Πρωτοχρονιά 2025…

(Γράφει ο Α.Θ.Ρ., στο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Και πόσο μοιάζει αυτή, με αλλοτινές πρωτοχρονιές, κι όχι μ’ αυτές της μακρινές μας νιότης, αλλά και κάποιες αντίστοιχες, όχι πολύ παλιές!

   Τότε, που όλα τα σπίτια, αν και μικρότερα και φτωχότερα ήταν ανοιχτά, ιδίως τις ονοματικές γιορτές και με κείνα τα «πρωτοχρονιάτικα ζωντανά σπίτια, ρεβεγιόν», με κολλητούς, με φίλους αγαπητούς, με χαρούλες κι αγκαλιές, με μπουφέδες ανοιχτούς, γεμάτους… «σουφλέ», αλλά και μεζεκλίκια και γλυκά όλα \φτιαγμένα με μεράκι, από τις χρυσοχέρες μας συμβίες…

 Κι εμείς, κουστουμαρισμένοι, γυαλιστεροί, με λουλουδάτες γραβάτες, μουσάτοι και μαλλιάδες σαν τον Τσε, μ’ ένα ποτήρι ουίσκι πάντα στο χέρι, γεμάτοι οίηση και σιγουριά για το λαμπρό μας μέλλον, εμβαθύναμε σε πολιτικο – ιδεολογικές αναλύσεις (αριστερές), στους ομοφωνούντες ομοϊδεάτες φίλους μας αγαπητούς!

   Οι γυναίκες μας, πάντα σε διπλανό γκρουπ, σαν φανατικές μουσουλμανο – χριστιανές, με οξυζεναρισμένο το σγουρό μαλλί, με σουπερ μίνι, με ζώνες φαρδιές, με αβυσσαλέα ντεκολτέ, γυαλιστερά καλσόν και αμέτρητα φο-μπιζού, να λένε σαν γαλιάντρες τα δικά τους, με γελάκια, με χαρούλες, με κάποιο πάντα λικέρ στο χέρι, γέμιζαν άρωμα, ομορφιά και χυμούς τη νιότη μας.

   Το καθιερωμένο κουμάρο, 31 ή 21, πάντα άρχιζε μετά τα μεσάνυχτα και πάντα σε ξεχωριστό τραπέζι άντρες – γυναίκες, με το ένα μάτι μας στο χαρτί και το άλλο στα γυμνόστηθα μπαλέτα με τις Γαλλιδούλες των Φολί – Μπερζέ που άρχιζε να δείχνει μετά τον Πασοκικό θρίαμβο του ’81, η κρατική μας TiVi.

   Προηγούμενα, επί σεμνότυφης Καραμανλοκρατίας, απολαμβάναμε το αντίστοιχο θέαμα, πασπαλισμένο με μπόλικο «χιόνι», σε κανάλια της τότε Τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας!

   Και το τσιγάρο, που δεν έσβηνε όλη νύχτα από άντρες – γυναίκες (Marlboro, Rothmans, Danhil,Winston ο Λάζαρος (Τζόλες), πάντα ξένα κι όχι φτηνιάρικα Ελληνικά(!) πότιζε ανεξίτηλα σωθικά, κουρτίνες, χαλιά, ντουβάρια, έτσι, χωρίς στοιχειώδη φόβο, σιχασιά για τη βρομιά, που έκανε μέρες να φύγει απ’ τα σπιτικά και τα πνευμόνια των παιδιών μας.

   Τα μπουκάλια με το Εγγλέζικο «κοριοζούμι», ήταν το εθνικό μας ποτό! Πάντα στις ονομαστικές γιορτές, πηγαίναμε μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι στο χέρι! (Πάντα Ballantines ο Μπάμπης).

   Καφετέριες σε χωριά και πόλεις, τόνους ουίσκι κατανάλωναν τότε, που ήταν ντροπή να παραγγείλεις μια μπύρα και φυσικά τελείως ξευτίλα να πεις… ένα τσίπουρο!

   Όταν το ’82 πήγα πρώτη μου φορά στο Λονδίνο και στην πρώτη μας επίσκεψη μας, με τον συγγενή της Ρούλας, στο γειτονικό εγγλέζικο μπαρ, πρόσεξα ότι όλοι οι θαμώνες εκεί, πίναν μπύρα, που ήταν όντως απίθανη η εγγλέζικη μπύρα. Κι όταν απορημένος ρώτησα τον συγγενή μας… «γιατί δεν πίνει κανείς εγγλέζικο ουίσκι;»,  που πίναμε εμείς στην Ελλαδίτσα, μου είπε ότι… «το ουίσκι φορολογείται άγρια στην Αγγλία, κι είναι ακριβό σε σχέση με την φτηνότερη τη μπύρα»!  

   Απίθανη Ελλαδάρα, τότε με το φτηνό εγγλέζικο ουίσκι, τα πάμφθηνα ξένα τσιγάρα σου, την προσιτή ταβέρνα, τις φτηνές μας διακοπές και τόσα άλλα αγαπητά, αξέχαστα και πλέον χαμένα!

   Πριν 6-7 χρόνια, όταν πήγαμε στο Όσλο της Νορβηγίας και συνεπής στη διαχρονική μου συνήθεια, να μπαίνω, εκτός των άλλων και σε κάποιο κεντρικό Σούπερ Μάρκετ, να πάρω μια γεύση των τιμών διατροφής της χώρας, τρόμαξα με τις Νορβηγικές τιμές, σε σχέση με αυτές της χώρας μας… Ακόμη και ο Νορβηγικός σολομός, κι ο μπακαλιάρος τους, ήταν ακριβότερος απ’ αυτούς της Ελλάδας! Καλά, ποτά και τσιγάρα και ταβέρνα, ούτε για σύγκριση…

     Φυσικά αυτή μου η εκτίμηση, με το ελληνικό μας εισόδημα. Όταν πριν 2-3 χρόνια ξαναρώτησα για τις εκεί τιμές τον γιό μου, μου είπε ότι… «τώρα, οι τιμές σούπερ μάρκετ της Αθήνας είναι ίδιες με τις τιμές του Όσλο»!

  Καταφέραμε δηλαδή, με τις ακούραστες προσπάθειες της Μητσοτακο – κυβερνησάρας μας να φτάσουμε στις (τιμές) σε επίπεδο του… Σκανδιναβικού παραδείσου της Νορβηγίας!

   …Εντάξει, κάπου υστερούμε σε κάποιους τομείς, αλλά ας ελπίσουμε ότι πολύ σύντομα και εκεί θα πετύχουμε το ακατόρθωτο, που έχει να πετύχει ο Άδωνης στο ΕΣΥ, να λειτουργεί χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές!

   Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο στο Όσλο (μια πόλη μικρότερη απ’ τη Σαλονίκη), έχει 24.000 εργαζομένους! Και το ενοίκιο πλέον των σπιτιών εκεί, δεν απέχει απ’ αυτό της Αθήνας! …Η ψωροκώσταινα έγινε (στις τιμές) Νορβηγία, λεβέντες μου!

   Μ’ αυτή την εισαγωγή, μπαίνουμε (χωρίς κουραμπιεδόσκονη, γλυκερή κι εορταστική), αλλά με τους αμέτρητους …υπονόμους, Πορδοσάλτηδες, Ντερμπεντέρηδες, πετσωμένους ακριβά, να προσπαθούν εναγώνια να μας εξηγήσουν, ότι για όλα φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία, η κλιματική κρίση, φταίει ο Τσίπρας, ο Πολάκης και ο …Γιάννης ο Στρατάκης! (Συγνώμη Γιάννη, αλλά έτσι μου βγήκε η ρίμα).

   …Ναίαίαί, θα πει ο εναπομείνας (απ’ το σανταενατακατό) ακραιφνής Μητσοτακικός, αλλά, όλοι οι χειμερινοί προορισμοί της χώρας έχουν πληρότητα από Έλληνες, που φτάνει το 99% και με τιμές πλέον Ευρωπαϊκές! Μάλιστα! Κι έτσι είναι, ευτυχώς ή δυδτυχώς!

   Τα ρεβεγιόν, οι ταβέρνες, τα γκουρμεδιάρικα ρεστοράν, για τις γιορτές είναι όλα τους κλειστά σε κρατήσεις με «νταμπλ-ντοτ» σε τιμές περίπου… Νέας Υόρκης!

   Θα συμφωνήσω απόλυτα, ότι έτσι είναι… Κι υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό σ’ όλα υπάρχει εξήγηση, εκτός απ’ τα θεοτικά! Αν εξαιρέσουμε ένα 5-10% που είναι οι λεφτάδες, τα μεγαλολαμόγια, οι… «ιδιοκτήτες» αυτής της χώρας, που ιδίως τα τελευταία χρόνια γενάνε χρυσά αυγά και τα κοκόρια τους, ένα όλο και αυξανόμενο ποσοστό, που απ’ τη μεσαία τάξη πέφτει στη χαβούζα των φτωχούληδων, μένει ένα μέρος του πληθυσμού, ιδίως ενεργού, νέων οικογενειαρχών, που ζει στον αστερισμό του… «ότι φάμε, ότι πιούμε, κι ότι αρπάξει ο κ…ος μας»!

   Κι αυτό στη λογική ότι ζει χωρίς τη δυνατότητα να περισσέψει, για να δημιουργήσει κάτι ουσιαστικό για το μέλλον του και τα παιδιά του. Κάτι χειροπιαστό!

   Αυτό το κομμάτι του πληθυσμού μας, είναι που γεμίζει το καλοκαίρι τα νησιά, τον χειμώνα τα χιονοδρομικά και τα λεζεντιάρικα τα ρεστοράν!

   …«Ότι φάμε, ότι πιούμε, ότι δείξουμε στο διαδίκτυο για την γκλαμουράτι ζωάρα που ζούμε, ε! κι ότι αρπάξει ο φιγουράτος κ…ος μας!

   Κάποτε στα χρόνια μας (και χωρίς γεροντίστικο διδακτισμό παρακαλώ, αυτό), στις συνθήκες της εποχής εκείνης, είχαμε κατά νου και σχέδιο, όπως παλιότερα οι γονείς μας, να βάλουμε κάτι στην άκρη, να πάρουμε σπίτι, να χτίσουμε κάτι, ν’ αφήσουμε κάτι στα παιδιά μας…

   Είχαμε αυτή την ευκαιρία, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο («…να ζήσουν οι μπαμπάδες μας και οι πεθεροί μας» ήταν πάντα η πρόποση στην ταβέρνα, απ’ τα φοιτητικά μας, του κολλητού μας του Τζόλε»!).

   Κοντά στη γονική βοήθεια, τη δική μας μέριμνα και μια γενικότερη στάση σε σχετικά ευκολοπλήρωτα τότε δάνεια απ’ τις τράπεζες, που δίναν χρήμα όχι μόνο στους λεφτάδες και τα μεγαλολαμόγια, αλλά και στον απλό άνθρωπο! Κι αν βούλιαξαν αργότερα, δεν τις βούλιαξε ο μικροοφειλέτης τους, αλλά ο χλημίντζουρας ψευτοεπενδυτής, που τους άρπαξε το χρήμα και το έβγαλε στις off shore. (Γνωστά σχεδόν σε όλους μας, έστω κι αν βλακωδώς συγχωρούμε τον μεγαλοκλέφτη και τον τιμούμε κάποτε και σαν εθνικό ευεργέτη!)

   Απ’ αυτή την νταλαβέρα, να πιάνει τις γιορτές και το καλοκαίρι βουνά, λαγκάδια, νησιά και πλούσια καταλύματα ο κάθε «πικραμένος» που τρέχει σαν τον Βέγγο να επιβιώσει την οικογένεια του, όλο τον άλλο καιρό, κάνει τρελές κονόμες και ο κρατικός κορβανάς με κείνο το φοροεισπρακτικό του 24% ΦΠΑ! (10% ήταν ο φόρος των ραγιάδων επί τουρκοκρατίας!).

   Κι έτσι όλοι, ή σχεδόν όλοι, αισθάνονται ευτυχείς! Τέλεια! Όμως, όμως ξέρετε εσείς κάποιον γνωστό σας να βγάζει άδεια να χτίσει ένα γιαπί, γι’ αυτόν και τα παιδιά του, αν δεν είναι τσιφλικάς, δεν είναι μέτοχος στην «Εθνική», πάροχος ενέργειας, εφοπλιστής, κάτοχος άδειας για χιλιάδες φωτοβολταϊκά ή μεγαλο –σουπερμαρκετάς;

  Ξέρετε πολλούς νεολαίους στα 30 τους, να φεύγουν απ’ το πατρικό τους σε νοικιασμένο σπίτι στην Ελλάδα; Στα 20 του περίπου χρόνια, ο νεαρός Νορβηγός φεύγει απ’ το πατρικό του, παντρεύεται και γίνεται οικογενειάρχης! Κι είναι γεμάτη γαλανομάτικα μικρούλια, η ευτυχισμένη σήμερα φιλειρηνική χώρα των αλλοτινών φοβερών πολεμιστών, θαλασσοπόρων Βίκινγκς, Βάραγγοι που μάθαν να γράφουν και να διαβάζουν 1000 χρόνια μετά Χριστόν, με τον εκχριστιανισμό τους!

   Εμείς βολευόμαστε σαν κράτος, ιδίως τώρα, με ένα φοροεισπρακτικό ανελέητο, ιδίως σε έμμεσους φόρους, αντιπαραγωγικό σύστημα, που οι αυξημένες τιμές φέρνουν χρήμα άκοπο στα κρατικά ταμεία, κι έτσι βαδίζουμε και πορευόμαστε, όσοι μπορούνε με «μαύρο χρήμα», όσοι δεν έχουν στον «ήλιο μοίρα» με επιδόματα, για ν’ αγοράζουν ψωμί και μακαρόνια, φυσικά μισθωτοί και συνταξιούχοι είναι οι συνήθεις αιμοδότες του κρατικού μας ταμείου και τα μεγαλολαμόγια δήθεν επενδυτές και κάτοχοι των ΜΜΕ, να τρώνε με χρυσές μασέλες και να φτιάχνουν την μαγική εικόνα, μιας Ελλάδας τυχερής, που χωρίς Μητσοτάκη, πατέρα και υιό, είναι αδύνατο να ζει! Κι αλλοίμονο μας δηλαδή!

   Κι αυτό το DNA τι κολλήματα δημιουργεί στους συγγενείς! Φόρτωσαν σε αμέτρητα ανέλεγκτα κοντέινερ, επί Κώστα Μητσοτάκη απ’ το Τατόι, οι διωγμένοι το ’74 με 70% του Λαού, Γκλύξμπουργκ, από αρχαία μέχρι άγνωστο πλούτο που απέκτησαν (αρμέγοντας της αγ-Ελλάδα) επί 200 χρόνια! Και τώρα επί Κυριάκου Μητσοτάκη, απέκτησαν επίθετο πριγκιπικό «Degrec» (της Ελλάδας) και σίγουρα αύριο- μεθαύριο, κάποιο έδρανο βουλευτικό! «Μάζευε κι ας είναι και ρόγες», λέει ο Λαός! Ρε ουστ!

   Άλλωστε, σ’ έναν ψεύτικο κόσμο, ο τίτλος, η φίρμα μετράει, πουλάει, κυβερνάει, κονομάει! Όχι η αξία, η ουσία, η σημασία. Τέλεια φτιάξη, κι ο θεός να μας φυλάξει!

   Κάποτε, πριν μισόν αιώνα, κι όχι επί Τουρκοκρατίας (που πλήρωναν οι ραγιάδες τη «δεκάτη», κι όχι τη σημερινή… τριακοντάτη), μπορεί τα ντουλάπια των σπιτιών μας κι οι αυλές μας, να μην ήταν γεμάτες Κινέζικα καταναλωτικά και άχρηστα συμπράγκαλα, μπορεί να μην είχαμε …ηλεκτρικό αφυγραντήρα, κουζινομηχανές, ηλεκτρικό λεμονοστύφτη, φούρνο μικροκυμάτων, κινητό 500€, τηλεόραση πλάσμα με Nova, Net Flix, ρούχα αφόρετα και παπούτσια θηλυκής σαρανταποδαρούσας, χίλια – δύο δηλαδή μισοάχρηστα καλαμπαλίκια, αλλά, αλλά, είχαμε μασούρι τα χιλιάρικα στη τσέπη μας, δικά μας, κι έναν λογαριασμό σε τεφτεράκι της Εθνικής, που όλο και αυγάταινε και φούσκωνε, με τους υψηλούς τότε τόκους!

   Υπήρχε χρήμα στην αγορά, στην πιάτσα υπήρχαν αμέτρητα μαγαζιά ανοιχτά, που συντηρούσαν οικογένειες, που σπούδαζαν παιδιά, σε χωριά και πόλεις! Υπήρχε δουλειά για όλους, εκτός απ’ τους τεμπέληδες! Μια Ελλάδα σε ανάπτυξη, σε ρυθμούς σημερινής Κίνας! Δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια κλειστό ή ξενοίκιαστο μαγαζί, οπουδήποτε στη χώρα!

   Κάποτε, πριν 13 χρόνια, ρώτησα τον γνωστό μου μεγαλο – κρεατέμπορα, κάτοικο διπλανού μας χωριού… «Ρε Αλέκο, ήσουν άνθρωπος της πιάτσας, του εμπορίου, της νύχτας, του χαρτιού, τα χρόνια εκείνα. Πόσα χρήματα υπήρχαν τότε και παίζατε μερόνυχτα κουμάρο σε

χιλιάρικα και στο πιο μικρό καφενείο και στις λέσχες και σε σπίτια»; …«Άγγελε», μου λέει, «έπαιζα και δεν ήξερα, κι ούτε με ένοιαζε αν χάνω ή κερδίζω! Όταν τελείωνε το χρήμα που είχα μπροστά μου στο τραπέζι, έβγαινα κι έπαιρνα ένα χοντρό μασούρι από μια τσάντα που είχα στο πορτμπαγκάζ του αμαξιού μου και συνέχιζα! Όμως την άλλη μέρα, είχα έτοιμο φορτωμένο ένα ψυγείο μου με κρέατα, να φύγει για Αθήνα… το χρήμα κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι! Δεν το έτρωγε το κράτος, οι τράπεζες, το είχε ο κόσμος του εμπορίου, της πιάτσας! Κι έτσι υπήρχε φθήνια, δουλειά, παραγωγή, ανάπτυξη, νταλαβέρα»!

   Το χρήμα το είχε ο πολίτης, οι πολλοί, όχι οι λίγοι. Το κράτος δεν είχε τα μέσα (Πληροφορική – νόμους), τρόπο, να ξεζουμίζει τον πολίτη και να τον δένει χειροπόδαρα, ταΐζοντας τον επιδόματα πείνας και να ‘χει να σκορπά χρήμα στους κολλητούς του, τεράστιους, αρπαγμένους με άγριους φόρους, πόρους των υπηκόων του!

   Εδώ είμαστε ακριβώς τώρα! Πλούσιο κράτος, με βαρβάτους φόρους και φτωχοποιημένοι, δεμένοι με φόρους, τα χρέη, τα ληξιπρόθεσμα, πολίτες!

   Έχει βέβαια και το κράτος ένα τεράστιο δυσθεώρητο χρέος, που κάνει πως δεν βλέπει, αλλά τουλάχιστον προσώρας δεν κινδυνεύει από… έξωση, όπως κάνουν τα funds σε κακόμοιρους μικροοφειλέτες, που τους ξεσπιτώνουν, ακόμα και για χρέος 10 χιλ. Ευρώ!

   Η Ευρώπη κι ο εξευρωπαϊσμός μας, που σαν λιγούρηδες κάποτε επιζητούσαμε (που όμως ήταν διαφορετική Ευρώπη), κατάντησε με τις… Φον ντερ Λάιεν, τις Βόζεμπεργκ και τους σφουγγοκωλάριους Αφτιάδες, ορντίναντσα των Αμερικάνων, που την έκανε να νοιάζεται περισσότερο για τους… Ουκρανούς και το Ισραήλ, παρά για τους «ευτυχείς» Ευρωπαϊκούς της Λαούς!

   Εντάξει, εντάξει, το εμπεδώσαμε όλοι ότι… «είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία»! όπως απήγγειλε το ποιηματάκι του ο χαριτωμένος μαθητής τους ο Κούλης ο γλυκούλης, πριν 2 χρόνια (τρέμε Πούτιν). Μπρρρρ (το ποιηματάκι του το στείλαν με sms απ’ την Αμερικάνικη πρεσβεία).

   Και βέβαια δίκαια, αφού μας πήρε η Ρωσία τη μισή Κύπρο, μας είχε σκλάβους 400 χρόνια, εισέβαλε στην Ελλάδα το ’40-41. Χίλια μύρια δεινά μας έχει προκαλέσει και θέλει πάλι να μας πάρει εδάφη, επειδή είναι λίγη η έκταση της σαν χώρα!

   …Τσάροι, κομμούνες ή εθνικιστές οι παγωμένοι Ρώσοι, επιβουλεύονται την τίμια, αθώα κι ηθική παιδίσκη Ελλαδίτσα! Κλαψ! Κλαψ! Κλαψ!

   Ρε είστε καλά; Ή πίνετε ληγμένες μπύρες εκεί στο Μαξίμου;

   Άκου! Ο ποντικός να πολεμάει την αρκούδα!

   Στείλτε τα παιδιά σας να δοξαστούν, όταν παρελάσουν νικηφόρα στη κόκκινη πλατεία της Μόσχας! (του αγίου φούφουτου)

   Εμείς θα απολαύσουμε το θέαμα στις ειδήσεις της TiVi, στις 8…

   Όλ’ αυτά, αν δεν είναι Οργουελική παράνοια, ένα καλοστημένο σχέδιο χειραγώγησης των δήθεν ελεύθερων, δημοκρατικών, Ευρωπαϊκών Λαών, τότε τι είναι;

   Το …5% του ΑΕΠ της κάθε Νατοϊκής χώρας προτείνει ο Τράμπ/άκουλας, να πηγαίνει σε αμυντικές δαπάνες! (όπλα, αεροπλάνα, Αμερικάνικα δηλαδή). Από 5 δις Ευρώ που πληρώνουμε εμείς δηλαδή, τώρα να γίνει 10 δις! «Πάτε καλά ρε;» Όταν 8,5% του ΑΕΠ είναι οι δαπάνες για την υγεία μας, την κουτσουρεμένη του Άδωνη, θα δίνουμε 10 δις για όπλα; Ούστε ρε!

 …Μήπως λέω αρλούμπες Πρωτοχρονιάτικα; Μήπως υπερβάλω;

   Αν ολ’ αυτά τα φτιαχτά σενάρια που έρχονται απ’ το Αμέρικα, δεν τινάζουν στα ύψη την ακρίβεια και γκρεμίζουν το επίπεδο ζωής του πολίτη, τότε τι τη τινάζει; Ο καφετζής του χωριού που δεν έκοψε απόδειξη για τον καφέ του παππούλη;

 ...«Πετρέλαιο, αέριο, θα παίρνεται από εμάς», λέει ο Τραμπ/άκουλας, (όχι απ’ τους γείτονες σας Ιράν, Ρωσία!). Γιαβόλ χερ κομανταντ!

 …«Ήταν καλύτερα ρε Ρακόπουλε, παλιά»; (που μας τα πρίζεις)…

 «Που βάζαμε σόλες και πεταλάκια, στα τριζάτα σκαρπίνια μας;

 Που δεν είχαμε δεύτερο σακάκι; Που αγοράζαμε φθαρμένα Γερμανικά λάστιχα στον Περδίκα, στον Λάζο, για το σαραβαλάκι μας! 

 Που ήθελες ένα μασούρι χιλιάρικα ν’ αγοράσεις μια ασπρόμαυρη TiVi; Κι όλο σκαρφάλωνες σαν γάτος στα κεραμίδια, να πιάσεις σήμα απ’ το Βίτσι και τους Μεταξάδες;» Ε;

   Όχι! Σίγουρα όχι! Κι είναι λογικό και δίκαιο, χρόνο με το χρόνο να καλυτερεύει η ζωή των ανθρώπων, ιδίως με τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα που διαθέτει. Και κάπου, αυτό έγινε…

   Όμως, όμως, όταν πριν 100 χρόνια καθιερώθηκε το 8ωρο για τη δουλειά του εργαζομένου, μια τεράστια κατάκτηση του ανθρώπου της εργασίας, με κείνα τα φτωχά τότε μέσα τεχνολογικά και τις τότε δυνατότητες τους, σήμερα, με ασύγκριτα σε ποιότητα, ποσότητα, μέσα, γιατί χρειάζονται δύο 8ωρα για να ζήσει και ν’ αντεπεξέλθει κάποιος οικογενειάρχης, στις απαιτήσεις της ζωής του;

   Είναι πρόοδος αυτό, ή οπισθοδρόμηση; Χίλια δύο καταναλωτικά, δήθεν απαραίτητα ψευτοπροϊόντα, δένουν χειροπόδαρα τον σημερινό άνθρωπο, που του στερούν χρόνο, χρήμα, απόλαυση, ξεκούραση, απ’ αυτά που αυτονόητα δικαιούνται… Την ηρεμία, τη χαρά, τον ελεύθερο χρόνο, την ευτυχία, που είναι αξίες ανυπολόγιστες σε αποτίμηση!

   Φιλοσοφικές μπαρούφες, Πρωτοχρονιάτικα;

   Σίγουρα, πιο χρήσιμες και λογικές, απ’ τα γνωστά, τα καθιερωμένα… «Καλή Χρονιά» κι «Ευτυχισμένος χρόνος»! Που είναι «καθρεφτάκια» και «γυάλινες χάντρες» σε ιθαγενείς ευκολόπιστους, πασπαλισμένους με… κουραμπιεδόσκονη, γλυκιά!

   Οι ευχές δυστυχώς, τίποτε δεν προσφέρουν, εκτός από ψεύτικη παρηγοριά, ελπίδα ανέξοδη και βλακώδη παραδοχή, ότι… «όλα εξελίσσονται αυτόματα από μόνα τους και δεν χρειάζεται ο ίδιος να προσπαθείς, να σκάφτεσαι, να αγωνίζεσαι, να άγχεσαι και να φωνάζεις»!

   Μόνο, που σχεδόν τίποτα στη κοινωνία δεν προχωράει τυχαία, κι από μόνο του. Κάποιοι (πονηροί), από πριν σχεδιάζουν, προγραμματίζουν, διαφημίζουν, οργανώνουν, στρώνουν αυτό που εγώ, εσύ, αργότερα, θα θεωρήσουμε καλό, σωστό, δίκαιο, νόμιμο, χρήσιμο, ηθικό, κι εύλογα αποδεκτό! (και Χριστιανικό, βεβαίως!).

   Νόμιμα κι εύλογα δηλαδή, ένα Fund μπορεί ν’ αρπάξει το σπίτι ενός φτωχού δανειολήπτη, για 10-20 χιλ € που χρωστάει! Γιαβολ!

   Εύλογα, μπορεί ο Νετανιάχου (ο φίλος μας), να γκρεμίσει με αμερικάνικη βόμβα μια πολυώροφη πολυκατοικία, μαζί με τους ανθρώπους της, για να σκοτώσει έναν τρομοκράτη της Χαμάς!

   Τον 21^ο αιώνα αυτά, όχι την εποχή των… σταυροφόρων!

   «Καλή Χρονιά λοιπόν σε όλους μας»! Έστω κι αν οι ευχές… «είναι παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του»!

   Αντιγράφω από την ΕΦΣΥΝ, για να δέσω την… αισιοδοξία των πλείστων, στις ευχές του τύπου: «Καλή Χρονιά» και… τρίχες…

 - Οι εξοπλισμοί (όπλα), κοστίζουν σε ετήσια βάση, περισσότερο απ’ όσο κοστίζει ένας πόλεμος διάρκειας 3 ετών!

 - Το χρήμα που ξοδεύεται για την άμυνα διαφόρων κρατών, θα ήταν αρκετό να χρηματοδοτηθούν όλα τα ανθρωπιστικά προγράμματα του ΟΗΕ, για τα προσεχή… 500 χρόνια!

 - Με τα χρήματα που κόστισε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε άνετα: α) Παιδεία, για όλα τα παιδιά του κόσμου. β) Ένα σπίτι 5 δωματίων για όλες τις οικογένειες των ανθρώπων. Γ) Ένα καλό νοσοκομείο για κάθε 5.000 κατοίκους όλου του κόσμου!

   Δηλαδή, δηλαδή (δικό μου): Οι βιομήχανοι όπλων, οι έμποροί τους κι οι τραπεζίτες, κυβερνούν τον κόσμο όλο! Κι εμείς  καταπίνουμε αμάσητα, βλακωδεις παρλαπίπες, κι ελεύθερα ψηφίζουμε υπηρέτες των εμπόρων όπλων, των τραπεζιτών (Μητσοτακοτέτοιους), με φανατισμό, με χαρούλες και με έωλες ελπίδες, για το όλο και φωτεινότερο μας μέλλον!

   Υπάρχει κάποια ελπίδα, κάποια διέξοδος για εμάς, κάποιο κανάλι διαφυγής; Δύσκολο προσώρας…

   Τουλάχιστον απλά, να μην παραμυθιαζόμαστε βλακωδώς με ψέματα, με υποσχέσεις της οκάς, με ευχές, με… λαχεία και απίθανα απ’ το πουθενά κέρδη! Κάτι σημαντικό, σαν όπλο στην άμυνα μας είν’ αυτό!

   Αλλά, ας μην είμαστε απόλυτα μηδενιστές, υπάρχει κάποια πρόοδος τα τελευταία 70 χρόνια στο ζήτημα της ακριβοθώρητης ΕΙΡΗΝΗΣ!

   Το ’51, δύο χρόνια μετά τον μακελάρη μας εμφύλιο, που εξαΰλωσε 70.000 Έλληνες το… ειρηνόφιλο εθνικοφρόνικο, νικηφόρο, κραταιό Ελληναράδικο κρατίδιο μας, εκτέλεσε έξω απ’ το Γεντί Κουλέ, τον μισοανάπηρο ΕΠΟΝίτη, Νίκο Νικηφορίδη, που προπαγάνδιζε (ο άθλιος) υπέρ της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ και του αφοπλισμού!

   Τουλάχιστον σήμερα, δεν εκτελούνται στην Ελλάδα οι Ειρηνόφιλοι! Κάτι είν’ αυτό…

   Καλή Χρονιά σε όλους μας!

 ΥΓ.: Και πολύ λυπήθηκα, που ο σημερινός Φαμελικός ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε στον προϋπολογισμό του ΄25, τους εξοπλισμούς! Και δεν υπάρχει τώρα …Κασσελάκης, να του το χρεώσουμε. Κρίμα!