…Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων!

(Του συνεργάτη μας Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Ένα συνηθισμένο κι επαναλαμβανόμενο κλισέ – παπαριά που ακούμε απ’ την κάθε νικήτρια παράταξη των βουλευτικών εκλογών, πολλά χρόνια τώρα και που συνήθως δεν σημαίνει τίποτε στην ουσία.

  Θα ήταν αντικειμενικά σωστό, αν υπονοούσε ότι, δεν πρόκειται να συλληφθεί κανείς, ούτε να εξοριστεί χωρίς δικαστική απόφαση, για ποινικά και συνταγματικά έκνομη πράξη. Πολύ περισσότερο να εκτελεστεί…

  

  Ότι, δεν πρόκειται να διοριστεί κάποιος Δημόσιος Υπάλληλος, επειδή …κολλούσε αφίσες, ή φώναζε δυνατά στις συγκεντρώσεις του κόμματος που νίκησε.

  Ότι, δεν πρόκειται να προτιμηθεί κάποιος μεγαλοπαράγοντας στα Δημόσια έργα, επειδή έδωσε το κάτι τις του-μαύρα-, στο ταμείο προεκλογικά του κόμματος.

  Φυσικά ο ίδιος μεγαλο – τέτοιος, είχε δώσει το ανάλογο μπαγιόκο, κατά σειρά πιθανότητας εκλογής, ή μετεκλογικής του στήριξης στη βουλή, σ’ όλα σχεδόν τα κόμματα, ίσως πλην ΚΚΕ.

  Ότι, δεν θα χορηγούνται τραπεζικά θαλασσοδάνεια ανάλογα με το τζάκι που βρίσκεται δίπλα στο κυβερνητικό κόμμα.

  Ότι, δεν θα συνδιοικούν τις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο, οι υπουργοί με τους αθάνατους κρατικο – συνδικαλιστές, που για δεκαετίες ήταν υπερ – υπουργοί.

  Ότι, δεν θα υποκύπτει ο κάθε υπουργός στα αιτήματα των αγροτών, επειδή έκλεισαν την εθνική οδό20 μέρες και τρώνε σουβλάκια και πίνουν μπίρες, δίπλα σε θηριώδη τρακτέρ.

  Τότε, σε κάποιο βαθμό, θα είχε λόγο, η κατ’ επανάληψη επαγγελία αυτής της κενής περιεχομένου έννοιας, που εκστομίζουν οι εκάστοτε κουμανταδόροι και που σαν από έθιμο, υπενθύμισε κι ο Αλέξης, μετά τη νίκη του.

  Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ ούτε θέλω, ούτε πιστεύω στην ύπαρξη –ως τα τώρα- κυβερνήσεων, όλων των Ελλήνων.

  Μια κυβέρνηση δηλαδή, αγκαλιά, λάστιχο, κολυμπήθρα, αχταρμάς, για τα 10 – 11 εκατομμύρια Ελλήνων, ισότιμων συνεταίρων κι ευτυχισμένων πολιτών, μιας χώρας της …φαιδράς πορτοκαλέας…

  Και λογικά, αυτό είναι αδύνατο να γίνει, αφού τα 10 – 11 εκατομμύρια συνέλληνες, εκτός απ’ την Ελληνική ιθαγένεια και τη χαρά να είμαστε Έλληνες, μ’ ότι βαρύ ή ελαφρύ αυτό υπονοεί και την υποχρέωση των 30.000€ κατ’ άτομον εθνικού χρέους που μας αναλογεί, στον υπόλοιπο πλούτο και τα’ αγαθά, εθνικό ή προσωπικό, διόλου έχουμε ίσες μερίδες και ίδιο κουτάλι…

  Το χειρότερο είναι, ότι δεν έχουμε ίσες μερίδες και στις υποχρεώσεις, όταν η ανάγκη το απαιτεί και ο χάρος βγαίνει παγανιά, στο οικόπεδο – Ελλάς.

  Οι κατατάξεις στον στρατό, παλιά, γίνονταν κατά περιοχή κατοικίας των νεοσύλλεκτων.

  Έτσι, το 28^ο Σύνταγμα Πεζικού, το 1940, ήταν το Σύνταγμα της περιοχής Αμυνταίου.

  Πριν ακόμα κηρυχτεί ο πόλεμος του ’40, το Σύνταγμα ήταν σε επιστράτευση, στημένο στη προκάλυψη, απ’ την Πρέσπα μέχρι τη Καστοριά.

  Άρχισε λοιπόν το «πανηγύρι» των κανονιών, απ’ τα χαράματα της 28^ης Οκτωβρίου, με το 28^ο να απαντά, πρώτο απ’ τα πρώτα. Έτσι, έχασε, μέχρι τη συνθηκολόγηση του Απρίλη του ’41, τους μισούς του άνδρες, 2.000 νεκρούς και τραυματίες!

   Τα Συντάγματα Κρητών, 12νησίων, Συντάγματα της Αθήνας, φτάσαν στο μέτωπο όταν είχαν πάρει ήδη «φαλάγγι» τους Ιταλούς οι δικοί μας στην Αλβανία!

  Το Αμύνταιο ήταν «έμπεδα» (αποθήκες τροφίμων, πυρομαχικών, υλικών, Διοίκηση εφοδιασμού).

  Στο παραδίπλα απ’ το πατρικό μουσπίτι, δίπλα στο σημερινό Ταχυδρομείο, νοίκιασε δωμάτιο ο στρατιώτης, γιός του Λαναρά.

  Ο Λαναράς, ήταν μεγαλοβιομήχανος κλωστοϋφαντουργός της Νάουσας, που έντιμε με ρούχα, χλαίνες, κουβέρτες τον Ελληνικό στρατό και τον άμαχο τότε πληθυσμό. Ο γιός στρατιώτης, είχε μαζί του την υπηρέτριά του! Τότε, πρώτη φορά είδαν οι δικοί μου απλωμένα στο σχοινί λινά σεντόνια…

  Κάθε μέρα, έγραφε γράμμα στους δικούς του, που το ταχυδρομούσε η υπηρέτρια του, που γνωρίστηκε με τους δικούς μου και τον κουτσομπόλευε…

  Αποστολέας ήταν ο στρατιώτης Λαναράς, για διεύθυνση –που απαγορεύεται να γράφεται στον στρατό- έγραφε …κάπου απ’ το μέτωπο!

  Μέτωπο για τον Λαναρά ήταν το δωμάτιο του στο Αμύνταιο… Μέτωπο για τα άλλα ελληνόπουλα ήταν τα χιονισμένα κατσάβραχα της Αλβανίας, οι ψείρες, τα κρυοπαγήματα, η πείνα και το … «Αέρααα», μπρος στα πολυβόλα των Ιταλών…

  Και πάρα πολλά Μακεδονόπουλα του 28^ου, που φώναζαν τρέχοντας «αέρααα», είχαν τον πατέρα τους εξόριστο στον Αη Στράτη, τα Γιούρα, τη Λέρο, τα τοτινά πεινασμένα ξερονήσια του Αιγαίου.

  Κυβέρνηση …όλων των Ελλήνων λοιπόν… Αλλά αυτούς τους θεωρούσαν Έλληνες μόνο για το «αέρααα»!

  Αληθινός Έλληνας, ήταν ο Λαναράς, με τα λινά σεντόνια…

  Στην Ελλάδα μας, μπορεί να μην υπήρξαν φεουδάρχες – γαιοκτήμονες, αριστοκράτες – λόρδοι, υπολείμματα ενός σκονισμένου αποικιοκρατικού παρελθόντος, Αμερικάνοι τραπεζίτες Ροκφέλερ, Βρετανοί Ρότσιλντ και Γερμαναράδες μεγαλοβιομήχανοι Κρούπ, όλο όμως και κάποιοι δαιμόνιοι εφοπλιστάδες, τραπεζίτες, εθνικοί εργολάβοι, κομπιναδόροι, λαμόγια και μεγαλο – καταφερτζήδες, μπορούν ακόμα και σήμερα, στο ζενίθ της κρίσης, να λανσάρονται στις λίστες των δισεκατομμυριούχων  του πλανήτη, έστω και σαν φτωχούληδες…

  Κι αν οι υπερ – πλούσιοι δεν είναι και αμέτρητοι κι ότι συνηθισμένο, υπάρχουν πάμπολλοι μικρο – μεγάλοι κονομημένοι, που δεν θα το έλεγες ότι τους λείπει ότι τραβάει η ψυχούλα τους…

  Αυτοί είναι πολλοί και κάποιοι κρύβουν τα πλούτοι τους, που πλιατσικολόγησαν και δυσανασχετούν και καταριούνται τα διάφορα ΕΝΦΙΑ, που τους ήρθαν τελευταία στα ακριβά τους ακίνητα, που ως πριν λίγο ήταν χρυσοφόρες όρνιθες που αυγάτιζαν άκοπα το βιός τους.

  Πόσο είναι αυτό το πλουτομάνι, που μόνο τα τελευταία χρόνια έπαψαν να αυξάνονται τα κέρδη του με τον παλιό – καλό ρυθμό, που το ‘χε συνηθισμένο; 5, 10, 20, 30 στα εκατό των συνελλήνων; Και από ποιο μέγεθος και πάνω, ορίζεται σήμερα κάποιος πλούσιος, όπως εννοούμε κατά συνθήκη τον κονομημένο αστός

  Μαθητές, 80.000 Ελληνόπουλα, πληρώνουν γι’ αυτά οι γονείς τους 7.000€ και πάνω τον χρόνο για δίδακτρα, στα ιδιωτικά σχολεία – εκπαιδευτήρια.

  Αν υποθέσουμε τη μέση ελληνική οικογένεια με δύο παιδιά συνήθως, μιλάμε για 40 – 50.000 οικογένειες, ή 150 – 200.000 άτομα στο σύνολο.

  Δηλαδή, 40.000 σπίτια, που μπορούν να πληρώσουν αυτό που δεν πληρώνουν οι άλλοι, οι πολλοί, που στέλνουν τα παιδιά τους στο Δημόσιο.

  Πιθανόν κάποιοι, με σχετική στέρηση, για το υποτιθέμενο «καλό» των παιδιών τους. Οι πλείστοι όμως, για το «πρεστίζ» και για το ότι είναι ασήμαντο έξοδο γι’ αυτούς, το Ιδιωτικό σχολείο…

  Αυτή η οικονομική αιμορραγία, φτάνει τα 10 – 15 χρόνια «σπουδών» του σχολείου, γεγονός που δεν θα το άντεχε ο οποιοσδήποτε, σε τόσο βάθος χρόνου.

  Είναι τελείως διαφορετικό, τα 100 – 150.000€ για ιδιωτική εκπαίδευση, απ’ το νηπιαγωγείο μέχρι το απολυτήριο Λυκείου, από την επιλογή κάποιου, κάποτε, να προσφύγει στο ιδιωτικό θεραπευτήριο, για μια εγχείρηση, που θα γινόταν ανέξοδα στο ΑΧΕΠΑ, εάν όχι στην Φλώρινα, (αν εξαιρέσουμε το παράνομο «φακελάκι» - «δώρο» των 500 – 1.000 – 2.000€ στον γιατρό της εμπιστοσύνης του).

  Φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε ότι δεν επικροτώ την μοναδική αυτή Ελληνική πρακτική – αθλιότητα… μιλάω για τα μεγέθη των ποσών που ξοδεύει κάποιος, αποφεύγοντας κρατικές δομές.

  Έτσι λοιπόν, καταλήγω στο ότι άδικα στοχοποιήθηκε ο βλοσυρός, αλλά συμπαθής υπουργός, Νίκος Φίλης, απ’ τα κλαψουρο – κάναλα, που σε συγχορδία, για μέρες, προοιώνιζαν τον επερχόμενα Αρμαγεδδώνα με το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση και την ατάκα του υπουργού, ότι πρόκειται για «πενταροδεκάρες».

  Είπε απλά το αυτονόητο, όπως και ο βουλευτής Σεβαστάκης, που λίγο ξεκάρφωτα αλλά αληθινά ανέφερε ότι τα μέτρα …δεν θίγουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ!!

  Μόνο, που η αλήθεια πολλές φορές, δεν πρέπει να εκστομίζεται στην πολιτική. Έτσι μαθαμε ως τα τώρα…

  Όμως, αυτοί οι ίδιοι ψηφοφόροι στις εκλογές έδειξαν και σχεδόν πάντα το δείχνουν, την οικονομική τους ταυτότητα, καθώς και τα κόμματα που στηρίζουν.

  Έξω από πολιτικολογίες και λαλίστατες παπαρολογίες, οι κάλπες προδίδουν την ταυτότητα, την πεμπτουσία των παρατάξεων, ενώ οι ίδιες αυτές, προσπαθούν να μπερδέψουν τον πολίτη, με αναφορές στην πολυσυλλεκτικότητα τους και τις γενικόλογες φανφάρες, για τη στήριξη τους στους πολίτες, ανεξαρτήτως του βάρους του πορτοφολιού τους.

  Κι αν στο Αμύνταιο, το Λέχοβο, τη Κέλλη, τον Φανό, το Γκούγκοβο δεν βγαίνει άκρη –αφού περίπου όλοι, λίγο πολύ στο ίδιο καζάνι βράζουμε οικονομικά-, στη Φιλοθέη, το Ψυχικό, την Εκάλη, τη Γλυφάδα, το Αιγάλεω, το Πέραμα, τη Κοκκινιά, τον Κορυδαλλό, οι κάλπες βροντοφωνάζουν ξεκάθαρα, ότι υπάρχουν κόμματα που ψηφίζουν οι πλούσιοι και κόμματα που στηρίζουν οι φτωχοί…

  Κι επειδή, εδώ δεν πρόκειται για συμπάθειες ποδοσφαιρικών ομάδων, αλλά για θέσεις πολιτικές, ιδεολογικές, ιστορικές, για την ουσία δηλαδή της πολιτικής που απλά περιγράφεται σαν Δεξιά – Κέντρο – Αριστερά, είμαι πολύ περίεργος να ‘βλεπα πως θα αντιδράσουν τα κλαψουρο – κάναλα, αν η κυβέρνηση έβαζε ΦΠΑ 50% στο σούσι και 5% στο σουβλάκι! Και μαζί τους φυσικά, ν’ άκουγες τις θέσεις των κομμάτων.

  Λογικά, τα κόμματα που ψηφίζονται απ’ τους καταναλωτές … σουσίου, θα ‘πρεπε να σηκώσουν …ατμό για τη φορολογική λαίλαπα, που ενέπεσε στους αγαθούς ψηφοφόρους τους, των οποίων οι παππούδες μπορεί να τρώγαν τυρόγαλο παπάρα και για λαχανικό, το εύγευστο ωμό κρεμμύδι, αλλά τώρα, τα ευγενή βλαστάρια τους εξελίχθηκαν σε γκουρμεδιάρηδες ολκής, αφού τα τελευταία 50 χρόνια αφαίμαξαν σαν δράκουλες, το αίμα της ψωροκώσταινας, κι απέκτησαν χούγια πολυτελείας.

  Είναι μια άδικη θέση για μερίδα συνελλήνων αυτή, αλλά, όλοι γνωρίζουμε ότι ζούμε σ’ ένα άδικο καθεστώς Αστικής Δημοκρατίας.

  Σύμφωνα με τις πρακτικές κι τη κοσμοθεωρία αυτής της Δημοκρατίας –που δεν είναι το τέλειο, αλλά το πιο συνηθισμένο πολίτευμα-, μπορούμε όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, να κοιμηθούμε ελεύθερα σ’ ένα παγκάκι της πλατείας Συντάγματος. Ισότιμα, χωρίς διάκριση, χωρίς εξαίρεση.

  Το πρόβλημα θα προκύψει, κι οι διακρίσεις, όταν ζητήσουμε δωμάτιο και κρεβάτι, εμείς οι πολλοί, στο διπλανό ξενοδοχείο, Μεγάλη Βρετανία… εκεί, παύει η προηγούμενη ισότητα –του παγκακιού- που αποκτήθηκε με πολύ αγώνα και θυσίες κάποτε από κάποιους, κι αρχίζουν τα ναι μεν, αλλά. Και κοστίζει τόσο…

  Γι’ αυτό, δεν πιστεύω στη μπαρούφα …Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων…

  Εκτός, αν καταργηθούν με νόμο οι κοινωνικές τάξεις, όπως το ‘κανε λεκτικά εκείνος ο αρειμάνιος υπουργός Εργασίας του Καραμανλή, ο Λάσκαρης, γύρω στα ’75 – ’78, που είπε την αμίμητη ατάκα… Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις!

  Ίσως, επειδή υπάρχουν πολλοί πονηροί και πάμπολλοι αφελείς…