Πανάκριβος καφές, από περιττώματα ελεφάντων!

(συνέχεια του προηγούμενου άρθρου – Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί))

Αγανάκτησα! Κάθε φορά που με ρωτούν με τι ασχολούμαι κι ακούν χημεία, ένα μακρόσυρτο ΙΟΥ εισβάλλει στ' αφτιά μου και ταλαντώνει το ακουστικό νεύρο μου, σε συχνότητα συντονισμού. Ως εδώ!

Μια στήλη για haters της χημείας, που ίσως εν τέλει γίνουν fans!

  Πέρασαν αρκετές μέρες. Όλα μοιάζουν να έχουν γυρίσει στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς. Ανοίγω την πόρτα φορτωμένος με ψώνια και μπαίνω στο σπίτι.

  Η μυρωδιά φρεσκοψημένου καφέ εισβάλλει στα ρουθούνια μου. Την βρίσκω στην κουζίνα, να ανακατεύει μ' ένα κουταλάκι το μπρίκι και να χαμογελά.

  Στο ροζ κραγιόν της, τα χνάρια του πρόσφατου παρελθόντος· στο χαμόγελό της, οι Σίβυλλες του μέλλοντος.

  Τακτοποιεί τα ψώνια γρήγορα και μου τον σερβίρει στο σαλόνι.

- «Πες μου τι ξέρεις για τον καφέ», μου λέει. «Μ’ αρέσει τόσο να σ’ ακούω να μιλάς».

Δεν έχω καλύτερο. Χωρίς να χάσω χρόνο, φουσκώνω τα πνευμόνια μου με αέρα κι αρχίζω τη διάλεξη:

- «Ο καφές είναι το προϊόν με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο, μετά το πετρέλαιο.

Η καφεΐνη, που αποτελεί το κύριο συστατικό του, είναι λευκή και κρυσταλλική, με έντονη πικρή γεύση κι αποτελεί την ψυχοδιεγερτική ουσία με τη μεγαλύτερη κατανάλωση σε όλο τον κόσμο!

  Η καφεΐνη δρα στο κεντρικό νευρικό μας σύστημα καταπολεμώντας την υπνηλία και την κόπωση και ενισχύοντας την ικανότητα εγρήγορσης.

  Ενεργεί σχεδόν άμεσα και μπορεί να παραμείνει στο σώμα μας για ώρες, αν κι ο χρόνος παραμονής της μειώνεται κατά 30-50% στους καπνιστές.

  Μπορεί να δράσει κι ως φυσικό εντομοκτόνο, αφού παραλύει και θανατώνει πολλά έντομα.

  Το 1554, στην Κωνσταντινούπολη άνοιξε το πρώτο καφενείο ever!

  Λίγα χρόνια αργότερα, ο μουφτής το έκλεισε θεωρώντας τον καφέ ως ποτό των απίστων, γύρευε τώρα γιατί».

- «Είσαι υπέροχος. Πιες τώρα»!

  Δεν έχω πει ούτε τα μισά. Όσο την βλέπω όμως χωρίς το κόκκινο κραγιόν που υπεραγαπά, οι τύψεις μου φουντώνουν και αποδέχομαι οτιδήποτε μου πει μηχανικά, περίπου όπως τα cookies στις ιστοσελίδες.

  Σηκώνω το φλιτζάνι και το φέρνω στο στόμα μου.

  Ο καφές αχνίζει και μυρίζει υπέροχα. Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω.

  Η φωνή της με επαναφέρει στο παρόν…

- «Θέλω να δω πως αισθάνεσαι κάθε φορά που ρητορεύεις. Μπορώ να σου μιλάω ενόσω πίνεις τον καφέ;»

- «Εννοείται πως μπορείς. Με χαρά», απαντώ και το εννοώ.

  Στέκεται όρθια στη μέση του δωματίου και ξεκινά:

- «Ο πιο ακριβός καφές στον κόσμο παράγεται από περιττώματα ελεφάντων»!

  Παίρνει μια ανάσα. Την κοιτάζω με ενδιαφέρον. Παίρνει άλλη μια και συνεχίζει…

- «Η παραγωγή του γίνεται στην περιοχή που αποκαλείται χρυσό Τρίγωνο και βρίσκεται ανάμεσα στην Ταϊλάνδη, τη Μυανμάρ και το Λάος, μέρος που ήταν ήδη γνωστό για κάτι εξίσου ακριβό αλλά παράνομο: το Όπιο. Πώς είναι ο καφές;»

- «Γευστικότατος. Παίζει να είναι ο καλύτερος που έχω πιει ποτέ αλλά μη σταματάς, να χαρείς».

  Τρελαίνομαι να μαθαίνω νέα πράγματα!

- «Οι ελέφαντες είναι ως γνωστόν φυτοφάγοι.

  Για να γίνει δυνατή η διάσπαση της κυτταρίνης από την τόση πρασινάδα που καταναλώνουν, στο στομάχι τους λαμβάνει χώρα μια ζύμωση.

  Η ζύμωση, εκτός των άλλων βοηθάει σημαντικά και τον καφέ, καθώς κάνει πιο έντονη την αίσθηση της ζάχαρης, σβήνει την πικρίλα και του δίνει μια πιο γλυκιά και φρουτώδη γεύση. Φαντάσου τη σαν μια σοκολάτα κερασιού.

  Πάμε τώρα στο ζουμί. Επί τοις διαδικασίας! Μείγμα από φρούτα και κόκκους καφέ παρέχεται ως τροφή στους ελέφαντες.

  Ακολουθεί μια μικρή αναμονή, από 1 ως 3 μέρες, μέχρι να πάει ο ελεφαντούλης για κακάκια του.

  Όταν με το καλό ξεφορτώσει το φορτίο του, οι κόκκοι του καφέ συλλέγονται, καθαρίζονται και όλα πάλι απ' την αρχή ξανά.

  Αντιλαμβάνεσαι βέβαια τις απώλειες! Υπολογίζεται ότι 33 κιλά κόκκοι αποδίδουν περίπου 1 κιλό καφέ».

  Πλατάγιασα τα χείλη μου απολαμβάνοντας την τελευταία γουλιά.

- «Εξαιρετικά ενδιαφέρον», είπα κι ακούμπησα το φλιτζάνι στον δίσκο.

- «Ο καφές που μόλις ήπιες ήταν φτιαγμένος από κακάκια ελεφάντων!», είπε και το πρόσωπο της φωτίστηκε!

  Δεν παίζει να έλεγε αλήθεια.

  Δεν ήταν δυνατόν να ήταν η αλήθεια!

  Όλο το προηγούμενο σκηνικό ξεχύθηκε μέσα σε δευτερόλεπτα σαν ασπρόμαυρη, πιτσιλωτή εικόνα στον υποθάλαμο του εγκεφάλου μου, δημιουργώντας μου ζάλη κι αναγούλα.

- «Μην ανησυχείς ματάκια μου», συνέχισε απτόητη.

- «Με διαβεβαίωσαν ότι οι ελέφαντες δεν κακομεταχειρίζονται, ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον και η κατανάλωση καφεΐνης δεν τους επηρεάζει. Σκέψου πως μόλις ήπιες μια καφεδάρα που δεν υπάρχει στα Coffee island ή στα mikel και πως ένα φλιτζάνι κοστίζει λίγο πάνω από 30 ευρώ».

  Ήθελα να εξαφανιστώ. Από εκείνο το δωμάτιο, από εκείνο το σπίτι, από την ίδια τη ζωή.

  Κυριολεκτικά όμως, ευχόμουν να εξαϋλωθώ αφήνοντας μόνο έναν μεγάλο, λιπαρό λεκέ στην άκρη του καναπέ.

  Βγήκα από το σαλόνι κι έφτασα στην τζαμαρία, παραπατώντας.

  Μακριά από το θριαμβευτικό ύφος μα και από τα σιχαμένα λόγια της, τα οποία ήμουν ανήμπορος να αγνοήσω.

  Διπλώθηκα στα δύο βγάζοντας μια, σχεδόν βουβή, κραυγή.

- «Γείτονα είσαι καλά;»

Προσπάθησα με δυσκολία να σταθώ όρθιος.

- «Δυσπεψία», απάντησα.

- «Από τι;»

- «Από την πραγματικότητα», ψέλλισα και κατέβηκα στην αυλή.

  Με την άκρη του ματιού μου την είδα να με κοιτάζει απ’ το παράθυρο και να γελάει δυνατά.

  Τα χέρια μου περιέγραψαν αυτό που ήθελα περισσότερο από οτιδήποτε τη στιγμή εκείνη.

  Τα δάχτυλά μου μπλέχτηκαν αργά και οι παλάμες μου πιέστηκαν σε μια παντομίμα στραγγαλισμού. Τα γέλια της αντήχησαν σε όλη τη γειτονιά.

  Έστρεψα το βλέμμα μου ψηλά. Ήταν η ομορφότερη ώρα της ημέρας, ο ουρανός ήταν ανέφελος, ο ήλιος έδυε αργά κι έριχνε το φως του στην ανατολή δίνοντας στα πάντα μια χρυσαφιά, πλούσια υφή, σαν σε φλαμανδικό πίνακα… κι εγώ έκανα εμετό στο παρτέρι.

 

ΥΓ: Για όποιον θέλει να δει ή ακόμα και να παραγγείλει (περίεργοι γύρω μας υπάρχουν πολλοί) τον συγκεκριμένο καφέ, ακολουθεί το link με την επίσημη σελίδα του Black ivory coffee!

https://blackivorycoffee.com/

Βαγγέλης Νάστος