(Από την έντυπη έκδοση του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ)
Η άμμος στην κλεψύδρα της οικονομικής μας κατρακύλας, που αντανακλά στο επίπεδο της ζωής μας, τη χρονιά που ανέτειλε, φτάνει στο πάτο. Τα ψέματα ευτυχώς ή δυστυχώς τελειώνουνε…
Τη χρονιά αυτή οι Mayas, ο Νοστράδαμος και οι διάφοροι αλαφροΐσκιωτοι του κόσμου, όρισαν σαν τέλος του κόσμου όλου!
Για το τέλος του κόσμου δεν ξέρω, για το τέλος της τσαχπινογαργαλιάρας Ελλαδίτσας υπάρχουν άπειρα σημάδια, που μόνο αφελείς ή αδιόρθωτα αισιόδοξοι δεν βλέπουν…
Βέβαια, πάρα πολλοί πιστεύουν τις μπούρδες των Mayas, του Λεφάκη, της Λίτσας Πατέρα, τις παρλαπίπες της κάθε μουρλής που κονομάει λεφτά πουλώντας αέρα κοπανιστό, σαν να βρισκόμαστε ακόμη στα χρόνια του Βαβυλώνιου Ναβουγοδονόσορα! Κάποιοι αποδίδουν το κακό που μας βρήκε σε μια διεθνή συνωμοσία – εδώ κολλάει τέλεια το «Εβραϊκή». Άλλοι σε «κακό μάτι», σε ζήλεια που διακατέχει τους Φραγκο-Σαξο-Τεύτονες για τους αλανιάρηδες νότιους Ευρωπαίος, με κορύφωση τους «εκλεκτούς του θεού», Έλληνες!
Κάποιοι στο «κισμέτ», το πεπρωμένο της Ελλάδας, που όλο πεθαίνει κι όλο απ’ τις στάχτες ανασταίνεται. Κάποιοι στην απύθμενη βλακεία και ανευθυνότητα που χαρακτηρίζει πατρικίους και πληβείους τη μεταπολιτευτική μας Ελλάδα.
Αλλά, αν οι πολιτικοί μας κι εμείς το πόπολο, έχουμε κάποια ελαφρυντικά, αφού οι μεν εξαργύρωναν το ψέμα της ευμάρειας με ψήφους κι εμείς παραβλέπαμε σκόπιμα ότι τρώγαμε από δανεισμένο «μέλι», εκείνοι που είναι τελείως αδικαιολόγητοι, είναι οι επιστήμονες οικονομολόγοι. Ο Προβόπουλος, ο Παπαδήμος, οι καθηγητάδες των οικονομικών σχολών που γνώριζαν τα στοιχεία, τα δεδομένα και σιωπούσαν.
Ευθύνη έχουν και οι δανειστές μας, που μας δάνειζαν απλόχερα κι απερίσκεπτα. Εσείς θα δανείζατε έναν ανεπρόκοπο, σπάταλο, λεχρίτη, που δανείζεται για να τρώει, να πίνει και μοστράρει, σαν λόρδος στην πιάτσα;
Όταν ένα κράτος μονίμως δανείζεται για να συντηρείται σ’ ένα επίπλαστο επίπεδο ευμάρειας και διογκώνει συνεχώς το δημόσιο χρέος του, σε τι ελπίζει για την αποπληρωμή του που συσσωρεύεται τοκογλυφικά, χρόνο με το χρόνο;
Εκτός αν κάποιοι είχαν ενδείξεις για ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και το παίζαμε τόσα χρόνια, εμίρηδες αντί για κακομοίρηδες.
Ένα κράτος, που χρόνο με το χρόνο, έχανε τη παραγωγικότητα του, την ανταγωνιστικότητα του, την ικανότητα σε νέες καινοτόμες δράσεις κι επενδύσεις, μόνο αναλφάβητος στα οικονομικά θα σιωπούσε και δεν θα ούρλιαζε Ε! Ε! Ε! καταρρέουμε, βουλιάζουμε!!!
Εκτός αν, που σίγουρα έτσι είναι, τρώγαν απ’ το δανεικό μέλι και οι καθηγητάδες και οι σοφοί οικονομολόγοι μας και κάναν την αδιάφορη πάπια…
Άλλωστε φάνηκε ότι το πάρτι της διαφθοράς ήταν τεράστιο και στα Πανεπιστήμια, όπου εννοείται γεννιέται η γνώση, η έρευνα, η ηθική, η πρωτοπορία μιας κοινωνίας.
Το απόστημα, που χρόνια μάζευε το βρωμερό του πύον της σαπίλας, ακόμα δεν έχει σπάσει, δεν έχει ξεθυμάνει.
Η ρεμούλα, η αδιαφάνεια, η ανευθυνότητα, η ατιμωρησία, έχει παραλύσει ό,τι αποκαλούμε οργανωμένο κράτος, γι’ αυτό και τα όποια μέτρα, που όντως είναι σκληρά για το μέσο πολίτη, δεν φέρνουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα και κάναν τους «Τροϊκανούς» να τραβάν τα μαλλιά τους.
Ο μαθηματικός τύπος της πιάτσας, του 40 – 40- 20, κυριαρχεί στις λιγδιάρικες συναλλαγές (40 θα κερδίσεις εσύ ο ελεγχόμενος, 40 εγώ ο ελεγκτής και 20 θα δώσουμε στο κράτος, αντί για 100 που θα έδινες)!!! Χε, χε, χε!
Η μούχλα της διαφθοράς κι αναποτελεσματικότητας έχει διαβρώσει τον σκελετό, αυτού που λέγεται Ελλάς.
Η κατεδάφιση και το κτίσιμο ενός νέου υγιούς οργανισμού ίσως είναι η μόνη αποτελεσματική λύση, σ’ ότι αποκαλούμε Νεοελληνικό κράτος και κοινωνία.
Πασαλείμματα κι επιδιορθώσεις σ’ ένα ερείπιο, απλώς καλύπτουν και μεταθέτουν το πρόβλημα στον επόμενο χρόνο. Μια θεραπεία Shock, επώδυνη αλλά ριζική, σαν την εξαγωγή του σάπιου δοντιού, είναι ό,τι χρειάζεται στην παρούσα φάση.
Χωρίς κλάψες κι αναφιλητά, με σφιγμένες γροθιές κι αποφασιστικότητα, αν έχουμε έστω λίγη ακόμα τσίπα κι έννοια για τις επόμενες γενιές…
Το ημερολόγιο πρέπει να γυρίσει 30 χρόνια πίσω, μ’ ό,τι αυτό σημαίνει στο επίπεδο της ζωής μας. Κι είμαι σίγουρος ότι αυτό, είτε τώρα συντεταγμένα, είτε καταρρέοντας, αύριο θα γίνει…
Αυτό είναι το σχετικά αισιόδοξο σενάριο, γιατί πάντα υπάρχει το χειρότερο…
Η Ελλάδα έζησε και μεσαίωνα και τουρκοκρατία και κατοχή και εμφύλιο και επιβίωσε χωρίς Paradise στη Μύκονο, βίλες στην Εκάλη, club και ξενυχτάδικα στο Κιοσελέρ, το Γκορνίτσοβο, τη Μπορέσνιτσα!!
Καλή χρονιά λοιπόν κι ευτυχισμένο το 1982!
Κι ότι σαπίζει και πεθαίνει στον κόσμο, γίνεται λίπασμα για το νέο και το υγιές!
Καλή χρονιά σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.