Έφυγε πρόσφατα –αρκετά πρόωρα- εκτός, αν
άρχισε να καλείται η κλάση μας (περίπου ταυτόχρονα χάσαμε κι άλλον συμμαθητή,
τον «ψηλό» Ιωαννίδη Παντελή), ο
παλιόφιλος συμμαθητής και κολλητάρι στα νιάτα μας, ο «Τσιόλης», ο Γιωρίκας ο Παπαδόπουλος.
Ο ορισμός του φιλότιμου, του χουβαρντά, του
καλόκαρδου, του κοινωνικού, του έξω – καρδιά, του κλασικού Πόντιου, όπως τον
φανταζόμαστε.
1962 – 63, Πρώτη – Δευτέρα Γυμνασίου, στο
πρώτο θρανίο, με κοντό παντελονάκι, τότε, που του πήγαινε τέλεια αφού δεν ήταν
και το πρώτο μπόι… (3 μαθητές κάθονταν στο κάθε θρανίο)
Το δωμάτιο του που νοίκιαζε, ήταν το στέκι
της παρέας και το λημέρι στις κοπάνες μας.
Εκεί παίχτηκε όλο το έργο της άγουρης νιότης
μας. Τα όνειρα, οι σκανδαλιές, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες.
Αργότερα στη Σαλονίκη, ζήσαμε μαζί
συγκάτοικοι, κι ήταν το διαμέρισμα μας, πέρασμα για όλη την παλιοπαρέα.
Γύρω στα 1970, ελάχιστοι στην Ελλάδα είχαν
τηλεόραση.
Εμείς μαθητές, είχαμε, αφού στην Ανωτέρα
Σχολή Ηλεκτρονικών που σπούδαζε ο Γιωρίκας, είχαν μάθημα – εργαστήριο που
πρόβλεπε να φτιάξουν από μία τηλεόραση.
Έτσι, όταν είχε ποδόσφαιρο ή τον «Άγνωστο
πόλεμο», το διαμέρισμα μας γέμιζε φίλους και γνωστούς, κι ο Γιωρίκας ήταν όλο
χαρά και καμάρι …και κερνούσε αβέρτα.
Ζήσαμε σκανδαλιές, ερωτοδουλειές, πάρτι,
γλέντια, πειράγματα (με τον άλλο πρόωρα χαμένο κι ανεπανάληπτο Πέτρο Μυλωνά).
Αργότερα, τα χρόνια της ειδικότητας μου, γύρω
στα ’83, ήρθε στην Σαλονίκη μ’ ένα ολοκαίνουργιο CITROEN. Του άρεζε η φιγούρα, σιχαινόταν
την κακομοιριά και τη μιζέρια.
Μου έδειξε το εκκαθαριστικό της μισθοδοσίας
του, τότε στον ΟΤΕ, κόντεψα να λιποθυμήσω…
Ήταν αρχοντάνθρωπος (έστω και σε μικρή
συσκευασία) κιμπάρης, γαλαντόμος, πρόσχαρος.
Για χρόνια χαθήκαμε, του άρεζε που τον
πείραζα όταν τον έβλεπα … «Τσόλη,
μια δική σου νύχτα, όλη η δική μου ζωή»!!!
Έφυγε νωρίς, αλλά χορτάτος. Ξέχειλα χορτάτος.
Με κολλητούς φίλους, που του στάθηκαν στα δύσκολα και μπράβο τους (Γιάννης –
Σάββας).
Τι σημασία έχει ο χρόνος, όταν κάποιος γευτεί
χορταστικά όλες τις γήινες απολαύσεις, μέχρι κορεσμού; Εκτός κι αν υπάρχει
χορτασμός…
Καλό σου ταξίδι παλιόφιλε!
Και σίγουρα, βρίσκεσαι στον παράδεισο, στον
δικό μας, έστω χωρίς …ούρι…., δυστυχώς, γιατί είχες καρδιά μικρού παιδιού,
αθώου μερακλή, απονήρευτου και γελαστού!
Σίγουρος ότι εκφράζω όλους τους παλιόφιλους,
Άγγελος Θ. Ρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η εποικοδομητική κριτική και οι εναλλακτικές προτάσεις - απόψεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι η ανταλλαγή ιδεών.
Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους και η ευθύνη (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο, θα διαγράφεται όποτε εντοπίζεται από την ομάδα διαχείρισης.
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.