Γιώργο Λιάνη, προσγειώσου…

 Γράφει ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ - 

(Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ)

 Επισυνάπτω τη δήλωση του Γιώργου Λιάνη στο ραδιόφωνο του Αντέννα:

«Είμαι υπέρ της κατάργησης των προνομίων, είναι εξοργιστικό το θέμα των επιτροπών, είναι εξοργιστικό το θέμα της ασυλίας, όμως την ίδια ώρα το να πούμε ότι καταργούμε τη σύνταξη του βουλευτή θέλει μια περίσκεψη. Πόσα χρόνια με ξέρετε σαν δημοσιογράφο; Θέλετε να μάθετε τι σύνταξη πήρα από το δημοσιογραφία; 1100 ευρώ, νομίζετε εσείς ότι αν καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη μπορώ να ζήσω με τα 1100 ευρώ όταν πληρώνω 1500 ενοίκιο για το σπίτι μου και 1300 στο γραφείο μου;».

  Κύριε Λιάνη, μήπως θα πρέπει να συνέλθετε λίγο; Ζείτε μήπως κάπου αλλού εκτός Ελλάδος; Μήπως αιθεροβατείτε;

  Αυτήν την εποχή μόνο οι τυχεροί παίρνουν 1100 ευρώ σύνταξη. Κι εσείς αντί να σωπάσετε μια κι έχετε σοβαρότατες ευθύνες που κατήντησε η χώρα μας στάβλος, όντας 20 χρόνια βουλευτής, έχετε το θράσος να βγαίνετε και να υπερασπίζεστε τη (μελλοντική) βουλευτική σας σύνταξη όταν συμβάλατε κι εσείς στο πετσόκομμα των συντάξεων όλων των υπολοίπων!

  Κι αν εσάς δεν σας φτάνουν τα 1100 ευρώ της δημοσιογραφική σας σύνταξης για να πληρώσετε το ενοίκιο των 1500 ευρώ της οικίας σας, να έρθετε να μείνετε στο δικό μου! Κι αν τυχόν νιώσετε άβολα στο ταπεινό μου σπίτι των 200 ευρώ ανά μήνα, θα φύγω να μείνω με τους γονείς μου, μπας και γλιτώσω τα έξοδα.

  Και άμα συνεχίζετε να ζορίζεστε οικονομικά, θα σας βοηθήσω και γω με κατιτίς. Εξάλλου σας χρωστάω μια εξυπηρέτηση, μια και με υπηρετήσατε για 20 συναπτά έτη στο κοινοβούλιο συμβάλλοντας στη σημερινή ευημερία αυτής της χώρας.

Υ.Γ. Σας αφιερώνω κύριε Λιάνη έναν λόγο που εκφώνησε ο Καποδίστριας στην Δ’ Εθνοσυνέλευση.

«Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της. Εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».