Το νέο βίντεο της ομάδας του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ...
Αφιερωμένο στους κακούς ανθρώπους! Σε αυτούς που φέρονται και στα σκυλιά σαν στους συνανθρώπους τους…)
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ...
1η εβδομάδα. Σήμερα είμαι ηλικίας μιας εβδομάδας. Τι χαρά να είμαι μέρος αυτού του κόσμου…
1ος μήνα. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική μητέρα.
2 μηνών. Σήμερα µε χώρισαν από τη μητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζει το ίδιο καλά µε τη µαµά µου.
4ων μηνών. Έχω μεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραβάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν μερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «μικρά αδερφάκια». Παίζουμε πολύ, τραβάνε την ουρά µου κι εγώ τους δίνω µμικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.
5 μηνών. Σήμερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωμένη επειδή ούρησα µμέσα στο σπίτι. Όμως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό.. Επίσης, κοιµάµαι στο χωλ. Στενοχωρήθηκα πολύ γι’ αυτό!
8 μηνών. Είμαι ένα πολύ χαρούμενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνομαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευμένος… Νομίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική µου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου, σκάβοντας στο χώμα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιμάζουν να µου μάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγματα που κάνω να είναι εντάξει!
12 μηνών. Σήμερα έγινα ενός έτους. Είμαι ένας ενήλικος σκύλος. Όμως τα αφεντικά µου λένε ότι μεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!
13ων μηνών. Σήμερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κουνηθώ, να βρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να βρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε επιτηρούν και ότι είμαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω τίποτε απ’ όσα µου συµßαίνουν.
15 μηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα… Με κρατάνε συνέχεια κλειδωμένο στη βεράντα. Αισθάνομαι πολύ µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά µου δεν µε θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν βρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου..
16 μηνών. Σήμερα µε έβγαλαν από τη βεράντα. Ήμουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε είχε συγχωρέσει. Ήμουν τόσο χαρούμενος που χοροπήδαγα από ενθουσιασμό. Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα! Κατευθυνθήκαμε προς τον δρομο και άξαφνα, σταμάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα έξω, χαρούμενος, γιατί σκεπτόμουν ότι θα περνάγαµε τη µέρα µας στην εξοχή. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιμένετε!» – γαύγισα. Με ξέχασαν… Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναμη µου. Η αγωνία µου μεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαβαίνω, ενώ δεν µμπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασμα και αυτοί δεν σταματούσαν, ότι µε είχαν εγκαταλείψει!
17 µηνών. Έψαχνα μάταια να βρω το δρόμο για να γυρίσω σπίτι. Είμαι µόνος και αισθάνομαι χαμένος. Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα βάθη της ψυχής µου. Εύχομαι να µε υιοθετούσαν. Θα ήμουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όμως, αυτοί απλά λένε: «καημένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».
18 μηνών. Πριν από µμερικές ημέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά μικρά και µμεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και µια ομάδα από τα μικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σημαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και, έκτοτε, δεν µμπορώ να δω καθόλου µε αυτό το µάτι.
19 μηνών. Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν. Τώρα είμαι πολύ αδύνατος και αδύναμος και η όψη µου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.
20 μηνών. Κινούμαι µε εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία. Σήμερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόμο, µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόμο, όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεμάτο ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε. Εύχομαι να µε είχε σκοτώσει! Όμως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω µου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και μόλις µε τεράστια δυσκολία μπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόμου. Επί δέκα µέρες έχω μείνει εκτεθειμένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή βροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν μπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκομαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόμη και το τρίχωμα µου µμαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «μην πλησιάζεις». Είμαι σχεδόν αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναμη από τα βάθη του σώματος µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου..
Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω. «Καημένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε.. Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούμπησε και είπε: «Λυπάμαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε να βγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία».
Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στα µμάγουλα της, συμφώνησε. Όσο καλύτερα µμπορούσα, κούνησα την ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη βοήθεια της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεμα.
Ενώ αισθανόμουν το ελαφρύ τσίµπηµα της βελόνας, πριν από αυτόν τον µμακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε κανείς;».
«Δεν μπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσμο όμως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσμος».
Διαδώστε το όπου μπορείτε, (οχι για τη δουλειά μας... αυτη ειναι η δουλεια μας!). Ούτε μόνον σ’ αυτούς που θα συγκινηθουν, αλλά κυρίως σ’ αυτούς που κάποτε ίσως και να εγκατέλειπαν ένα σκυλί στον δρόμο…
Υ.Γ: Τα «βαρελόσκυλα» ή «σκυλιά των βαρελιών», είναι σκυλιά που ζουν δεμένα σε σκουριασμένα βαρέλια (τα οποία λειτουργούν ως τα “σπίτια” τους), εγκαταλελειμμένα σε μέρη όπου υποτίθεται ότι διέρχονται κοπάδια αιγοπροβάτων προκειμένου να αποτρέψουν τη διέλευσή τους. Η χρήση αυτή των σκυλιών συνιστά μια απάνθρωπη μεταχείριση.
Το βίντεο προσβλέπει στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση, ώστε να συμβάλλουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο και στα μέτρα των δυνατοτήτων του, στην εξάλειψη του φαινόμενου...
(idea by: Μανικάκος-παραλληλογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.