείων!
  Πράγματα τελείως ακατανόητα για τον σημερινό νέο και τελείως αστεία γι’ αυτόν.
  Θα του πρότεινα όμως να διανοηθεί και πόσο θα τον «έτσουζε» ένας φόρος των δανειστών σήμερα, στο κάθε λεπτό λειτουργίας του ιντερνέτ και της κινητής τηλεφωνίας του…
  Σίγουρα, θα ήταν λόγος ξεσηκωμού, ενός νέου ’21, απ’ τη νέα γενιά.
  Ίσως γι’ αυτό το απέφυγαν οι σοφοί «θεσμοί» και χαράκωσαν γονείς και παππούδες με άλλους φόρους και ΕΝΦΙΑ, που εκ του ασφαλούς τσεπώνουν για τις δόσεις ενός σχεδόν ασήκωτου χρέους, τώρα που οι γκαζόλαμπες, τα σπίρτα, το αλάτι, χάσαν τη δύναμη τους στη ζωή των ανθρώπων. Όσο για τα τραπουλόχαρτα, ποιος παίζει τώρα κολτσίνα, ξερή, Θανάση, πόκα, εικοσιένα, στα ανύπαρκτα πλέον καφενεία των εξαφανισμένων χωριών και της άνεργης πόλης…
  Κι όσοι έχουν το κάτι τις τους, τα’ ακουμπάνε στα καζίνο της Bitola, η της Γευγελή, στη Βόρεια Ελλάδα.
  Το χρήμα έγινε πλέον άυλη έννοια, κυριολεκτικά, για το 90% των συνελλήνων, χρόνο με το χρόνο, όλ’ αυτά τα 8 χρόνια της οικονομικής μας κατοχής.
  Βγαίνουμε λοιπόν …μωρό μου, βγαίνουμε… ύστερα από την 8χρονη φυλάκα των «θεσμών» και των σωτήριων – όπως μας την παρουσίασαν «μνημονίων» στο ξέφωτο μιας ημιελευθερίας. Σίγουρα, καλοδεχούμενης και προτιμητέας.
  Εκτός, αν κάποιοι έχουν πάθει «ιδρυματισμό», όπως παθαίνουν οι πολλά χρόνια κατάδικοι ή τρόφιμοι ορφανοτροφείων και προτιμούν τη σιγουριά της «μαρμίτας» του κελιού, απ’ το αβέβαιο και τις δυσκολίες μιας ανεξαρτησίας…
  Βγαίνουμε λοιπόν απ’ τα μνημόνια, κι είναι σημαντικό γεγονός αυτό, έστω κι αν βγαίνουμε από καθεστώς «φυλάκας» σε «κατ’ οίκον περιορισμό» κι επιτήρηση, με «βραχιολάκι» στον αστράγαλό μας, αν όχι  …χαλκά στη μύτη…
  Αυτό σίγουρα έχει τα στραβά μιας ημιανελευθερίας, αλλά και τα καλά του, με την αποφυγή της «υποτροπίασης», αν δεν κατανοήσαμε και δεν αποτοξινωθήκαμε από παλιές κακές συνήθειες, που μας οδήγησαν στη ζητιανιά των τοκογλύφων.
  Αν θα αποφύγουμε στο μέλλον εκείνα τα «επιδόματα πλύσης χεριών», «επίδομα για μυξομάντιλα»!
  Σύνταξη στα 45 μας, …Ναι αλλά εγώ μπήκα στη Σχολή απ’ τα 18 μου χρόνια!!!
  Όλα φτιαγμένα και ραμμένα για εργαζόμενους ή «εργαζόμενους», που είχαν τη σιγουριά μιας μόνιμης αταλάντευτης συνεχούς εργασίας, αν όχι …πληρωμής! Μέχρι την είσπραξη ενός κολοσσιαίου – χαριστικού «εφ – άπαξ» και μιας σύνταξης, συνταξιούχου του Λουξεμβούργου!!!
  …Ήταν δικά μας λεφτά! θα κραυγάσει ο συνταξιούχος, κάποιος ευνοημένος απ’ το «Μαυρογιαλούρικο» πολιτικό μας σύστημα ομοσπονδίας.
- Εκείνες τις συμβάσεις της αμαρτίας, μεγαλοεργολάβων, για έργα του Δημοσίου, για εισαγωγές υλικών, φαρμάκων, όπλων, αγαθών, που μας κόστισαν …τον κούκο αηδόνι…
- Εκείνες τις μίζες περίπου «νομοθετημένες» λαμογιών πολιτικών, αξιωματούχων της συμφοράς και της αρπαχτής, που τσέπωναν ασύστολα σε κάθε αγορά του Δημοσίου.
- Εκείνη την ξεδιάντροπη φοροδιαφυγή των επαγγελματιών, γιατρών και δικηγόρων, που περίπου θεωρήθηκε δικαίωμα του πολίτη αυτής της ανερμάτιστης χώρας.
- Εκείνες τις επιδοτήσεις –δισεκατομμύρια Ευρώ- που φαγώθηκαν στα σκυλάδικα, το κουμάρο, τις βίλες μέσα στον αιγιαλό και τα δάση, τα διαμερίσματα και τα ουίσκι στις καφετέριες κατσάβραχων, αντί να επενδυθούν στη γη, τη δουλειά, την επιχείρηση, το κοπάδι, τον στάβλο.
  Όλ’ αυτά, που φτάσαν το Δημόσιο χρέος πάνω απ’ τα 300 δις Ευρώ και την Ελλάδα, στη χλεύη μιας επικείμενης πτώχευσης.
   Ειν’ αλήθεια ότι όλοι μας σχεδόν, μέχρι το τέλος της εποχής των «τετράπαχων αγελάδων», περάσαμε από καλά μέχρι «μπέϊκα», ανάλογα με το πόστο μας και τη καπατσοσύνη μας, σαν επιβάτες στο σαπιοκάραβο Ελλάς, που μόστραρε για …ανίκητο αεροπλανοφόρο και στην 25η θέση των πλουσιότερων χωρών του πλανήτη!!! (πόσα θαυμαστικά χρειάζονται;)
  Το «διάλειμμα» όμως τέλειωσε και μετά την 8χρονη σκληρή «θεραπευτική» αγωγή, σωληνωμένοι στην εντατική, βγαίνουμε μισοζαλισμένοι, μπατηρημένοι, μισοχαρούμενοι και μισοπροβληματισμένοι, στον αδυσώπητο πλέον κόσμο των αγορών του κόσμου (που είναι ο κυρίαρχος Αγγλο – Αμερικάνικος), στην περίπτωση μας.
  Τουλάχιστον, μέσα στη «φυλάκα» των μνημονίων, είχαμε εξασφαλισμένο το «σήμερα», που τραγουδάει ο έγκλειστος στις φυλακές, ρεμπέτης… «Τρίτη – Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες βγάλτε χρόνια και τη Κυριακή έχει κρέας, τζάμπα είναι κι ο κουρέας»!!! Τέλεια φτιάξη…
  Τώρα βέβαια, πάντα υπάρχει μια υπερβολή και κατάρα, στην έννοια, που ακούει, χρέος…
  Χρέη δεν άφησαν πίσω τους, παρά τη μακροχρόνια εξουσία τους, ο Τσαουσέσκου και ο Χότζα. Κανείς όμως λογικός δε θα επιθυμούσε να ζήσει στις «παραδεισένιες» χώρες τους, την εποχή τους.
  Το μεγαλύτερο χρέος του πλανήτη, το ‘χει η πλουσιότερη και η ισχυρότερη χώρα του κόσμου, η Αμερική του αμφιλεγόμενου Τράμπ, η Ιταλία, η Ισπανία, δεν το ‘χει η Αίγυπτος κι η Μογγολία…
  Οι επιχειρήσεις, το κράτος που κάνει έργα, οι ιδιώτες που επενδύουν, χρειάζονται ζεστό, φρέσκο χρήμα, που δανείζονται απ’ τους τραπεζίτες.
  Υπάρχει εφοπλιστής, βιομήχανος ή εργολάβος που δε χρωστάει στις τράπεζες, τα μαλλιοκέφαλα του;
  Και μεγάλο μέρος αυτού του «δαιμονοποιημένου» Δημόσιου, αλλά και του τεράστιου ιδιωτικού χρέους, έχει επενδυθεί σε υποδομές, δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, δημόσια κτήρια, σπίτια ιδιωτών, επενδύσεις τεράστιες στη γεωργία, τον τουρισμό, σ’ ότι ονομάζουμε σύγχρονη Ελλάδα.
  Κι επειδή οι νέοι μας, σίγουρα θεωρούν ότι πάντα υπήρχε αυτή η εικόνα της γκλαμουριάς που βασιλεύει σήμερα, έστω και με μισθούς 300€, πολύ εύκολα, βλέποντας μια ταινία γυρισμένη πριν τη δεκαετία του ’80, μπορούν να αντιληφθούν τις συνθήκες και τη ζωή των ανθρώπων της τοτινής Ελλάδας, που σίγουρα χρωστούσε ελάχιστα, σε σχέση με το σήμερα.
  Ιδιαίτερα ο αγρότης, ο εργάτης, ο μικρο-υπάλληλος της εποχής εκείνης, ζούσε σε συνθήκες σημερινού Αιγύπτιου, Τυνήσιου, Τούρκου, Μαροκινού πολίτη τριτοκοσμικής χώρας.
  Και βέβαια, η σύγκριση κι οι απαιτήσεις μας από την Ελλάδα, και σήμερα, δεν μπορεί να γίνονται μ’ αυτές της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Νορβηγίας, των ΗΠΑ. Ποτέ δεν συγκρίνουμε μήλα με …κουνουπίδια.
  Μια Βαλκάνια – Ευρωπαϊκή χώρα, με πολύπαθη προϊστορία και μ’ ένα προβληματικό μέλλον είμαστε. Δεν είμαστε Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο.
  Έτσι, για να πατάμε σταθερά και σίγουρα στο έδαφος και να γίνονται μικρά αλλά σωστά βήματα, για καλύτερο αύριο, χωρίς μαξιμαλισμούς, μεγαλοϊδεατισμούς και πολιτικάντικες αερολογίες.
  Για μένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας που θα βρούμε, όχι στο μακρινό μέλλον μπροστά μας, είναι η δημογραφική μας συρρίκνωση, με τι συνέπειες της, κι όχι το οικονομικό πρόβλημα του σήμερα.
  Σ’ ένα γειτονικό περιβάλλον που θα γιγαντώνεται, εμείς θα μικραίνουμε επικίνδυνα και ανησυχητικά, όταν έχεις γειτόνους, όχι τους Ολλανδούς ή τους Δανούς.
  Η συρρίκνωση του ενεργού πληθυσμού, θα ‘χει σαν πρώτο θέμα το ασφαλιστικό μας σύστημα, που θα καταρρεύσει αντικειμενικά.
  Φυσικά, θύμα του θα είναι το παραγωγικό και αναπτυξιακό μέλλον της χώρας. Και φυσικά κι αυτό, της ασφάλειας της χώρας, σε σχέση με τα δεδομένα του σήμερα και του χθες, της περιοχής μας στα Βαλκάνια.
  Η ενσωμάτωση στην Ελλάδα, νέου, υγιούς δυναμικού μεταναστευτικού πληθυσμού, όπως έγινε σχεδόν χωρίς σχεδιασμό πριν από 20 χρόνια, με την απορρόφηση και ενσωμάτωση πάνω από ένα εκατομμύριο νέων, ικανών, κι εργατικών Αλβανών, πρέπει να γίνει εθνικός στόχος, πέρα από την όποια οικονομική ή θεσμική στήριξη των πολύτεκνων και των νέων μας, που παντρεύονται πλέον λίγο πριν γίνουν μεσήλικες!
  Κι όλα αυτά, δεν μπορούν να γίνουν με κραυγές, ιδέες και πρακτικές δεξιο – ακροδεξιών πολιτικών των συλλαλητηρίων, των κατάρων και μιας αλλήθωρης, παλιομοδίτικης εθνικοφροσύνης, αλλά μέσα από ρεαλιστικές, ανθρώπινες, εθνικές στρατηγικές και λύσεις, που θα ‘χουν τη κατανόηση και τη στήριξη των πλείστων ώριμων Δημοκρατικών πολιτών, μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής χώρας.
  Οτιδήποτε μπορείς να προσάψεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη, εκτός, απ’ του ν’ αρνηθείς την αλήθεια που λέει, ότι …επί των ημερών του βγήκε η χώρα απ’ τα μνημόνια που της χρέωσαν ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
  Έ! Ρε πόσο θα το ‘θελε ο Κούλης με το μούσι, να μας βγάλει αυτός – πρωθυπουργάρα, έξω απ’ τα μνημόνια!
  Μόνο, που εκτός απ’ τη περιουσία και το σκήπτρο της δυναστείας, κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του και κείνη, την μοναδική …γκαντεμιά του!
ΥΓ1. Η Αυλωνίτου του ΣΥΡΙΖΑ, να οδηγηθεί πάραυτα σε έκτακτο στρατοδικείο, για το φοβερό που εκστόμισε, ότι …λέει ο Κούλης …παπαριές!
  Έλεος, ιεροσυλία, έγκλημα… Απορώ, πως δεν την καταράστηκε ακόμη εκείνος ο θεοσεβούμενος Αμβρόσιος, μπρρρ.
ΥΓ 2. Όλο το «αφάν γκαντέν» Αθηνών και περιχώρων, υπήρξαν φίλοι και κολλητοί του Μητσοτακέϊκου. Με τον Χριστοφοράκο της SIEMENS, τον Φρουτζή της NOVARTIS, τώρα προέκυψε και ο μέγα κλέφταρος, αλλά «αρρωστούλης» Φλώρος της ENERGΑ, του οποίου δικηγόρος στις μπαταξο – εταιρίες του, ήταν ο ανιψιός και συνεργάτης του πρωθυπουργού του… μέλλοντος μας, Μητσοτάκη! (γιός της αδελφής του, Κατερίνας Μητσοτάκη).
  Όποια πέτρα να σηκώσεις, το Μητσοτακέϊκο ξεπροβάλει από κάτω. Ιδιαίτερα, αν είναι «λασπωμένη» η πέτρα.
  …Ήμουνα νιός και γέρασα… με το Μητσοτακέϊκο στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο αυτής της άτυχης χώρας.
  Κάποιοι, εκ των πραγμάτων, μιας άρρωστης παράδοσης, αισθάνονται, αν δεν είναι, στην πραγματικότητα ιδιοκτήτες και κάτοχοι του γωνιακού οικοπέδου «Ελλάς», με όλα τα υπάρχοντα του και τα 10 -11 εκατομμύρια εργάτες του… Φυσικά δεν εννοώ τον Καρανίκα και τον Μπαλαούρα
ΥΓ 3. Περνώντας τα σύνορα μας προς Bitola, βλέπεις στα δεξιά σου μια νέα, σύγχρονη σιδηροδρομική γραμμή, που φτάνει μέχρι την «Ευρωπαϊκή» μας Ελλάδα.
  Η δική μας, σκουριασμένη απ’ την αχρηστία, με αποκορύφωση ένα τεράστιο θάμνο αυτοφυή να την σκεπάζει στη στάση της Παπαγιάννη, δίνει όλο το σκηνικό μιας Ελλάδας αποκομμένης θεληματικά, από μια βόρεια είσοδο για Βαλκάνια και Ευρώπη!
  Κατά τα άλλα, ψάχνουμε επενδύσεις κι αύξηση θέσεων εργασίας και μείωση φόρων… ναι αλλά …το όνομα μας είναι η ψυχή μας! Κι ο Μακεδονικός χαλβάς, είναι μόνο Ελληνικός! Και το Σάββατο όλοι μας, φουλάρουμε βενζίνη στη Bitola και δίνουμε το παρόν μας στο συλλαλητήριο της Σαλονίκης για την Μακεδονία μας!
  Προδότης ο Τσίπρας για τους Ελληνάρες, προδότης ο Ζάεφ για τους Μακεδονάρες κι εφιάλτες, γελούν με την ψυχή τους…
  Γεμάτους από τέτοιους η ιστορία των Βαλκανικών λαών, χωρίς κανείς μας να παραδειγματίζεται ποτέ του...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.