Συγκέντρωση της …κατσαρόλας!

 (Του Α.Θ.Ρ.)

  Είναι ιστορικά δεδομένο, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι συγκεντρώσεις τύπου «κατσαρόλας» να αναδύονται απ’ το αθώο φαινομενικά πουθενά με ανώμαλες για τη Δημοκρατία επιδιώξεις και τελική κατάληξη.

  

 Αυτό το δήθεν ανώνυμο και αυθόρμητο της διοργάνωσης που δεν θέλει κόμματα, οργανώσεις, επώνυμες και επίσημες παρουσίες στους κόλπους και την προμετωπίδα της, δεν εκπροσωπεί τον ανώνυμο και αθώο πολίτη, αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα σκοτεινά, ή έστω αφελή…

  Ο ανώνυμος πολίτης στις Δημοκρατίες και στη μαζική του έκφραση, πολιτική και διεκδικητική, εκπροσωπείται κι εκφράζεται μέσα από τους κομματικούς φορείς, τις οργανώσεις και τον συνδικαλισμό.

  Ακόμα και οι «θύρες» των χουλιγκάνων οπαδών του ποδοσφαίρου, έχουν κάποιο επώνυμο καταστατικό και τους ηγέτες τους.

  Η Δημοκρατία των social media και του twitter που ανέδειξαν την Αραβική Άνοιξη, έφερε τελικά τη διάλυση οργανωμένων κρατών, την ερεβώδη αναρχία των φυλάρχων και των συμφερόντων, την εγκληματική θρησκευτική φανατίλα του ISIS, μια δικτατορία στην Αίγυπτο κι ένα ατέλειωτο και μη αντιμετωπίσιμο προσφυγικό κύμα απελπισμένων ανθρώπων.

  Το κίνημα «κατσαρόλας» - Πορτοκαλί επανάσταση της Ουκρανίας, που στόχευε στην απομάκρυνση του φιλο-Ρώσου νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της, την οδήγησε σε εμφύλιο απόσχιση της Κριμαίας, απομάκρυνση απ’ την ομοεθνή και συγγενή Ρωσία και κατάληξη στην παγερή αγκαλιά του Γερμανικού «παραδείσου» πολύ σκληρότερου απ’ αυτόν που βιώνουμε εδώ και λίγα χρόνια, εμείς οι Έλληνες.

  Τα χρόνια του «ψυχρού πολέμου», τελείως απροκάλυπτα, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ με τις συνεργαζόμενες κι υποτελείς τους των Δυτικών χωρών –των ελεύθερων δήθεν χωρών- αφού φτιάχναν τα σχετικό κλίμα (αποστασία, βόμβες, φωτιές, στημένες διαδηλώσεις «αγανακτισμένων» πολιτών), βγάζαν κάποιο ξημέρωμα τα Αμερικάνικα τανκς, που χρυσοπλήρωνε ο Λαός, δήθεν να τον προστατεύει απ’ τον «κόκκινο κίνδυνο» των Σοβιετικών!

  Ακόμα και στη γείτονα Ιταλία, σχεδίαζαν πραξικόπημα, που ευτυχώς δεν αποτόλμησαν και έμεινε η Ευρώπη με τις δικτατορίες της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ελλάδας, Τουρκίας.

  Βέβαια, τα αντίστοιχα Σοβιετικά και Κινέζικα τανκς, έβγαιναν σεργιάνι θλιβερό (Πράγα, Βαρσοβία, Τιεν Αν Μεν) και στο αντίπαλο απ’ το Δυτικό γήπεδο.

  Η διαφορά είναι ότι εμείς, όλη η κεντρική – Νότια Αμερική, η Αφρική, η Τουρκία, το Πακιστάν, που μας στήνανε δικτατορίες καραβανάδων, ανήκαμε –τρομάρα μας- στον Δυτικό – Ελεύθερο κόσμο!! Η τουλάχιστον, έτσι μας παραμυθιάζανε…

  Εκείνος ο απαίσιος ήχος των συγκεντρώσεων της κατσαρόλας, που κατά παράδοση κτυπάνε κυρίες του κομμωτηρίου, με μανικιούρ, πεντικιούρ και τα συνακόλουθα, σε τίποτε δεν μοιάζει με τη διαδήλωση των ξεσηκωμένων εργατών της φτωχολογιάς, των απόκληρων…

  Κανείς μας, εκτός ίσως κάποιων λαμογιών, δεν αισθάνεται ευτυχείς κι αισιόδοξος, με το οικονομικό χάλι που δέρνει την Ελλάδα κάποια χρόνια.

  Η κρίση έχει προχωρήσει περίπου μέχρι το μεδούλι της πλείστης Ελληνικής οικογένειας, που βιώνει μια απρόσμενη οικονομική και κοινωνική καταβαράθρωση του επιπέδου της ζωής της.

  Κανείς λογικός κι αντικειμενικός παρατηρητής, δεν θα χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την «μουτζούρα» της κατρακύλας, που ξεκίνησε το 2009, όταν οι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα γραφικό γκρουπούσκουλο του 3%. Ένα κίνημα διαμαρτυρίας, με έντονες πολυποίκιλες κοινωνικές ευαισθησίες και δράσεις και πάμπολλες παιδιάστικες παρεμβάσεις.

  Εκείνο που χρειάζεται σήμερα η πατρίδα, για να μπορέσει να ξεφύγει –αν υπάρχει τέτοιο περιθώριο απεμπλοκής- από το τοκογλυφικό κεφαλοκλείδωμα των «εταίρων» μας, είναι σοβαρότητα, ψυχραιμία, ανασκούμπωμα, προτάσεις ουσίας, ρεαλισμός κι αποφασιστικότητα στις αποφάσεις, που διόλου είναι ευχάριστες.

  Το κάρο έμπαινε από δεκαετίες στη λάσπη του Ελληνικού έλους, ενός φαύλου λαϊκισμού, που όλοι μας, πολιτικοί, πνευματική ηγεσία και Λαός, προσπερνούσαμε κουτοπόνηρα.

  Το «έχει ο θεός» ακούγονταν απ’ τη καλύβα μέχρι το Μαξίμου …δεκάδες χρόνια.

  Το κομματικό κόστος, ήταν ο μπούσουλας των πολιτικών. Η αιώνια μας τσαπατσουλιά, η απερισκεψία κι ανοργανωσιά, σαν πολιτεία και Λαός, είναι υφασμένα με το Βαλκανιο – Ελληνικό DNA μας.

  Τώρα, το κάρο είναι μισοβυθισμένο και χρειάζεται Ηράκλεια προσπάθεια για να απεγκλωβιστεί απ’ το λασποχώραφο, που έχει κάθε προσόν αν καλλιεργηθεί σωστά, να μας λευτερώσει απ’ το κακό χάλι της μοίρας, ή της βλακείας μας.

  Κι έτσι, θα βρει τον χρήσιμο ρόλο της η κατσαρόλα, που φτιάχτηκε για να χορταίνει τον άνθρωπο κι όχι να τον ξεκουφαίνει στα ξεκάρφωτα και ξεκούδουνα…

ΥΓ. Το άρθρο το κατέθεσα πριν το συλλαλητήριο της «κατσαρόλα».

  Πιθανόν, πέσω έξω στις εκτιμήσεις μου περί …κατσαρολο – συγκέντρωσης…

Ντάγκα – ντάγκα – ντάγκα – ντάγκα… και ου – ου – ου!! Τέλεια…