Διακοπές στην πόλη. Η Σαλονίκη των καρντάσηδων…

Γράφει ο Α.Θ.Ρ.

(Από την έντυπη έκδοση του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ)

  Απολαμβάνω εξαιρετικά τις διακοπές στην πόλη. Κι όταν λέω πόλη, εννοώ την όποια μεγαλούπολη. Στην πράξη όμως, αναφέρομαι στη Σαλονίκη.

 Διακοπές σημαίνει ζέστη, ήλιος, καλοκαίρι και ψιλοαποχαύνωση. Κι ο ιδρώτας να τρέχει –χωρίς να δουλεύεις- και να στάζει στο έδαφος.

  Όταν δεν φυσάει το θεϊκό μελτεμάκι, που αναταράζει ιδίως Αύγουστο – Σεπτέμβριο τον Θερμαϊκό και ανεβάζει ριπές δροσερού θαλασσινού αέρα –σαν οικολογικός ανεμιστήρας- στις κάθετες οδούς, απ’ την παραλία μέχρι τα κάστρα.

  Διακοπές σημαίνει, γύρες σε δροσερά – σκιερά πεζοδρόμια και πλατείες γεμάτες τουρίστες και ξέγνοιαστους χασομέρηδες.

  Η πιο ωραία μου εκδρομή είναι ένα τριήμερο στην «τριτοκοσμική», τώρα, Αθήνα. Μια βδομάδα στο μαγικό Λονδίνο…

  Διόλου με συγκινούν απάτητα ακρογιάλια κι ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα. …Εκτός απ’ το παγκόσμια γνωστό ηλιοβασίλεμα της Οίας.

  Όταν ζεις στην «ερημιά» της επαρχίας, δεν σου λείπουν τα … Ζαγοροχώρια ή η Γαύδος, άλλα ζητά η ψυχή σου. Κόσμο, βαβούρα, κίνηση. Την κοσμοχαλασιά και τα χαχανητά της γεμάτης ταβέρνας στην πλατεία.

  Ελλάδα σημαίνει ήλιος, θάλασσα, ταβέρνα, χαβαλές και κέφι. Αυτό έχουμε, αυτό πουλάμε. Και είναι, μαζί με τα Αρχαία μας, ένα ακτύπητο πακέτο χρυσοφόρο, απ’ τα μοναδικά στον κόσμο.

  Η Σαλονίκη των παοκτσήδων, της καφετερίας και του φραπέ, που στην Αθήνα έγινε φρέντο.

  Η Σαλονίκη του Δήμαρχου Μπουτάρη, που έδωσε μια ελπίδα, έναν άλλο αέρα, μια άλλη εικόνα, απ’ αυτή που είχαμε, του έως τώρα κατεστημένου της πόλης.

  Η εναλλακτική και διόλου δεδομένη εικόνα του Μπουτάρη, δένει απόλυτα με την ιστορικά πολυπολιτισμική, Βαλκανική, μεσογειακή Σαλονίκη.

  Στη Σαλονίκη του «λαϊκού» Πανίκα Ψωμιάδη, πρώην νομάρχη, τώρα Περιφερειάρχη, της ΤιVι, των εγκαινίων, γενεθλίων, γάμων, βαφτίσεων, κηδειών και λοιπών μυστηρίων…

  Του Ψωμιάδη, που μαζί με τον άλλο γίγαντα τον Παπαθεμελή, έχουν πάρει εργολαβία την σωτηρία της Μακεδονίας και των Μακεδόνων, απ’ τους φοβερούς «Μακεντόντσι» που θέλουν να μας κάνουν μια χαψιά, χάπ!!

  Τη Σαλονίκη του Άνθιμου, που το, από άμβωνος, κήρυγμά του, γίνεται για τα κανάλια κι όλους εμάς που είμαστε αραχτοί στο σαλόνι και όχι για τους πιστούς του.

  Τη Σαλονίκη, που είτε μας αρέσει είτε όχι, -εμένα μου αρέσει-, είναι πατρίδα του Κεμάλ Ατατούρκ! Κι όταν ο Τρεμόπουλος των Οικολόγων, Ευρωβουλευτής τώρα, είπε παλιότερα να δώσουν μια οδό στο όνομα του, μόνο που δεν τον έδειραν.

  Η Σαλονίκη, η πατρίδα του μεγαλύτερου ποιητή της Τουρκίας, του Ναζίμ Χικμέτ!

  Η Σαλονίκη του Αβραάμ Μπεναρόγια και της FEDERATION. Από τις πρώτες σοσιαλιστικές εργατικές οργανώσεις στην Ευρώπη και πρώτη στα Βαλκάνια.

  Ο Εβραίος Μπεναρόγια, γεννήθηκε στην Βουλγαρία. Νέος ήρθε στη Σαλονίκη και δούλευε τοπογράφος κι εκδότης εφημερίδας. Υπήρξε ιδρυτής της FEDERATION και της σημερινής ΓΣΣΕ της Ελλάδας.

  Στη Σαλονίκη, η πρωτομαγιά του 1909(!!!) γιορτάστηκε μ’ εντυπωσιακή εργατική παρέλαση στους δρόμους της και συνθήματα: «Ζήτω το προλεταριάτο», «Ζήτω το Διεθνές Εργατικό κίνημα»!

  Η εφημερίδα της FEDERATION έβγαινε σε τέσσερις γλώσσες! Ελληνικά, Ισπανο-Εβραϊκά, Τουρκικά και Βουλγάρικα(!), για τους πολυεθνικούς κατοίκους της κοσμοπολίτισσας, τότε, Σαλονίκης.

  Οι Τούρκοι εξόρισαν τον Μπεναρόγια στη Σερβία. Οι Έλληνες, αργότερα, στα νησιά του Αιγαίου!! Πέρασε κι επιβίωσε απ’ τα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και το 1945 ήρθε στη Σαλονίκη.

  Το 1947 εγκαταστάθηκε στο Ισραήλ, όπου έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πέθανε το 1978.

  Η Σαλονίκη, η πατρίδα του ιδρυτή του κράτους του Ισραήλ, Μπεν Γκουριόν.

  Η Σαλονίκη που γέννησε το «κίνημα των Νεοτούρκων» ενάντια στη φεουδαρχία του Σουλτάνου και που ξεκίνησε με σύνθημα «Ζήτω η ελευθερία» και «Γενική αμνηστία», για όλους τους αντάρτες των υπόδουλων λαών που δυνάστευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

  Εδώ, στη Βίλλα Αλλατίνη, φυλακίστηκε ο τελευταίος Σουλτάνος, ο Αβδούλ Χαμίτ ο Β’.

  Στη Σαλονίκη, η βάση της εξέγερσης του «Ίλιντεν» του 1903. Κατά βάση Βουλγάρων ενάντια στον Τουρκικό ζυγό (ψευδοεπανάσταση τη λένε οι δικοί μας).

  Έτσι ή αλλιώς, η ιστορία ξεκινάει στη Σαλονίκη από ομάδα Βουλγάρων μαθητών της πόλης, που στήσανε ανατρεπτική οργάνωση με την επωνυμία «Βαρκάρηδες».

  Οι «Μακεντόντσι» τους θέλουν για δικούς τους… Προχώρησαν, λοιπόν, σε εκτεταμένες βομβιστικές ενέργειες, βύθισαν την πόλη στο σκοτάδι. Βούλιαξαν ένα γαλλικό ατμόπλοιο που ήταν στο λιμάνι. Στη διάρκεια των ανατρεπτικών εκδηλώσεων σκοτώθηκαν πάνω από 50 άτομα στην πόλη. Συνελήφθηκαν κι εκτελέστηκαν τέσσερα ηγετικά μέλη της οργάνωσης.

  Η εξέγερση του «Ίλιντεν», ξεκίνησε του Προφήτη Ηλία στα μέρη μας, μέχρι το Μοναστήρι. Άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς Μακεδόνες, Βούλγαρους, Τούρκους κι έβγαλε αντάρτες στα βουνά.

  Ο ηρωικός Κώττας ξεκίνησε τη δράση του, με τη συμμετοχή του, στην εξέγερση του «Ίλιντεν». Έκαψε ένα σταθμό Χωροφυλακής Τούρκικης στην Πρέσπα. Ο Κώττας υπήρξε ο πιο γνωστός και ηρωικός αγωνιστής, τα χρόνια εκείνα, σ’ όλη τη Μακεδονία!!

  Μετά την εξέγερση του «Ίλιντεν», δραστηριοποιήθηκε η Ελληνική πλευρά, με αποστολή απλών αξιωματικών, συνδέσμων στη Μακεδονία, που ξυπνούσε από 500 χρόνια σκλαβιάς.

  Τα ελληνικά Προξενεία Σαλονίκης και Μοναστηρίου υπήρξαν οι σύνδεσμοι Ελλάδας – Μακεδονομάχων.

  Η Σαλονίκη, που υπόδουλη το 1912, ο Ελληνικός της πληθυσμός έρχεται τρίτος, μετά τον Τουρκικό, τον Εβραϊκό και μπροστά απ’ τον Βουλγάρικο!!

  Η απογραφή του 1913 –ελεύθερη πλέον- δίνει: Εβραίοι 61.439, Τούρκοι 45.867, Έλληνες 39.956, Βούλγαροι 6.263, λοιποί ξένοι 4.364!

  Το 1916 αλλάζει δραματικά ο συσχετισμός Έλληνες 68.205, Εβραίοι 61.400, Μουσουλμάνοι 30.000, Βούλγαροι 1.800, λοιποί ξένοι 4.000!

  Αυτά δεν τα γράφει η «κακομοίρα» Ρεπούση, που πέσανε να τη φάνε οι μυγιάγγιχτοι «Ελληναράδες». Επίσημα βιβλία τα γράφουν.

  Η Σαλονίκη της ΑΝΤΑΝΤ, της Κυβέρνησης του Βενιζέλου. Η Σαλονίκη, η Αντιβασιλική!

  Η Σαλονίκη η προσφυγομάνα, που δέχθηκε το 1922–’24, 100.000 πρόσφυγες!! 

  Η Σαλονίκη με τους καπνεργάτες και το προοδευτικό προσφυγικό στοιχείο, που έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία.

  Η Σαλονίκη, που έζησε αναίμακτη ΕΑΜοκρατία, με προστάτη τον Μάρκο Βαφειάδη, τον πιο γνήσιο λαϊκό ηγέτη της Αριστεράς.

  Η Σαλονίκη της αντιπαροχής, που κτίστηκε στο «άρπα κόλα» πάνω στην αρχαία πόλη, έτσι, χωρίς διόλου ενοχές κι αιτίους.

  Η Σαλονίκη του παρακράτους, του Γεντί Κουλέ, των τραμπούκων, κυρίαρχων για δεκαετίες, φονιάδες του Σαράφη, του Ζεβγού, του Λαμπράκη, του Χαλκίδη.

  Αυτή η προσφυγομάνα μεγαλούπολη, που πάντα ήταν ένας φυλετικός αχταρμάς, δέχτηκε τελευταία νέο κύμα νέο-προσφύγων από Καύκασο και Γεωργία, μεταλλάσσεται, επεκτείνεται, αλλάζει χαρακτήρα, αλλά πάντα την διακατέχει το κόμπλεξ απέναντι στο «Αθηνοκεντρικό κράτος». Αυτό το ανόητο μεμψίμοιρο κλαψουροτράγουδο που όλα τα δικαιολογεί, το καλλιέργησαν έντεχνα πολιτικάντηδες της συμφοράς, τύπου Ψωμιάδη και Βελόπουλου, που χρόνια στέλνει στη Βουλή και την Αυτοδιοίκηση.

  Μετά απ’ αυτό, οι εξίσου ανόητες κολακείες: «Σαλονίκη πύλη των Βαλκανίων», «Νύφη του Βορρά», «Ερωτική πόλη»!, «Συμπρωτεύουσα» κι άλλες τέτοιες σάχλες. Και σαν από έθιμο και αγγαρεία, κάθε Σεπτέμβρη κουβαλιέται όλο το γκουβέρνο με τις ορντινάτσες του, όλο το λοιπό πολιτικό σύστημα και ακούμε διάφορα ωραία και κοινότυπα, που όλο και λιγότερους κάθε χρόνο ενδιαφέρουν…

  Η Σαλονίκη της νιότης μας, μ’ όλα τα συμπαρομαρτούντα και παρελκόμενα… και τα σου-μου-του της νιότης, κολλητοί με τον Στάϊο και τον Τζόλε…

  Σ’ αυτήν, σαν από έθιμο κι εγώ, κάνω καλοκαιριάτικες διακοπές κάθε χρόνο και πολύ τις χαίρομαι.

  Ο μισός της, αν όχι περισσότερος πληθυσμός της, έχει το εξοχικό του στη Χαλκιδική και Ιούλιο – Αύγουστο έτσι ξαλαφρώνει η πόλη από τη συμφόρηση, την κυκλοφορία, το πάρκινγκ, την ένταση των υπόλοιπων 10 μηνών του χρόνου, το ίδιο φυσικά και η Αθήνα.

  Βαρυφορτωμένες βιτρίνες με δελεαστικές τιμές και μαυρισμένες, κι όλο και με λιγότερα ρούχα, πελάτισσες όλο πρόκληση και ηδυπάθεια, σαν μισολειωμένο παγωτό…

  Λαϊκές αγορές, φορτωμένες, μ’ όλα τα αγαθά της πλούσιας γης της Μακεδονίας, με τιμές που σε προκαλούν και προϊόντα που λάμπουν.

  Η βραδινή περαντζάδα στην ατέλειωτη παραλία της, όπου ανέξοδα κι ανθρώπινα βολτάρουν οι Σαλονικιοί, είναι μοναδική και ψυχοθεραπευτική κοινωνική εκδήλωση.

  Οι κοντινές της παραλίες, ολοκάθαρες, φιλικές, χωρίς χρυσοπληρωμένες ομπρέλες και ξαπλώστρες, χωρίς τη λεζάντα και πρόκληση του νεοπλουτίδη…

  Την ίδια στιγμή, στα Πευκοχώρια, την Καλλιθέα, τα Πολύχρονα, γίνεται το «έλα να δεις». Στριμωξίδι, ατελείωτα αυτοκίνητα, αναμονή στο ταβερνάκι και όλη η ψυχοπαθολογία της πόλης.

  Σε πανοραμική φωτογραφία της Σαλονίκης του 1917, μέσα στο μουντό χρώμα της πόλης, διακρίνονται να τρυπούν προκλητικά το θολό ουρανό, γύρω στους επτά τεράστιους μιναρέδες Τούρκικων τζαμιών. 50 τζαμιά είχε επί Τουρκοκρατίας η πόλη. Εδώ και δεκαετίες, μόνο ένας μισογκρεμισμένος μιναρές, στη Ροτόντα, υπάρχει στην πόλη.

  Ευτυχώς για μας κι όλο τον πολιτισμένο κόσμο, οι βάρβαρες ορδές των Οθωμανών, πριν 560 χρόνια, όταν κυρίευσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, δεν είχαν το ίδιο μίσος και φανατισμό για κάθε ξένη μ’ αυτούς θρησκεία και πολιτισμό κι έτσι γλύτωσαν οι πανέμορφες Βυζαντινές εκκλησίες, με βασίλισσα την Αγία Σοφιά, που είναι μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού.

  Τα χρόνια της βάρβαρης Γερμανικής κατοχής, 49.048 Εβραίοι της Σαλονίκης οδηγήθηκαν σαν πρόβατα στα στρατόπεδα του Άουσβιτς, του Μπιργκενάου, του Μπέργκεν – Μπέλσεν.

  Η Εβραϊκή περιουσία λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς και τους «Έλληνες» συνεργάτες τους.

  Το Εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης ξηλώθηκε και στο χώρο του κτίστηκε το Πανεπιστήμιο!!!

  Θυμάμαι ακόμα τις ταφόπλακες από μάρμαρο, με Εβραϊκά γράμματα, που γίναν πεζοδρόμια στα πάρκα του Πανεπιστημίου.

  Με τις ταφόπλακες των Εβραίων, ντύθηκε με μάρμαρα ο περίβολος του Αγίου Δημητρίου!

  Δυστυχώς, αυτά τα έκαναν Έλληνες, όχι κατακτητές βάρβαροι.

  Η ευγένεια, η κουλτούρα, ο πολιτισμός, η μόρφωση, ο χαρακτήρας ενός λαού, φαίνεται κύρια στην αντιμετώπιση και συμπεριφορά του απέναντι στον αλλόδοξο, το ξένο, τον κυνηγημένο, τον αδύνατο και στον σεβασμό των ιερών και οσίων του.

  Μακάρι, τη ζωφόρο του Παρθενώνα, να μην την πείραζαν πρώτα βέβηλα χέρια φανατικών – νεοφώτιστων στη νέα θρησκεία κι ας τα ‘κλεβε κάποιος έμπορας Έλγιν, να θαυμάζονται αιώνια, έστω και μακριά απ’ τον τόπο τους, στο όντως, όμως, μοναδικό Βρετανικό Μουσείο.

  Τα σπασμένα χέρια, πρόσωπα των αρχαίων αγαλμάτων, δεν τα έκαναν αρχαιοκάπηλοι. Φανατικοί μισαλλόδοξοι τα έκαναν, στο όνομα της δικής τους πίστης και θρησκείας.

  Αν δεν δούμε τα λάθη μας στην πορεία της ιστορίας και βαυκαλιζόμαστε με γλυκερές ιστοριούλες ένδοξων σελίδων, θα επαναλαμβάνουμε τα ίδια και χειρότερα και θα χάνουμε φίλους και συμπάθειες, που τόσο χρειαζόμαστε.

  Μόνο που η αυτογνωσία και η κριτική θέλει θάρρος και αγάπη για την αλήθεια, το δίκαιο, την αντικειμενικότητα – όσο αυτό είναι δυνατό.

  Φυσικά, την κύρια ευθύνη για το εθνικο-λαϊκιστικό παραμύθι του «περιούσιου αλλά αδικημένου Ελληνικού Λαού», την έχει διαχρονικά η πολιτική μας ηγεσία, που τρέμοντας το πολιτικό κόστος, μεγαλώνει κακομαθημένα «παιδιά» με ανόητα παραμύθια, που κάνουν τους ξένους να γελάνε σε βάρος μας, πλέον φανερά.

  Κι ας έγραφε ο Σολωμός πριν 200 χρόνια, ότι: «Εθνικό, είναι, ότι είναι αληθινό»…