Επιχειρηματικότητα αλά ελληνικά…

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  ΠΜΕ ονομάζουμε τις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις (που έχουν 1-9 συνολικά εργαζόμενους). Αποτελούν το 95% του συνόλου των ΜΜΕ και αποδίδουν στο κράτος περίπου το 10% της συνολικής φορολογίας των φυσικών προσώπων

 (το 74% το αποδίδουν οι μισθωτοί!).

  Το στήσιμο μιας ΠΜΕ είναι το όνειρο των 9/10 των κατοίκων αυτής της χώρας. Ιδού λοιπόν ο… Νεοελληνικός τρόπος:

  Πρώτη κίνηση είναι να εντοπίσετε μία πετυχημένη ΠΜΕ στην περιοχή όπου σκοπεύετε να δραστηριοποιηθείτε. Στην συνέχεια πλευρίζετε ιδιοκτήτη και εργαζόμενους για να μάθετε τα μυστικά της δουλειάς. Κρατάτε σημειώσεις, το μάτι προσέχει τα πάντα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου είναι χρήσιμο τελικά. Ειδικά με τους εργαζόμενους, προσπαθείς να χτίσεις σχέση εμπιστοσύνης.

  Αρχίζετε να ψάχνετε ακίνητο όπου θα στεγάσετε την επιχείρηση του ίδιου ακριβώς αντικειμένου με αυτής που βάλατε στο μάτι.

  Δεν είναι ανάγκη να ανοίξετε με πολλές τυμπανοκρουσίες και φανφαρονισμούς. Κρατάτε το  χαμηλό προφίλ του υπεύθυνου αγωνιστή της ζωής που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Μην ξεχάσετε να ενταχτείτε σε όσο πιο πολλά προγράμματα μπορείτε, για να σας δώσουν μια καλή αρχική ώθηση.

  Προσοχή τώρα. Ρίχνετε τις τιμές στα Τάρταρα και τις παροχές στα ύψη. Ο σωστός Νεοέλληνας δεν κοιτάει να πηγαίνει απλά αυτός καλά, θέλει το κλείσιμο των ανταγωνιστών. Δεν του αρέσει να μοιράζεται του σωστού Νεοέλληνα. Οι σωστοί Νεοέλληνες καταναλωτές από την άλλη μεριά, σας βοηθούν όσο μπορούν. Δεν τους νοιάζει η ύπαρξη υγιούς ανταγωνισμού. Ας πάρουμε τώρα φτηνά και για το μέλλον έχει ο θεός.

  Αρχίζετε να μην πληρώνετε ΦΠΑ έγκαιρα, όπως και ρεύμα και ασφαλιστικές εισφορές. Έτσι σας μένουν αρκετά χρήματα για διαφήμιση και μείωση του περιθωρίου κέρδους. Ο άλλος αρχίζει να ζορίζεται και των ζώνουν τα φίδια. Του έχετε πάρει τους πιο πολλούς πελάτες με τον σωστό και μακροχρόνιο σχεδιασμό σας και τα έσοδά του βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.

  Ταυτόχρονα, επειδή πληρώνει τις υποχρεώσεις του αρχίζει να ζορίζεται πολύ οπότε καθυστερεί λίγο στην αρχή και μετά όλο και περισσότερο, να πληρώσει το προσωπικό. Εσείς όμως με το προσωπικό είστε κύριος. Δίνετε και μια αύξηση μάλιστα, οπότε μόλις το μάθουν στο άλλο μαγαζί αρχίζουν τα όργανα.

  Οι καταναλωτές σας προσκυνούν επειδή είστε Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Μαθαίνουν για τις αυξήσεις, βλέπουν τα νέα καινοτόμα προϊόντα σε τιμές σχεδόν κόστους και τρελαίνονται από τη χαρά τους. Τον άλλο που τρέχει από τράπεζα σε τράπεζα τον έχουν επιεικώς χεσμένο και μάλιστα φήμες λένε ότι το πουλάει το μαγαζί (βάλατε κι εσείς λίγο το χεράκι σας στην δημιουργία και την διάδοση αυτών των φημών).

  Αρχίζετε να καθυστερείτε και το νοίκι. Συνεχίζετε όμως να χτυπάτε αλύπητα τον ανταγωνιστή στην πράξη, ενώ το στόμα σας στάζει μέλι και συμπάθεια για την κατάστασή του.

  Δεν πρέπει να σταματήσετε μέχρι να κλείσει γιατί αν καταφέρει να διατηρήσει το μαγαζί, όντας πιο έξυπνος και καινοτόμος από εσάς, θα σηκώσει κεφάλι –  και δεν το θέλετε αυτό, έτσι;

  Συνεχίζετε να μην κάνετε κινήσεις εντυπωσιασμού καθώς κα να πληρώνετε στην ώρα τους μόνο τους εργαζόμενους.

  Κυκλοφορείτε λίγο, ντύνεστε στην τρίχα, χαμογελάτε πλατιά ακόμα και στους τυφλούς, ώσπου να ακούσετε το χαρμόσυνο νέο: το έκλεισε το μαγαζί ο καημένος και έφυγε εργάτης στην Γερμανία. Ρουά Ματ.

  Του στέλνετε τις ευχές σας για γρήγορη επάνοδο στα πάτρια εδάφη, τον εμψυχώνετε και… το γιορτάζετε δεόντως!

  Προσπαθείτε να συμμαζέψετε τα ασυμμάζευτα και να μπείτε και να τηρήσετε ρυθμίσεις στην ΔΕΗ, στα Ασφαλιστικά Ταμεία, στην Εφορία και περιμένετε αυτόν που θα κλείσει εσάς, τον οποίο νομοτελειακά δεν είναι δυνατόν να τον εντοπίσετε έγκαιρα! 

  Στο τέλος θα έχετε καταφέρει μια τρύπα στο νερό και θα έχετε σκοτώσει την λεγόμενη υγιή επιχειρηματικότητα, θα έχετε στείλει εσωτερικό ή εξωτερικό μετανάστη κάποιον που ναι μεν έχει καλές ιδέες, πλην όμως δεν μπορεί να τις εφαρμόσει στο απαρχαιωμένο ελληνικό κράτος του μη-ελέγχου.

  Επειδή αυτό ακριβώς κάνει το κράτος που δεν ελέγχει: βοηθά τον αθέμιτο ανταγωνισμό από επιχειρηματίες που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις προς το κράτος και τους φορείς και παρόλα αυτά συνεχίζουν να λειτουργούν.

  Τα ίδια και χειρότερα βέβαια συμβαίνουν και στον τομέα των υπηρεσιών, μόνο που εκεί τα επενδυτικά ρίσκα είναι μικρότερα, όπως και ο τζίρος.

  Άντε και –όπως πάντα– με τις υγείες μας…

Γ. Μ.

παραΕκπαιδευτικός