- Αλλοτινό το γιορτινό, ένα
πρόσωπο ισκιωμένο, μ’ ένα βελούδινο πόνο φορεσιά, μακριά κοίταζε, μακριά έβλεπε
και είχε να πονέσει ακόμα κι άλλο. Για την ψυχή την άβυσσο, το χαμό & το
χάος.
- Πνιχτό ουρλιαχτό η σιωπή και
στην καταιγίδα μια λάμψη, αγέρας, σκούρο χώμα. Πνιχτά, πηχτά κομμάτια
αλλοπαρμού ο κόσμος, ο κοντά μα κι ο μακρύτερος, μιας καθωσπρέπει
πραγματικότητας, που ταλαντεύεται, αιωρείται.
- Έστριψ’ ο δρόμος… Μ΄ ένα κομμάτι ψωμί, μια καληνύχτα…
Απομεινάρια της ψυχής λιγοστά, λίγα ψίχουλα, δυο τρεις κόκκοι άμμου… Έστριψ’ ο δρόμος κι ορφάνεψαν οι ίσκιοι,
σώπασαν…
Τ’ αργοπορημένα βήματα βαριά, με
την προσποίηση μιας τρεχάλας….
- Είδωλο ήτανε η παρουσία σου,
είδωλο …. Πολύχρωμο το λιόγερμα, αυταπάτη σαν χάθηκε άξαφνα & σκόρπισε
νύχτα σ’ αλλοτινό ένα πρόσωπο γιορτής. Αργά τα βήματα βαριά, η προσποίηση μιας
τρεχάλας…
- Λαχάνιασμα χλιαρό, ένα
ξέπνοο γιατί κι ένα αντίο… Είναι
μακριά πια η φιγούρα δεν φαίνεται…
Ο δρόμος είχε στρίψει μια μέρα πριν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.