Η απέραντη φαγαδικοκαφετέρια και Beach Bar, που λέγεται Ελλάς!

Του Α.Θ.Ρ. (Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Και φυσικά μιλάμε για την «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας, που πέφτει ημιθανής, στην επίθεση ενός απρόβλεπτου ιού, που δεν είναι ευτυχώς και πανούκλα, χολέρα ή λέπρα… Σε μια χώρα, αποκλειστικά σχεδόν «παροχής υπηρεσιών»

 μετατράπηκε εδώ και κάποια χρόνια η πατρίδα μας.

  Αποβιομηχανοποιημένη, αποβιοτεχνοποιημένη, με γεωργική – κτηνοτροφική παραγωγή –εκτός λίγων εξαιρέσεων- στηριγμένη σε επιδοτήσεις, την ευκολία κι όχι τον εύλογο μόχθο και το κέρδος. Κλεισμένα, ή οδεύουν στο κλείσιμο, εκατοντάδες χιλιάδες μικρομάγαζα, μικροεπιχειρήσεις οικογενειακές, ένδυσης, υπόδησης, μικρεμπορίου.

  Φτάσαμε στο τραγικό και ολέθριο, να μην συμφέρει σχεδόν τίποτε να παράγεται, στην μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, εγκρατή και παραγωγική χώρα μας!

  Ο ορισμός μιας οικονομικής, ύπουλα εξελισσόμενης παρακμής.

  Παράλληλα, μια καινοφανής στην ιστορία του πλανήτη, πληθωρικά αναπτυσσόμενη, εδώ και 30 χρόνια που ραγδαία φαίνεται να γιγαντώνεται, βιομηχανία του μαζικού τουρισμού, παρέσυρε στο χρυσοφόρο παράδεισο της, εκτός απ’ τα γνωστά Παρίσια, Λονδίνα, τη Νέα Υόρκη, τα Μιλάνα, τα Βερολίνα και χαμένε φυλές του Αμαζονίου και κάθε ανεμόδαρτο ηλιοψημένο βράχο του γαλανού μας Αιγαίου και του πρασινο – γάλαζου Ιονίου.

  Δισεκατομμύρια αμέτρητα έχουν επενδυθεί από επιχειρηματικούς κολοσσούς, το κράτος, αλλά κι απ’ το υστέρημα και το μικροδάνειο του δικού μας νησιώτη, του ταβερνιάρη, του ξενώνα στο …Άνω Γκούγκοβο, πρώην κτηνοτρόφου, στη δίνη αυτής της μηχανής, του ανερχόμενου Ελντοράντο – τουρισμού.

  Μια ελπίδα εύκολης χρυσοθηρίας, έχει κατακτήσει χώρα και ανθρώπους, που μέχρι χθες βιοπορίζονταν σ’ έναν άλλο παραγωγικό ή μεταπρατικό τομέα, που σταδιακά εξαφάνισε η παγκοσμιοποίηση που έφερε η Κίνα, στο διπλανό μας μαγαζί του «ενός Ευρώ» και το γιγαντιαίο Σούπερ μάρκετ της κάθε κωμόπολης…

  Μια χώρα τραπεζοκαθισμάτων καφετεριών, ξαπλώστρας – ομπρέλας και all day bar έχει καταντήσει η ηλιόλουστη Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια, με κατάληψη πλέον κάθε δημόσιου χώρου, μέχρι τη …Βάλια Κάλντα!

  Ειδικά, το τελευταίο «περιβαλλοντικό» νομοσχέδιο Χ’’δάκη που πέρασε απαρατήρητο στη φούρια του κορονοϊού, κάνει εκμεταλλεύσιμο κάθε πιθαμή ελεύθερης ακροθαλασσιάς, κάθε προστατευόμενο ως τα τώρα, απ’ το νόμο, φυσικό περιβάλλον, στη λογική της ανέλεγκτης οργιώδους «ανάπτυξης – εκμετάλλευσης».

  Εκείνα τα πλουσιοπάροχα κι εν πολλοίς ανέλεγκτα και λαμογιάρικα «πακέτα Ντελόρ», γέμισαν ξενώνες με υπερτιμολογημένα και «λαδωμένα» κεφάλαια, από βραχονησίδες μέχρι τις ανταρτοφωλιές στο Γράμμο και το Βίτσι!

  Άνθρωποι που καλλιεργούσαν τη γη, το κοπάδι, κι ήταν σε κάποια χρήσιμη παραγωγική διαδικασία, γίνανε ξενοδόχοι, γκαρσόνια, Σεφ, μάγειροι, καμαριέρες και περιμένουν τον «χρυσοφόρο» πελάτη, με την στραγγισμένη πλέον τσέπη του…

  Μια χώρα που αφήνει να πέφτουν τα λεμόνια αμάζωτα, στη μισή Ελλάδα, και πουλάει λεμόνια Αργεντινής στην άλλη μισή, Μάιο μήνα, πάνω από 2 € το κιλό, πουλάει σκόρδα Κίνας, κρεμμύδια Αυστρίας, βοδινό Γερμανο – Γαλλίας και χοιρινό Ολλανδίας και περιμένει τον «κουτόφραγκο» τουρίστα να τον τρατάρει «γευστική» μπριζόλα Ολλανδίας κι ολόφρεσκα ψάρια Σενεγάλης, σε τιμές Λονδίνου και Νέας Υόρκης, δεν έχει μακροημέρευση…

  Μόνο εκείνος ο κληρονομημένος, θεσπέσιος Μεσογειακός ήλιος, το φεγγάρι ή ακόμα καθαρή θάλασσα μας, οι διάσπαρτοι αρχαιοελληνικοί κίονες, η αίγλη μιας αρχαίας ιστορίας, ασύγκριτο πακέτο και δόλωμα για τον τουρίστα, κάνουν τη χώρα μας περιζήτητη τουριστικά στον παγκόσμιο προνομιούχο πελάτη.

  Πουλάμε ένα μοναδικό κι ασύγκριτο προϊόν, που χρόνο με το χρόνο, σαν μετοχή χρυσοφόρου φλέβας ορυχείου, ανέβαινε κι έδινε χαμόγελα ευδαιμονίας κι αυτάρεσκη αισιοδοξία, στο χώρο των απασχολούμενων στον τουρισμό, αλλά και στους υπουργούς των οικονομικών που έβλεπαν έσοδα για τον κρατικό κορβανά και εισαγόμενο, εύκολο, ζεστό, ξένο συνάλλαγμα.

  Οι νησιώτες μας, του Αιγαίου και του ιονίου, των παραθαλάσσιων πρώην άγονων για καλλιέργεια αμμούδων, βρήκαν την «κότα που γεννά χρυσά αβγά»!

  Room to let, ταβερνάκια, καφετέριες, μικρομάγαζα με χαζο – μπιχλιμπίδια (Κινέζικα), beach bar με ομπρέλες και χρυσοπλήρωτες ξαπλώστρες, στον χαλαρωμένο και ψιλο – γκλαμουριάρη μικροαστό της Ευρώπης, της Αμερικής, της Κίνας, που θέλει να ζήσει ένα 10ήμερο ονειρικό, πέρα απ’ τη μουντή του καθημερινότητα.

  Μ’ ένα τετράμηνο δουλειάς, οι ευτυχείς παραθαλάσσιοι πατριώτες, εξασφάλιζαν το φαγοπότι των υπόλοιπων οκτώ μηνών της καθισιάς τους! Εγκαταλείφθηκε κάθε άλλη παραγωγική δραστηριότητα τους, ιδίως στα ξερονήσια, που ζούσαν απ’ τη ναυτοσύνη παλιά. Από ναυτικός – ποντοπόρος, ανοιχτομάτης, δημιουργικός, ανήσυχος λαός, γίναμε … «γκαρσόνια της Ευρώπης», όπως χαρακτηριστικά απεύχονταν και πρόβλεπε για το μέλλον μας ο μοναδικός Ανδρέας, της δεκαετίας του 70!

  Και τώρα, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και της Κίνας, της Ινδίας, της Αμερικής, της Ρωσίας, αλλά φτού! Και της Βόρειας Μακεδονίας!!!

  Βέβαια… η δουλειά δεν είναι ντροπή! Όπως σωστά λέει ο λαός, όταν όμως ένας λαός, μια χώρα, φτάσει να τρέφεται με κρέας απ’ τις Γερμανο – Γαλλο – Ολλανδίες, με κρεμμύδια απ’ την Αυστρία, λεμόνια απ’ την Αργεντινή και κρασί απ’ τη Νότιο Αφρική και δεν παράγει η ίδια ούτε καρφίτσα, ούτε ρεβίθια και φακή, τότε κάτι δεν πηγαίνει σωστά στο …βασίλειο της Δανιμαρκίας, ειδικά, όταν κάποτε σου … «κάτσει η στραβή»…

  Ο απρόβλεπτος κορονοϊός, που σκότωσε 100 – 200 άτομα, όσους περίπου η εποχική γρίπη στην πατρίδα μας, τραυμάτισε σοβαρά –αν δεν σκότωσε- να ευχόμαστε μόνο για φέτος τουλάχιστον, τον σημαντικότερο πόρο εσόδων, πολιτών και χώρας μας.

  Και φυσικά, πέρασε το δίλλημα του απρόβλεπτου ατυχήματος, σε μια μονόπατη οικονομία, που κινδυνεύει να μοιάσει μ’ αυτές των εξωτικών Μαλβίδων, του Πουκέτ, του Μπαλί και να χορεύουμε με φουστανέλες τσολιαδίστικες οι μισοί εργαζόμενοι Έλληνες, στα δήθεν βραδινά λαογραφικά γλέντια στα ξενοδοχεία, αντάμα με κρυόκωλες μισοπιωμένες Γερμανο – Αγγλιδο – Ολλανδές (Άγγελε θα ‘θελες;)

  Φέτος λοιπόν ο κορονοϊός, αύριο (θεός φυλάξοι), ένα θερμό επεισόδιο με την απρόβλεπτη Τουρκία και μια ένταση πολεμική στο Αιγαίο και το χρυσοφόρο Ελντοράντο του τουρισμού μας, γίνεται κομμάτια και θρύψαλα…

  Και τότε θα θυμηθούμε –σαν τις μωρές παρθένες- την ξεπουλημένη στους μαφιόζους της Ιταλίας (Caltsestrutsi) απ’ τον μπαμπά – Μητσοτάκη, ανθούσα τσιμεντοβιομηχανία μας (πρώτη στην Ευρώπη), τα κλεισμένα ναυπηγεία μας, τις κλειστές σιδηροβιομηχανίες μας ΒΙΟΧΑΛΚΟ, Χαλυβουργική, ο ξεπουλημένος –απαξιωμένος- σιδηρόδρομος, τα κλειστά εργοστάσια Ζάχαρης, η ΣΕΚΑΠ, η ΕΛΒΟ της πολεμικής βιομηχανίας μας, τα ατέλειωτα μικρά και μεγάλα εργαστήρια και εργοστάσια που είτε λόγω Ε.Ε., είτε πονηρά, είτε λόγω βλακείας βούλιαξαν, εγκαταλείφθηκαν, μέχρι να μπει λουκέτο!

  Δίπλα μας, μπροστά μας, τα σβησμένα φουγάρα της ενοχοποιημένης κρατικής ΔΕΗ, τα παρατημένα ορυχεία του εθνικού μας καυσίμου, του λιγνίτη, με τις χιλιάδες θέσεις εργασίας, ολ’ αυτά σαν ταινία θα περάσουν από μπροστά μας, σαν ένα έγκλημα μεγάλο, που έκανε τα τελευταία 30 χρόνια η αφεντιά μας.

  Το 1940, μια φτωχή Ελλάδα, πήγε σ’ έναν πόλεμο, κόντρα σε ένα εκατομμύριο λόγχες Ιταλικές, με δικά της πυρομαχικά, που έφτιαχνε η κλειστή τώρα ΠΥΡΚΑΛ του Μποδοσάκη!

  Τα μάλλινα ζεστά ρούχα των στρατιωτών μας, που τους έσωσαν απ’ την παγοπληξία του χειμώνα του ’40 – 41 στα βουνά της Αλβανίας, φτιάχνονταν στη Νάουσα, στα εργοστάσια του Λαναρά!

  Τώρα, κι η γαλανόλευκη σημαία μας φτιάχνεται στην Κίνα!

  Τώρα, δε χρειάζεται σε μια –απευκταία- σύγκρουση μας, να βομβαρδίσουν οι Τούρκοι στόχους μέσα στη χώρα μας. Αναίμακτα (ευτυχώς) για τους δύο, μπορούν κάλλιστα μ’ ένα σκαπτικό μηχάνημα, να φτάσουν στους αγωγούς φυσικού αερίου, που διασχίζουν τη χώρα τους και τροφοδοτούν και πιο πολύ από αύριο, χωρίς λιγνίτη την Ελλάδα, να τους ανατινάξουν και να βυθιστεί όλη η χώρα μας στο σκοτάδι, το κρύο, την παράλυση!!! (Μήπως δίνω ιδέες στον εχθρό; Συγνώμη!). Αυτά, σίγουρα τα ξέρουν στο επιτελείο στην Αθήνα…

  Γι’ αυτό είμαι σίγουρος, θα κάτσουμε σαν κότες λειράτες που απλά κακαρίζουν, σε κάποιο στρωμένο τραπέζι απ’ την Ε.Ε. – ΝΑΤΟ (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, κάποτε διαδηλώναμε), για διαπραγμάτευση κι αποφάσεις, με τους γείτονες Τούρκους (σωστό κατ’ εμέ)… Και θα τα βρούμε… πέντε πάνω – πέντε κάτω, όπως γίνεται σε κάθε διαπραγμάτευση!

  Απλά, η σηκωμένη μας αδιαπραγμάτευτη κι ασυμβίβαστη ουρά μας, θα μπει συγκαταβατικά, αλλά ηρωικά, κάτω απ’ τα σκέλια μας, φυσικά, το ίδιο θα γίνει και με την ουρά των Τούρκων…

  Κι αυτό, γιατί χώρες σαν το Ντουμπάι, τις Μαλβίδες, τη Μαγιόρκα, τα Κανάρια, το Μπαλί, δεν κάνουν πολέμους που διώχνουν τους τουρίστες (και το …μαλλί)… απλά, στρώνουν ξαπλώστρες στην ακτή!

  Όχι μόνο γκαρσόνια της Ευρώπης γίναμε, αλλά και γκέισες ανατολίτισσες και φερετζέδες θα φορέσουμε, αφού αυτά φέρνουν άκοπα στις τσέπες μας μαλλί.

  ΥΓ 1: το ’40 – 41, ο γιός του Λαναρά, στρατιώτης απλός, υπηρετούσε στο Αμύνταιο. Νοίκιαζε, με την υπηρέτρια του, τον πάνω όροφο του σπιτιού (γκρεμισμένου σήμερα) δίπλα στο Ταχυδρομείο, του Παν. Ιωαννίδη (τώρα).

  Η υπηρέτρια του, ερχόταν για καφέ – κουτσομπολιό, στο παραδίπλα σπίτι των παππούδων μου. Τους είπε ότι στα γράμματα του, διεύθυνση βάζει «κάπου απ’ το μέτωπο», όχι Αμύνταιο…

  «Κάθε μέρα έπλενε άσπρα σεντόνια λινά του στρατιώτη», έλεγε η γιαγιά μου. Κι έβγαζε αναστεναγμό για τα δύο της αγόρια που πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας , όπως πάντα γίνεται με τα παιδιά του Λαού, (χωρίς υπηρέτρια)… Κάπου στο μέτωπο!

  ΥΓ 2: Εγώ είμαι σίγουρος, ότι αυτή η ανακάλυψη η χρυσοφόρα, ο τουρισμός, θα ,ας γλυτώσει από κάποια ανεγκέφαλη εμπλοκή. Αφού κι οι Τούρκοι κι οι Έλληνες, ποντάρουμε τα μέγιστα σ’ αυτή τη λεφτο – μηχανή!

  ΥΓ 3: Απέναντι ακριβώς απ’ την Κω, λίγα μόνο μίλια, σ’ έναν κλειστό κόλπο, είναι το τουριστικό Τουρκικό Bodrum. Η αρχαία Ελληνική Αλικαρνασσός. Στην είσοδο του λιμανιού της, μια προτομή (αντίγραφο), σε συγκινεί με τη γραφή... «Herodotus». Τίποτε άλλο! Αθάνατη Μικρασία…

  Πατρίδα του Ηρόδοτου η Αλικαρνασσός. Πατρίδα της φιλοσοφίας, ποίησης, της επιστήμης των Αρχαίων μας, η Μικρασία, το ανατολικό Αιγαίο, τα νησιά του.

  Πατρίδα του χριστιανισμού, του ασκητισμού, των αιρέσεων, των Αγίων της χριστιανοσύνης.

  Πατρίδα της επιχειρηματικότητας, του κοσμοπολιτισμού (Σμύρνη), του ρεμπέτικου, της μαγκιάς, της ομορφιάς.

  Χαμένη πατρίδα για ένα εκατομμύριο Μικρασιάτες και τον ελληνισμό. Δυστυχώς!

  Και μακάρι, αυτή η προτομή του πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτου, στην Αλικαρνασσό – Bodrum, να μας συμφιλιώσει αντί να μας μακελέψει, Έλληνες και Τούρκους. Κέρδος θα ‘χουμε και οι δυό μας γείτονες.

  Ο Ησίοδος έγραφε, ότι οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο …καλός γείτονας ήταν μεγάλο προσόν για το σπιτικό κάποιου… Και πρέπει να μάθουμε όλοι να συμβιώνουμε με τους γείτονες, είτε είναι Βορειομακεδόνες, είτε Αλβανοί, είτε Βούλγαροι, είτε Τούρκοι. Χωρίς φανατισμούς, απολυτότητες, ιδεοληψίες, αερολογίες…

  Το άσχημο ή τραγικό στην περίπτωση, είναι ότι όλοι οι γείτονες είμαστε… Βαλκάνιοι! Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο… Πίσω απ’ τον επιφανειακό μας εξευρωπαϊσμό, την γκλαμουριά και τον κοσμοπολιτισμό, κρύβουμε σχεδόν όλοι μας έναν πρωτόγονο κι ανιστόρητο ψευτο – πατριωτισμό, που κάνει δύσκολη κάθε ψύχραιμη με τον γείτονα συζήτηση και συνδιαλλαγή.

  Εγώ, κι οι πλείστοι, το θεωρούμε θετικό… Οι αρειμάνιοι Ελληναράδες και Τουρκαλάδες που υπάρχουν εκατέρωθεν, σίγουρα θα μιλήσουν για προδοσία! Έστω κι αν προσώρας σιωπούν εκκωφαντικά! Μάλλον είναι κουρασμένοι απ’ τις μάχες του «Μακεδονικού»!

  Εκτός, αν όλο εκείνο το «πατριωτικό» θέατρο, είχε σκηνοθέτη κάποιον απ’ τα υπόγεια της Νου Δυο… για να γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτός!

  ΥΓ 4: Το κοσμοϊστορικό γεγονός της «ανάπτυξης» στο Ελληνικό (καζίνο), που θ’ άρχιζε την επόμενη των εκλογών, καθυστέρησε απλά …έναν χρόνο! Καλά, οι συντάξεις του Βρούτση, που θα βγαίνουν πατώντας ένα κουμπί, κι ακούσαμε χιλιάδες φορές στα βοθροκάναλα των Αφτιάδων, αναμένονται στα επόμενα χίλια τέρμινα!

  Ο μαέστρος της νίκης Μητσοτάκη, ο επικοινωνιολόγος, πρώην κνίτης, Θεοδωρικάκος, σίγουρα δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο. Μόνο που το θέατρο κάποτε τελειώνει και προβάλει αμείλικτη η πραγματική ζωή!

  Έστω, κι αν με 20 εκατομμύρια Ευρώ έχεις εξαγοράσει όλα τα ΜΜΕ, με τους «επαγγελματίες» λειτουργούς τους, τους ανεξάρτητους βεβαίως - βεβαίως… είπατε τίποτε;

  ΥΓ 5: Το ποσοστό του ΑΕΠ, που προέρχεται απ’ τον τουρισμό στη χώρα μας, για μεν το στενά τουριστικό τομέα, φτάνει το 20,8%, για δε τον ευρύτερο, πλησιάζει το 30% του ΑΕΠ!!!

  Το αντίστοιχο ποσοστό ΑΕΠ για την πρώτη σε αριθμό τουριστών χώρα του κόσμου, τη Γαλλία, είναι 7,2% και 10% αντίστοιχα!

  «Όπερ έδει δείξαι» όπως γράφαμε παλιά, για το τι περιμένει την οικονομία μας, με τη καθίζηση των τραπεζο - καθισμάτων και των Beach Bar.

  Όσο για την πρόωρα προφητευόμενη ανάπτυξη του 2021, θα έχει την αλήθεια της προφητευόμενης δευτέρας παρουσίας των Χιλιαστών! Αλλά ως του χρόνου, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…