Η στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την απολιγνιτοποίηση - Κέρδη & ζημίες…

 Του Μιχάλη Ραμπίδη

   Ένα μεγάλο λάθος του, της βίαιης απολιγνιτοποίησης, προσπαθεί να δικαιολογήσει και να διορθώσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με ανεπαρκή επιχειρήματα και μέτρα.  Όμως το ΜΑΥΡΟ δεν γίνεται ΑΣΠΡΟ…

   Μέσα από τους «πέντε απλούς κανόνες για την πράσινη μετάβαση» ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στους Financial Times στις 21 Οκτωβρίου 2025 είπε ότι η πράσινη συμφωνία της ΕΕ βρίσκεται σε καμπή. Οι υψηλές τιμές ενέργειας δεν αφήνουν περιθώρια για επιβαρύνσεις στις οικονομίες μας με επιπρόσθετα κόστη…

   Συγκεκριμένα στο 5ο σημείο τόνισε ότι η πράσινη μετάβαση δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό… Δεν μπορούμε να επιμείνουμε σ’ αυτή την πορεία. Η απανθρακοποίηση είναι ζωτικής σημασίας, αλλά δεν συνιστά τον μοναδικό στόχο. Εάν πρέπει να αποδεχτούμε ορισμένες εκπομπές για κάπως μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ώστε να σώσουμε τις βιομηχανίες μας ή να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή ας έχει…

   Δεν ξεχνάμε ότι στις 23 Σεπτεμβρίου 2019 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, στη σύνοδο κορυφής για το κλίμα, είπε ότι «στόχος μας είναι να κλείσουμε όλες τις λιγνιτικές μονάδες παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (Η/Ε) μέχρι το 2028 (επανήλθε για να κλείσουν το 2026), μολονότι είμαστε μεγάλος παραγωγός λιγνίτη»!!!

   Δεν θα σταθούμε μόνο στην εντελώς απροετοίμαστη τεχνοκρατικά & οικονομικά πρότασή του πρωθυπουργού  για απολιγνιτοποίηση, δίχως  εισηγήσεις ειδημόνων, χωρίς καμία διαβούλευση.

   Στο χαμηλό αποτύπωμα εκπομπής ρύπων της Ελλάδας παγκοσμίως (τότε 0,2% σήμερα 0,12%).

   Στην παραγωγή Η/Ε από ΑΠΕ που 2019 ήταν μόνο 20%, καθώς και στις πολύπλευρες οικονομικές επιπτώσεις από τις εισαγωγές  Φ. Α. -Η/Ε κ.α. 

   Θέλουμε να δούμε όμως δια καθαρού οφθαλμού τις άμεσες επιπτώσεις, γενικές και κυρίως τοπικές, από αυτή την ανέτοιμη και τελικά απερίσκεπτη όπως αποδείχθηκε πρωθυπουργική δέσμευση.

   Τί σήμαιναν οι ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη: Να κλείσουν όλες οι λιγνιτικές μονάδες ως το 2028 ή το 2026 και να περάσουμε σε καθαρότερες μορφές ενέργειας;

 Τι κερδίσαμε;

 - Μείωση ρύπανσης & εκπομπών CΟ2 με επακόλουθο  τη μείωση του κόστους των ρύπων

 - Ενίσχυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας

 - Πρόσβαση σε Ευρωπαϊκά κονδύλια για τη δίκαια μετάβαση

 Τι χάσαμε;

 - Απώλεια δυνατότητας χρήσης ντόπιου καυσίμου (λιγνίτη) με την παράλληλη απόλυτη εξάρτηση από το εισαγόμενο Φυσικό Αέριο συν μεγάλο συναλλαγματικό κόστος!

 - Αύξηση κόστους ενέργειας για ΟΛΟΥΣ του Έλληνες καταναλωτές (στο διπλάσιο περίπου, αφού τα τιμολόγια Η/Ε ενός (1) μηνός ισοδυναμούν περίπου με τους λογαριασμούς διμήνων (2) του παρελθόντος) και υπέρογκες αυξήσεις της Η/Ε στη βιομηχανία, άρα φρένο στην ανάπτυξη!

 - Τα σχέδια «δίκαιης μετάβασης» πέραν του ότι προχωρούν πιο αργά από τον ρυθμό απώλειας θέσεων εργασίας, δεν στοχεύουν στην «καρδιά» και τη λύση του προβλήματος και η διάθεση κονδυλίων πολλές φορές είναι άστοχη και σπάταλη ….

 - Χαριστική διάθεση εδαφών σε μεγαλοεπενδυτές Φ.Β. &Ανεμογεννητριών, με άστοχη και άναρχη τοποθέτηση σε γόνιμα εδάφη και απάτητα βουνά και δάση που ισοπεδώθηκαν, δίχως όφελος για τις τοπικές κοινωνίες.

 - Η παντελής έλλειψη προετοιμασίας για την απολιγνιτοποίηση, βρήκε ανέτοιμη την κρατική μηχανή για την σωστή και δίκαια εφαρμογή της λεγόμενης «δίκαιας μετάβασης», με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν ή και να μην έρθουν ποτέ οι προσδοκώμενες επενδύσεις, με αρνητικές επιπτώσεις στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας κ.α.

 - Αποβιομηχάνιση των Λιγνιτικών περιοχών (Άξονας Κοζάνης-Πτολεμαΐδας-Αμυνταίου-Φλώρινας & λεκανοπέδιο Μεγαλούπολης), με χαμένες χιλιάδες θέσεις εργασίας, χωρίς να αντικατασταθούν! Κατά συνέπεια μεγάλη οικονομική ύφεση στις συγκεκριμένες περιοχές!

 Συμπερασματικά:

 - Αναπόφευκτη η απολιγνιτοποίηση, επειδή και τα αποθέματα λιγνίτη δεν είναι ανεξάντλητα.

 - Λάθος ο ρυθμός εκτέλεσης, ο τρόπος και ο χρόνος της απολιγνιτοποίησης.    

 - Χωρίς να υπάρχει επαρκές υποκατάστατο και δίχως να προλάβουν οι τοπικές κοινωνίες να διαφοροποιηθούν, η απολιγνιτοποίηση αποδείχθηκε βίαιη.

 - Απαιτούνται σχεδιασμένες αποκαταστάσεις εδαφών, για να αναβαθμιστούν και για να ξαναγίνουν τα εδάφη των ορυχείων παραγωγικά. Μέχρι σήμερα παραμένουν ανεπαρκής.

    Ζούμε σε δύσκολες εποχές κ πρωθυπουργέ και τα βασικά αγαθά (Η/Ε) για τις ανάγκες των πολιτών και την Ενεργειακή Ασφάλεια της χώρας δεν παζαρεύονται. Η Η/Ε είναι είδος πρώτης ανάγκης για τα νοικοκυριά και την ανάπτυξη της Ελλάδας, μακριά απ’ αυτήν οι πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες.