Ερωτήσεις του 2011, που παραπέμπονται για απάντηση στο 2012…

Γράφει ο Πάροικος
(Από την έντυπη έκδοση του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ)

  Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις, τις οποίες ο καθένας γνωρίζει και κανένας δεν ξέρει να  απαντήσει. Τις μεταφέρουμε από χρόνο σε χρόνο, και ο σωρός μεγαλώνει. Αυτό πάθαμε το 2011, όταν ανήμερά του θέλαμε να ξελαφρώσουμε και ευχηθήκαμε «άιντε και του χρόνου καλύτερα», όμως καλύτερο δεν είδαμε. 

  Πολλές είναι οι αναπάντητες ερωτήσεις, αλλά πριν η σύνταξη του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ μου κόψει το κείμενο για λόγους χώρου και τον βήχα για τυχόν αυθάδεια, θα περιοριστώ σε μερικές:

- Από την πρώτη μέρα του 2011 αναρωτιόμασταν αν και τον Δεκέμβριο θα είμαστε ακόμη στην Ευρωζώνη. Ναι, είμαστε, αλλά τι θα γίνει το 2012; Δεν θα έπρεπε να σιγουρέψουμε τη συμμετοχή μας, αφού με δραχμές ούτε στη Μπίτολα μας δέχονται για ψώνια; Πώς; Ακούσαμε πρόσφατα ότι η Ευρωζώνη θα ορίσει έναν επίτροπο στις Βρυξέλλες με αποκλειστικές δικαιοδοσίες τον συντονισμό των 17 χωρών-μελών της Ευρωζώνης και ότι σε κάθε χώρα θα υπάρχει ένας εκπρόσωπος. Εμείς θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον Μίκη Θεοδωράκη σαν Ύπατο Αρμοστή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τον οποίον ούτως ή άλλως όλοι γνωρίζουν στην Ευρώπη για τη μουσική του, δυστυχώς, λίγοι για τις πολιτικές αερολογίες του.

  Λέτε να βάλει ο Θεοδωράκης πάλι τον ίδιο δίσκο στο γραμμόφωνό του, «Να φύγουν οι κατοχικές δυνάμεις της τρόικας», όταν συναντήσει τους συναδέλφους του στην Ευρωζώνη και θελήσει να απελευθερώσει την προσεχή δόση δανείου; Μισθωτοί και συνταξιούχοι στην Ελλάδα θα μείνουν μεν χωρίς λεφτά, θα έχουν όμως το κεφάλι τους ψιλά και το τραγούδι στα χείλη: η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

  Στο μεταξύ, ένας τέτοιος τομέας δράσης θέλει πολύ δουλειά, και ο Θεοδωράκης δεν θα μπορέσει να την κάνει μόνος, άρα θα χρειαστεί κι ένα επιτελικό τμήμα για τα καθημερινά. Συνεργάτριά του θα μπορούσε να οριστεί η αιώνια γραμματέας Παπαρήγα, η οποία στο θέμα Ε.Ε. έχει ξεκάθαρη γνώμη: Αποδέσμευση, κοινώς έξοδος από την Ε.Ε. Άρα αυτόματα λύνεται και η συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη. Φυσικά, η Ύπατη Αρμοστεία θα χρειαστεί κι έναν εκπρόσωπο τύπου, τη θέση του οποίου δεν επιτρέπεται να καταλάβει άλλος από τον «εύγλωττο» Τσίπρα, γιατί έχει πείρα μεγάλη να ακούει περισσότερο τον εαυτό του, παρά να τον ακούνε οι άλλοι.

  Οπότε έχουμε συγκροτήσει τη δικιά μας τρόικα, την οποία θα μπορούσαμε να αντιπαραθέσουμε ανά πάσα στιγμή στην ξένη τρόικα και έτσι να χτίσουμε σε 24 ώρες έναν δεύτερο Πύργο της Βαβέλ, μια που ο πρώτος, για λόγους αλαζονείας κι όχι λιγότερης ασυναρτησίας, χτίζεται από την εποχή του Νώε και ακόμη δεν έχει τελειώσει.

- Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου επινόησε το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», αλλά ποτέ δεν το πήρε στα σοβαρά; Απλούστατα, ήταν παμπόνηρος Οδυσσέας. Με το σλόγκαν του ήθελε να κερδίσει ψηφοφόρους, όμως να μην χάσει κονδύλια από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με τον γιο του που επινόησε το δημοψήφισμα για να ασκήσει εκβιασμό. Κι όταν είδε ότι πάτησε την πεπονόφλουδα έχασε και την πρωθυπουργία. Τώρα, οι αυλικοί του θέλουν να σώσουν όσα γίνεται και του υποδεικνύουν ευγενώς πλην σαφώς να αδειάσει την καρέκλα και να βάλει υποψηφιότητα στο Ελλαδιστάν. Εκεί θα μπορούσε μια φορά την εβδομάδα να κάνει διάλεξη περί του διεθνούς σοσιαλισμού, όπου θα χαίρεται ο ομιλητής και θα χασμουριούνται οι ακροατές - αλήθεια, τι μέρος του λόγου είναι αυτός ο διεθνής σοσιαλισμός;

  Μπορεί η Ελλάδα να κυβερνηθεί χωρίς να έχει έναν παπανδρεϊκό στη μέση των γεγονότων; Ο Γιώργος -πασίγνωστός για την αναποφασιστικότητά του-, πιστεύει όχι. Για αυτό αναβάλει και τώρα να φύγει περπατώντας και δεν υπολογίζει ότι αργότερα θα αναγκαστεί να το βάλει στα πόδια (τραγούδι των Ρόλλινγκ Στόουνς).

- Με ή χωρίς Παπανδρέου ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα; Η κυβέρνηση που έχει εντολή από τον λαό ή η ΓΕΝΟΠ-∆ΕΗ; Κάθε λίγο και λιγάκι ο Φωτόπουλος μας απειλεί ότι θα κατεβάσει τον κεντρικό διακόπτει στη ΔΕΗ, αν δεν γίνει το δικό του.

  Εντάξει, αλλά σκέφτηκε πώς εμείς χωρίς ρεύμα θα φορτώσουμε το κινητό μας για να πάρουμε είδηση πότε οι ομοιοπαθείς μας αγανακτισμένοι θα συγκεντρωθούν στην Πλατεία Συντάγματος, στην «εκ του κατά Αλαβάνου» Πλατεία Ταχρίρ; Να, όμως, που στην Ελλάδα δεν έχουμε μόνο θέμα συνδικαλιστικό αλλά και θρησκευτικό.

- Ας πάμε στη Θεσσαλονίκη, η οποία για μας είναι πολύ πιο κοντά από ότι η Αθήνα, μάλιστα όχι μόνο κάτω από το πρίσμα της χιλιομετρικής απόστασης. Εδώ, ο Άνθιμος αντί να κατεβεί στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και να αναμετρηθεί με τους ψηφοφόρους, ανέβηκε στον άμβωνα, όπου δεν υπάρχει ίχνος αντιπολίτευσης, και αναρωτήθηκε ποιος θα κυβερνήσει την πόλη.

  Απείλησε τον Μπουτάρη ότι δεν πρόκειται να είναι αυτός. Ευτυχώς, που τούτη τη φορά τα επουράνια φώτισαν του Θεσσαλονικείς, ανέδειξαν τον Μπουτάρη για καπετάνιο τους και δεν έκαναν λάθος.

  Παρεμπιπτόντως: Ο Μπουτάρης, χωρίς να θέλει να προσβάλλει κανέναν από τους οπαδούς του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», είχε θέσει σκοπό να προσελκύσει τουρίστες στον δήμο του, ιδιαίτερα από την Τουρκία και το Ισραήλ. Σκέφθηκε, λοιπόν, αφού οι δικοί μας πάνε κατά χιλιάδες στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στον Πόντο, στην Ιερουσαλήμ και στη Βηθλεέμ, γιατί να μην έρθουν κι αυτοί να δούνε τη Θεσσαλονίκη με τα αναρίθμητα μνημεία των προγόνων τους. Ούτε έναν χρόνο χρειάσθηκε για να δικαιωθεί:

  Στους πρώτους εννέα μήνες του 2011 τετραπλασιάσθηκαν οι επισκέπτες από το Ισραήλ. Συγκινημένοι επισκέφτηκαν την άλλοτε δικιά τους αγορά Μοδιάνου, τις διπλανές εβραϊκές στοές Χιρς και Σεούλ, πολλές από 50 περίπου συναγωγές, άλλοτε αμιγώς εβραϊκές συνοικίες, τη Βίλα Αλλατίνι (πρώην ιδιοκτησία Εβραίων Θεσσαλονικέων βιομηχάνων, σήμερα  έδρα της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης), το Γιαχουντί Χαμάμ (Λουτρό των Εβραίων) και τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, από όπου φορτώθηκαν χιλιάδες Εβραίοι για τα στρατόπεδα εξόντωσης των ναζί.

  Αλλά και οι Τούρκοι Τουρίστες, 65% περισσό τεροι από ότι το 2010, συγκινήθηκαν από τις επισκέψεις τους στο σπίτι όπου το 1881 γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας. Επισκέφθηκαν το Τζαμί Λεμπέτ στο στρατόπεδο Παύλου Μελά και το «Αλκαζάρ» στο κέντρο της πόλης.

  Το Γεντί Κουλέ (Επταπύργιο), το Μπέη Χαμάμ (Λουτρά Παράδεισος) από το 1444, το Πασά Χαμάμ και το Γενί Χαμάμ αναπόλησε στους Τούρκους τουρίστες την καθημερινότητα των προγόνων τους στη Θεσσαλονίκη.

  Είδαν τον Λευκό Πύργο, το σύμβουλο της Θεσσαλονίκης, σαν να ήταν ένα κομμάτι από τον εαυτό τους, αφού κτίσθηκε επί Οθωμανών και χρησίμευσε σαν φυλακή για τους  Γενίτσαρους.

  Κοντά στην εξαίσια προβολή της Θεσσαλονίκης στην Τουρκία και στο Ισραήλ «Μάνα εξ ουρανού» φάνηκαν οι τουρίστες μέσα στην κρίση που περνάμε για ξενοδόχους, εστιάτορες, περιπτερούχους, ταξιτζήδες, τουριστικούς πράκτορες και κάθε λογής μαγαζάτορες της πόλης του Θερμαϊκού.

- Τελευταία ερώτηση, που οπωσδήποτε πρέπει να μεταφέρουμε στο 2012: Τι θα κάνουμε τώρα που ο Σαμαράς έφαγε τη γλώσσα του και είπε γραπτώς το ναι στο μνημόνιο και τα συνημμένα του; Ξεγυμνώθηκε αυτός, ντροπιαστήκαμε εμείς, γιατί μέχρι χθες τον θαυμάζαμε σαν τον μεγάλο αγωνιστή πατριώτη, σαν τον μοναδικό που μας υποσχόταν για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας ότι δεν πρόκειται να υποκύψει.

  Το ερώτημα πότε τέλος πάντων θα επιβληθεί ο νόμος στο άγριο παρκάρισμα στο Αμύνταιο και πότε θα εκκαθαριστεί η λαϊκή αγορά από τυχοδιώκτες - πωλητές αναβάλλω άλλη μια φορά για του χρόνου. Ελπίζω μέχρι τότε δήμαρχος και αστυνομία να τα έχουν βρει και να πάψουν να επικαλούνται το «νίπτω τας χείρας μου», αποποιούμενοι κάθε ευθύνη για τόσο απλά πράγματα.

  Ελλάς το μεγαλείο σου, βασίλεμα δεν έχει! Μάλλον αυτός πρέπει να είναι ο λόγος που τα καταφέρνεις, μια τόσο μικρή χώρα που είσαι να ανέχεσαι τόσο μεγάλους αρχηγούς! Ελλάς το φιλότιμό σου δεν το γνωρίζει άλλη χώρα. Αυτός είναι ο λόγος που η λέξη αυτή δεν μπόρεσε να μεταφραστεί σε καμία γλώσσα του κόσμου. Γιατί μόνο με φιλότιμο εξηγείται η στάση σου να μην έχεις ακόμη γεννήσει έναν δεύτερο Κρόνο να καταπίνει τα δικά του παιδιά - του τύπου Παπανδρέου, Παπαρήγα, Τσίπρα, Αλαβάνου και Σαμαρά.

  Χρόνια πολλά, άιντε και του χρόνου καλύτερα.