Το μπλόκο στο δρόμο Μελίτης –Αχλάδας για το κλείσιμο του ΑΗΣ Μελίτης…

     Με την απουσία των θεσμικών φορέων της τοπικής εξουσίας και με την παρουσία εργολαβικών εργαζομένων και ελάχιστων πολιτών από τα χωριά της Μελίτης, Αχλάδας, Σκοπού και Νεοχωρακίου,  πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15.11 το συμβολικό κλείσιμο του δρόμου Μελίτης –Αχλάδας από τις 10.00 μέχρι τις 14.00, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο του ΑΗΣ Μελίτης, που αφήνει άνεργους 120 συμπολίτες μας σ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάει κάθε νοικοκυριό. 

   Το γεγονός ότι η συγκέντρωση διαμαρτυρίας είχε λίγο κόσμο δείχνει ότι οργανώθηκε πρόχειρα ή ερασιτεχνικά από την επιτροπή αγώνα. Αυτό που άφησε ως γεύση η κινητοποίηση είναι περισσότερο «επαναστατική γυμναστική» και λιγότερο ανάδειξη του προβλήματος της ανεργίας που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας.

   Οι συνέπειες της παύσης της λειτουργίας της ενεργειακής μονάδας του ΑΗΣ Μελίτης είναι καταστροφική για την περιοχή μας και η ευθύνη βαρύνει όλους, κυβέρνηση, αδηφάγες ενεργειακές επιχειρήσεις, κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικαλιστική ηγεσία ΓΕΝΟΠ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, εργαζομένων (μόνιμων και εργολαβικών) αλλά  και της ίδιας της τοπικής κοινωνίας της λιγνιτοφόρου περιοχής αλλά και της Φλώρινας και του Αμυνταίου. 

   Όλοι βλέπανε την ολική καταστροφή να έρχεται από το 2015 αλλά κανείς δεν αντέδρασε συλλογικά, με σχέδιο και πρόταση. Επαναπαύτηκαν στο «βόλεμα».

    Έπρεπε οι κινητοποιήσεις να είναι πολύμορφες και σε τέτοιο βαθμό που να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες αλλά και να βάλουν τους φορείς μπροστά στις ευθύνες τους. Τώρα βρισκόμαστε στο τελευταίο δεκάλεπτο της παράστασης. Τώρα «ούμρε σομο» (πέθανε ο Σόμος).  Αυτά που κάνει σήμερα ο δραστήριος πρόεδρος της Αχλάδας έπρεπε να είχαν γίνει από τους προκατόχους του πολύ νωρίτερα, για να έχουν αποτέλεσμα και να μην γίνει το χωριό κρανίου τόπος.

   Από το 2019 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο της παγκόσμιας πράσινης πολιτικής, εξήγγειλε το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων μέχρι το τέλος του 2026, μεταξύ των οποίων είναι και ο ΑΗΣ Μελίτης. Παράλληλα ανακοινώθηκε και το πρόγραμμα δίκαιης αναπτυξιακής μετάβασης, προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας ως αντιστάθμισμα αυτών που θα χαθούν από το κλείσιμο της μονάδας.

   Το κλείσιμο της μονάδας το είδαμε, το βλέπουμε, αφού ο πληθυσμός στην περιοχή μειώθηκε με εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση κατά 5500. Τώρα ολοκληρώνεται η καταστροφή με το κλείσιμο του ΑΗΣ.

   Κι ενώ ανακοινώθηκε η δίκαιη μετάβαση με τα 4.5 -6.5 δις ευρώ καθώς και η δημιουργία των 16 εμβληματικών επιχειρήσεων στη Δυτική Μακεδονία, ακόμα ψάχνουμε για την ΠΕ Φλώρινας κάποια από τις 16 και βέβαια την αξιοποίηση του προγράμματος Δίκαιης μετάβασης.

   Μέχρι σήμερα η μετάβαση κάθε άλλο παρά δίκαιη είναι για την περιοχή μας. Γιατί δεν προχώρησε τίποτα απολύτως. Δικαιολογίες πολλές έργα όμως μηδέν. Κι εδώ η ευθύνη βαρύνει όλους αυτούς που αναφέραμε  στην αρχή.

   Το κλείσιμο του ΑΗΣ δεν μπορεί να γίνεται με την απόλυτη καταστροφή του τόπου και την εξαθλίωση των κατοίκων.

   Η ευθύνη εστιάζεται στο γεγονός ότι η πολιτική και συνδικαλιστική ηγεσία δεν κινητοποιήθηκαν έγκαιρα με ένα συγκεκριμένο σχέδιο και πρόταση. Δεν λέμε ότι δεν υπήρξαν σκόρπιες κάποιες προτάσεις. Όμως ενιαίο σχέδιο πρόταση και συγκεκριμένο διεκδικητικό πλαίσιο δεν υπήρξε αυτά τα πέντε χρόνια. Ο καθένας τράβηξε και συνεχίζει να τραβάει τον δικό του δρόμο. 

   Δεν αξιοποιήθηκε το πρόγραμμα δίκαιης αναπτυξιακής μετάβασης για την εκπαίδευση των ανέργων την εξειδίκευση τους και την απόκτηση νέων δεξιοτήτων, την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

   Ακόμα και σήμερα τα μηνύματα συμπαράστασης στους εργολαβικούς εργαζόμενους, των οποίων η σύμβαση λήγει στο τέλος του χρόνου, είναι διαφορετικά ανάλογα με τις πολιτικές του αντιλήψεις αλλά και τα συμφέροντα του φορέα που εκπροσωπούν.  Και αυτό επιβεβαιώνει ότι ο καθένας στην περιοχή μας λειτουργεί κατά το δοκούν αδιαφορώντας για τον διπλανό του.

   Επειδή πιστεύουμε ότι ποτέ κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, οι τοπικοί φορείς εξουσίας και κυρίως η κοινοβουλευτική και αυτοδιοικητική μας εκπροσώπηση να στραφούν στην πραγματική λύση της ανεργίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Και αυτή σίγουρα δεν είναι η παραμονή σε λειτουργία του ΑΗΣ, γιατί κλείνει στο τέλος του 2026 οριστικά και αμετάκλητα. Είναι σήμερα μια ουτοπική λύση.

   Η λύση είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας με τις 16 εμβληματικές και άλλες επιχειρήσεις, η εκπαίδευση των ανέργων και εργολαβικών εργαζομένων αποκτώντας νέες δεξιότητες και η στήριξη τους μέχρι να ξαναβρούν δουλειά.

 Εβελίνα Ι. Αριστείδου

 Στέλιος Α. Γαβριηλίδης

 Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης