Στον απόηχο της εικαστικής δράσης «Και πάνω τους η μνήμη καίει» της καλλιτεχνικής ομάδας FireArt…

  Ήμασταν εκεί για να τιμήσουμε και να υμνήσουμε αυτούς που αντιστάθηκαν και αγωνίστηκαν για έναν κόσμο καλύτερο.

  Ήμασταν εκεί για να σφίξουμε τα χέρια των εικαστικών και να νιώσουμε...

 «…κάτω απ’ την παλάμη μας κάτι σίγουρο κι ακέριο,

 σα να κρατάμε μες στα χέρια μας

 ολάκερο τον κόσμο».

   Ήμασταν εκεί για να συνομιλήσουμε με τα εικαστικά έργα της καλλιτεχνικής ομάδας FireArt αλλά και με την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη:

 «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

 […]

 Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι.

 Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό.

 Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος,

 θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια»!

   Ευχαριστούμε θερμά όλη την καλλιτεχνική ομάδα FireArt, κυρίως όμως τον δικό μας εικαστικό Γιάννη Πρώιο, που μας έκανε κοινωνούς σ’ αυτό το συγκινησιακό ταξίδι, όπου η ιστορική συλλογική μνήμη, αφυπνίζει συνειδήσεις αλλά και ενεργοποιεί μυαλό και ψυχή, ανοίγοντας παράθυρα στη ζωή που η καθημερινότητα φυλακίζει…

 Μαρίνα Κάγκα,

 Επιμελήτρια συγγραμμάτων

 Εικαστικό έργο «Μνήμη καίουσα», με τους τάφους των αγωνιστών που αντιστάθηκαν και εκτελέσθηκαν για την Ειρήνη και το Δίκιο

 Η πιο συγκινητική στιγμή της καλλιτεχνικής δράσης στο θεατρικό δρώμενο ήταν η  εκτέλεση της Νίτσας (23 χρονών, καθηγήτρια), η οποία φορούσε νυφικό

 Με τον εικαστικό Ιωάννη-Αναστάσιο Πρώιο και την Χαρούλα Αποστολίδου συγγραφέα του βιβλίου «Μάλο μόμε - μικρό κορίτσι», μπροστά στο εικαστικό έργο του με τα νεκρικά εκμαγεία των αγωνιστών

 Με τον Πασχάλη Λαζαρίδη και τον Νικόλαο Μπλάγα, που η εικαστική δράση ξύπνησε μνήμες με  τους δικούς τους ανθρώπους, που ήταν έγκλειστοι στο Γεντί Κουλέ