Τα αντισυλληπτικά χάπια που παίρνουν οι γυναίκες κάνουν και για τους θηλυκούς γορίλες…

 (Γράφει ο Βαγγέλης Νάστος – Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

Αγανάκτησα! Κάθε φορά που με ρωτούν με τι ασχολούμαι κι ακούν χημεία, ένα μακρόσυρτο ΙΟΥ

εισβάλλει στ' αφτιά μου και ταλαντώνει το ακουστικό νεύρο μου, σε συχνότητα συντονισμού. Ως εδώ!

Μια στήλη για haters της χημείας, που ίσως εν τέλει γίνουν fans!

  Κοιτάω ξανά το ρολόι μου. Η ώρα περνάει κι ανησυχώ. Οι σκέψεις, βαριά μαύρα σύννεφα, έχουν σκοτεινιάσει τον μέχρι χθες ανέφελο ουρανό του μυαλού μου.

  Τα κορναρίσματα πληθαίνουν, μα δεν μ’ ενοχλούν. Ο λευκός τους θόρυβος σκεπάζει κάθε έγνοια που κατοικοεδρεύει στο παρόν και με βυθίζει σε μια δίνη μέσα στην οποία στροβιλίζονται πολύχρωμες αναμνήσεις του χθες και βαθύχρωμα κουρέλια του τελευταίου ονείρου μου.

  Ένα κόκκινο, διώροφο λεωφορείο στρίβει στο φανάρι, το οπτικό μου πεδίο διευρύνεται και σαν να την βλέπω να πλησιάζει απ’ το απέναντι στενό. Ρίχνω το σώμα μου μπροστά, κλείνω τα μάτια μου για να κάνω τη ματιά μου πιο διεισδυτική αλλά με θλίψη παρακολουθώ το πρόσωπό της να διαλύεται στα χαρακτηριστικά μια άγνωστης.

  Ίσως να μην έρθει τελικά. Ίσως αυτό που έκανα να ήταν όντως βαρύ. Ίσως…

  Οι σκέψεις μου έχουν γίνει πηχτές σαν το μέλι, μα η γεύση που αφήνουν στον ουρανίσκο του μυαλού μου δεν είναι καθόλου γλυκιά.

  Αναλογίζομαι τις φριχτές οικονομίες που έκανε για μήνες, θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια της όταν κατόρθωσε επιτέλους να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό, σκέφτομαι το χαμόγελό της όταν γύρισε σπίτι με το αυθεντικό έργο τέχνης που λάτρευε για χρόνια.

  Θεέ μου, πόσο χαρούμενη ήταν! Κι ύστερα ήρθα εγώ. Και στην επάνω, δεξιά γωνία της ελαιογραφίας της Μπαδόλα, πήγα και κρέμασα ένα κιτρινόμαυρο κασκόλ της Ντόρτμουντ.

Και κάπως έτσι μόλυνα τον πολύτιμο θησαυρό της.

  Δεν το ‘κανα όμως επίτηδες. Η λήξη του αγώνα με βρήκε να κοιμάμαι όρθιος. Καθώς έσερνα τα βήματά μου προς το δωμάτιο πέρασα μπροστά της, «Πόσο ταιριάζουν τα χρώματα», σκέφτηκα κι ένα μειδίαμα ρυτίδιασε τα χείλη μου, αμυδρό όσο η σκιά μιας σκέψης.

  Ασυναίσθητα μεταχειρίστηκα την κορνίζα σαν σκαλιστό, επίχρυσο καλόγερο, ανυποψίαστος για το μέγεθος της επικείμενης καταστροφής.

  Μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου κάθε στιγμή από το σύντομο πρωινό μου όνειρο, μπορώ να νιώσω κάθε συναίσθημα, να ξαναζήσω τις στιγμές ξανά και ξανά. Εγώ, στο κέντρο του σαλονιού να κοιτάζω με απορία τον κρεμασμένο καμβά και να αναρωτιέμαι πως διάολο ο κήπος της Μπαδόλα είχε μετατραπεί στην τρομακτική κραυγή του Μουνκ.

  Άνοιξα τα μάτια και γρήγορα κατάλαβα πως κάτι κακό είχε συμβεί. Η κραυγή της δεν ακουγόταν ανθρώπινη. Έτρεξα ξυπόλυτος στο σαλόνι και την είδα αναμαλλιασμένη να προσπαθεί να πνιγεί με το κασκόλ. Χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα για να μπορέσει το σοκαρισμένο μου μυαλό να αξιολογήσει την εικόνα σωστά. Είχε φέρει όντως το κασκόλ στο ύψος του λαιμού της, χωρίς αυτοκτονικές τάσεις ευτυχώς, απλά πάλευε με μανία να το σκίσει.

  Η ελαιογραφία δεν ήταν σουρεαλιστική, αυτό που συνέβαινε στο σαλόνι μου παραήταν. Πέρασαν ώρες για να μου μιλήσει ξανά κι όταν το έκανε το σιβυλλικό της χαμόγελο μου πάγωσε το αίμα.

- «Πες μου τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω και θα το κάνω», της είπα σχεδόν παρακλητικά.

- «Θέλω να πάμε στον ζωολογικό κήπο, στο Κεντ».

  Ένιωθα την τρέλα να μου χτυπάει την πόρτα, αλλά πως θα μπορούσα να της χαλάσω το χατίρι;

  Και να’ μαι 7 Φλεβάρη στο Piccadilly Circus, με 2 εισιτήρια για το Κέντρο προστασίας Άγριας Ζωής Hemsley στο Κεντ, να προκαλώ ένα φριχτό μποτιλιάρισμα περιμένοντάς την επιτέλους να φανεί. 

  Ήταν λάθος μου που δεν επέμενα να επιστρέψει σπίτι μετά τις δουλειές, ώστε να φύγουμε μαζί και τώρα το πληρώνω.

  Ξαφνικά, η πόρτα του συνοδηγού ανοίγει και ο θόρυβος με επαναφέρει με βία στο παρόν…

- «Go, go go!»

  Ακούω την τσιριχτή φωνή της, βλέπω τον τροχονόμο να τρέχει προς το μέρος μας σφυρίζοντας και χωρίς να το πολυσκεφτώ πατάω γκάζι και σε μισή ώρα φτάνουμε στο Κεντ. Έχουμε περάσει τους ταπίρους και τους λαιμούριους όταν συναντάμε 2 υπαλλήλους να μιλούν έντονα και να κουνάνε τα χέρια τους αναστατωμένοι.

- «Συμβαίνει κάτι που θα ‘πρεπε να ξέρουμε;», ρωτάω ανήσυχος, «ξέφυγε κάποιο άγριο ζώο;»

- «Όχι», μου απαντά μια μικρόσωμη κοπέλα, «απλά σήμερα έρχονται οι 2 αρσενικοί πίθηκοι που τους περιμέναμε την άλλη εβδομάδα και δεν έχουμε προμηθευτεί αντισυλληπτικά για τις 2 θηλυκές».

- «Αυτό είναι όλο;» ρωτάω και ζητάω από τη Μελίνα να δώσει τα δικά της.

Γελάει. Σοβαρεύει. Γελάει ξανά.

- «Αλήθεια τώρα;»

- «Ναι! Θα σου εξηγήσω», λέω και της κάνω νόημα να βιαστεί.

  Ανοίγει την τσάντα της και βγάζει διστακτικά ένα πακέτο, η κοπέλα το παίρνει με χαρά και χωρίς να χάσει χρόνο τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

- «Τι έγινε μόλις τώρα;», με ρωτάει όταν στιγμές μετά μένουμε μόνοι.

- «Τα αντισυλληπτικά σου κάνουν και για τους θηλυκούς γορίλες» της λέω και πετάω έναν λωτό στο τεθωρακισμένο αρμαντίλλο που έχει πλησιάσει και κρυφακούει αδιάκριτα.

- «Τα χάπια αυτά, περιέχουν γυναικείες συνθετικές ορμόνες με συνδυασμό οιστρογόνων και προγεστερόνης και έτσι αναστέλλουν τον μηχανισμό παραγωγής ορμονών, που έχει ως αποτέλεσμα την αναστολή της ωοθυλακιορρηξίας.

  Όσο περνούν τα χρόνια τόσο αναπτύσσονται διάφοροι συνδυασμοί ορμονών με σκοπό να διατηρηθεί η αντισυλληπτική ικανότητα και να ελαχιστοποιηθούν οι όποιες παρενέργειες. Η αποτελεσματικότητά τους πια φτάνει το 99.7%.

  Τα πλεονεκτήματά τους όμως δεν περιορίζονται μόνο στην αντισύλληψη. Βοηθούν στη ρύθμιση της περιόδου, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία ακμής και υπερτρίχωσης, ελαττώνουν την απώλεια αίματος κατά την περίοδο, οδηγούν σε μείωση κινδύνου εξωμήτριων κυήσεων και καρκίνου του ενδομητρίου και των ωοθηκών.

  Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα στεροειδών χημικών ενώσεων. Παράγονται κυρίως από τα ωοθυλάκια, το ωχρό σωμάτιο και τον πλακούντα. Είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη των γυναικείων δευτερευόντων φυλετικών χαρακτηριστικών. Όταν το ωάριο γονιμοποιηθεί οι ωοθήκες εκκρίνουν περισσότερα οιστρογόνα ώστε να ενισχύσουν τη ροή του αίματος και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της μήτρας και του πλακούντα.

  Η προγεστερόνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στις ωοθήκες, στον πλακούντα και τα επινεφρίδια  για να διασφαλίσει την δημιουργία μιας παχιάς επένδυσης της μήτρας, που διευκολύνει την εμφύτευση του εμβρύου στα τοιχώματά της κατά τις πρώτες ημέρες της εγκυμοσύνης και την ανάπτυξή του.

  Υπάρχει μια στενή βιολογική συγγένεια ανάμεσα στους πιθήκους, τους χιμπατζήδες και τους ανθρώπους, ειδικά όσον αφορά τις ενδογενείς ορμόνες του σεξ και την εν γένει σεξουαλική συμπεριφορά.

  Το ότι είμαστε γενετικά συγγενείς, όμως δε σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά ακριβείς στην επιλογή της σωστής δόσης, καθώς η μεγάλη μπορεί να επηρεάσει το πρήξιμο των γεννητικών τους οργάνων, ενώ η μικρή μπορεί να είναι αναποτελεσματική και να προκύψει εγκυμοσύνη».

- «Τι ακριβώς μπορεί να επηρεάσει η μεγάλη δόση;», ρωτάει και προσπαθεί με κόπο να μην βάλει τα γέλια.

- «Το πρήξιμο των γεννητικών οργάνων και του περινέου, και για να μη σου μπαίνουν ιδέες αναφέρομαι συγκεκριμένα στα θηλυκά πιθηκοειδή, θεωρείται σημάδι γονιμότητας το οποίο αναζητούν τα αρσενικά, άρα αν δεν επιτευχθεί μπορεί να μην είναι πλέον ποθητές και να εμφανίσουν διαταραχές τόσο στην σεξουαλική όσο και την κοινωνική συμπεριφορά τους. Τα χάπια που χρησιμοποιούνται λοιπόν είναι ακριβώς σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι γυναίκες. Καλό είναι να επιλέγονται τα χάπια που μετά από 21 μέρες έχουν μια εβδομάδα κενή ή έστω με placebo για να διασφαλίζεται ο  σεξουαλικός κύκλος και το σωστό πρήξιμο.

  Χιμπατζήδες και πίθηκοι αντιδρούν καλά στα αντισυλληπτικά, όμως άλλα ζώα μπορούν να αναπτύξουν φλεγμονές στην ουρήθρα ή όγκους σαν αποτέλεσμα ορμονικών διαταραχών.

  Και επειδή είναι ζώα οι υπεύθυνοι ψάχνουν συνήθως διάφορους τρόπους για να τους τα χορηγήσουν απ’ το στόμα», λέω και δείχνω προς το μέρος τους καθώς πλησιάζουμε στον χώρο των θηλυκών πιθήκων.

- «Δες! Η μια τα προτιμάει διαλυμένα σε πολύχρωμο χυμό και η άλλη ξεγελιέται αν αναμιχθούν με κρέας και σερβιριστούν στο πιάτο της.

  Μπορεί να βοηθάτε τις θηλυκές με τα χάπια σας, αλλά οι αρσενικοί πίθηκοι ξεπληρώνουν τη χάρη. Ήδη δοκιμάζονται αντισυλληπτικά τζελ που μπορεί να χρησιμοποιηθούν πολύ σύντομα και σε άντρες. Στις έρευνες που έγιναν όπου το τζέλ τοποθετήθηκε ενέσιμα, οι πίθηκοι γύρισαν στη φυσιολογική ζωή τους και δεν παρατηρήθηκαν παρά ελάχιστες παρενέργειες.

  Παρακολουθήθηκαν 2 αναπαραγωγικοί κύκλοι τους και ενώ παρέμεναν σεξουαλικα ενεργοί δεν καταγράφηκε ούτε μια εγκυμοσύνη.

  Στους ανθρώπους το μη ορμονικό ανδρικό αντισυλληπτικό Vasalgel θα εισάγεται στο ανδρικό γεννητικό όργανο και θα μπλοκάρει μόνιμα με μια γέλη, σαν φυσικό φράγμα, τη ροή των σπερματοζωαρίων.

  Όταν ο άντρας αποφασίσει πως επιθυμεί να αποκτήσει παιδί, μια νέα έγχυση στο γεννητικό του όργανο ή μια απλή χρήση υπερήχων, θα μπορεί να διαλύσει το φράγμα της γέλης και να επιτρέψει ξανά την ροή του σπέρματος. Τα αντρικά αντισυλληπτικά βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό να κυκλοφόρησαν μέσα στα επόμενα χρόνια.

  Να ρωτήσω, όμως τώρα κι εγώ κάτι; Γιατί φαγώθηκες να ‘ρθουμε;»

- «Θα σου πω. Αυτές τις μέρες τρέχει μια φοβερή προσφορά που ονομάζεται «Κατσαρίδα του Αγίου Βαλεντίνου». Με μιάμιση λίρα μπορείς να βαφτίσεις μια κατσαρίδα με το όνομά του πρώην σου ή αυτού που σου κάνει τέλος πάντων τη ζωή δύσκολη.

  Το όνομα αυτό θα αναγράφεται και σε εναν κατσαριδοπίνακα σε ειδικό χώρο του ζωολογικού κήπου και θα μπορείς να κατεβάσεις σε pdf το πιστοποιητικό ονοματοδοσιας της κατσαριδουλας.

 Οι αιτήσεις κλείνουν στις 10 του μηνός, όποτε έπρεπε πάση θυσία να προλάβω»!

  Τα μάτια μου κοντεύουν να πεταχτούν έξω απ τις κόγχες τους.

- «Τελικά, όμως αποφάσισα να μην το κάνω. Σιγά μη δώσω 1.5 λίρα για να κακοποιήσω το εντομάκι με το όνομά σου. Άσε που δεν έχεις καμία από τις εκπληκτικές του ικανότητες. Ούτε να ζήσεις για μια βδομάδα χωρίς κεφάλι μπορείς, ούτε να επιβιώσεις από πυρηνική καταστροφή. Θα κοιτάξω καλύτερα παραδίπλα στα κλουβιά με τους ακανθόχοιρους».

  Η κραυγή μου πιθανόν να έκοψε την παραγωγή ωαρίων στα πιθηκάκια για καιρό, ωστόσο μέσα μου γελούσα τόσο, μα τόσο δυνατά.

  Πλησίαζε 14 Φλεβάρη κι εγώ είχα δίπλα μου αυτήν που πάντα ήθελα! Την κοπέλα που δεν μου κρατούσε ποτέ κακία, την κοπέλα που μ’ έκανε πάντα να γελώ…