Το τέλος μιας ανέμελης διαδρομής…

 Του Α.Θ.Ρ. (Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

Γιατί, όλα τα ωραία, κάποτε τελειώνουν και τότε… τρέξτε ποδαράκια μου!

  Σπρίντερ, που προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και χιλιόμετρα, αποδεικνύεται ο Δένδιας, Υπουργός των εξωτερικών μας, που πήρε σβάρνα γνωστούς και αγνώστους Ευρωπαιο – Αμερικάνους, Άραβες, Ισραηλινούς, Αλβανούς, Αρμένιους και λοιπούς, με φανερή την αγωνία, παρά τα δήθεν αισιόδοξα που επισήμως αναγγέλλει για στήριξη μας απ’ τον διεθνή παράγοντα, των θέσεων μας, στην κόντρα με την Ερντογανική – τσαμπουκαλού Τουρκία.

  Στο παρά πέντε, αν όχι στο και πέντε, βαφτίζουμε την «κόκκινη γραμμή» της άμυνας και των ορίων μας, από επίσημα χείλη, άλλοτε στα 12 μίλια, άλλοτε στα 6 μίλια (Γεραπετρίτης) και μακάρι να σταματήσουν εκεί, κι όχι έξω απ’ την …εξώπορτα του σπιτιού μας!

  Γιατί, υπάρχει και το χειρότερο, να βρεθούμε να παλεύουμε απεγνωσμένα με το θηρίο, ξαφνικά, και στην κρεβατοκάμαρα μας… Κι αλίμονο!

  Αυτή η μοναδικά έκφραση, παραπομπή του θέματος στις «Ελληνικές καλένδες» που εμπεριέχει όλη τη διαχρονική μας αναβλητικότητα, είτε πρόκειται για προσωπική υπόθεση που θέλει επίλυση και διευθέτηση, είτε για Εθνικά ζητήματα και διεκδικήσεις γειτόνων, είναι μάλλον στοιχείο του χαρακτήρα μας, με γονίδιο στο DNA μας.

  Κι επειδή το πιθανότερο αυτό δεν ισχύει, πρόκειται για το γνωστό, ανεύθυνο και πονηρό, πασάρισμα της «καυτής πατάτας» στον επόμενο. …Μακριά από εμάς, γιατί θα μας κοστίσει ακριβά στις εκλογές! Κι ότι θέλει, ας γίνει!

   Φυσικά, το ίδιο περίπου θα πει κι ο άλλος, κι ο επόμενος, αφού όλοι τους περίπου πολιτικάντικα, στο ίδιο καζάνι βράζουν…

  Έτσι γράφονται σελίδες επί σελίδων, δήθεν διαπραγματεύσεων, διερευνητικών επαφών, χειραψίες και χαμόγελα για τις τηλεοράσεις, μεταξύ αδιάλλακτων επίσημων διαπραγματευτών, με χιλιάδες χαμένες ανθρωποώρες άξιων και χρήσιμων διπλωματών, που θα μπορούσαν «να πουλήσουν ψυγεία στους Εσκιμώους»!

  Κι αν ο Ερντογάνης σήμερα είναι όντως ο «μπήξε – δείξε», αλλοπρόσαλλος, απρόβλεπτος, γιατί δεν λύναμε χρόνια τώρα τις διαφορές μας με την Τουρκία, όταν κυβερνούσαν άλλοι, μετριοπαθέστεροι, λογικότεροι και πιο προβλέψιμο Τούρκοι; Εκτός, αν οι Τούρκοι εξ ορισμού, είναι καλοί …μόνο όταν είναι νεκροί!!! (όπως λένε τα φασισταριά μας, χρόνια τώρα!).

  Πάνω από μισόν αιώνα, απ’ το ’63 – ’64, απ’ την απειλή εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, ά ακόμα απ’ το ’55, με το «πογκρόμ» του ελληνισμού της Πόλης, έχουμε άλυτα, καυτά, ανοιχτά, επείγοντα προβλήματα, διεκδικήσεις, παραβιάσεις, σίγουρα με λιγότερη δική μας ευθύνη με τη γείτονα Τουρκία.

  Κι από τότε, ο χρόνος τρέχει και γίνεται η θέση μας όλο και δυσμενέστερη, με μια γιγαντωμένη χρόνο με το χρόνο Τουρκία, που πρώτα εξαγγέλλει κάτι παράλογο και υπερβολικό σαν αίτημα της και στη συνέχεια, βήμα – βήμα, σχεδόν ανενόχλητη (εκτός όταν ο άνεμος παρασέρνει το ερευνητικό της σκάφος και από λάθος μπαίνει στα …χωράφια μας), το πετυχαίνει!

  Ήδη, βρισκόμαστε ένα βήμα πριν στηθεί το Τούρκικο γεωτρύπανο, σε κατά γενική ομολογία «δικά μας νερά»!

  Οι έρευνες για πετρέλαιο – αέριο, δεν ήταν δυνατές από μέρους της όπως ισχυρίζονταν οι δικοί μας, …γιατί γίνονταν πολύς θόρυβος απ’ τα περιπλέοντα πολεμικά μας! Μπρρρ…

  Τώρα, τι σόι γεωτρήσεις ισχυρίζεται ότι θα  κάνει, αφού δεν έκανε επιτυχή έρευνα, είναι ένα αδιευκρίνιστο σημείο. Εκτός, αν κάνει γεωτρήσεις …στον γάμο του καραγκιόζη! (Και ο καραγκιόζης, όπως ο καφές κι ο χαλβάς, το κανταΐφι, κι αυτά είναι διεκδικήσιμα κι απ’ τους δυό μας!).

  Ένας φτηνός, ανεγκέφαλος, γλοιώδης λαϊκισμός χρόνια τώρα διαχέεται, σαν αναισθητικό παραισθησιογόνο, φάρμακο παραλυτικό, σε Ελλάδα και Τουρκία σίγουρα, το ίδιο παίζει και Τουρκία…

  Κι αν οι πολιτικοί έχουν τη μέγιστη ευθύνη για την διαμόρφωση ενός κλίματος, όσον αφορά τα δίκαια της καθεμιάς, με δόσεις απόλυτης αλήθειας, απόλυτου δικαίου, απόλυτης ισχύος, ασφάλειας., υπεροχής και σίγουρης τελικής δικαίωσης, τεράστια ευθύνη γι’ αυτή τη φενάκη, έχει ο ασύμμετρος λαϊκισμός που εκπέμπουν ΜΜΕ κι οι παρλαπίπες αναλυτές τους.

  Οι πατριδοκάπηλες, υπερεθνικιστικές φωνές ρασοφόρων, πολιτικάντηδων, φανατικών, αφελών, λαθρόβιων εντύπων και σκοτεινών οργανώσεων, που σιτίζονται οι ταγοί τους από μυστικά κονδύλια, σκοτεινών κρουνών.

  Όλος αυτός ο ακραίος συρφετός, με τη σκοτεινή τερατολογίας του, «κουμπώνει» αναβλητικά κάθε καλή προσπάθεια κάποιου νουνεχούς – ρεαλιστή πολιτικού, να κάνει το επόμενο βήμα.

  Όταν μπορούν κι επιβιώνουν λαθρόβιες ημερήσιες εφημερίδες, που «προφητεύουν» μέσω κάποιου άπλυτου δήθεν προφήτη, ότι βασιλιάδες μας θα λειτουργηθούν σύντομα στην ελεύθερη πλέον Αγία Σοφία της Πόλης, τότε, αν υπάρχει κάποια ενδημική παράκρουση, σίγουρα κάτι πονηρό, ολισθηρό, προβοκατόρικο, αν όχι βλακώδες κρύβεται πίσω τους.

  Είναι έτοιμοι σχεδόν οι πάντες, να κολλήσουν στον τοίχο τον «προδότη» που πει κάτι διαφορετικό για το μεγαλείο, τη μοναδικότητα, τη γενναιότητα, την σοφία της Ελλάδας, των αρχόντων της και του …πάντα προδομένου λαού της! (που στην πλειοψηφία του χειροκροτούσε και θαύμαζε, Παπαδοπουλο – Πατακούς!). και μόλις πριν 5 χρόνια, μισό εκατομμύριο αυτού του ένδοξου – σοφού λαού, ψήφιζε εγκληματίες, για εκπρόσωπους του στη Βουλή! Τους οποίους τώρα απεχθάνεται! Αλλά, αναγορεύει σε «εθνομάρτυρα»(!!!) τον άτυχο Κατσίφα και του κάνει μνημόσυνο ήρωα, στην Καντιοτικο – χαραδρούπολη Φλώρινα!

  Σίγουρα θα σκέφτονται αυτοί οι «πιστοί» Κατσίφα, Ε! αφού δεν μας παίρνει να παλέψουμε με τον «Γκοτζίλα» - Τουρκία, ας δείξουμε την παλληκαριά μας στο «ποντίκι» - Αλβανία!  

  Το άλλο «ποντίκι», η Βορειο – Μακεδονία, προσώρας ξεφεύγει απ’ τη φαρέτρα τους, με τα φαρμακερά τα βέλη…

  Ας είναι καλά ο Κούλης Μητσοτάκης, ο μέγας αθλητής στο άθλημα «κυβίστηση»! Θα ψάχνονται κάποτε οι δεξιοί με τον γόνο Μητσοτάκη, αλλά θα …είναι αργά για δάκρυα Στέλλα! Εμείς οι υπόλοιποι, απλά τον απολαμβάνουμε…

  Η «φάλαινα – Όρκα» Τουρκία, δεν πάει πιο πίσω στο σοβινιστικό παραισθησιογόνο, σίγουρα παίρνει και πιο γερή δόση απ’ αυτό, που σε κάνει σαν την πρέζα, να ξεχνάς τη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, το κακό σου ριζικό, το σκοτεινό σου μέλλον και σε κάνει υποτακτικό, υποβολιμαίο, έτοιμο να δώσεις χέρια και πόδια και κορμί, όχι γιατί κινδυνεύει άμεσα το σπίτι, η φαμελιά σου, η πατρίδα σου, αλλά για να επεκτείνεις το οικόπεδό σου, ή να κρατήσεις κάποιο κομμάτι του, που κάποτε απέκτησες, ή πιστεύεις ότι απόκτησες και συ ανήκει!

  Δεν λογαριάζεις πλέον σμπαραλιασμένα κορμιά νέων, θαμμένους στα ερείπια αμάχους των βομβαρδισμένων πόλεων, την ορφάνια, τη ρημαγμένη χώρα, που θα κάνει δεκάδες χρόνια να ‘ρθει στην κατάσταση που ήταν πριν το μακέλεμα.

  Ο ακραίος, υστερικός, πατριδοκάπηλος εθνικισμός, με τη φρικτή του κατάληξη, σε τίποτε δεν μοιάζει με τις θυσίες που έγιναν άλλοτε στην μακραίωνη ιστορία, ιστορικών λαών, όταν κινδύνεψε αληθινά η παρτίδα τους. Κι η Ελλάδα έχει μακρύ κατάλογο 3.000 ετών, τέτοιων αναγκαίων θυσιών, μέσα στο βάθος του χρόνου…

  Η χρόνια αναβλητικότητα στην τακτοποίηση των όποιων διαφορών μας με την Τουρκία, που λόγω μεγέθους και προϊστορίας, είναι στην ουσία ο εν δυνάμει κίνδυνος για μας, κι η παραπομπή των εκκρεμών καυτών ζητημάτων σε επόμενες γενιές, μου θυμίζει έντονα ανεπρόκοπους, αχαΐρευτους νοικοκυραίους, που αφήνουν ατακτοποίητα τα μπλεγμένα κληρονομικά τους, στους απόγονους τους.

  Και γίνονται πολύ συχνά, αιτία για μαλλιοτραβήγματα αδελφών, αδελφοκτονίες για μισό παλιοχώραφο και χρόνιες δικαστικές καταφυγές (η χαρά του δικηγόρου), με τη δαπάνη γι’ αυτές να γίνεται μεγαλύτερη απ’ την αξία των διεκδικούμενων αγαθών, πολλές φορές.

  Και πάλι εύλογα έρχεται στο προσκήνιο, το πετυχημένο κλείσιμο, με συμφωνία ύστερα από διαπραγματεύσεις απ’ τις δύο πλευρές, επί ΣΥΡΙΖΑ, του χρόνια ανοιχτού «Μακεδονικού», που τόσο μικροπολιτικά και βλακωδέστατα πολεμήθηκε απ’ την δεξιά, κι ιδίως η φασίζουσα άκρη της, σε συγχορδία μα τις παραφυάδες της εγκληματικής (τώρα και με τη βούλα του δικαστηρίου), Χρυσής Αυγής.

  Τον Ερντογάνη θα είχαμε στο κεφάλι και στην γειτονιά μας στην Φλώρινα, με βάση ίσως ναυτική στην Μεγάλη Πρέσπα(!), έτσι για να μας πικάρει! Τώρα καλύπτουν τη γειτονική χώρα δικά μας F-16 και κανείς (δήθεν) πατριώτης δεν λέει ένα μπράβο!

  Και βέβαια, αδιάλλακτοι μου ελληναράδες, σε μια συμφωνία μεταξύ δύο μερών, σημαντική, που χρόνια αλληλοεχθρεύονται και μισιούνται, πάντοτε κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις! Και νικητές και ικανοποιημένοι, πρέπει να ‘ναι και τα δύο μέρη, για να ‘χει επιτυχία και μακροημέρευση η συμφωνία η διπλωματική, που σώζει ζωές, αναπηρίες, ορφάνια και καταστροφές, κι επιβάλει την ειρήνη, τη συμβίωση, την αλληλοκατανόηση ανάμεσα σε γείτονες.

  Ο άλλος δρόμος είναι το μακέλεμα, η σφαγή, η καταστροφή, χωρίς συνήθως κερδισμένους, νικητές και ευτυχισμένους και ακέραιους εκατέρωθεν λαούς.

  Η επιλογή, όταν μιλάμε για νοήμονες, είναι μία κι οφθαλμοφανής. Η διαπραγμάτευση και η ειρήνη.

Εξαίρεση δυστυχώς υπάρχει, όταν αφορά η υπόθεση ένα ή δύο παρανοϊκούς, αλλοπρόσαλλους, απρόβλεπτους, κοντόφθαλμους και φτηνούς πολιτικούς!

Τότε, είτε Χριστός είτε Αλλάχ,

δύσκολα μας σώζουν, Έλληνες και Τούρκους,

σφιχταγκαλιασμένους στα γερά!

Και ούτε Γάλλοι, ούτε Ισραηλινοί, ούτε Αιγύπτιοι, ούτε Λίβυοι και Μαροκινοί,

θα ‘ρθούνε εδώ να μας βοηθήσουν, όπως τελείως βλακωδώς, κάποτε εμείς στείλαμε Ελληνικό στρατό σε Ουκρανία και Κορέα, τους «κόκκινους» για να νικήσουν.

Πιστοί πάντα και υποτελείς, των «φίλων» μας των Δυτικών, τις κομπογιαννίτικες, τις παροτρύνσεις!

Τουλάχιστον, να βάζαμε κάποτε μυαλό, θα ‘ταν κέρδος ακριβό για μας αυτό!

ΥΓ 1: Με ευκαιρία την περσινή και τόσο διαφορετική, λόγω κορωνοϊού, 28^η Οκτωβρίου 2020, με βαριά σύννεφα πιθανής εμπλοκής μας με την Τουρκία στο Αιγαίο, που θυμίζουν το 1939 της Μουσολινικής Ιταλίας και των προκλήσεων απέναντί μας, θα προσπαθήσω με ένα παράδειγμα, να δείξω ομοιότητες και διαφορές νοοτροπίας του Λαού μας, σε σχέση με 80 χρόνια πίσω.

  Το ‘χω ξαναγράψει, αλλά νομίζω αξίζει σαν παράδειγμα, να χαρακτηρίσει μια εποχή και τους τόσο διαφορετικούς της ανθρώπους.

  Η 28^η Οκτωβρίου 1940, μέρα του ΟΧΙ, ήταν Δευτέρα, με παζάρι, στο ακμαίο Αμύνταιο. Το 28^ο Σύνταγμα Πεζικού του Αμυνταίου, ήδη από τον Αύγουστο και με επιστρατευμένους νέους άλλων ηλικιών, βρίσκεται στα σύνορα της Αλβανίας, προς την Πρέσπα, στα φυλάκια.

  Ο πατέρας μου, ήδη επιστρατευμένος, βρίσκεται σε άδεια στο Αμύνταιο, όπου τον βρίσκει η κήρυξη του πολέμου.

  Ο αδελφός του Νίκος, είναι ήδη στρατιώτης, σε μονάδα Ιππικού.

  Αποχαιρετά μάνα κι αδελφές στο σπίτι και πηγαίνει στο πατρικό του μαγαζί (τσαγκαράδικο), ν’ αποχαιρετήσει τον πατέρα του Άγγελο. Κι εκεί, τη στιγμή του αποχαιρετισμού, ακούει απ’ τον πατέρα του…

- «Αμάν βρε Θόδωρε, σήμερα βρήκαν να ξεκινήσουν τον πόλεμο κι αυτοί! Θα βοηθούσες λίγο στο μαγαζί, που ‘χουμε τόση δουλειά! …Άιντε στο καλό και με τη νίκη»!

  Στο σταθμό του τραίνου, που πήγε στο μεταξύ ο πατέρας μου, εκτός από επίστρατους νέους, δεν είδε πατεράδες και μανάδες να ξεπροβοδίζουν μυξοκλαίγοντας, τα παιδιά τους στον πόλεμο! Μάλλον, το παζάρι γι’ αυτούς είχε μεγαλύτερη αξία…

  Δεν ήταν άκαρδοι και λιγότερο καλοί γονείς από εμάς τους σημερινούς. Απλά, οι συνθήκες της εποχής, η ψυχολογία, η ευαισθησία, το νωρίτερο στην ενηλικίωση των παιδιών, οι προηγούμενες εμπειρίες πολέμου (’12 - ΄23), έφτιαχναν άλλης σκληρότητας, ρεαλισμού, ορθολογισμού, ποιότητας ανθρώπους, χωρίς τη σημερινή υπερπροστασία.

  Ο πόλεμος, η θυσία, ο θάνατος, η σκληρή ζωή, έφτιαχναν ατσάλινους χαρακτήρες, ήδη έτοιμους και για το χειρότερο της ζωής.

  Πόσο σήμερα μοιάζουμε, γονείς, παιδιά, με αυτόν τον τόσο απόμακρο κόσμο, που ήταν όμως οι γονείς και οι παππούδες μας;

  Σίγουρα, όλ’ αυτά μετράνε σοβαρά στην όποια απόφαση πάρει η σημερινή Ελλάδα, κι όχι η Ελλάδα του …1821, του 1912 – 13, του 1940 – 41, του ’46 - ΄49!

  Το κόστος της ανθρώπινης ζωής, ήταν ασύγκριτα χαμηλότερο απ’ ότι σήμερα, ιδίως στον Δυτικό κόσμο, που έστω και με δανεικά περίπου φτάσαμε να τρυπώσουμε…

  Αυτό το πολύτιμο «κόστος», είναι που έβαλε φρένο, τουλάχιστον σε Ευρώπη – Αμερική, να επαναληφθούν παλιότερα αιματοκυλίσματα ανθρωποκτόνα. Κι είναι ότι καλύτερο αυτό! Τα φέρετρα με την σημαία καλυμμένα τρέμουν όλες οι Δυτικές, αναπτυγμένες κοινωνίες…

  Το όλο κι «ακριβότερο» ανθρώπινο κρέας, τουλάχιστον στο Δυτικό κόσμο, είναι η μόνη ευτυχής αύξηση τιμής του …κρέατος, τουλάχιστον για τους μη …τζιχαντιστές και φασίστες του κόσμου όλου.

  50 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν στον 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο! Η μάχη του Στάλινγκραντ είχε κόστος 800 χιλ. ανθρώπους για τον Άξονα και 1 εκατ. ανθρώπους για τους Σοβιετικούς!

  Πάμφθηνο ανθρώπινο κρέας! Που πριν καταλήξει σε κάποιο παγωμένο χαντάκι, έζησε, χάρηκε, αγάπησε, δημιούργησε, πρόσφερε, ονειρεύτηκε και απόλαυσε το υπέρτατο αγαθό, που λέγεται ΖΩΗ!

ΥΓ 2: Αυτή η φοβερή εικόνα –εν μέσω έξαρσης των κρουσμάτων κορωνοϊού, στη Σαλονίκη- ανήμερα του Αη Δημήτρη, στην είσοδο του ναού, με τους χρυσοφορεμένους δεσποτάδες χωρίς μάσκα, όταν λαός και ηγεσία ήταν μασκοφόροι, θυμίζει εκείνες τις εικόνες της TiVi, με τους αντιεξουσιαστές των Εξαρχείων, αν ρίχνουν αγέρωχοι κι ανέλεγκτοι δεκάδες μολότοφ στους αστυνομικούς.

  Αυτή η έπαρση, η κόντρα στα επιστημονικά δεδομένα, το κακό παράδειγμα για τον πολίτη, είναι μια έκφραση ανέλεγκτων κακομαθημένων παιδιών…

  Καλό είναι να ‘σαι επαναστάτης και να πιστεύεις στις ιδέες σου, αλλά αυτό πρέπει να συνδέεται και με αντίστοιχη στάση στο θέμα της …μαρμίτας, της …μάσας!

  Κόψε αν τολμάς τους δεσμούς σου με το θησαυροφυλάκιο του κράτους, πους ε τρέφει πλουσιοπάροχα! Εδώ σε θέλω κάβουρα! Κι όχι μόνο, στις οδηγίες του κράτους που ανήκεις και που θα ‘πρεπε να δίνεις το παράδειγμα νομιμότητας!

ΥΓ 3: Τέλη Οκτώβρη, σε γνωστό Σούπερ Μάρκετ της πόλης μας, αγόρασα μια όμορφη κίτρινη κολοκύθα. Πρόσεξα, ότι είχε χώρα παραγωγής, Γερμανία!

  Ασυναίσθητα σκέφτηκα ότι μια χώρα που εισάγει ακόμη και κολοκύθες(!) κινείται και ζεσταίνεται με αέριο Αζερμπαϊτζάν (αδελφή χώρα της Τουρκίας), εισάγει τις γαλανόλευκες σημαίες της μαζί μα τα σκόρδα, απ’ την Κίνα, τρώει κρέας απ’ τη Δυτική Ευρώπη, ε! αυτή η ευτυχής χώρα(!) ακόμα κι αν έχει αγορασμένο, με δανεικά, πλούσιο εξοπλισμό, αυτή η χώρα δε αποτολμά να εμπλακεί σε πόλεμο!

  Εκτός αν είναι –για τη τιμή των όπλων- ένα μπαμ –μπουμ λίγων ωρών… ευτυχώς; Δυστυχώς; Δεν ξέρω…

ΥΓ 4: 30/10/20 μας θύμισε ο γκρεμοχαλαστής κι ερημοσπίτης φοβερός εγκέλαδος, ότι Έλληνες και Τούρκοι ζούμε και κατοικούμε στο βασίλειο του, που είναι το Αιγαίο και τα παράλια της Μ. Ασίας.

  Αυτά τα ριγμένα σαν διαμάντια νησιά μας του Αιγαίου, του ιονίου, τα παράλια της Ελλάδας, Τουρκίας, τα ζωγραφιστά, όλα, είναι δικά του δημιουργήματα!

  Πάνω σε μια φλούδα – ρετιρέ μιας θεόρατης πολυκατοικίας ζούμε και καυγαδίζουμε σαν κακοί γείτονες, έλληνες και τούρκοι και συμφιλιώνουμε προσωρινά, όταν κουμιέται και γκρεμίζεται και σκοτώνει, ο ανίκητος αυτός εχθρός που όλοι τρέμουν, το ξύπνημα και τον θυμό του!

  Αυτός, ούτε από φρεγάτες, ούτε από S-400, ούτε από F-35 χαμπαριάζει και είναι και καλό και κακό αυτό και καλή ευκαιρία για αναστοχασμό, προσγείωση, σοβαρότητα και περισσότερη αγάπη για τον εφήμερο άνθρωπο και τη ζωή του!

  Πάντως, μια λεπτομέρεια που δεν ειπώθηκε για τον σεισμό, που είχε επίκεντρο τον υποθαλάσσιο χώρο μεταξύ Σάμου – Τουρκίας, αν η εστία του ήταν στα Ελληνικά ή στα Τουρκικά χωρικά ύδατα!

  Ελληνικός ή Τουρκικός ο γκρεμοχαλαστής; Ή σε λίγο θ’ αρχίσουμε να τρωγόμαστε και για την εθνικότητα του; Αλίμονο!

ΥΓ 5:  σε κάτι που θα συμφωνήσω με τον Μητσοτάκη (…και ποιος είσαι εσύ ρε νούμερο, που θα συμφωνείς ή θα διαφωνείς με τον …Μωυσή;), συμφωνώ απόλυτα, ότι πρέπει να πάψουμε επιτέλους να παίζουμε με τους Τούρκους… τις κουμπάρες! Τέλειο, αν πράγματι γίνει και αληθινό κι όχι μονάχα φραστικό!

  Θα αποδειχθεί στην πράξη, αν έχει μείνει στο κύτταρο του έστω και ψήγμα DNA απ’ αυτό του μακροσυγγενή του, Βενιζέλου… Για το οποίο, προσωπικά αμφιβάλω…

ΥΓ 6: Αυτή η πρόταση του Μητσοτάκη για πρόστιμο 500€(!) στον υπήκοο Έλληνα όταν κάνει το έγκλημα να ψιλοπαραβιάσει τις οδηγίες κυκλοφορίας για τον Covid - 19 (την οποία απέσυρε μετά από κράξιμο), έχει διάφορες ερμηνείες…

Α. Ότι ο Κούλης αγνοεί την αξία του πεντακοσάρικου, σήμερα, που για κάποιους είναι το μηνιαίο εισόδημα, κι αν το έχουν κι αυτό!

Β. Ότι πιστεύει, ότι …λεφτά υπάρχουν σήμερα, στα στρώματα των Ελλήνων…

Γ. Ότι… το χρήμα δεν έχει καμία αξία, μπροστά στα αισθήματα…

Δ. Χίλιες άλλες τέτοιες μυστήριες ερμηνείες, με κατάληξη τον ευτελισμό του χρήματος. Με 500 ευρώπουλα τα χρόνια της δραχμούλας (170 χιλ.), το ’75. Αγόραζες διαμέρισμα δυάρι στην Σαλονίκη!

  Κι η Αντουανέτα, απορούσε γιατί δεν έτρωγε ο λαός παντεσπάνι, αφού δεν είχε ψωμί, αλλά τελικά …έφαγε το κεφάλι της…

  Πάντως στην πατρίδα της Αντουανέτας την Γαλλία, το πρόστιμο για παράβαση οδηγιών για τον κορωνοϊό είναι 135€! Τσιφούτηδες οι Φράγκοι… Και μην ξεχνάμε… παιδάκια, ότι η αναστολή για το πρόστιμο του 500άρικου, ισχύει για 40 ημέρες, αν είμαστε καλά παιδιά… Διαφορετικά, ντα – ντα ο θείος Κούλης!

ΥΓ 7: Χάσαμε και τον βλοσυρό Βρούτση κλαψ – κλαψ – κλαψ, που θα μας έβγαζε τη σύνταξη με το πάτημα ενός κουμπιού! Μπίιιιπ! (εγώ περιμένω απ’ το ’16 κανονική σύνταξη!).

  Ο …οδοστρωτήρας Χ’’Δάκης, αφού έλυσε το πρόβλημα με ΔΕΗ – λιγνίτη, φαντάζομαι τώρα να ‘χει σειρά …να καταργήσει τις συντάξεις! (κι αν αργήσουνε λίγο ακόμα και τα εμβόλια, θα καταργηθούμε κι οι συνταξιούχοι!). Μπρρρ… και θα ‘ναι η «λύση» των 300 χιλ. υπό έκδοση συντάξεων λύση, που θα επικροτούσε κι ο δρ Γιόζεφ Μέγκελε, ο γιατρός του Άουσβιτς – Μπίρκεναου… Πάντα υπάρχουν λύσεις (ευτυχώς, ο αρειμάνιος δεσπότης Πειραιά Σεραφείμ, 64 ετών, έκανε εμβόλιο και θα γλιτώσει κι αυτός).

  Απορώ, γιατί φοβάται ένας άγιος άνθρωπος, να πάει γρηγορότερα στον παράδεισο…