Αντιεπαγγελματισμός…(Επιπολαιότητα – ζαμανφουτλίκι – ασχετοσύνη – τσαπατσουλιά και πάνω απ’ όλα, ατιμωρησία)

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Όταν είσαι έγκριτος κι αναγνωρίσιμος καθηγητής «φυσικών καταστροφών» στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, εννοείται, ο πιο γνώστης κι ειδικός στα φαινόμενα φυσικών καταστροφών και της όποιας αντιμετώπισης τους, σύμβουλος και καθοδηγητής της πολιτείας για αποφυγή τους και προστασίας

 

 του πολίτη απ’ τις –όλο και πιο συχνές- συνέπειες τους, είσαι εννοείται, ένας χρησιμότατος κι άξιος επιστήμονας, που πολλά περιμένει και στηρίζει σε σένα, ο άνθρωπος και το κράτος.

  Και λογικά, έχεις την εκτίμηση και συμπάθεια λαού και κυβερνόντων για το ρόλο σου, που είναι σημαντικός στη προστασία ζωών, περιουσίας, εθνικού χώρου της πατρίδας μας.

  Κι αφού το αντικείμενο της δουλειάς και του ενδιαφέροντος σου, καλύπτει όλη τη χώρα, αν όχι όλο τον πλανήτη, εύλογα, θα ‘ναι μεγαλύτερο για την οικογένεια, το σπίτι σου, τους γείτονες σου.

  Το οποίον …σίγουρα έχεις πρώτα σκεφτεί και ύστερα πήρες μέτρα για την αποφυγή μιας πλημύρας, μιας πυρκαγιάς, ενός σεισμού, μιας κατολίσθησης, πρώτα – πρώτα στο σπίτι σου και το οικόπεδο σου, που ζεις κι έχεις μπροστά στα μάτια σου, όλη τη ζωή σου.

  Εκτός, αν σε χαρακτηρίζει η γνωστή αφηρημάδα, που έχουν όλοι οι μεγαλοφυείς άνθρωποι…

  Αφορμή –μετά την μεγάλη μου εισαγωγή στο θέμα- πήρα, από εκείνη την εικόνα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που έστειλε ο ασυγκράτητος Κρητίκαρος Πολάκης και που τόσο κατηγορήθηκε για «φασιστική» πρακτική, επειδή στοχοποιούσε το σπίτι του καθηγητή Συνολάκη, που λίγα 24ωρα πριν, μας εξηγούσε, σε συγκέντρωση που οργάνωσε η ΝΔ και μας παρουσίαζε, ο αντικειμενικότατος ΣΚΑΪ (ξεπερνά σε αντικειμενικότητα και τον Προτοσάλτε!), ότι …υπήρχε χρόνος, γύρω στα 50 λεπτά, για εκκένωση στο Μάτι, όπου θα έσωζε τις πολλές τραγικές ζωές που χάθηκαν στην φοβερή πυρκαγιά…

   Φυσικά, η παρουσίαση της εκτίμησης του, στηριζόταν σε ακριβή επιστημονικά δεδομένα και προσομοιώσεις και δεν ήταν οι συνήθεις πολιτικάντηκες «παπαριές», που εκτός απ’ τους τύφλα φανατικούς, κανείς άλλος δεν πιστεύει.

   Σίγουρα στην εργασία του, είχε υπολογίσει και τον φοβερό άνεμο, που έτρεχε σαν τυφώνας και πέρασε σαν άλτης, πάνω απ’ την 70 μέτρων πλάτους, Εθνική οδό.

  Και την οικιστική κατάσταση, στο μισο – παράνομο πευκόφυτο Μάτι, χωρίς σωστούς δρόμους, πεζοδρόμια, πρόσβαση σε θάλασσα, δεδομένα, που όλοι μας σχεδόν, χωρίς να ‘μαστε ειδικοί, γίναμε γνώστες και σχηματίσαμε λογική γνώμη, για τη δυσκολία της εκκένωσης.

  Θα’ πρεπε δηλαδή –κατά τον καθηγητή- η Πολιτεία, ο Δήμος, με μεγάφωνων, με ντουντούκες, να ανακοίνωνε την εκκένωση χιλιάδων κατοίκων, που εννοείται, ξένοιαστοι και χαλαροί, απολάμβαναν τη καλοκαιρινή ραστώνη τους, ενώ μαίνονταν η φωτιά λίγο μακρύτερά τους, να τρέξουν στ’ αυτοκίνητα τους, ή στα λεωφορεία του Δήμου, της Αστυνομίας, του Στρατού, να φύγουν μέσα απ’ τους μπλοκαρισμένους δρόμους, προς τη σωτηρία, μακριά.

  Αυτά για το τραγικό Μάτι.

  Τώρα, η εικόνα που δημοσίευσε ο Πολάκης (φαντάζεστε τον Πολάκη, που είναι χειρούργος, να τον δείτε με το νυστέρι στο χέρι, ξαπλωμένος στο χειρουργικό κρεβάτι;), η εικόνα λοιπόν, έδειχνε ένα τεράστιο αναρριχόμενο φυτό, που είχε τη ρίζα του στην αυλή του κ. καθηγητή, καβαλούσε την περίφραξη της και σκαρφάλωνε στην κολώνα της ΔΕΗ του πεζοδρομίου, φτάνοντας μέχρι τα ηλεκτροφόρα καλώδια!!!

  Και ο πιο άσχετος περί τα τεχνικά, θα τρόμαζε στην ιδέα μιας ηλεκτροπληξίας, ενός κεραυνού, μιας πυρκαγιάς, πόσο μάλλον ο πιο ειδικός για τέτοιου είδους καταστροφές, κύριος καθηγητής, που ασχολείται δεκάδες χρόνια τώρα επιτυχώς, με το σχετικό αντικείμενο!

  Εκτός αν οι καταστροφές αφορούν όλους, πλην των ειδικών…

  Εικόνα πρώτη.

  Εκείνος ο «cool» αστυνομικός, με το λευκό μακό μπλουζάκι, το πολυβόλο κρεμασμένο στον ώμο –όχι, δεν είχε φραπεδιά στο χέρι- που έβγαλαν ευγενέστατα απ’ το φυλάκιο του, πριν αρχίσουν τα σπασίματα με τις βαριοπούλες, οι …μυστήριοι Ρουβίκωνες στη Πρεσβεία του Ιράν, δε μοιάζει με ακραία – πετυχημένη εικόνα γελοιοποίησης της έννομης τάξης, απ’ το πετυχημένο σήριαλ «10 Μικροί Μήτσοι»;

  …Μα τι έπρεπε να κάνει ο αστυνομικός, να πυροβολήσει άοπλους ανθρώπους;

  …Να τους κεράσει τσιγάρο και καφέ, θα έλεγα εγώ!

  Σίγουρα οι επικεφαλής του θα ξέρουν περισσότερα, κι όλο θα έχουν σε κάποιο συρτάρι κάποιο ανάλογο σχέδιο, που θ’ αποφεύγει τη γελοιοποίηση της δουλειάς τους…

  Εικόνα δεύτερη.

  Θυμάμαι πριν χρόνια, τα χρόνια της «ειδικότητας», στριμωγμένοι στο παλιό Ιπποκράτειο, τους πλείστους γιατρούς μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι, κι εγώ με Asso φίλτρο, δίπλα στους θαλάμους των ασφυκτιούντων ασθενών.

  Άσπρη μπλούζα, ακουστικά και στο στόμα τσιγάρο!

  Φαντάζεστε τι θα σκέφτονταν ένας νοσηλευόμενος τότε Εγγλέζος, Γερμανός, Αμερικάνος;

  …Μανούλα μου, που έμπλεξα ο δόλιος… Help!

  Εικόνα τρίτη.   

  Έχετε συναντήσει ποτέ στη ζωή σας, δημόσιο υπάλληλο να σας ρωτά χαμογελαστά κι ευγενικά, πως μπορεί να σας εξυπηρετήσει, όταν προσέρχεστε στο πόστο του;

  Ο ορισμός της «ζοχάδας», σ’ όλο το μεγαλείο της.

  Πως ξεχνιέται, ακόμη και μετά 36 χρόνια, εκείνο το χαμόγελο και το «ευχαριστώ κύριε», που σου ‘λεγε ο εισπράκτορας στο διώροφο αστικό λεωφορείο του Λονδίνου; Οι Μαύροι μάλιστα, το λέγαν και τραγουδιστά! όταν έκοβες εισιτήριο…

  Εδώ, αυτοκίνητο ν’ αγοράσεις, κανείς δε θα σου πει ένα ευχαριστώ!

  Ναιαιαι, είναι πιεσμένοι και κακοπληρωμένοι οι Δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας, γι’ αυτό είναι μουρτζούφληδες…

  Και κάναν πάνω από ένα μήνα να στείλουν, απλά ηλεκτρονικά, την αίτηση μου για συνταξιοδότηση το 2016, από την 3^η ΥΠΕ στη Σαλονίκη, στο υπουργείο στην Αθήνα!

  Αν δεν την έψαχνα ο ίδιος, ακόμα εκεί θα ήταν…

  …Είναι πιεσμένοι οι «σιγουράντζες» του Δημοσίου, ενώ, οι του «ευτυχισμένου» ιδιωτικού τομέα, που σχίζονται να σ’ εξυπηρετήσουν, με τα 400€ που παίρνουν, είναι από άλλον πλανήτη!

  …Άσε μας ρε κύριε!

  …Εσύ θα μου πεις εμένα κύριε!

  Και για να ελαφρύνουμε λίγο…

  Ήταν πολύ παρεξηγήσιμο, ιδίως παλιά, να έλεγες σε έναν ντόπιο, …άσε μας ρε κύριε!

  Κι όλα αυτά φυσικά, στη γνωστή μας …Βορειο – Μακεδονική γλώσσα, για να ‘μαστε στα πλαίσια της «Συμφωνίας των Πρεσπών»… (Τι κι με ρετσιις, να μενε, κύριε!)

  Δεν ξέρω αν θα υπάρξει τελικά συμφωνία, πάντως οι Πρέσπες ακούστηκαν σ’ όλο τον πλανήτη, κι απ’ τα πιο επίσημα χείλη. Κάτι είναι κι αυτό. διαφήμιση πολλών εκατομμυρίων Ευρώ!

 Εικόνα τέταρτη.

  Πριν λίγα χρόνια, φορτηγατζής νταλικέρης, ξημερώματα, μετά από ολονύχτιο φιλικό τσιμπούσι, καβαλάει τη νταλίκα, τη γκαζώνει και σε μια ελαφριά στροφή, καβαλάει και το διαχωριστικό της Εθνικής οδού, λίγο έξω απ’ την Αθήνα και παίρνει σβάρνα κάποιους άτυχους γιωταχήδες, που πήγαιναν αγουροξυπνημένοι στη δουλειά τους!

  Εικόνα πέμπτη.

  Αυτή η εξωφρενική ερώτηση του ταξιτζή της πόλης, που σου κάνει τη χάρη να σταματήσει στο σινιάλο σου και που σου ρίχνει, πριν ανοίξεις την πόρτα του …Που πάτε κύριε; Ά, εγώ αλλού πάω!

  Είναι η χειρότερη διαφήμιση του τουρισμού μας, μαζί φυσικά, με κάποιο ρυθμισμένο ταξίμετρο, να γράφει τα χιλιόμετρα σαν τρελό!

  Αφορμή, να γράψω τα παραπάνω και να βάλω αυτόν τον τίτλο επικεφαλίδα, ήταν, επειδή δε βρήκα να χαρακτηρίζει τον Έλληνα, με τα αντίστοιχα στοιχεία, ο ιστορικός Α. Β. Βακαλόπουλος, στο ογκώδες (422 σελίδων) βιβλίο του, με τίτλο «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων», γραμμένο το 1983 (Εκδόσεις Α. Σταμούλης).

   Ο Απόστολος Β. Βακαλόπουλος, πρώην καθηγητής ιστορίας στο Παν/μιο Θεσσαλονίκης, υπήρξε ο σημαντικότερος ιστορικός του χώρου της Βόρειας Ελλάδας, πολυγραφότατος, κι ο εγκυρότερος σύμβουλος της πολιτείας μας, ιδίως σε ζητήματα με το «Μακεδονικό».

  Στο βιβλίο του λοιπόν αυτό, διεξοδικά και με αναρίθμητες παραπομπές σε πηγές, στοιχεία, ανθρώπους, παρουσιάζει με ενάργεια κι απ’ τα βάθη της ιστορίας των ελλήνων, μέχρι σήμερα, τα χαρακτηριστικά στη νοοτροπία, τη συμπεριφορά, τη πρακτική των συνελλήνων, μ’ όλα τα καλά, τα στραβά και τα’ ανάποδα μας!

  Το περιβάλλον, οι Εθνικές περιπέτειες, η ιστορία, το DNA, κι όλα μαζί, συνετέλεσαν σ’ αυτό το «τουρλομπούκι» που χαρακτηρίζει τον Έλληνα, στη μακραίωνη πορεία του στην ιστορία, σαν συμπεριφορά, χαρακτήρα, παρουσία, νοοτροπία και τον ξεχωρίζουν σαν Εθνική ταυτότητα, με τα καλά και τα’ άσχημα του, από άλλους γειτονικούς ή απόμακρους λαούς του πλανήτη.

  Είναι αληθινά και παραδεκτά –ας πούμε- όπως γράφει ο ίδιος …των Άγγλων η ψυχραιμία, το φλέγμα, η επιμονή, η σταθερότητα.

  Των Γερμανών, η τυφλή υπακοή, η πειθαρχία, η εργατικότητα κι η τάξη.

  Των Αμερικάνων (ΗΠΑ), η περηφάνια τους για τους θεσμούς και τη Δημοκρατία τους…

  Τώρα για τους Έλληνες, τα χαρακτηριστικά που διαμορφώθηκαν στη μακρόχρονη και πολυτάραχη ιστορική τους πορεία και με τις όποιες επιμειξίες, επιρροές, κατοχές, εισβολές, από άλλους λαούς που υπέστη και βασισμένα σε παρατηρήσεις –όπως αναφέρει- πάμπολλων επισκεπτών, φιλελλήνων ή άλλων περιηγητών και συγγραφέων ανά τους αιώνες, τα παρουσιάζει αναλυτικά και στοιχειοθετημένα.

  Στα γραπτά τους οι φιλέλληνες, άλλοι μαγεμένοι απ’ την αρχαιολατρία και την εξιδανικευμένη ομορφιά του αρχαίου κάλλους, απογοητεύονται με την εικόνα και το χαρακτήρα ενός σκλάβου, εξαθλιωμένου, ξεσηκωμένου λαού.

  Άλλοι, βρίσκουν χαρακτηριστικά στη μορφή, τη νοοτροπία, τα έθιμα που δένουν τη συνέχεια στη πορεία μέσα στο χρόνο, του Ελληνικού έθνους.

  Α) Σαν το πιο χαρακτηριστικό των Ελλήνων, αναφέρει ο Βακαλόπουλος, σε σχέση με τις αναφορές που παρουσιάζει, την έντονη ατομικότητα, το υπερτροφικό εγώ, γεγονός που ερμηνεύει εκτενώς …κάθε Έλληνας και καπετάνιος! Κάθε Έλληνας έχει τα καπρίτσια του, το θεό του!, έλεγε ο Κολοκοτρώνης.

  Μαζί με το υπερεγώ, υπάρχει μια ασίγαστη δίψα για ελευθερία, ανεξαρτησία. Γεγονός που διαφύλαξε, μέσα στους αιώνες, την εξαΰλωση του, απ’ τους κατά καιρούς πάμπολλους κατακτητές.

  Φυσικά αυτό, μαζί με τη φανατική του πίστη στην Ορθοδοξία, απ’ το Βυζάντιο και μετά.

  Β) Κινητικότητα, φιλοχρηματία, απειθαρχία, έλλειψη συντονισμού και συστήματος.

  Το άγχος για επιβίωση, μέσα σε μια φτωχή χώρα σε πόρους, απ’ την Αρχαιότητα, έκανε τον Έλληνα κινητικό, νευρικό, επιπόλαιο, ταξιδευτή, πολυμήχανο, πραγματευτή, θαλασσοπόρο.

  Η απειθαρχία, κυρίαρχο διαχρονικό ελάττωμα.

  …Ευκολότερα θα μπορούσα να διοικήσω 40.000 Άγγλους στρατιώτες, παρά 500 Έλληνες, για μία μόνο ώρα, λέει ο νικητής του Βατερλό, Ουέλλιγκτον.

  Οι φιλέλληνες εθελοντές, μένουν έκπληκτοι απ’ την απειθαρχία κι έλλειψη συντονισμού κι ασυναρτησία, στις πολεμικές επιχειρήσεις του ’21!

  Γ) Έντονος εγωισμός, εθνικός, τοπικός, ατομικός, οικογενειακός.

  …Ο Έλληνας γεννήθηκε με τη ψευδαίσθηση της υπεροχής, λέει επιγραμματικά ο Κων/νος Τσάτσος.

  Εδώ κολάει και το …Η Μακεδονία είναι μια κι Ελληνική! Και το επίθετο …Γυφτοσκοπιανοί! Εμείς έχουμε …Ρομά, όχι Γύφτους…

  Μια διεθνής κοινωνιολογική έρευνα σε 34 χώρες, με διάφορα ερωτήματα, κατέληξε στα εξής για τη χώρα ας.

  Στο ερώτημα: Πιστεύεται ότι ο πολιτισμός σας είναι ανώτερο όλων; 89% των απαντήσεων στη χώρα μας ήταν ΝΑΙ! Το μεγαλύτερο ποσοστό απ’ τις 34 χώρες!

  Άλλες χώρες στο κατόπι μας, για την ανωτερότητα τους… η Ρουμανία, η Βοσνία, η Σερβία, η Ρωσία! (όλο το ανφάν γκατέ).

  Στον αντίποδα μας, οι …κατώτερες Σουηδία, Ολλανδία, Ισπανία, Βέλγιο! (είναι πολύ περίεργο το χαμηλό ποσοστό που παίρνει η Χρυσή Αυγή, στις έως τα τώρα εκλογές…).

  Πρωτιά στην Ελλάδα και η θρησκευτική πίστη! Αλλά και 66% των Ελλήνων, πιστεύουν στο «κακό μάτι»! Πλίνθοι και κέραμοι, ατάκτως ειρημένοι…

  Δ) Φιλαυτία, φιλοδοξία, φιλοπρωτία και ματαιοδοξία.

  …Δυό Γραικοί, γνωμ’ εκετό, κι απ’ αυτές, καμμία δεν εκτελείται, πω ποτέ!

  …Κτίζει αυτός, άλλος χαλνά, κι η πατρίς μας πίπτει, γράφει ο Αλέξανδρος Σούτσος.

  …Πέντε Έλληνες, δέκα αρχές, έλεγε παλιά Ιταλική παροιμία.

  ΣΤ) Φθόνος, διχόνοια, διχασμός.

  …Ο φθόνος, καταγγέλλει ο φιλέλληνας Χόρστινγ, είναι το ειδικό γνώρισμα των Ελλήνων.

  Ο Βησσαρίωνας, γράφει με θλίψη …Τίποτε άλλο δεν κατέστρεψε αυτό το μέρος της οικουμένης (Βυζαντινή Αυτοκρατορία), παρά μόνον η διχόνοια.

  Κι ανώνυμος ποιητής, μετά την Άλωση, γράφει …Τρία πράγματα εχάλασαν την Ρωμανίαν όλην, ο φθόνος, η φιλαργυρία και η κενή ελπίδα!

  Τέλειο παράδειγμα, με το φθόνο του Έλληνα, περιέχει η ιστοριούλα που είπε ο μακαρίτης Χριστόδουλος, για το αίτημα στον θεό, να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα!

  Ζ) η αχαριστία. Σπάνια είδαν οι φιλέλληνες ένα «ευχαριστώ» απ’ τους τοτινούς πατριώτες μας, για την προσφορά τους στον Αγώνα τους, που έφτασε μέχρι τους πάμπολλους θανάτους φιλελλήνων.

  Στα ξεχωριστά προτερήματα, κυριαρχούν η ανδρεία, η φαντασία, εφευρετικότητα, φιλοπονία, ετοιμότητα πνεύματος, ενεργητικότητα, περιέργεια, φιλομάθεια, ευγλωττία.

  Παραθέτει ο Βακαλόπουλος, δεκάδες αποσπάσματα από γραπτά φιλελλήνων, που έζησαν τα χρόνια του Αγώνα, οι πλείστοι, αναφέρονται θετικότατα στα προτερήματα των Ελλήνων…

  Ο γιατρός του Μπάιρον, Millingen, γράφει: …Γενικά, οι Έλληνες είναι ευφυείς, φιλόπονοι, δυνατοί, ακαταπόνητοι, φειδωλοί, εγκρατείς, οικονόμοι, χωρίς να ‘ναι φιλάργυροι, περίεργοι, φιλύποπτοι, διψασμένοι για γνώσεις.

  …Κατέχουν όλα τα στοιχεία, για τον καλό γεωργό. Επιδίδονται με πάθος σε κάθε μορφή εμπορίου, έχουν χάρες, αλλά και κάποια τάση να αυτοπροβάλλονται.

  Γενικά, οι καταβολές του Λαού είναι καλές κι ενθαρρυντικές για το μέλλον του.

  …Οι χωρικοί, αν λάβει κανείς τα λίγα μέσα που διαθέτουν, είναι πιο προχωρημένοι απ’ τους αντίστοιχους άλλους χωρών της Ευρώπης (Blaquiete άγγλος Φιλέλληνας).

  Ο Αμερικάνος φιλέλληνας Post, γύρω στα 1828, γράφει …σε κάθε σχεδόν εργασία, στην Τουρκική αυτοκρατορία, οι τεχνίτες ικανότατοι είναι οι έλληνες. (Τώρα πάντως, στη δική μας «Αυτοκρατορία», είναι οι …Αλβανοί! Η μήπως συγγενεύουμε στενά μαζί τους;).

  Σταματώ, για λόγους οικονομίας του άρθρου…

  Πάντως, οι ίδιοι αυτοί – εμεις, οι κακοί επαγγελματίες, υπάλληλοι, οι ζαμανφουτλήδες Έλληνες, μόλις περάσουμε τα σύνορα και φάμε το …ψωμί της ξενιτιάς, είναι πικρόοοο… του μοναδικού Καζαντζίδη, γινόμαστε άφταστοι, συνειδητοί, ασυναγώνιστοι, ο καθένας στο είδος του, είτε πιατάς, είτε ταβερνιάρης, είτε ερευνητής στο ΜΙΤ, είτε φοιτητής στο LSE!

  Σαν ένα μαγικό ραβδί της Κίρκης, να μας μεταμορφώνει, από Βαλκάνιους – Ανατολίτες, σε σούπερ Ευρωπαίους!

  Δεν πιστεύω ότι μας κατατρέχει εδώ κάποιο «κακό μάτι», ένα «ηλεκτρομαγνητικό πεδίο», ή εξωγήινες δυνάμεις.

  Αυτό, το ανερμάτιστο, απίθανο, αθάνατο κι ανίκανο Ελληνικό κράτος, είναι που φταίει…

  Αυτός ο φοβερός επίγονος του κιτσαμπασισμού που λέει ότι θ’ αλλάξει ο Μητσοτάκης, με μυστικό τρόπο! Ίσως έχει δίκιο, άλλωστε, έδειξε τη πυγμή του, προηγούμενα, σε κείνες τις έρμες καθαρίστριες, του Υπουργείου Οικονομικών…

  Εγώ λέω, αφού άντεξε το κράτος στη πίεση οκτάχρονων μνημονίων, κι ενός «στρατάρχη» Σόϊμπλε, τίποτε πλέον δε θα το ταράξει στη βασιλεία του.

  Και σίγουρα, αν κάτι αλλάξει, δε θα προλάβει να το δει η δική μας η γενιά! Ας είναι κι έτσι…

  ΥΓ 1:  ¨Άλλο χαρακτηριστικό μας σαν Έλληνες, έχουμε τη γνωστή «αμάκα»! Είμαστε «Αμακατζήδες». Και για να κάνω λίγο τον Μπαμπινιώτη (το διάβασα στην «Ιστορία του Νεο - Ελληνικού κράτους» του Β. Ραφαηλίδη).

  Η λέξη «αμάκα», που θα πει «αρπάχτρα», «τράκα», βγήκε γύρω στα 1947 – 48 απ’ την Αμερικάνικη βοήθεια που λέγονταν AMAC! Που κάποιοι πονηρούληδες, παντελόνιαζαν…

  ΥΓ 2: αυτό το φιάσκο, το διατυμπανισμένο, με τα «τούβλα» χρυσού που έβγαιναν απ’ τους «μεγαλολαθρεμπόρους» στην Τουρκία, αδασμολόγητα, όπως τους «τύλιξε» στη δικογραφία Αστυνομία και Εισαγγελία και τους έκλεισαν στο «γκεζί», νομίζω ότι ορίζει αυτό που γράφω για τον αντιεπαγγελματισμό μας.

  …Καλά ρε φωστήρες της δίωξης και της δικαιοσύνης, δε ρωτούσατε ένα τελωνείο πρώτα, να σας πει ότι δεν υπάρχουν δασμοί στον εξαγόμενο χρυσό προς Τουρκία, από Ευρωπαϊκή χώρα;

  Ατζαμοσύνη, επιπολαιότητα, αφέλεια, γνήσια ελληνικά χαρακτηριστικά, ιδίως σε χώρους που βασιλεύει το …βρέχει χιονίσει, η καραβάνα γεμίζει…

  Δεν είναι κουτοί, Δεσποτάδες, ψαλτάδες και παππάδες, που γαντζώθηκαν και δεν αφήνουν το Δημόσιο, μέχρι …ρανίδας του αίματος τους…

  Εκτός, αν βγει πρωθυπουργάρα ο Κούλης, που θέλει …μικρό και αποτελεσματικό Δημόσιο και τους δείξει την πόρτα εξόδου… Λέτε;

  Το σιγουρότερο είναι να την περάσουν πάλι, οι έρμες οι καθαρίστριες. Εγώ βάζω και στοίχημα!

  Καλή χρονιά το 2019 σε όλους!

  Πρώτη χρονιά έξω απ’ τα μνημόνια! Γιούπι!!!

  Φαντάζομαι, ακόμα κι ο Άδωνις θα θυμάται ότι βγήκαμε με Αλέξη και ΣΥΡΙΖΑ! Μπρρρ… Φτού! Ξού!!!