Το Περισκόπιο, η αδερφοποίηση με τον Δήμο Καραβά και μια σειρά απίστευτων συμπτώσεων…

(Γράφει ο "Χειρουργός" στο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί…)

  Πριν 2 εβδομάδες, κάθισα να γράψω για την στήλη «Χειρουργείο» στο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ένα μικρό κείμενο για τις επιτυχίες του Αμυνταίου.

  Αφορμή ήταν η τελευταία επιτυχία του Γυμνασίου Αμυνταίου, με τις πολλαπλές βραβεύσεις του στον πανελλήνιο (σε Ελλάδα, Κύπρο και Διασπορά) διαγωνισμό, με θέμα το: «Δεν Ξεχνώ» και την Κύπρο.

  

  Εκείνη την ώρα σκέφτηκα να ανακοινώσω το ευχάριστο νέο στον ιστότοπο του Δήμου Καραβά, εκφράζοντας ταυτόχρονα την μεγάλη μου αγάπη για την Κύπρο, αφήνοντας μόνο το ονοματεπώνυμο, χωρίς να αφήσω περαιτέρω στοιχεία επικοινωνίας.

  Να σημειώσω εδώ, ότι ο Δήμος Καραβά δεν είναι ένας συνηθισμένος δήμος. Οι δημότες του δεν έχουν συγκεκριμένη έδρα διαμονής. Μένουν σε όλη την Κύπρο. Έχουν όμως κοινό τόπο καταγωγής: Τον Καραβά, που είναι μια κωμόπολη στη κατεχόμενη Κύπρο. Είναι ένας «απόκληρος» Δήμος με συμβολική ύπαρξη.

  Μετά από λίγες ημέρες λοιπόν, βρέθηκα στην Κύπρο, στα πλαίσια ενός Ευρωπαϊκού Προγράμματος, το οποίο ήταν άσχετο με τον Καραβά και την αδελφοποίηση του με το Αμύνταιο.

  Σύμπτωση 1^η:

  Στην Λευκωσία, βρέθηκα καλεσμένος για δείπνο στο σπίτι μιας καλής φίλης που έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην αδελφοποίηση του Δήμου Αμυνταίου με τον Δήμο Καραβά της Κύπρου, την συνδημότισσά μας, Άννα Κούρρη και τον φίλο γιατρό, που έτυχε και ήταν εκεί την ίδια ημερομηνία με μένα.

  Την επόμενη ημέρα έφυγα για ένα κεφαλοχώρι στο όρος Τρόοδος για την συμμετοχή της «Εν Γνώσει» στο πρόγραμμα που με έφερε στην Κύπρο.

  Σύμπτωση 2^η:

  Την επόμενη ημέρα, επισκέφτηκε ο Δήμαρχος Καραβά κος Γιάννης Παπαϊωάννου, την κα Κούρρη.

  Σύμπτωση 3^η:

  Μέσα στην όλη συζήτηση, είπε ο Δήμαρχος στην κα Κούρρη ότι αυτός μαζί με τους νέους του δήμου Καραβά απ’ όλη την Κύπρο, έχουν συνάντηση στο ίδιο χωριό που είχα ήδη πάει εγώ!

  Σύμπτωση 4^η:

  Πληροφορήθηκε λοιπόν ο Δήμαρχος ότι θα βρίσκεται στο ίδιο χωριό ένας δημότης από το Αμύνταιο, ονόματι Άρχοντας Δημήτρης.

  Τότε, αναφώνησε ο κος Παπαϊωάννου ότι: «Αυτόν τον Άρχοντα τον αναζητούσαμε για να τον ευχαριστήσουμε για τα νέα που μας έστειλε» και όλες οι συμπτώσεις εκπλήρωσαν το συμπαντικό τους πεπρωμένο.

  Η συνάντηση στο χωριό Αγρός του βουνού Τρόοδος, είχε όλα τα στοιχεία για να χαραχτεί στην μνήμη μου: Ενθουσιασμό, έκπληξη, συγκίνηση, αμοιβαία εκτίμηση.

  Στο δείπνο που είχε οργανωθεί για την συνάντηση των νέων του Καραβά, οι αδερφοί της Κύπρου έδωσαν σε μένα, τον αδελφικό συμπολίτη τους, την θέση του τιμώμενου προσώπου, δίπλα στον Δήμαρχο, κι ας μην είχα κανέναν θεσμικό ρόλο δίπλα του. Το μόνο «θεσμικό» που κουβαλούσα μαζί μου ήταν η αγάπη για την αδελφική πατρίδα.

  Η εμπειρία στην Κύπρο; Απίστευτη! Οι Κύπριοι ακούνε Ελλάδα και αγαλλιάζει η ψυχή τους. Σημαίες της Ελλάδας δίπλα στην Κυπριακή, βρίσκονται στις εκκλησίες, στα μαγαζιά, στα σπίτια, ακόμα και στο ξενοδοχείο που έμεινε η αποστολή της Εν Γνώσει!

  Δεν Ξεχνώ τον αδελφό πλέον Γιάννη Παπαϊωάννου, όπως, Δεν Ξεχνώ και όλους τους υπόλοιπους από τον Καραβά, τον Αγρό, την Λευκωσία.

  Δεν Ξεχνώ την Κύπρο…