Καλή χρονιά σε όλους μας! Στης ακρίβειας τον καιρό…

 (Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

Στης ακρίβειας τον καιρό (τζουμ τριαλαρό!)

Και ο «Ρωσικός» χειμώνας προ των πυλών (τζουμ τριαλαρό!)

  Θυμάμαι τότε παλιά, που τραγουδούσε ο κόσμος στην πρώτη ευκαιρία, ιδίως στους αρραβώνες & στους γάμους υπήρχε πάντα μουσική), στο Σκλήθρο της νιότης μου, να τραγουδούν οι συμπέθεροι κι οι φίλοι, εκτός των άλλων και το σκαμπρόζικο και κεφάτο…

«Στης ακρίβειας τον καιρό, άιντε καλέ, στης ακρίβειας τον καιρό (δις), έτυχε να παντρευτώ! Και μου δω, άιντε καλέ, και μου δώσαν για γυναίκα (δις) που ‘τρωγε για πέντε – δέκα! Και την πρω, άιντε καλέ, και την πρώτη τη βραδιά (δις) μου ‘φαγε πέντ’ έξι αρνιά! Και τη δευ, άιντε καλέ, και τη δεύτερη το βράδυ (δις), μου ‘φαγε όλο το κοπάδι!»…

  Και γέλια κι άδολη χαρά και κεράσματα, τσουγκρίσματα κι ευχές, να γεμίζουν μια γεμάτη σκάλα και δωμάτια, ανθρώπους, πλημυρισμένους σ’ ευτυχία κι αγαθή ανθρώπινη παρουσία…

  Κι ύστερα κάποιος σοβαρότερος, άρχιζε το ερωτικό σουξέ ενός ολόκληρου αιώνα, το μελοποιημένο ποίημα του Γ. Δροσίνη… «Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά, με τα χεράκια της, και γέμισε από άνθη πλάτες κι αγκαλιές και τα μαλλάκια της!»…

  Ποτέ μου, σε αντίστοιχη μάζωξη, δεν άκουσα σλάβικο τραγούδι! Ενώ η γλώσσα της μεταξύ τους επαφής, πλην των σχολιαρόπαιδων, ήταν σλαβομακεδονική, από γεννησιμιού τους μέχρι τη θανή! Εκείνη η κυνηγημένη γλώσσα, η μητρική τους! Εκείνη η μυστήρια, η κατηγορημένη, που ο τραγικός όμως Παύλος Μελάς την έλεγε στα γράμμα τα του, Μακεδονική!

  Ίσως η Ελληνική γι’ αυτούς, είχε μια επισημότητα, μια γκλαμουριά, σίγουρα και μια αποφυγή κάποιου μπλεξίματος με την χωροφυλακή, που πανθορούσα και παντακούσα, είχε στο Σταθμό της, σε κάθε ιδίως ντόπιο κεφαλοχώρι, φυσικά τους ρουφιανανθρώπους της εκεί!

  Και συνέχιζε ο καλλίφωνος της ομήγυρης… «Πως στουμπί, άιντε καλέ, πως στουμπίζουν το πιπέρι (δις) του διαόλου οι καλογέροι! Με τον κω, άιντε καλέ, με τον κώλο τον στουμπίζουν (δις) και το ψιλοκοπανίζουν!»… αυτό συνήθως ξεσήκωνε τους πιο μερακλήδες ή πιο πιωμένους, σε διονυσιακό χορό, με προσποιήσεις και καμώματα, γέλια και ξεφαντώματα, που γέμιζαν τις «μπαταρίες» όλων, μιας όχι εύκολης εποχής!

  Ένα μόνο σλάβικο ερωτικό τραγούδι άκουσα γύρω στα ’60, σ’ ένα απ’ τα πολλά τότε χωριανά τσιμπούσια των Σκληθριωτών. Αργά τη νύχτα, σε κάποιο διάλειμα της μουσικής, του μοναδικού μουσικάντη τότε του Σκλήθρου του Γκιούμπουρα (Τάσου, μ’ ένα ερωτικό φεγγάρι πάνω τους και τις μυρωδιές μιας παρθένας Άνοιξης, νεολαίοι του χωριού, μ’ ένα παθιάρικο ύφος τραγουδούσαν… «Μου σα μόλιαμ, να Μπογκουρντίτσα, ντα τα ζέβαμ εβντοβίτσα!», (παρακαλώ την Παναγιά να σε πάρω χήρα!), δεν θυμάμαι τα άλλα λόγια…

  Στο φινάλε του κατέληξαν κρατούμενοι στο κρατητήριο του Σταθμού Χωροφυλακής (τότε στεγάζονταν στο κατασχεμένο αρχοντόσπιτο του παππού μου) στο κέντρο του χωριού. Είχε τότε «καπετάνιο», όπως τον αποκαλούσαν κολακευτικά οι Σκληθριώτες, τον Νωματάρχη Πάλλα, που τόσο μου θυμίζει, μετά 60 χρόνια, εκείνος ο γραφικός νωματάρχης του χωριού, στο σήριαλ «Άγριες μέλισσες»!

  Το αποκλείω να κλόνιζε τα «θεμέλια του ελληνισμού» αυτό το παθιάρικο ερωτικό λαϊκό τραγουδάκι κάποιου ερωτευμένου νέου που έχασε την αγάπη του, που ξενοπαντρεύτηκε και τώρα μόνη του ελπίδα ήταν να την περιμένει χήρα, να την κάνει πλέον δική του! (σαν τον Μαθιό του «Σασμού»)! Που κολλάει εδώ Ελλάδα, Βουλγαρία, Βορ. Μακεδονία, Τουρκία, Ρωσία, Τσετσενία; Αλλά, σωματοφύλακας κι ερμηνευτής τότε του Συντάγματος, του έθνους, της νομιμότητας, της λογικής, ήταν ο εκάστοτε βαθμοφόρος (έστω με μία, δύο σαρδέλες), της ένδοξης μας (και) Βασιλικής Ελληνικής Χωροφυλακής! …Ημί, ανάπαυσις! Ανάπαυσις! Όπως μας λέγαν στον στρατό!

  Το άρθρο μου όμως μιλάει για την ακρίβεια την απεχθή! Είτε είσαι Νέα Δημοκρατία, είτε ΣΥΡΙΖΑΣ, είτε Πασόκος, είτε οι λοιποί αριστερο – δεξιοί, ανάρχες, αυτόνομοι, θεόμουρλοι, θεοπάλαβοι, ή μόνο σκέτοι παλαβοί! Όλους τους πιάνει η ακρίβεια απ’ το αφτί!

  Την ακρίβεια την σημερινή, την αυριανή, την μελλοντική, που αποδίδουν κάποιοι, με δικαιολογία και αιτία στην εισβολή στην Ουκρανία, την Πουτινο – Ρωσική! (Ούστ! Ουστ!)

  Που έχει σηκώσει η αφιλότιμη η ακρίβεια τη μουτσούνα της ψηλά, σαν καμηλοπάρδαλη της Αφρικής!

  Ο εύπιστος, ο βολικός, ο απολίτικος άνθρωπος, ίσως αθώος, αλλά και κάποιος πονηρός, έχει μια εύλογη δικαιολογία για την ακρίβεια αυτή, έτοιμη στο στόμα του, από καιρό… «Για όλα φταίει η Ρωσία, ο Πούτιν, οι Μογγόλοι, ο Στάλιν, η Σιβηρία! …Παύλα λοιπόν και τελεία! Άλλωστε το λένε καθημερινά, τα πετσωμένα μας των ειδήσεων τα δελτία! Κι αλίμονο να λένε ψέματα αυτά! Α! πα, πα, πα! Ντροπή!

  Τα φοβερά τα χρόνια της Γερμανικής μας κατοχής, τότε που θησαύριζαν οι «Έλληνες» μαυραγορίτες και πέθαιναν οι άνθρωποι σαν τις μύγες, χωρίς δράμι ψωμί, για όλα φταίγανε οι Γερμανοί!

  Κι οι Γερμανοί τότε ισχυρίζονταν, ότι φταίνε οι… Εβραίοι, οι σλάβοι, οι μασόνοι, οι Άγγλοι κι οι Αμερικάνοι! (και βέβαια, πάντα οι… αριστεροί!). πάντα δηλαδή υπάρχει μια δικαιολογία για το ντελίβερι και πλασάρισμα, κι άντε να βγάλεις άκρη, εσύ ο άσχετος, κι εγώ μαζί!

  Τώρα λοιπόν, που οι Έλληνες «πάροχοι ενέργειας» θησαυρίζουν, σίγουρα θα φταίμε εμείς που θα πρέπει να κάνουμε μπάνιο στο καταχείμωνο με κρυουλιάρικο νερό, που λένε ότι είναι υγιεινό, κι ότι το κορμάκι σου το κάνει σφριγηλό! Μπρρρ!

  Τα μεγαλο – Σούπερ μάρκετ, που την αγορά τροφίμων κι όχι μόνο, ποδηγετούν και αλωνίζουν, όπως «ο λύκος που στην αντάρα χαίρεται»! Κυρίαρχοι πλέον κι ανέλεγκτοι, σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες, τις τιμές των προϊόντων τους καθημερινά εξακοντίζουν! Σα να παράγονται τα πάντα, από κομπιούτερ μέχρι ρεπάνια, από πετρέλαιο, αέριο κι Ουκρανικό ηλιέλαιο!

  Και βέβαια, με εύκολη την καταφυγή… «οι μεταφορές έχουν τεράστιο πλέον κόστος», που μεταφέρεται αυτό στη λιανική!

  Καλά ρε αθεόφοβοι, ένα μεγάλο πετρελαιοκίνητο δικό σας φορτηγό, πόσα κιλά φακές, φασόλια, κρέας, φρούτα, ζάχαρη, ρύζι, μακαρόνια, γάλα, μπορεί και φέρνει, και πόσο επιπλέον φορτώνεται μεταφορικά το κάθε είδος και κιλό, και εκτινάσσεται σαν ελατήριο η τιμή τους σε Ευρώ; Πλάκα μας κάνετε;

  Δεν είναι «ανώτερα μαθηματικά» Πολυτεχνείου αυτά! Μπακαλίστικη αριθμητική είναι, που κάνει η νοικοκυρά.

  Πάρτι δισεκατομμυρίων Ευρώ σε βάρος μας κάνουν οι μεγαλο – Σουπερμαρκετάδες, που έχουν τινάξει τις τιμές των προϊόντων τους στην Ελλαδίτσα μας, σα να ‘ναι …Ελβετία! Μαυραγορίτες σύγχρονοι, ανέλεγκτοι κι επίσημοι, σε μια χώρα ελεύθερη, Ευρωπαϊκή, με δήθεν κράτος και αρχή…

  Μπήκαμε πριν κάποια χρόνια στο Ευρώ, με χαρές, ελπίδες και τα σχετικά… ταρατατζούμ, για σταθερότητα στο νόμισμα, δύναμη στη τσέπη μας και χαμηλό πληθωρισμό!

  Και μέχρι πριν λίγους μήνες το Ευρώ, πράγματι, ήταν πιο ισχυρό απ’ το δολάριο το Αμερικανικό. Λοιδορούσαν τα πουλημένα ΜΜΕ, χαιρέκακα, το ρούβλι, την Τουρκική λίρα και κάθε νόμισμα εκτός Ευρώ… που όλο κατέρρεε και τελικά δεν πέθαινε… και πως οι καημενούληδες αυτοί ζούνε σαν ζήτουλες, σαν παρακεντέδες, σε σύγκριση με μας τους ευτυχείς!

  Κούνια που μας κούναγε, μας κοίμιζε, μας νανούριζε… Μέχρι που βρεθήκαμε εμείς με το καλοριφέρ, το φούρνο και το θερμοσίφωνο σβηστό!

  Τώρα πλέον οι Γερμανοί κουμανταδόροι μας, βγάζουν φιρμάνι, μπουγιουρντί Ευρωπαϊκό, πόσες φορές και με πόσο ζεστό νερό θα πλένουμε τον κώλο μας, ακριβώς! (γιαβόλ!)

  Κατάντησε η Ευρώπη, αν όχι ακόμη σήμερα, σίγουρα όμως στο κοντινό αύριο, να φεύγουν απ’ αυτήν οι μετανάστες σαν λαγοί για άλλες χώρες και απάγκια ασφαλή! Και να πετάνε στο κεφάλι μας «μαύρη πέτρα», αν όχι και ροχάλα αποχαιρετισμού, σιχαμερή!

  Ένα παιχνίδι βρώμικο σε βάρος ολωνών μας, παίζεται από κάποιο ιμπέριουμ, με έδρα την Αμερική, με στόχο το εισόδημα, το «έχει», τη ζωή μας!

 Μια νέα αναδιανομή του πλούτου γίνεται, που ξεζουμίζει το Λαό, προς όφελος των λίγων!

  Αν δεν το κατανοήσουμε απόλυτα αυτό και συνεχίσουμε τα… φταις εσύ, φταίω εγώ, φταίει η μοίρα μας η στραβή, φταίει ο ανάδρομος Ερμής (ο Κούλης σίγουρα δε φταίει), μας βλέπω να κοιμόμαστε μπρούμυτα και νηστικοί, με παγωμένο το δωμάτιο, σβηστό και άδειο το ψυγείο, αλλά γεμάτοι περηφάνια που νικήσαμε του Ρώσους (φτου! Ξου! Ψου!), στη δική μας την Ουκρανική τη γη!

  Το περίεργο με μας είναι, ότι τέτοια πρεμούρα πατριωτική (απ’ τους κυβερνώντες), δεν είδαμε ούτε για της Κύπρου τη συνεχιζόμενη απ’ τους Τούρκους κατοχή!

  …Στης ακρίβειας τον καιρό, τζουμ τριαλαρο και Μητσοτάκη για πρωθυπουργό, μας βλέπω σύντομα όλους στυλάκια, χωρίς τα κιμπαριλίκια μας (που αποκτήσαμε επί ΠΑΣΟΚ!), τις μάσες, τις ξάπλες, τα ποτήρια μας, κωπηλάτες σε γαλέρα, Γκόλντεν Μπους, να φέρνουμε αέριο LNG απ’ της Αμερικής τα μέρη.

  Όμως εμείς, αμετακίνητοι, πιστοί, εκεί, όπως ξεκάθαρα τουλάχιστον το δείχνουν οι χρυσοπληρωμένες, μαϊμουδίστικες δημοσκοπήσεις των ΜΜΕ και της TiVi!

  Και κάνουν χαρούλες οι σοφοί λαμογιο – δημοσιογράφοι και γελάκια, εκεί στον ΣΚΑΪ, το Mega, το Open, το Star, τρέχουν τα σάλια όταν ακούνε Μητσοτάκης και ξεπερνούν στο γλείψιμο τα κρατικά κανάλια, που εύλογα σ’ αυτά πάντα τρέχουνε τα σάλια…

   Κι επειδή πάντα υπάρχει και κάτι χειρότερο κι απεχθέστερο, ακόμη κι απ’ την ακρίβεια, χωρίς προς θεού να πέσω στην πονηρούτσικη λούμπα της Μητσοτακικής μπαρούφας των κολαούζων του, που σίγουρα θα γίνει «ταμπέλα», στις προσεχείς εκλογές… «Τουλάχιστον με Μητσοτάκη, έχουμε σταθερότητα»!

  Θα συνεχίσω, σε άλλο τελείως κλίμα…

  Μια διαφορετική λοιπόν εικόνα απ’ αυτό το λαϊκό πανηγύρι που απολάμβαναν τα χρόνια της ειρήνης, έστω και λίγα, μετά τη δεκαετή τραγική μας εθνική περιπέτεια 1940-49, που έπληξε ιδίως τα χωριά μας στη Φλώρινα και τους ανθρώπους μας. Και για να μην ωραιοποιούμε άκριτα και βλακώδικα το παρελθόν, θα μεταφέρω μια άλλη οπτική, κι επιτρέψτε μου, την προσωπική αναφορά, που όμως είναι ταυτόσημη με χιλιάδες άλλες, στο γενικότερο κλίμα μιας άγριας (έστω μεταπολεμικής) εποχής.

  Φθινόπωρο του ’49, αρραβωνιάστηκε στο Σκλήθρο η μάνα μου τον πατέρα μου…

  Όλοι οι συγγενείς της είναι μαυροφορεμένοι, κι οι γυναίκες με τις σιιμίες (κεφαλομάντηλα), μέχρι τη μύτη κατεβασμένες, σαν μουσουλμάνες του Αφγανιστάν!

  Τέλη Αυγούστου του ’49, εκτελέστηκε στη Φλώρινα, με άλλους 27 Αμυνταιώτες, ο θείος της μάνας μου Χρήστος Καραπαλίδης, αδελφός του παππού Αργύρη, προστάτης και αρχηγός της οικογενείας της, αφού απ’ το ’46 μέχρι το ’57, βολόδερνε στα ανά την Ελλάδα κολαστήρια, ο παππούς μου, (σ’ αυτή τη φοβερή δίκη, εκτελέστηκαν 14 Αμυνταιώτες, 4 Σωτηριώτες, 4 Ξινονερίτες, 4 Πατελιώτες, 1 Σκληθριώτης, 1 Κλειδιώτης. 30/8/1949!).

  Το σπίτι του παππού μου, κι η μισή περιουσία κατασχεμένη (με απόφαση του στρατοδικείου, όχι από χρέη), απ’ το ’46. Η γιαγιά μου η Ντόρα, έμαθε μόνη της ελληνικά, να γράφει και να διαβάζει, για να μπορεί να αλληλογραφεί με τον παππού! Κι έφτασε σε επίπεδο να «διαβάζει» τον αδελφό μου για το σχολείο του, όταν δεκαετία του ’60 ζούσαμε μαζί τους, με μετανάστες τους γονείς!

  Η γιαγιά είναι πλέον για χρόνια αρχηγός της οικογένειας της και σηκώνει στις γυναικείες πλάτες της, έναν αδιανόητο σταυρό…

  Αποδεικνύεται βράχος γρανιτένιος, πηγή καθάριου νερού, ζωογόνα πνοή, μια ζεστή ανοιχτή αγκαλιά για όλους μας. Έτσι σαν τι παλιές, ατσάλινες γιαγιάδες, τις μάνες, τις συζύγους, που πέρασε από πάνω τους οδοστρωτήρας, χωρίς να τις πλακώσει!

  Το παλιό – χοντρό κομπόδεμα με τις «χρυσές», τώρα αδειανό, αφού τάισε δικηγόρους, ασφαλίτες, ρουφιάνους, «παράγοντες», πονηρούς, που φτιάξαν περιουσίες πατώντας στο λαιμό κατατρεγμένους…

  Τα τρία αδέλφια της μάνας μου, ψάχνουν σανίδα σωτηρίας, σε διαβατήριο για Καναδά, όπου… δραπετεύουν.

  Ο αρραβώνας, θυμίζει στο ύφος κηδεία, με τα μάτια κόκκινα απ’ το κλάμα και τα μαύρα ρούχα να μαυρίζουν το γύρω σκηνικό.

  …«Τι είναι αυτό το παιδί, που αρραβωνιάζουμε Ντόρα την Τίνκα;», ρώτησε τη γιαγιά μου, στη γλώσσα τους, μια θεία τους.

  …«Προσφυγάκι απ’ το Αμύνταιο» (ματζιϊρτσιϊε ουτ Σόροβιτς) απάντησε, πλήρως επεξηγηματικό η γιαγιά μου!

  …«Α! κι κουρτουλίστε ουτ κουρουφιλάτστε» (Α! θα γλυτώσετε  απ’ τους χωροφυλάκους!), απάντησε όλο χαρά η θεία και… περιεκτικά!  Έννοιες συμπυκνωμένες, γεμάτες νόημα, αλήθειες, εμπειρία…

  Αυτή ίσως ήταν η μόνη ευτυχής συγκυρία εκείνου του αρραβώνα, που σίγουρα έδινε μια αίσθηση ασφάλειας πλέον για το αβέβαιο μέλλον τους!

  Έτσι βρέθηκε η μάνα μου στο Αμύνταιο, στη ζεστή αγκαλιά μιας στοργικής, προσφυγικής απ’ το 1914 οικογένειας Θρακιωτών (που δεν κινδύνευε απ’ τους …κουρουφιλάτστε!).

  Η γιαγιά μου η Σουλτάνα, την αγκάλιασε με στοργή, ίσως στη θέση της φευγάτης κακήν – κακώς (το ’43 στην Αυστρία κι από κει στην Αυστραλία), κόρης της θείας Ελένης…

  Κάποια ξαδέλφια του πατέρα μου, Ελληναράδες φανατικοί, του πέταξαν κατάμουτρα την αντίθεση τους, τότε τα χρόνια ενός άγριου διχασμού… «Βουλγάρα πήρες ρε Θόδωρε;»!

  Στην ανεπανάληπτη ταινία «Η ζωή είναι ωραία» του φοβερού Μπενίνι, κρατούμενος οικογενειακώς και με τον μικρούλη γιό του, στο κολαστήριο του Άουσβιτς, παίζει ένα ξέφρενο παιχνίδι, για να ξεφεύγει ο μικρούλης απ’ τη φρικτή πραγματικότητα και να νομίσει ότι όλο αυτό το φοβερό που ζει, είναι ένα παιχνίδι παιδικό! Και το πετυχαίνει… μέχρι το τραγικό τους τέλος!

  Ποτέ μου μικρός, δεν αντιλήφθηκα, δεν ένοιωσα τη φρίκη, τον πόνο, τον κατατρεγμό των δικών μου στο Σκλήθρο! Έζησα σ’ έναν ονειρικό κόσμο, γεμάτο αγάπη, στοργή, χαρούμενες στιγμές, που σίγουρα, αυτή η διάχυτη ευτυχία ήταν σκηνοθετημένη ειδικά για μένα!

  Ακόμα και τα συχνά ταξίδια μας στη Σαλονίκη να δούμε τον παππού στο κάτεργο Γεντί Κουλέ, γίνονταν μια χαρούμενη εκδρομούλα για χάρη μου…

  Προσπαθώ σήμερα, να θυμηθώ στιγμές θλιβερές, με κλάματα, με κατάρες, με απόγνωση και δεν βρίσκω!

  Ούτε ανώτερες σπουδές στη ψυχολογία, τη παιδαγωγική να είχαν κάνει εκείνοι οι λαϊκοί άνθρωποι οι δικοί μου και σίγουρα κι άλλοι πολλοί, που βρίσκονταν στην τοτινή μέγγενη… απλά πιστεύω, ότι οδηγός στην συμπεριφορά τους απέναντί μου, ήταν μια ξέχειλη, πηγαία αγάπη. Κι αυτή η αγάπη διαχέονταν κι έδενε όλη την οικογένεια.

  Εκτός από αγάπη, είχαν κι ένα πείσμα, είχαν κουράγιο και μια ακλόνητη βεβαιότητα, για τον άδικο κατατρεγμό τους. Αυτό τους κρατούσε όρθιους και σεβαστούς στην κοινωνία. Και η κοινωνία, ιδίως όταν περάσει η ένταση, ο φανατισμός, η προπαγάνδα, είναι «Ανώτατο Δικαιοδοτικό Δικαστήριο», το «λαϊκό» δικαστήριο, που σχεδόν ποτέ του δεν σφάλει στη κρίση του!

  ΥΓ1: 2-3 φορές πάνω θα πληρώνει το Αμερικάνικο LNG η Ευρώπη, σε σχέση με την Αμερική! (Οι εφοπλιστάδες μας που θα το φέρουν, τρίβουν τα χέρια τους). Το άκουσα στη TiVi, στο πρόσφατο οικονομικό συνέδριο, που έγινε στη Σαλονίκη απ’ τον εκπρόσωπο της τράπεζας Ρότσιλντ… (8/9/22).

  «Χαρακίρι» για την βιομηχανία και την ανταγωνιστικότητα της σε προϊόντα κάνει η Ευρώπη, για το χατίρι των ΗΠΑ κι από καθαρή βλακεία!

  Πράκτορες της Αμερικής μας κυβερνούνε στην Ε.Ε.! Ή απλά… βλάκες! Γιατί δε ζητάνε, οι ρεζίληδες, να γίνουμε η Ευρώπη όλη, μια ακόμα πολιτεία των ΗΠΑ, κάτι σαν την Χαβάη, την Αλάσκα, το… Ουισκόνσιν! Έτσι θα ‘χει σύνορα η Αμερική με την εχθρική της Ρωσία και μείς τα… αμερικανάκια, δε θα κινδυνεύουμε απ’ την εχθρική μας την Τουρκία! (Απλά ιδέες ρίχνω, που ίσως αξιοποιήσουν οι «Άριστοι» Μητσοτακάνθρωποι στο κοντινό μας μέλλον…). Γιαα τι σύντομα, μόλις τελειώσουν τα επιδόματα, θα φάμε θεονήστικοι και την αγ-Ελλάδα μας!

  ΥΓ 2: Τιμώμενη χώρα στη φετινή ΔΕΘ, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τις κελεμπίες, τα ταμπούρλα, τη ξυποληταρία, τα γεράκια και τα ζεστά πετροδόλαρα τους…

  Επί χούντας θυμάμαι να μας επισκέπτονται τιμώμενοι κάτι άγνωστοι ηγέτες κρατών, με συνοδεία πάντα φολκλορικών γυμνόστηθων μπαλέτων, σε αφρικανικούς ρυθμούς, που μας χαροποιούσαν ιδιαίτερα… (Αραπίνες, μαύρες ερωτιάρες… Γεια σου μεγάλε Τσιτσάνη!).

  ΥΓ 3: Εκείνα τα κατηγορημένα παλιότερα «λεφτόδεντρα» απ’ τον νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη, φύτρωσαν ξαφνικά και θέριεψαν και βγάλαν φύλλα, κι έχουν τώρα και κόκκινα τα μήλα! Τώρα σίγουρα, δεν ξέρω αν τελικά θα φάμε μήλα ή θα την βγάλουμε (το πιθανότερο), μασουλώντας πράσινα φύλλα!

  ΥΓ 4: Και μια πρόταση στους «Αρίστους» κυβερνήτες μας, από έναν άσημο υπηκόο και …καλοπληρωτή τους!

  Τουλάχιστον, πείτε μια κουβέντα, κάντε μια ευχή, δείξτε μια εικόνα, μια διπλωματική επαφή, για τη τύχη εκείνων των τραγικών ομογενών μας (150 χιλ. ψυχές), της Αζοφικής, που πέρασαν πλέον απ’ την Ουκρανική στη Ρωσική επικράτεια! (με την οποία είμαστε σε πόλεμο).

  Η εγκατάλειψη κι η αγνόηση τους στην αβέβαιη τύχη τους απ’ την επίσημη Ελλάδα, είναι ξευτίλα εθνικής εμβέλειας, που δείχνει το ποιόν μας σε κύρος, σε σοβαρότητα, σε κρατική υπόσταση, σε λογική! (φυσικά, τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ σαν παραμάγαζα της κυβέρνησης… περί άλλων Πισπιρίγγων τυρβάζουν). Ντροπή!

  ΥΓ 5: Έτσι ενημερωτικά το γράφω, κι επειδή δεν είδα σχετική εικόνα στα παραμυθατζήδικα πετσωμένα της TiVi…

  Ανήμερα της «Επετείου του Γρηγορόπουλου», βρέθηκα Σαλονίκη. Ε λοιπόν, είδα και θαύμασα την μεγαλύτερη σε συμμετοχή (και ήσυχη) πορεία διαδηλωτών, από εκείνες της προ 40ετίας μαζικές πορείες! Σημαίνει κάτι αυτό; Είναι τυχαίο; Κάτι υποδηλώνει; Ίδωμεν!

  ΥΓ 6: Μου άρεσε και με μπέρδεψε η εικόνα, να χειροκροτούν όρθιοι κι όλο χαρούλες και ενθουσιασμό, στη Βουλή, οι βουλευτές της ΝΔ του Μητσοτάκη, όταν πρόσφατα ανακοίνωσε ένα 10% έκπτωση στα τρόφιμα για τους… οικονομικά αδύνατου;! (12 € το μήνα για ένα 6μηνο).

  Εγώ νόμισα ότι μπήκε ο στρατός μας, ελευθερωτής στην Πόλη, στην Σμύρνη, την Τραπεζούντα! Ίσως, την επόμενη φορά!

  Με κουπόνια της εποχής Στάλιν, χτίζουν οι φιλελέδες τη νέα Ελλάδα! Λεφτόδεντρα και σίγουρα κλεφτόδεντρα υπάρχουν στην αγλαή χώρα μας!

  ΥΓ 7: Τελικά αποδεικνύεται ότι το DNA όλων μας, μας έχει δεμένους με το παρελθόν, απ’ τον λαιμό! Εγώ γράφω και ξαναγράφω (κι ίσως σας τα «πρήζω»), για τους προγόνους μου, κι ο Μητσοτάκης σέρνεται απ’ τα Κυπατζήδικα τα Πρεταντορ, τις παρακολουθήσεις, τις λαμογιές, απαράλλακτος με τον πατέρα του, τότε με Γρυλάκηδες, με Μαυρίκη, με, με, με, που παρακολουθούσαν μέχρι τον Έβερτ! Και είναι λογικό εν μέρει αυτό και κατανοητό… Κάτω απ’ τη μηλιά να βρίσκεις μήλα κι όχι πεπόνια ή σταφύλια… Κι απ’ τους απόγονους του πάτερ Μητσοτάκη και της «Αγίας Οικογένειας», να βρίσκεις… κεραμίδια!

  Όλα εδώ πληρώνονται ευτυχώς, όλα, μα όλα! Κι είναι πολύ καλό αυτό και παρηγορητικό! Η ιστορία και το καλό ή κακό όνομα, τελικά, είναι η μόνη πληρωμή, είναι η τιμωρία του κάθε μπαγαπόντη κι η ανταμοιβή!

  Καλή χρονιά να ‘χουμε το 2023 όλοι μας, φίλοι και πατριώτες, ειρηνική, με υγεία, με λιγότερη βία, βλακεία, κλεψιά, βιασμούς, πονηριά, μπαλαμούτι, φτώχεια και κοροϊδία, Πρέντατορ και… κατασκοπεία!

  Καλή χρονιά σε όλους μας! Προπάντων με υγεία! Κι ένα καλύτερο 2023, έστω σαν ουτοπία!

  Και το παρηγορητικό και παλιατζίδικο μπίρι – μπίρι των «Αρίστων», σίγουρα, λόγω των επικείμενων εκλογών, άρχισε το παραμύθι. Μετά λίγα χρόνια θα έχουμε γίνει όλοι μας μπέηδες, σεΐχηδες κι εμίρηδες, από κακόμοιροι και μπατίρηδες! Ένας θησαυρός ξαφνικά μας περιμένει όλους, από αιώνες, μέσα στη θάλασσα βαθειά κρυμμένος (κούνια που μας κούναγε), που ανακάλυψε ο μαΐστρος ο Κούλης, ο πορφυρογεννημένος και θα μας σώσει όλους μας, εξώλης και προώλης! (έτσι μου έβγαινε η ρίμα).

  Οι ευχές και οι ελπίδες είναι ευτυχώς ακόμα τζάμπα, χωρίς φόρους, ΦΠΑ, πρόστιμα, κατασχέσεις σπιτιών, σπασμένες πόρτες και αστυνομικούς…

  Μ’ αυτές ευτυχώς τη βγάζουμε οι πλείστοι μας προσώρας, κι αυτές τρέφουν τους Έλληνες πολλά χρόνια τώρα, δυστυχώς, που αποφεύγουνε να δούνε την επερχόμενη μας κρίση!

  Θα ‘ναι οι Τούρκοι; Θα ‘ναι η φτώχεια; Θα ‘ναι το χρέος; Οι κατασχέσεις; Ο πόλεμος στη Ρωσία; Κάποιος μετεωρίτης; Εγώ είμαι βέβαιος ότι κάτι τραγικό μας περιμένει στην γωνία! Μακάρι να λέω μπούρδες και τρομολαγνεία…