Στημένο παιχνίδι…

Του Α.Θ.Ρ. (Στο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Το Λονδίνο, μια πόλη 8 εκατομμυρίων, είναι χτισμένο με τούβλα και κατοικείται σε διώροφα με ημιυπόγειο, Βικτωριανά, παμπάλαια σπίτια, σχεδόν στο σύνολό του. Εκτός απ’ το κέντρο που βλέπεις πολυκαταστήματα, 3-4-5 ορόφων και μοντέρνα ξενοδοχεία με περισσότερους ορόφους.

  Πιστοί φανατικά στην παράδοση, όπως όλοι οι βορειοευρωπαίοι, έσωσαν το χρώμα και την αισθητική της πόλης τους και ζούνε σε συνθήκες ανθρώπινες, μέσα σε μεγαλούπολη, που έχει όμως όλα τα αγαθά της φύσης, της παράδοσης, του περιβάλλοντος (οι αλεπούδες, τα σκιουράκια στις αυλές των σπιτιών, είναι σαν τα δικά μας αδέσποτα σκυλιά).

  Τρεις – τέσσερις ουρανοξύστες δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης, ορατοί από παντού, φωτισμένοι τη νύχτα, δηλώνουν την παρουσία και επικυριαρχία τους στο χαμηλοκτισμένο Λονδίνο.

  Ασυζήτητα ψηλότεροι απ’ το Big Ben, τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και το κοινοβούλιο, με φωτισμένη τη φίρμα του ιδιοκτήτη στην κορυφή τους, ο καθένας.  … CITY BANK, HBCS BANK, SCOTLAND BANK …και τα σκυλιά δεμένα… εδώ είμαστε κύριοι, σαν να λένε. Πάνω από βασιλιάδες και φεουδάρχες, κοινοβούλια και κατοικίες φτωχών και πλούσιων. ΒΑΝΚ! Είμαστε πάνω απ’ όλους.

  Οπουδήποτε αλλού στο κέντρο των μεγαλουπόλεων βλέπεις καθεδρικούς μεγαλοπρεπείς ναούς με πέτρινα καμπαναριά ή τορνευτούς μιναρέδες ή παγόδες του Βούδα, στο Λονδίνο, το μήνυμα –θεός- δύναμη – εξουσία, είναι ΒΑΝΚ… τέλος.

  Δίχως την εγκυρότητα οικονομικών σπουδών στα γραφόμενα μου, θα προσπαθήσω, έστω και παραδοξολογώντας, να ερμηνεύσω το προκύψαν ζοφερό οικονομικό μας παρόν και μέλλον.

  Σ’ εκείνα, τα φωτισμένα μέρα – νύχτα, αμέτρητα γραφεία των ουρανοξυστών του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, της Ζυρίχης, της Φρανκφούρτης, του Τόκυο, μπροστά στις οθόνες των κομπιούτερ, μιλιούνια Golden Boys φτιάχνουν σενάρια, σχέδια, προγράμματα, υποθέσεις για το παρόν και μέλλον κρατών, Λαών, κοινωνιών. Πουλάνε, αγοράζουν, ποντάρουν, αναβαθμίζουν ή ρίχνουν στα τάρταρα, συκοφαντούν, στοχοποιούν, αποσταθεροποιούν.

  Και το άυλο χρήμα, σαν αέρας, πηγαινοέρχεται άοσμο, άχρωμο, άγευστο, σαν «πνεύμα», παρασέρνοντας όμως στο πέρασμα του όνειρα, ζωές, νιάτα σε αδιέξοδα και απεγνωσμένα γηρατειά.

  Συνομωσιολογώντας, λοιπόν, δεν μπορώ –όσο κι αν θέλω- να εξηγήσω, πως αυτοί οι «Εβραίοι» τσιφούτηδες – προτεστάντες, σύμμαχοι, μας δάνειζαν χρόνια ολόκληρα απλόχερα και με μηδαμινά επιτόκια, που θα παρέσερναν κι έναν σφικτό νοικοκύρη, όχι μόνο εμάς, τύπους large κι ανορθολογιστές;

  Πιστεύετε να μην γνώριζαν ότι μια χώρα που δανείζεται για να συντηρείται, σ’ ένα επίπλαστο επίπεδο ζωής, κάποτε θα καταποντιστεί απ’ το βάρος των χρεών της;

  Σε κάθε λογικό μπαίνουν «ψύλλοι στ’ αφτιά του» ότι του «στήσανε παιχνίδι», όταν βλέπει αναδρομικά τέτοια μεγαλοσύνη και χουβαρνταλίκι, από ανθρώπους, ορθολογιστές, που «το σκατό τους το κάνουν παξιμάδι»!

  Λέτε αυτοί οι μανιώδεις με την οργάνωση και τις μετρήσεις να μην γνώριζαν ή να εξαπατήθηκαν για το «ποιόν» των δανειζόμενων τους;

  Δεν έβλεπαν τα ξέχειλα με μεζεκλίκια τραπέζια στις χασαποταβέρνες, τις ψαρούκλες, τις αστακομακαρονάδες στις ψαροταβέρνες, όταν στο διπλανό τραπέζι οι Αγγλο-Γαλλο-Γερμανοί τη βγάζουν με αγγουρο-ντοματοσαλάτα;

  Τις βίλες, τις μεζονέτες, τις αμαξάρες, τις κουκλάρες, όλα μεγάλα, γκλαμουράτα και στιλάτα;

  Δεν βλέπανε που πήγαιναν οι επιδοτήσεις, τα προγράμματα αναδιάρθρωσης, της Ε.Ε.;

  Θα ’ναι κάποιος βλάκας αν πιστεύει ότι τους ξεγελάσαμε εμείς οι «έξυπνοι» με «φτιαγμένα» στατιστικά, που παρουσίαζαν τριώροφα χωράφια για ν’ αγοράσουμε τρακτέρ 500 άλογα!!!

  Δεν βλέπανε την αποβιομηχάνιση της χώρας και την ανάπτυξη ενός τερατώδους εισαγωγικού εμπορίου, που τροφοδοτούσε μια αδηφάγα κατανάλωση;

  Δεν βλέπανε τη μεταμόρφωση ενός Λαού που από παραγωγός έγινε life style, χορευτής χορού κοιλιάς, stylistas, αεριτζής, παπάρας και διάσημος, στα δεκάδες μοδάτα περιοδικά;

  Ένας Λαός που από κιμπάρης έγινε καραγκιόζης;

  Δεν βλέπανε ότι αγοράζαμε κρέας, γάλα, πατάτες, κρεμμύδια, φακές, ρεβίθια, από Ευρώπη και Αμερική; …Μόνο λάδι και σταφίδα δεν καταφέραμε να εισάγουμε!

  Οι μετανάστες μας, που χρόνια μας στήριζαν με το συνάλλαγμα τους, ήδη γύρισαν στην πατρίδα. Οι ναυτικοί μας, που άλλοτε γέμιζαν τα βαπόρια, τ’ άφησαν στους Φιλιππινέζους, τους Κινέζους, χάσαμε έτσι τους πιο υγιείς μας εθνικούς πόρους.

  Δεν βλέπαμε ότι οι υπέρμετρες παραγγελίες οπλικών συστημάτων, αεροπλάνων, υποβρυχίων –ίσιων ή γυρτών- κάποτε θα μας λύγιζε οικονομικά;

  Ότι ο υπέρμετρος αριθμός των δημοσίων Υπαλλήλων, οι προκλητικές αμοιβές των ΔΕΚΟ, οι υπέρμετρες φαρμακευτικές δαπάνες, οι σπατάλες, οι μίζες, η ρεμούλα, η λαφυραγώγηση, θα μας κάνουν μπαταξήδες όταν έρθει ο λογαριασμός πληρωμής των δανείων.

  Όλα τα είχε η Μαριορή, οι Ολυμπιακοί της έλειπαν, για να γίνουν άλλα 4,5 δις € τα φέσια που είχαμε φορεμένα κι έφταναν μέχρι τους αστραγάλους.

  Το έλλειμμα μας το δημοσιονομικό, χρόνο με το χρόνο αβγάτιζε, μαζί με τα χρέη, κι ήθελε επιπλέον δάνεια για να υπάρχουμε σαν «κράτος – βιτρίνα», βαυκαλιζόμενοι ότι είμαστε μέσα στους 26-27 πλουσιότερες χώρες του κόσμου! Τρομάρα μας!!

  Η χειρότερη μας κατάντια, νομίζω, είναι σήμερα να ζητούμε και να παίρνουμε σαν ζήτουλες δάνεια – βοήθεια τελείως ξεδιάντροπα, όχι μόνο απ’ τους πλούσιους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, αλλά και από πολύ φτωχότερες χώρες της Ε.Ε. (Εσθονία, Λιθουανία, Σλοβακία, Τσεχία)!! …βοηθήστε τον αόμματο…αόματοοος… μ’ εκείνον τον μοναδικό Φωτόπουλο στο «Κάλπικη λίρα» του Τζαβέλα! Όνομα και πράμα, κάλπικη λίρα! Ζητιανιά, καπατσοσύνη, ψευτιά, τεμπελιά, τσαχπινιά κι αδιόρθωτη ελαφρότητα!

  Νομίζω ήταν προφήτης ο Τζαβέλας για την περίπτωση μας. Ζήτουλες να σώσουμε το τομάρι μας, το διαμέρισμα, το εξοχικό, τις διακοπές, τη διπλή σύνταξη, το αφορολόγητο εισόδημα, το ψεύτικο επίδομα, τη σύνταξη της πεθαμένης πεθεράς!

  Ε! λοιπόν όσο πιστεύω, είχαμε όλοι μας, γκουβέρνο και Λαός, ευθύνη τεράστια για το σημερινό μας κατάντιο, άλλη τόση ευθύνη υπάρχει, σ’ όσους στήσανε ένα παιχνίδι – πυραμίδα- σε βάρος μας. Κάτι που μοιάζει με το αλλοτινό παιχνίδι του χρηματιστηρίου. Τις «πυραμίδες» των τραπεζών του Μπερίσα, τα χαμηλότοκα κι απερίσκεπτα στεγαστικά των ΗΠΑ, που παρέσυραν στην παγίδα τους τον κόσμο.

  Το προσφερόμενο καρώτο ακολούθησε το ρόπαλο, κατακέφαλα, σε κεφάλια δικαίων και αδίκων! Το ρόπαλο είναι τα απαιτούμενα πολλαπλασιαζόμενα με ατελείωτα επιτόκια, χαμηλότοκα δάνεια – καρώτα, που με χαρά «παντελονιάζαμε»…

  Πως αλλιώς το «κεφάλαιο» θα έβρισκε ευκαιρία και δικαιολογία να καταργήσει θεμελιωμένα από δεκάδες χρόνια εργατικά δικαιώματα, αν δεν έφτανε ο κόμπος στο χτένι… αν όλοι, δεν πειθόμασταν ότι χανόμαστε, καταποντιζόμαστε, σβήνουμε;

  Τέλος κι ο θεός βοηθός. Το παιχνίδι είναι στημένο, αριστοτεχνικά δεμένο κι από κάθε πλευρά δουλεμένο, εκεί, στους ουρανοξύστες του Λονδίνου…

  Κι έχει στοχοποιημένο έναν ανεπρόκοπο, κακομαθημένο Λαό, που έμαθε να ζει με δανεικά, που έπαιρνε από φιλεύσπλαχνους κυρίους, που του τα έδιναν τελείως αθώα για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα τους και τώρα ζητάνε πίσω το πολλαπλασιασμένο με τοκογλυφικό επιτόκιο, παραδάκι.

  Μάλιστα…

  Κι άντε, αφού δεν μπορείτε να μας τα δώσετε όλα, τα αυγατισμένα χρωστούμενα, σας κουρεύουμε με τη χοντρή μηχανή το χρέος, να έχουμε να παίρνουμε 30 τόσα χρόνια…τέτοια καλά κι ωραία. Μάλιστα…

  Μου βγήκε το άρθρο, κουκουέδικο, Τσιπρικό και Καρατζαφερικό, όμως, κι αυτή η διάσταση έχει βάση και δεν πρέπει να την αγνοούμε και να πιστεύουμε, χωρίς άλλη σκέψη, ότι μας σφυρίζει το ιερατείο των Τραπεζιτών, σπεκουλαδόρων, της υφηλίου. Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι κυρίαρχος στις αγορές χρόνια τώρα και μας δίνει τον ρυθμό. Raousss!!

  Έναν φίλο είχαμε, τον Στρος Καν, που θα γινόταν Πρόεδρος της Γαλλίας, αλλά τον φάγανε οι γκόμενες… φτού!!!

  Πριν από χρόνια, τραγουδούσε ο μεγάλος ροκάς μας, ο Παπακωνσταντίνου ο Βασίλης, όχι ο Κοζανίτης…

«…Το παιχνίδι είναι στημένο,

κι από πριν ξεπουλημένο…

Ελλάς! Τι θα γίνει φίλε μου με μας»!!

  Υπάρχει όντως ένα αγωνιώδες –έξω απ’ την πλάκα- ερώτημα, στα χείλη και τις ψυχές όλων… Τι θα γίνει φίλε μου με μας!!

  Κι αν εμείς λόγω ηλικίας την σκαπουλέρνουμε, ενώ φταίμε για τα χάλια, το ερώτημα μένει για τα παιδιά μας…

 …τι θα γίνει φίλε μου, με τα παιδιά!!!