Άσμα ηρωικό και πένθιμο, για τον χαμένο κλαριντζή του Σόροβιτς…

 (Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

Πώς να σας γράψω ποίηση;

 Βαράνε οι μπετονιέρες,

 το Αμύνταιο αναπλάθεται,

 άραγε πόσες μέρες;

 Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, 

βαρκούλες ν’ αρμενίσουν,

 και τα παιδιά που φεύγουνε, 

 δε θα ξαναγυρίσουν…

 Αδειάσαν όλα τα χωριά,  

γκρεμίζονται τα κτίρια,

 αλλά εμάς μας νοιάζουνε, 

 τι λεν στα πανηγύρια…

 

 Ποιοι τραγουδάνε, τι θα πουν,  

πως θα το τραγουδήσουν,

 τι ώρα θα τελειώσουνε, 

να μας καληνυχτίσουν…

 

 Ποιοι θα χορεύουνε μπροστά,  

με τη γροθιά σφιγμένη,

 ποιος θα κοιτά απ’ τη γωνιά,  

και ποιον θα περιμένει…

 

 Λειώσανε τα πληκτρολόγια,  

μπλοκάραν τις σελίδες,

 παντού οι μάχες μαίνονται, 

όλοι είναι λοκατζήδες…

 

 Από του πάθους την ορμή 

και της ψυχής τη λάβα,

 με τούτα τα καμώματα,  

γελάει όλ’ η  Ελλάδα...

 

 Ακούγοντας τα όργανα και με φτηνή ρετσίνα,

 ξυπνάτε την επόμενη,  

και όλα φαίνονται φίνα…

 

 Πάλι θα είστε άνεργοι, 

μα εσάς ούτε σας νοιάζει,

 θα έρθει το επίδομα, 

 κουτσά στραβά σας βγάζει…

 

 Ότι είχαμε το παίρνουνε,  

μας πνίγει η ανεργία,

 το μόνο που νοιαζόμαστε  

σφύρκες* και ταπατζία*…

 

 Πολύ νταλκάς για τίποτα, 

βρέστε ιδέες φρέσκες,

 μας βλέπω ν απομένουμε εμείς και οι  λιπέσκες*!!!

 Αφτός Ο. Ταίτιος

 Βρε καλόπαιδα,

 με γυρίσατε απ’ την αποστρατεία με τα καμώματά σας

 * Σφύρκες: πνευστά μουσικά όργανα

 * Ταπατζία: κρουστά μουσικά όργανα

 * Λιπέσκες: οργανικά παράγωγα των τοπικά εκτρεφόμενων βοοειδών