Κλείνει το Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ»;

  Επιτρέψτε μου, αγαπητοί συνάδελφοι, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις με το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό σας.

  Άραγε κλείνει το Στρατόπεδο «Παπαπέτρου»;

  Μακάρι να μην επαληθευτούν τα όσα  δυσοίωνα δημοσιεύονται αλλά φοβάμαι ότι αυτή τη φορά τα περιθώρια αναδίπλωσης είναι στενά.

  Στο σημείο που φτάσαμε βέβαια μας έφεραν πέραν της κρίσης, καθώς πολλά χρόνια τώρα κυκλοφορούν αντίστοιχα σενάρια, κυρίως η ολιγωρία των τοπικών φορέων, ήτοι:

α. Η ανυπαρξία των βουλευτών του νομού, οι οποίοι στο θέμα «Σκιαδοπούλου» έτρεξαν όσο μπορούσαν και τα κατάφεραν, αλλά για το «Αμυνταιάκι» ούτε στο ελάχιστο, ειδικότερα δε του βουλευτού της ΝΔ ,του οποίου σημειωτέον η εκλογική του βάση είναι η λεκάνη του Αμυνταίου! β. Η αδιαφορία του ιεράρχη Φλώρινας που ενήργησε όπως οι προηγούμενοι (δεν ενήργησε δηλαδή).

γ. Η απουσία του δήμαρχου Αμύνταιου που είτε εφησυχασμένος από τις άκυρες διαβεβαιώσεις των Επιτελών του, οι οποίοι θήτευσαν σε μεγαλόσχημες θέσεις, είτε απορροφημένος από τις «πολύπλοκες» άλλες δραστηριότητες του, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και διαβεβαίωνε την τοπική κοινωνία περί του αντιθέτου (εύχομαι για το καλό του τόπου να δικαιωθεί).

δ. Η απόλυτη ολιγωρία του εμπορικού συλλόγου, που από τους πρώτους θα δεχτεί τις επιπτώσεις του "κλεισίματος" και κυρίως του προέδρου του, που ως περιφερειακός παράγοντας έχει επιπλέον ευθύνες και που όπως ακούγεται έχει και φιλοδοξίες για δημοτικός παράγοντας (φοβερή επιλογή).

ε. Η αδιαφορία της περιφερειακής διοίκησης Φλώρινας, η οποία συνέδραμε τον αγώνα των Φλωρινιωτων αλλά όχι και των Αμυνταιωτων, μιας και θεωρούνται μάλλον χαμηλότερης προσοχής και ιδιαιτέρως συμβούλων πρωταγωνιστών στην περιφέρεια και με άριστη γνώση στρατιωτικών σχεδιασμών και συμπεριφορών, οι οποίοι αναλώθηκαν σε αθλητικές επιδείξεις και σε δημόσιες σχέσεις.

  Αποτελέσματα όλων αυτών;

- Να γράψει η ιστορία πως ένα από τα παλαιότερα στρατόπεδα της Ελλάδας έκλεισε επί των ημερών τους!

- Να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η ήδη παραπαίουσα τοπική οικονομία.

- Να απομονωθεί ακόμη περισσότερο η περιοχή, αφού για πολλά  χρόνια έγινε γνωστή μόνο από τους στρατιώτες και αξιωματικούς που κατά καιρούς υπηρέτησαν εδώ.

- Να χαθεί η συμβολική αξία, που αυτό επιτελούσε για την βαλλόμενη και για ορισμένους εύθραυστη εθνική συνείδηση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

  Τον κώδωνα του κινδύνου τον χτύπησαν ορισμένοι αλλά έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν «Κασσάνδρες» και γραφικούς και «διαρκώς αντιπολιτευόμενους», αλλά ας ακούσουν έστω τώρα.

  Η ανάγκη μας καλεί όλους, πέραν προσωπικών και μικροπολιτικών συσχετισμών, να ενωθούμε με τις Κασσάνδρες και όλοι μαζί εν τη ενώσει, να προσπαθήσουμε να σώσουμε ο,τι μπορεί να σωθεί, αλλιώς η ντροπή και δυστυχώς και τα πραγματικά δεινά που θα επιφέρει το κλείσιμο του στρατοπέδου θα βαραίνουν για πάντα τους ολιγορήσαντες πρωταγωνιστές του.

Πάνω απ’ όλα ο τόπος μας, η πατρίδα μας.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Πλάτωνας Αθηναίος