…Αυστηρά πασοκικόν!

Τι θα λέγατε να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά; Και να πούμε αλήθειες;

Γράφει η Τάνια Ιω. Γραμματικού

  Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Ανδρέας! Από τότε γέμισε ο τόπος Παπανδρεϊκούς! Αγνούς παρθένους πασόκους (με την καλή έννοια), άπειρους (και άβγαλτους και κατά χιλιάδες) Παπανδρεϊκούς! Ρομαντικούς, αριστερούς, αντιδεξιούς, φερέλπιδες, ορεξάτους, φανατικούς. Το …πασοκόμετρο (με την καλή έννοια) στα τέρματα!

  Στη συνέχεια γίνανε διάφορα κακά πράγματα που δε θα θελα να αναφερθώ, ενδιάμεσα ο Ανδρέας πέθανε και κει που έλεγες πως ο Παπανδρεϊσμός εκφυλίζεται, την ίδια στιγμή που οι πασόκοι (πάντα με την καλή έννοια) γίνανε πια στελέχη ολκής οι περισσότεροι, μπασμένοι και φτασμένοι πια με επιρροή, έμπειροι σαν από καιρό, φτάσαμε αισίως στο 2004.

  Πάρε άλλο ένα ΝΤΟΥ (από παντού, να χεις να πορεύεσαι) παπανδρεϊσμού! Έτσι για να παθαίνουν  απανωτά εγκεφαλικά οι οχτροί! Ο Παπανδρέου ο νεώτερος λοιπόν το 2007 κέρδισε το μελοντικό Ηγέτη..

  Η πλατφόρμα του Γιώργου, που ‘ναι και στη μόδα η λέξη, κέρδισε και στις εθνικές εκλογές το 2009. Η πλατφόρμα που ξεσήκωσε και τον πλέον απογοητευμένο όσον αφορά την αριστερή επιρροή σε σχήματα εξουσίας!  Κι ας τους να λενε πως εξαπάτησε τον κόσμο με το ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, μεταξύ μας είμαστε συντροφοι, ναι;;; Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά! Ας μείνουμε όμως στο πασοκικό γίγνεσθαι.

  Στο δεύτερο κύμα ήμουν και γω! Τσιμπήσαμε στο άκουσμα της συμμετοχικής δημοκρατίας, στο τέλος του κράτους – λάφυρο, τις μεταρρυθμίσεις με σήμα τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, την αναδιανομή του πλούτου, των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρώπη των λαών, νιώσαμε πολίτες του κόσμου, τέτοια!

Κάποιοι δεν είχαμε ιδρυτικά πιστοποιητικά του ’74, και σίγουρα κανείς μας δεν ήθελε να αποκτήσουμε πασοκικές αγκυλώσεις στο μέλλον. Πασοκικές, με την κακή έννοια αυτήν τη φορά. Με αυτήν την ΠΑΣΟΚΙΛΑΣ! Το πασοκικό εκείνο προνόμιο που χαρίζεται, κληρονομείται και τεμαχίζεται!!! Και που επι 30 περίπου συναπτά έτη, στο τέλος της μέρας επιβραβεύεται!

  Μικρά ανθρωπάκια που ζούσαν σε παράλληλη διάσταση με κείνη που το Κίνημα παρήγαγε και εφάρμοζε Πολιτική! Από το μακρινό 80, μέχρι και τώρα που μιλάμε. Ξύπναγαν και κοιμόντουσαν έχοντας στο μυαλό τους ΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ: να νιώθουν ισχυροί, ενώ δεν είναι! να χειραγωγήσουν! να πάρουν τις κάλπες σπίτι τους! να «πειράξουν» τις λίστες διορισμού! να …παρέμβουν!

Που ήταν και συνεχίζουν να είναι εσωστρεφείς, μέσα στην αρτηριοσκλήρωση και τη φοβικότητα, που θέλανε το ΠαΣοΚ κλειστό, ελεγχόμενο και ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ!

  Που είχαν πρόσβαση στα γραφεία των Νομαρχιακών Επιτροπών ανά την Επικράτεια και αντί για παράδειγμα, να κοινωνήσουν με τους πολίτες την προσπάθεια των τελευταίων δύο ετών για τη διάσωση της χώρας, κλειδαμπάρωναν τα γραφεία και τρέχαν και αγανακτούσαν (στην καλύτερη περίπτωση) στην πλατεία! Χρεώνοντας φυσικά την κατάντια – απαξίωση του Κόμματος στον Παπανδρέου!

  Που θεωρούν εαυτούς εκλογική πελατεία και κάνουν τα πάντα να συντηρούνται ως τέτοια!

  Που στηρίζουν τον Πρόεδρο, τον όποιο Πρόεδρο, μέχρι να τους εγγυηθεί την κομματική τους παρασιτική επιβίωση, αλλιώς…

  Και επειδή, όσο γραφικοί και να φαντάζουμε εμείς οι Προεδρικοί, επιμένουμε πως η μόνη πλατφόρμα που ακόμα είναι έτοιμη να τύχει εφαρμογής είναι αυτήν του Παπανδρέου! αυτήν που πολιτικοποίησε τους πολίτες τούτης της χώρας, κι ας ΜΗΝ το έχουν όλοι καταλάβει ακόμα! Αυτήν του ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, άσχετα αν κανείς ΔΕΝ την ακούμπησε ακριβώς για να συνεχίζουν να υπάρχουν …στις Ελβετίες και στις τσέπες των ισχυρών συμφερόντων!

  Για μας λοιπόν τους …Ταλιμπάν του Προέδρου, η δικαίωση Παπανδρέου για τις μεγάλες αποφάσεις που κλήθηκε να πάρει τα τελευταία δυο χρόνια αναλαμβάνοντας ΜΟΝΟΣ του την ευθύνη, είναι στάση ζωής! Έχοντας ξορκίσει την αγωνία της υποψηφιότητας και διατηρώντας πάντα το προνόμιο να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον υγιή πολιτικό προσανατολισμό μέσα σε έναν πολιτικό φορέα βουτηγμένο στην πασοκίλα, έχουμε διαλέξει πρώτη θέση στο έργο και περιμένουμε!

Όποιος λοιπόν κάνει ξανά την υπέρβαση, θα τύχει και της στήριξης μας!
…αλλιώς ας σωπάσει για πάντα!!!!

Τάνια Ιω. Γραμματικού

πιο Προεδρικιά ΔΕ γίνεται!