Απέραντη αλληλεγγύη κι ένα μεγάλο respect!

Στην φωτιά της Πόλης ή της İstanbul, καμία σημασία δεν έχει...

  Σημασία έχει ότι εκεί ο κόσμος είναι στον δρόμο, μέρες τώρα και δέχεται την απίστευτη καταστολή ενός αυταρχικού κράτους. Ανάμεσα στις εικόνες της καταστολής, υπάρχουν εικόνες που ίσως αξίζουν περισσότερο από τα δακρυγόνα. Είναι εικόνες που δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του διαδηλωτή και όχι αυτό που θέλουν να δείξουν οι διάφοροι Αλαφούζοι, οι Μουρούτηδες κλπ…

  

Haydi Barikata λοιπόν…

Ν’ αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Η ομορφιά δεν έχει έλεος. Δεν την κοιτάζεις, αυτή σε θωρεί και δε συγχωρεί…

Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περηφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια.

Κι ύστερα χάθηκα μακριά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας.

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών είμαστε μες στο δικό μας κόσμο…

….Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει….

…Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα….

…Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα…

….Κι αυτό που θέλω να σου πω το πιο όμορφο απ’ όλα, δε στο ‘χω πει ακόμα….

απ' την εξέγερση στον γάμο, μια Taksim δρόμος…

Παντού Taksim παντού Αντίσταση

Δε χύνουν δάκρυ μάτια πού συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές
δε σκύβουν το κεφάλι οι μαχητές

κρατάν ψηλά τ᾿ αστέρι με περηφάνια

Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι μέσα στο θαύμα που βουλιάζει

Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται πρώτοι οι τελευταίοι

….Ένα είναι το σύνθημα που όλους μας ενώνει…